Massamoorden, diepzwarte treurnis

Lees de krantenkoppen in de USA er maar op na: massamoorden worden gepleegd door witte supremacisten. De links overhellende media kunnen deze schokkende informatie niet snel genoeg over de argeloze hoofden van de doorsnee Amerikaanse burger uitstrooien.

Het zijn altijd blanke, Angelsaksische, christelijke, mannelijke Amerikanen. Geen nuances. De berichtgeving over massa-aanslagen bezit een verstrekkende generalisering en ongewenste typering. Vrijwel altijd zit er een verwijzing naar Trump c.s. in. Na zo´n schokkende onthulling wentelen sadomasochistische journalisten en reporters zich vervolgens tevreden in hun met doornen beklede bedden. Het is een uiting die deugd doet aan de uitspraak van Joe Biden: “we are interested in the truth and not in facts”, waarmee hij bedoelde dat alleen de realiteit zoals de Democraten die zien, de waarheid is. Niet de feiten die ieder normaal mens waarneemt. Niet de eerste en niet de laatste freudiaanse verspreking van Nonkel Joe.

Zoals gebruikelijk moet een nieuwsgierige volger van de vrije wereld – en lokale nieuwsgaring uitwijken naar websites die wel proberen enige nuance in hun berichtgeving te brengen en zich inspannen of informatie gebracht door de traditionele media juist is. Het uitleggen wat onder een massa-aanslag moet worden verstaan is voor iedere echte onderzoeksjournalist het juiste vertrekpunt. Onder een massa-aanslag moet worden verstaan: een beschieting in een openbare ruimte (school, straat, park, shopping mall, warenhuis sportarena etc.) waar drie of meer slachtoffers te betreuren zijn. In die uitleg staat geen enkele verwijzing naar sekse, huidkleur of etnische achtergrond.

Er zijn in de USA genoeg diepgravende studies gedaan om vast te kunnen stellen of en zo ja welke karakteristieken aanslagplegers gemeen hebben. Helaas worden de resultaten van die onderzoeken publicitair onderdrukt of mondjesmaat vrij gegeven en bereiken niet het brede publiek. Onderzoeksjournalisten van de Los Angeles Time[1], een media bron met een gematigde liberale toonzetting, hebben massa-aanslagen door homegrown aanslagplegers[2] vanaf 1966 nader onderzocht. Colin Flaherty heeft op de website www.amercanthinker.com de moeite genomen om de bovenstaande uitspraak van de het liberale deel van de media aan de hand van feiten op juistheid te staven. Hij evalueerde 36 massa-aanslagen die in de twee weken voor de beschieting in Gilroy, Californië op 28 juli 2019 hebben plaatsgevonden.

De twee onderzoeksjournalisten van de LA Times stelden vast dat er tenminste vier gemeenschappelijke kenmerken herkenbaar zijn:

• Het merendeel van de aanslagplegers is in de jeugd blootgesteld aan ongewenst geweld of extreem negatieve gebeurtenissen binnen en buiten de directe leefomgeving. Daardoor hebben ze trauma´s opgelopen. Voorbeelden: zelfmoord van (een der) ouders, lichamelijke of psychische mishandeling, verwaarlozing, geweld binnen het gezin en langdurige pesterijen in de schoolsfeer. Trauma.
• Bijna alle aanslagplegers werden in de weken, dagen voor de aanslag geconfronteerd met een persoonlijk dieptepunt, die hen woedend en/of radeloos maakte zoals een afwijzing. Het is vaak het laatste duwtje in de verkeerde richting; het aansteken van het lont in het kruitvat. Psychische trigger.
• De meeste aanslagplegers hebben het wapen en de locatie nauwkeurig uitgekozen. In 80% van de aanslagen op scholen blijkt de aanslagpleger het wapen via een familielid gekregen te hebben. In de meeste gevallen op een legale manier. Het illegale wapenbezit maakt een klein percentage van dat wapenbezit uit. Legaal wapenbezit.
• De meeste aanslagplegers hebben aanslagen door anderen nauwkeurig bestudeerd om eigen motieven te kunnen rechtvaardigen. Massa aanslagen blijken in sociaal opzicht besmettelijk te zijn en bestudering heeft een radicaliserende effect. Volgens zijn eigen manifest imiteerde de aanslagpleger in El Paso eerdere daders in Noorwegen en Nieuw-Zeeland. Kopieergedrag.

Gedragsexperts voegen daar de negatieve invloed van computerspelletjes en de onzichtbaarheid op sociale media aan toe. Gewelddadige computerspelletjes slijpen een niet bestaande verwrongen realiteit in de hersenen van kwetsbare jongeren. Een realiteit waar doden weer levend worden en levenden herhaaldelijk gedood kunnen worden. Ze geven de indruk dat de dood geen permanent afscheid uit het leven betekent. Ook sociale media helpen niet echt mee om het bestaan van kwetsbare jongeren een stabieler fundament te geven. Vooral bij jonge mensen die een onzichtbaar bestaan leiden, door niemand worden opgemerkt, herhaaldelijk niet serieus genomen wordt en daarom zijn toevlucht zoekt in computerspelletjes en sociale podia. De loner, de onbegrepene, de onzichtbare blijkt een niet te stoppen drang te hebben om een keer in zijn leven het I am f….ing famous gevoelte krijgen. Het kan geen toeval zijn dat aantal en frequentie van aanslagen met veel slachtoffers groeiden nadat de gewelddadige computerspelletjes en digitale podia als Youtube etc. een enorme vlucht namen.

Dit verloren segment van de jeugd, de bleekneusjes, spiegelt zich aan gebeurtenissen die vette koppen opleveren, waaraan meters teksten en minuten beeld en audio materiaal besteed worden, een massa-aanslagpleger een ongewenste heldenstatus geven en het medium een leefbare toekomst kunnen garanderen. Zijn bleekneusjes die massa-aanslagen op hun naam hebben, inderdaad blanke supremacisten zoals het liberale deel van de Amerikaanse media en in hun spoor Europese media hartstochtelijk beweren? Van de 36 aanslagen die Flaherty nader heeft bekeken, zijn er 34 door een gekleurde man gepleegd. Geen blank, geen Angelsaksisch type. Die ontdekking bevestigt dat naar links overhellende media een ongewenste vorm van framen toepassen om aan te tonen dat bijna ieder blanke man en vooral het deel dat Trump in het Witte Huis heeft gebracht, moet worden beschouwd als een witte supremacist[3].

Hoe moet je dit gezwel bestrijden om te voorkomen dat herhaaldelijk onschuldigen het slachtoffer worden? Gezien de blijkbaar grote invloed die media berichtgeving heeft op het kopieergedrag van de eerder genoemde bleekneusjes lijkt het doodzwijgen of weglaten van hun identiteit in de berichtgeving een betere oplossing dan het herhaaldelijk over the top schreeuwen om nieuwe wetten en maatregelen om het wapenbezit te beperken. Dat is een up-hill battle, omdat traditionele media ondersteund door de digitale uitvoering meer streeft naar het schokken van de samenleving dan het presenteren van evenwichtige gewogen informatie over achtergronden en intentie van een aanslagpleger. Het binnen halen van geld is een belangrijke drijfveer.

Uit de twee genoemde onderzoeken/evaluaties wordt in ieder geval helder dat massa-aanslagen niet uitsluitend aan vertegenwoordigers van het blanke ras kunnen en mogen worden toegeschreven. Wat het linkse en Democratisch georiënteerde segment van de media doet is racisme vermengd met een vleugje framen. Amerikaanse media hebben door de combinatie Trump bashen en framen van vertegenwoordigers van het blanke ras, een nieuw journalistiek dieptepunt bereikt. Maar daarover kan de westerse samenleving zich al een decennium lang niet meer over verbazen. Niet alleen zijn massa-aanslagen in meerdere opzichten diep zwart, ook de berichtgeving heeft inmiddels die kleur.

[1] Zie artikel “we have studied every mass shootings since 1966. Here is what we´ve learned about the shooters”, 4 aug 2019 van Jillian Peterson en James Densley op de website www.latimes.com .

[2] Terroristische aanslagen uit religieuze overwegingen zijn buiten het onderzoek gehouden.

[3] Zie artikel “De rechte Kromme” op de website van Stapal.

.