Eén dag na Brexit.

Dat de UK economisch sterk genoeg is voor een ‘hard Brexit’- om vervolgens een kampioen van de ‘vrijhandel’ te worden – heb ik meermaals betoogd. Onzekere aandelenmarkten representeren het typische korte termijn denken van handelaren die door de bomen het bos niet ontwaren, want Trump knijpt China af en Boris is stellig in zijn uitspraak dat op 31 oktober a.s. de UK weg is uit de EU. Het laat zich raden hoe.

Het ontgaat die financiële markten kennelijk dat het niet alleen gaat over tarieven en ‘tit for tat’ spelletjes, maar om een simultane strategische ontwikkeling van een wereldorde waarin de accenten al heel lang verschoven zijn van de oude Noord Atlantische wereld naar de Pacific. Daar is Trump doende om niet alleen China aan te pakken maar ook een machtige ‘free-trade’ alliantie op te tuigen. (zie: Naamloze misdaden en een nieuwe wereldorde’) Het ideologisch verstarde, financieel/economisch steeds meer verkruimelende Europa zal buiten die mondiale ontwikkeling vallen. Hoewel de EU handelsbetrekkingen met het misdadige bewind in China aanknoopt, heeft Brussel slechts kritiek op wat Trump daar en elders doet. Met name Merkel en Macron vinden het stoer om vanuit hun collectieve minderwaardigheidscomplex hun ‘quasi onafhankelijkheid van Trump’ te etaleren en tegen de UK aan te schoppen uit angst voor een desintegratie van de EU die zij zèlf bespoedigen, terwijl de opkomende Salvini hen ook al lang in het vizier heeft. Arrogantie schaadt niet alleen hun eigen belang, maar ook het onze, terwijl er al een handvol
concepten klaar ligt voor een nieuw ‘freetrade agreement’ tussen de USA en de UK, opgesteld door elf eminente ‘thinktanks’ aan beide zijden van de Atlantische Oceaan.

Trump en Johnson, beiden afkomstig uit Manhattan aan de Hudson, zitten op dezelfde golflengte al woont de een nu aan de Thames en de ander aan de Potomac. Trump is overtuigd dat Boris precies ‘datgene is wat de dokter voor de UK voorschreef’ en staat open voor samenwerking, politiek, economisch en persoonlijk. Beiden halen ondertussen hun schouders op over het sclerotische Europa dat verdwijnt van het wereldtoneel dankzij het zelfdestructieve socialisme en de zelfgenoegzaamheid van Merkel en Macron. De zelfoverschatting van een Rutte, die zei ‘dat Johnson welkom is om over Brexit te komen praten als hij daar behoefte toe voelt’, komt nogal pedant over van iemand die op dit niveau onzichtbaar is.

Men spreekt al over een ‘free-trade’ akkoord dat eventueel ingaat op 1 november, één dag na Brexit. Of dat nu op vriendschappelijke voet geschiedt of op andere wijze zal Boris (en Donald) ‘worst wezen’. Lord Borwick of Hawkshead, een conservatief lid van het Engelse Parlement die veel in de USA vertoeft, stelt dat het nieuwe ‘free trade agreement’ er snel komt onder het motto: “European rules prohibit the importation of good American beef, but I’ve never seen an English Beefeater refuse a Texan steak in the States. Similarly, the Europeans prohibit American chickens because they are washed in chlorinated water, even though we wash our children in chlorinated water in every British swimming pool, and I never have seen an English tourist refuse to enter a Kentucky Fried Chicken shop.” Dit klinkt verdacht naar de redeneertrant van Boris en zal geen toeval zijn.

Borwick hoopt dat het akkoord simpel zal zijn en formuleert dit als volgt: “If we make anything legal in the States legal in the U.K., and vice versa, as Dan Hannan MEP has proposed before, and Senator Ted Cruz (R., Texas) has proposed for U.S. pharmaceuticals, then we have a free-trade agreement that can be summarized in one sentence that everyone can understand.”

Een akkoord van één simpele volzin – in plaats van duizenden pagina’s van de bemoeizieke, socialistische regelnichten in Brussel!?

Daniel Hannan, een Tory lid van het Europese Parlement, wordt gezien als de ‘pater intellectualis’ van de Brexit en zijn argument is dat in het akkoord “both sides should emphasize the open nature of a U.S.–U.K. deal, to underline that it is about mutual recognition instead of standardization. This mutual recognition should apply to goods, services, and professional qualifications.” “Now the really good news,” gaat Hannan verder: “We have already done the work for you. Eleven British and American think tanks — including Heritage, Cato, Manhattan Institute, and AEI — have produced precisely such a trade deal. Not just a proposal for a trade deal, but an actual treaty, drawn up by properly qualified trade lawyers and, in theory, ready to go the day after Brexit.”

Amerikaanse en Britse diplomaten kunnen dit concept dus al op 1 november ter ondertekening voorleggen aan Trump en Johnson en de eerste scheepsladingen kunnen op weg, waarmee babbels over een mondiale recessie snel zullen ophouden. Dan komt het wel wat povertjes over als wij in Europa nog zitten te hannesen of een ‘non valeur’ als Timmermans Europees Commissaris moet worden of Macron zijn eigen marionetje op die plek zet, want hun visie gaat sowieso niet verder dan de volgende vakantie terwijl de EU verder achteruit holt.

Alle vermoeide insinuaties van Rutte en zijn 5^e colonne van de ‘eet meer EU’ globalisten verdwijnen als sneeuw voor de zon als wij zien dat de USA vorig jaar een totaal, uiterst éénzijdig, handelsvolume met China had van US $ 737 miljard ($ 179 miljard aan export en $ 558 miljard aan import) en met de UK van slechts $ 127 miljard (export $ 66 miljard en import $ 61 miljard), waarbij de verwachting is dat, zodra de UK ontsnapt uit de wurgende tariefmuren van de EU, dit volume kan vervijfvoudigen. De klacht van Boris is dat de Amerikanen geen ‘haggis’ importeren.

Het binnenhalen van een akkoord met China wordt bemoeilijkt, zo niet gesaboteerd door de egocentrische koppigheid van de communistische Chinezen die geen compromis accepteren in het voor hen uiterst lucratieve, parasitaire éénrichtingsverkeer. Communisten zien een compromis als nederlaag, dus zij traineren te lang en dreigen straks ook geheel buiten de opstomende ‘freetrade’ boot te vallen die hun talloze buurlanden in de regio nu met India, Brazilië en Australië optuigen in samenwerking met Trump en wellicht Johnson.

De financiële- en zakenwereld zouden zich niet langer moeten blindstaren op de ‘fallout’ van China’s weerbarstige praktijken. Naarmate Xi verder gaat in zijn minachting voor het akkoord met Engeland dat Hong Kong’s onafhankelijke, democratische status gedurende 50 jaar zou respecteren, om er waarschijnlijk een tweede Tiananmen van te maken, zullen zijn handen binnenkort te zeer met bloed besmeurd blijken om die nog te schudden. Na de eerdere annexatie van Tibet en de zuid Chinese Zee eilandjes en de hysterie jegens Taiwan, blijft China een ’rogue state’. Xi speelt een héél vuil en riskant spelletje omdat Hong Kong een goudmijn is, maar communisten dulden nu eenmaal geen tegenspraak!

Trump, die nooit op zijn mondje is gevallen, is opvallend rustig op Twitter en kan moeilijk op de moralistische mensenrechten-toer gaan zolang hij zelf met de maffia van Saudi Arabië optrekt ondanks de moord op Khashoggi. Het kan de demonstranten in Hong Kong wellicht meer schaden dan goed doen als Trump het direct voor hen opneemt, maar er is geen reciprociteit. Nu hij van zijn kant de kool en de geit spaart, spuit Xi dagelijks vuile propaganda over de USA, zelfs met de beschuldiging van het ‘aanwakkeren van terrorisme’ in Hong Kong ondanks een formeel verdrag dat de democratie daar garandeert. Geen reden voor Trump om terughoudend te zijn in zijn specialiteit van respectloze tweets. Xi vraagt om wereldwijd tegen het licht gehouden te worden omdat hij het verdrag met Engeland, dat de democratie in Hong Kong 50 jaar garandeert, botweg verkracht en zelfs Triade bende’s inhuurt om demonstranten half- of helemaal dood te slaan. Hij heeft weliswaar zijn haar gekamd en een stropdas om, maar eens een proleet, altijd een proleet!

De gevreesde terugval in industriële output is wereldwijd reeds een feit, zij het in verschillende gradaties, en is er deels aan te wijten dat met de recente job-creatie de industriële output weliswaar is gestegen en daarmee de omzet en de winst, maar er is kennelijk een niveau van saturatie bereikt in de markten enerzijds en anderzijds is er door verhoging van de efficiëntie der productieprocessen minder vraag naar ‘blue collar workers’. Dat vergt snelle diversificatie.

Voor Trump en Johnson, maar in feite voor de gehele wereld, is het daarom van belang dat hun ‘free-trade’ blok snel van start gaat en productief wordt, zodat de ‘fall-out’ van de rel met China snel geneutraliseerd wordt om daarna in pure winst voor alle deelnemers om te slaan, zonder de communistische gangsters in China.

In Engeland is het, zoals altijd, het salonsocialisme – in de vorm van de visieloze oppositie in Westminster der Remainers – dat een bedreiging vormt voor deze unieke gelegenheid voor verdere groei, omdat zij zo graag aan de failliete EU boedel vasthouden bij gebrek aan verstand. Maar als die EU zich verder laat ringeloren door Merkel en Macron en Europese bedrijven (te) traag blijven in reactie op de huidige negatieve ontwikkelingen, zoals de Duitse auto-industrie, gaat dit blijvend pijn doen.

Tijden zijn veranderd en daarmee ook de vraag naar modernere, aangepaste producten. Industriële economieën als Duitsland hebben daar echt last van terwijl de Nederlandse economie meer gericht is op dienstverlening, waar (voorlopig) plenty vraag naar is en blijft. Een gelukje bij dit ongeluk! Maar ons politiek o zo correcte Nederland zal, met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, buiten die dynamische ontwikkeling van de vrijhandel vallen die de deur opent voor een nieuwe economische wereldorde, omdat de bijziende, geldverslindende EU ons volgens Rutte ‘zoveel goeds brengt’.

Met zijn kortzichtige vasthouden aan de EU voor ‘nog meer van het incestueuze zelfde’, zoals Juncker, Merkel, Macron en Timmermans ambiëren, missen wij de ‘freetrade’ terwijl wij als het voorportaal van Europa juist onze traditionele rol zouden kunnen spelen in die nieuwe context. Er is vers bloed nodig en daar kan alleen globale vrijhandel voor zorgen, niet de sclerotische EU met zijn socialistische tariefmuren en verstikkende ambtelijke regels die het onze boeren nu zelfs onmogelijk gaan maken om ratten en muizen te bestrijden, met fatale gevolgen. Een ouderwetse E.E.G. zou zich juist héél goed kunnen handhaven en aansluiten bij zo’n vrijhandelsblok en meteen de nefaste ambtelijke bedilzucht en politieke dominantie van Duitsland en Frankrijk elimineren.

De huidige EU brengt ons niets goeds, integendeel, wij worden kaal gestolen en onze toekomst wordt met de dag onzekerder! Vroeger, toen de Jordaan nog Amsterdam was, zei men daar hoofdschuddend tegen dagdromers als Rutte: ‘Geluk m’n jong!’

Dit alles zal in de zeer nabije toekomst zijn beslag moeten krijgen, of niet, maar het lijdt geen twijfel dat er binnenkort handtekeningen worden gezet ‘to make Anglo-America great again’ terwijl het salon-socialistische Europa achter de horizon wegdrijft naar de derde wereld, waar onze kinderen mogen genieten van een fantastisch klimaat! Gunnen wij hen dat miserabele Utopia?

.