Sinds iets langer dan een week is het bijzonder onrustig op West-Papoea. Duizenden demonstranten zijn in de hogergelegen gebieden van West-Papoea de straat opgegaan om te demonstreren tegen de Indonesische regering na een week vol geweld in de meest oostelijke provincies, wat tot nu toe volgens de officiële cijfers tot één dode en tientallen gewonden heeft geleid.
Een anti-racistisch protest trok duizenden mensen aan in de regio Dogiyai, waar de deelnemers luidkeels racisme afkeurden en tot vastberadenheid opriepen. Een verslaggever ter plaatse meldde dat scholen in Dogiyai waren gesloten in afwachting van een bijeenkomst met studenten die meededen aan de actie. In Wamena zei de protestorganisator Dominikis Surabat dat een geplande bijeenkomst vreedzaam verliep, met duizenden deelnemers. Demonstranten riepen Papoeaanse studenten op om terug te keren naar het moederland, zodat ze vrij zouden zijn van racistische beledigingen uit Indonesië, zei hij.
De rellen zijn het gevolg van incidenten op zaterdag 17 augustus in de Javaanse stad Surabaya. Enkele studenten uit Papoea werden ervan beschuldigd dat ze de Indonesische vlag op hun campus naar beneden zouden hebben gehaald en in een riool zouden hebben gegooid. De studenten ontkenden dat, maar de oproerpolitie viel vervolgens met zware middelen de campus binnen en had er 43 studenten uit Papoea opgepakt. Die werden nadien weer vrijgelaten, maar werden door de politie en omstanders uitgescholden voor “apen”, “varkens” en “honden”. Nadat beelden daarvan op het internet waren beland, gingen in Papoea zelf honderden betogers de straat op. Het parlement van de provincie West-Papoea is daarbij in brand gestoken, net als de residentie van de lokale gouverneur en daarnaast ook andere gebouwen, winkels en auto’s. In de stad Sorong is schade toegebracht aan de luchthaven. De betogers verwijten de Indonesiërs racistisch te zijn en neer te kijken op de Papoea’s.
In Jayapura waren Papoea’s die met journalisten van de Guardian spraken woedend en zeiden dat ze al lang werden gediscrimineerd en behandeld als tweederangsburgers. Victor Yeimo, een pro-onafhankelijkheidsfiguur, zei dat mensen boos waren, niet alleen omdat ze apen werden genoemd, maar omdat Indonesië hen als dieren behandelt. De activisten hadden al verwacht dat duizenden Papoea’s zich op maandag zouden aansluiten bij de protesten, omdat de bevolking van de hooglanden grotendeels bestaat uit de inheemse Papoea’s, vergeleken met kustplaatsen zoals Jayapura, waar door migratie naar (lees: kolonisatie, javanisering en islamisering) West-Papoea migranten uit heel Indonesië inmiddels voor de de helft deel van de bevolking uitmaken.
De Indonesische overheid heeft inmiddels hard ingegrepen en heeft 1.000 soldaten ingezet om de onrust te onderdrukken. Daarnaast is het internet platgelegd. Een woordvoerder van de politie op West-Papoea, Ahmad Kamal, vertelde de Guardian dat internetdiensten nog een week beperkt zouden blijven “om de verspreiding van nepnieuws te voorkomen”. Temidden van deze shutdown heeft de politie bevestigd dat een man werd gedood in een gewapende botsing tussen pro-onafhankelijkheidsstrijders en veiligheidspersoneel in Wamena op vrijdag. De activisten beweren dat tientallen ook gewond zijn geraakt, maar de politie heeft dit betwist en noemde de informatie een hoax. Het is vanwege de internetblokkade lastig om de berichtgeving te verifiëren; er zijn twee hotels waar nog internet gebruikt kan worden.
Tijdens de kerkdiensten in de heuvels van Sentani op zondagochtend gaven pastors gepassioneerde preken waarin racisme werd veroordeeld. Ook zeiden ze dat Papoea’s het onrecht lang hadden geduld, terwijl in Jayapura spandoeken werden geplaatst, waarin werd opgeroepen tot afwijzing van racistische acties. Deze nieuwe week van geweld en protesten is de zoveelste treurige bladzijde in de geschiedenis van deze voormalige Nederlandse kolonie, die tot 1962 deel uitmaakte van het Koninkrijk der Nederlanden. Na een conflict van twee jaar met de Republiek Indonesië gaf Nederland onder zware Amerikaanse druk Nederlands Nieuw-Guinea uiteindelijk op, maar tot afgrijzen van zowel Papoea als Nederland werd de soevereiniteit over het gebied na een jaar mandaat door de VN aan de Republiek Indonesië overgedragen. Middels een zeer controversieel referendum werd de Indonesische soevereiniteit over Papoea in 1969 bevestigd en werd het gebied feitelijk ingelijfd door Indonesië.
Het mag overigens gezegd worden dat de NOS,NRC, nu.nl, Volkskrant en Nederlands Dagblad de afgelopen week aandacht aan de problemen op West-Papoea hebben besteed. Nu is het zaak dat ze dat ook volhouden: er zijn nog genoeg mensen In Nederland die op welke wijze dan ook nog banden hebben met West-Papoea en de Papoea’s – nog los van het aantal Papoea’s dat in Nederland woont – en daarnaast zouden al die zelfbenoemde mensenrechtenorganisaties in Nederland wel eens wat meer aandacht mogen vragen voor de “stille genocide” die daar door de Republiek Indonesië op de Papoea’s wordt gepleegd.
.
Dit is al een halve eeuw aan de gang, ordinair Indonesisch landjepik.
Maar de overtreders zijn niet blank, en dan interesseert het de welbekende gutmenschen NGO’s geen zier.
Zelfde geld voor de al meer dan een decennium gaande zijnde rekolonisatie van Afrika door China.
Niet blank, en nog medesocialisten ook, dan kijken we wel even de andere kant op.
Vies hypocriet ongedierte dat zich voor doet als weldoeners maar in feite enkel bezig is met het, koste wat het kost, verspreiden van het socialisme.