Aanval op de rechtsstaat!?

“In het hart van het regeerakkoord ligt daarom de ambitie te bouwen aan een samenleving waarin mensen zich zeker voelen en vertrouwen in de toekomst kunnen hebben, houden of herwinnen. Dat vertrouwen begint bij een sterke rechtsstaat die beschermt tegen criminaliteit, willekeur en machtsmisbruik.”

Afb: Sta-pal

Een citaat uit de Troonrede van dinsdag 17 september 2019. Koene woorden die Rutte onze Koning liet uitspreken, maar gezien de term ambitie weer een holle belofte is die niet zal worden ingevuld. Omdat? Omdat de politie op zijn rug ligt en dank zij politieke weekdieren en hun eigen PC denkende en handelende politie top al jaren met de witte vlag moet zwaaien. Ik kan me voorstellen dat het criminele tuig brullend van het lachen dinsdag voor de Tv heeft gezeten.

De regering heeft de ambitie. Criminelen reageren op dergelijke termen met het afschieten van twee personen in de volgens de Amsterdamse Gemeenteraad veilige stad Amsterdam. Voor die acties huurt de top van criminele structuren naar status zoekende pubers op brommers in om het vuile werk op te knappen. Scheelt in de strafmaat bij een eventuele rechtszaak. Als het überhaupt zover komt. Een advocaat die een van de kroongetuigen bijstond, werd niet beveiligd. Ondanks de Taghi tweet die de politie heeft onderschept en waarin hij waarschuwt: ”OK, dan volg mij wat ik u zeg. Die man gaat slapen en ze hele kk familie meenemen. Heb 1000000000 gezegt is oorlog”. Ja, er staan een paar taalvaudten in maar dat is onoverkomelijk als je gaat citeren. Desondanks is de waarschuwing helder en als de tekst niet helder genoeg zou zijn, dan wel het groeiend aantal afrekeningen dat vooral in de grote steden plaats vindt. Geen beveiliging en dus alle ruimte om de man om te brengen.

De Koning die gedwongen door de regering Rutte, tegen zijn onderdanen zegt “de regering heeft de ambitie…waarin mensen zich zeker voelen….begint bij een sterke rechtstaat die beschermt…”. Ik hoor de Nederlandse samenleving opgelucht ademhalen, om vervolgens toch maar weer zandzakken voor deuren en ramen te plaatsen en terug in de putten te duiken. Want, er is weer iemand in zijn auto, voor de deur van zijn woning of gewoon op straat neergeknald. Omdat het kan en moet. Holle, holle woorden voor de bühne om de kritische Nederlander de wind uit de zeilen te nemen. Wat in decennia stelselmatig is afgebroken kan niet in een regeerperiode van vier jaar weer hersteld worden. Dat geldt voor Defensie en ook voor de politie en dat beseffen ze in Den Haag en Amsterdam terdege. Het is de bekende methode van vooruitschuiven en het probleem op het bordje van de volgende politieke leiding van Nederland en Amsterdam deponeren Dat gebeurt al een jaar of twintig. “We hebben de ambitie”, maar we doen er in de praktijk weinig aan om het probleem definitief de wereld uit te helpen.

Wat horen we in Den Haag en Amsterdam? Het is een aanval op de rechtstaat! Er is een grens overschreden. Een grens? Welke grens? Blijkbaar hebben politici, kenners, journalisten en reporters jaren in een grot geleefd. Politici en topleiding van de politie hebben hun eigen rode lijnen herhaaldelijk verschoven in het voordeel van de geharde crimineel. Die grens is al twintig jaar geleden overschreden. Sindsdien zijn politie en OM geïnfiltreerd door criminele stromannen, die bereid zijn om voor een paar zakken euro´s en blufferige verhalen, even iets uit de computer te halen. De rechterlijke macht heeft zich een PC instelling aangemeten, herkenbaar in de straffen. In die periode zijn er relatief gesproken meer agenten voor het gerecht gesleept wegens verondersteld onterecht wapengeweld dan criminelen die vanaf brommers een dodenlijst afwerken. Overigens is de politie zelf ook debet aan de afkalving van hun imago door de neutraliteit die het uniform uitstraalt regelmatig te schenden.

Een aanval op de rechtstaat? Laten politici en media maar eens goed in de spiegel kijken. Drie van de vijf pijlers waarop de rechtsstaat rust worden door die twee categorieën regelmatig ondergraven. De scheiding der machten?[i] Een regering die het OM adviseert om resp. zelfs stuurt naar een politiek proces om een ongewenste politieke tegenstander politiek te ontmannen; rechters die herhaaldelijk op de stoel van de wetgever gaan zitten en de regering opdraagt politieke besluiten te herzien. Van een onafhankelijke rechtspraak kun je niet spreken en dat is herkenbaar door de PC kleur van het verloop van een rechtszaak en de vonnissen. Het lijkt er steeds sterker op dat de dader in bescherming genomen wordt en het slachtoffer in de kou moet staan.

Grondrechten van de doorsnee Nederlander? Fundamentele onaantastbare rechtsnormen die aan burgers persoonlijke vrijheid en een menswaardig bestaan moeten verzekeren en ingrijpen van met name de overheid moeten beperken, worden regelmatig geschonden. Global Pact on migration resp. de Marakesh overeenkomst, klimaat maatregelen, geld voor zwakkere Europese lidstaten, worden de burger door de strot geduwd. Uitslagen van raadgevende referenda worden genegeerd. Hoezo wordt het ongewenst ingrijpen van de overheid beknot? Een land waar wensen van de samenleving stelselmatig in het ronde archief worden gedeponeerd, is niet echt het grote voorbeeld van een rechtstaat waaraan andere landen zich zouden moeten spiegelen.

De politieke leider van de stad die zich sterk maakt voor migranten en illegalen piepte dapper mee met de zielsverwanten op het Binnenhof. Uit het raam van haar ambtswoning riep ook deze burgermoeder dat een aanslag op de rechtsstaat was gepleegd. Derk Wiersum werd als een dolle hond afgeknald in haar stad die zoals Rob Hoogland het treffend schetst “zich graag profileert met zaken als illegalen opvang, verplichte anti-white supremacy cursussen voor ambtenaren, lhbtq plus problematiek, milieuzones en klimaatafspraken. Een burgermoeder, die zich zelf belachelijk maakt met het gedraai om de arrestatie van een van haar kinderen en na de moord op een 68-jarige vrouw nabij een park als oplossing het kappen van de bosjes zag.

In Den Haag en Amsterdam huilen ze krokodillentranen zoals ze dat ook deden na de moorden op Pim Fortuijn en Theo van Gogh. Woorden en tranen, maar daden? En de media? Die komen met grote koppen als de maat is vol. Die loopt al twintig jaar over. De Telegraaf besteed twee pagina´s aan de vraag: “Wie overtuigt het meest” tijdens de Algemene Beschouwingen en concludeert “Tevredenheid overheerst op de eerste dag van het politieke spektakel”. Teksten die in een zucht gedrukt worden met “een aanval op de rechtsstaat”.

Over een week is de moord op Derk Wiersum net als de moorden op Pim Fortuijn en Theo van Gogh niet meer dan een voetnoot geworden. Het tekent de hypocrisie van politiek en media.


[i] Zie artikel “Het vervallen Gidsland” op de website van sta-pal, 18 september 2019.


.

Deel dit:
0 0 stemmen
Artikel waardering
Abonneer
Laat het weten als er

1 Reactie
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Scaramouche
4 jaren geleden

Aanval op de rechtsstaat? De vermelde liquidatie heeft de voorpagina gehaald, andere liquidaties zijn ternauwernood nog het vermelden waard. Ik bezocht net even crimesite.nl en las ‘Als je hem dit weekend of maandag nog (doet) geef ik je snel 80 zonder gezeik’ over een liquidatie die destijds niet, maar in april van dit jaar wel doorgang vond.

En ook hoe het er tegenwoordig in de provincie aan toegaat. Over Simo D. die opdracht voor 9 liquidatiepogingen zou hebben gegeven. Verdacht van de uitvoering wordt Henry W. uit Hengelo, die zich tweemaal vergist. Iemand wordt begin 2017 door 8 kogels geraakt maar overleeft de aanslag. Het echte doelwit meldt zich voor zijn eigen veiligheid zelf bij de politie. Een paar dagen later wordt een kapper met benzine overgoten en in de fik gestoken. Ook die overleeft het, vraag niet hoe, en blijkt eveneens de verkeerde persoon.

Nu pas, nu een eigen lid van de elitaire nomenklatura omgelegd is, wordt er gesproken over een aanval op de rechtsstaat. Als onze vertegenwoordigers in de Tweede Kamer niet in grote getale chronische nekpijn zouden hebben van het wegkijken hadden ze geweten dat de rechtsstaat al lange tijd behoorlijk verrot is.