Weg met the House of Commons of verkiezingen?

Boris Johnson zit met de, jaren geleden via de rechter afgedwongen, subversieve participatie van het Parlement in de Brexit procedure. Die heeft alleen maar ellende gebracht, maar dat was ook de bedoeling van de politiek correcte – slechte – verliezers.

Boris is een praktisch mens, door druk op de ketel te zetten in Brussel geven de politiek correcte autocraten hem precies de reactie die hij nodig heeft om te kunnen zeggen ‘dat hij het geprobeerd heeft, maar …’ Pikant detail is dat het concept akkoord van May, dat voorziet in een douceurtje ten afscheid van £ 37 miljard, nooit door het Parlement is geaccepteerd en dat Boris nu, i.g.v. een hard Brexit die hij geheel aan Brussel gaat wijten, wel eens zou kunnen overwegen om slechts £ 7 miljard over te maken voor de EU potverteerders, wellicht zelfs helemaal niets….

Ondertussen tikt de klok lekker verder en maakt Boris zich geen zichtbare zorgen, integendeel. Tot 31 oktober aanbreekt kan hij ontspannen toewerken naar een hard-Brexit scenario, waarbij Trump dit weekend in Biarritz nog eens ten overvloede heeft gemeld dat hij een grote ‘free trade deal’ met de UK voorziet na de Brexit, precies wat ik al beschreef in ‘de Brexit strategen ‘ d.d. 13.08 jl.
Boris speelt het handig met de Ierse ‘backstop’ als inzet en schermt nu ook al met een enorme reducering, zo niet nihilering, van de afscheids-betaling waar de EU eventueel nog op mag rekenen, als dat nog aan de orde zou zijn!

Het Parlement voelt nattigheid omdat het Boris grondwettelijk toegestaan zou zijn om dat parlement voor een aantal weken ‘op ijs te zetten’ via een zogenaamde ‘prorogation’, hetgeen genoeg zou zijn om zijn versie van Brexit door te drukken, en probeert zich kennelijk al sinds een week bij een Schotse rechter in te dekken. Een alternatief zou zijn een zgn. ‘snap-election’ op korte termijn waarbij Boris na een korte regeerperiode nu al een ‘boost’ in de ‘polls’ krijgt waarbij hij plots op 42% komt terwijl Labour met een straatlengte van 17% blijft liggen bij 25%. Als er nu algemene verkiezingen zouden komen zou Boris op een meerderheid van 192 stemmen kunnen rekenen; het kan verkeren!

Dat een groot deel van het parlement risico loopt om werkeloos te worden bij nieuwe verkiezingen zal de dames en heren genoegzaam bekend zijn, maar de ‘eet meer EU’ groep wil graag de poot stijf houden uit politiek correcte, ideologische hufterigheid, samen met Labour die uiteraard in hetzelfde troebele water vissen. Mochten zij een motie van wantrouwen erdoor kunnen jassen, dan heeft BoJo nog 2 weken om een vertrouwensstemming te winnen, zoniet dan worden het nieuwe verkiezingen. Nieuwe ‘polls’ laten echter zien dat de kiezers niet gediend zijn van samenspanningen tussen remain-groeperingen, zij willen het volledige politieke menu zien bij een verkiezing, de kiezers zijn het gerotzooi van de Remainers spuugzat dus Labour is kansloos en de Brexit Party van Farage raakt ook weer op de achtergrond ten gunste van Boris.

Het is natuurlijk geen toeval dat nu ‘uitlekt’ dat BoJo staatsrechtelijk advies heeft gevraagd over de ‘prorogation’ met 5 weken vanaf 9 september en hele volksstammen op Westminster trekken zich op voorhand de haren uit het hoofd van nijd en angst, in afwachting van het antwoord van de ‘attorney general’ Geoffrey Cox. ‘Verkrachting van de democratie’ en ‘minachting van het parlement’ doen het momenteel het best van alle noodkreten onder de politiek correcte Remainers die zich na het referendum via de rechter op oneigenlijke wijze in deze beslissingsprocedure hebben gemengd en nu het risico lopen om er weer onceremonieel uit gedonderd te worden.

Johnson heeft laten weten ‘dat hij niet veel voelt voor de prorogation’ en een ‘Brexit-deal’ ambieert, maar sluit e.e.a. ook niet uit… De benoeming van Dominic Raab – de eerste Tory die het ‘buitenspel zetten van het Parlement’ opperde – tot minister van buitenlandse zaken is ook geen toeval. Het lijkt erop dat de politiek-correcte kliek, na jaren van zieken en zuigen, een aardig koekje van eigen deeg krijgt. Daar hadden zij niet op gerekend nadat zij May hadden klemgezet met hun louche vriendjes in Brussel. Hun favoriete blokkade van de Ierse ‘backstop’ komt nu als een boemerang terug.

Als het Parlement eventueel rond 17 september mag terugkomen is het te laat om er nog ‘wetgeving door te jassen’ om een ‘no-deal’ te blokkeren, dus het EU bestanddeel van de G7 in Biarritz zal op het moment dat ik dat schrijf (zondag 25.08) wel lopen schuimbekken, terwijl Donald Trump Boris vanmorgen al meteen ‘een grote post Brexit free trade deal’ aanbood èn ter plekke een enorme ‘free-trade’ deal met Japan’s premier Abe aankondigt die in de miljarden loopt.(zie: Naamloze misdaden en een nieuwe wereldorde) d.d. 12.08 jl.
De ietwat desperaat overkomende reactie van Donald Tusk luidde dat : ‘he was “willing to listen to ideas that are operational, realistic and acceptable to all EU member states, including Ireland, if and when the UK government is ready. The one thing I will not cooperate on is no deal, and I still hope that prime minister Johnson will not like to go down in history as ‘Mr No Deal’.”

Met name Tusk’s gebruik van het woord ‘realistic’ klinkt ietwat hulpeloos naast de trouwhartige verzekeringen van Boris dat hij niets liever wil dan een deal met de EU en dat hij het Parlement eigenlijk helemaal niet naar huis wil sturen.
De door Soros gesponsorde Remainers prakkiseren zich suf voor juridische slimmigheidjes om de Brexit te vertragen en te vermijden en de EU leiders bidden dat de Remainers zullen slagen. Boris meldde ondertussen heel diplomatiek: “I think it’s parliament’s job now to respect not just the will of the people but to remember what the overwhelming majority of them promised to do over and over and over again, which is to get Brexit done, to respect the will of the people, and to come out of the EU on 31 October. That is what I am confident our parliament will do.”
Alle overwegingen op een rijtje worden overschaduwd door de ‘polls’ die Boris een 192 zetels meerderheid beloven zoals de zaken er nu voor staan en de onzekerheid over de Brexit Party – die buiten de ‘polls’ viel – kan wel eens betekenen dat er nog veel meer in dat vat zit voor de BoJo.

.