Er is heel wat inkt verspild aan de onbetrouwbare Comey. Onbetrouwbaarheid vertaald in het opstellen van stiekeme memoranda[1] en notulen, lekken van vertrouwelijke informatie, het op een slinkse manier opbouwen van een obstruction of justice zaak tegen een zittende president en meerdere keren liegen tegen diezelfde zittende president. Het zal na twee jaar duidelijk worden dat de topleiding van de Inlichtingensamenleving deel uitmaakte van een Deep State (DS) die samenwerkend met een aantal top democraten als belangrijkste doel het afzetten van Trump had en als dat op korte termijn niet zou lukken, hem het regeren onmogelijk te maken.
Comey is een showboat, een uitslover. Iemand die graag en vaak in het centrum van de belangstelling wil staan en een papierspoor achterlaat als volgens hem iets niet in de haak is[2]. Comey was een leaker-in-chief die via een tussenpersoon gevoelige informatie afkomstig uit zijn tête-à-têtes met de president in de periode januari-mei 2017 aan met Democraten sympathiserende media deponeerde[3]. Als een fervente Obama loyalist was en is Comey vanzelfsprekend een held van de Democratische Partij, die geprobeerd heeft om de FBI te transformeren in een politiek instrument voor het realiseren van de doelen van de Democratische Partij. Vanaf het moment dat het duidelijk werd dat Trump de Republikeinse presidentskandidaat zou worden, heeft hij geprobeerd om de kansen van Trump te marginaliseren en die van Clinton te optimaliseren[4]
In een uitgebreid rapport informeerde Paul Sperry van RealClearInvestigations op 22 juli 2019 over de merkwaardige stappen die Comey met in zijn spoor McCabe, Clapper, Page en Strzok, heeft gedaan om een obstruction of justice tegen de president op te bouwen. Een van de vragen die Sperry zich stelde, luidt: “Why did Comey tell Trump (drie keer) privately that he wasn’t the target of an investigation but then refuse to say the same publicly?” Die controverse resulteerde in het ontslag van Comey, de instelling van de Special Counsel (SC) en de obstruction of justice zoektocht door SC en Democratische Partij. Sperry veronderstelt dat Comey´s weigering om publiekelijk te verklaren dat Trump geen doelwit van een onderzoek was, veel te maken heeft met een geheim onderzoek naar de handel en wandel van de president, dat hij persoonlijk leidde. Het schijnt dat Horowitz, de waakhond van het Ministerie van Justitie, inmiddels tekst en virtuele bevestigingen gevonden heeft die zo´n bewering met harde bewijzen kan onderbouwen. Uit die communicatie blijkt dat de FBI een functionaris in het Witte Huis had geposteerd die de handel en wandel van Trump c.s. in kaart moest brengen, op papier moest zetten en aan Comey moest rapporteren. Die activiteiten werden onder het mom van een “counterintelligence assessment” uitgevoerd.
Wat is er besproken op de inlichtingen bijeenkomst op het Witte Huis op 5 januari 2017 en zijn er richtlijnen gegeven aan de inlichtingengemeenschap om Trump in de gaten te houden, is een andere vraag die hopelijk door Horowitz beantwoord kan worden. Uit de door Horowitz verzamelde informatie (ruim een miljoen documenten in hard copy en virtuele vorm en meer dan 100 interviews) blijkt dat Comey al bij de eerste ontmoeting met Trump in New York een dag na de bijeenkomst in de Oval Office[5] met zijn anti-Trump activiteiten is gestart. Hebben beide bijeenkomsten een verband met elkaar? Als dat inderdaad het geval is dan staan de vingerafdrukken van een gaande president op de activiteiten van Comey.
Een dag na het gezellig samenzijn in het Witte Huis was zoals een dag eerder was afgesproken, het Steele dossier het belangrijkste agendapunt. Desondanks vergat Comey in Manhattan bewust de komende president te informeren over:
- Het feit dat een onderzoek naar Trump kern van het dossier was;
- financiering door Democratische Partij en de Clinton verkiezingscampagne;
- een FISA verzoek op basis van de inhoud van het dossier om de handel en wandel van Carter Page op de voet te kunnen volgen en in het verlengde daarvan de toestemming om Page af te luisteren;
- het feit dat het dossier een product van een particuliere firma was en geen officieel overheidsdocument.
- een op handen zijnde onderzoek naar Trump´s NSA, Flynn,
Trump leefde daardoor enige tijd in de veronderstelling dat het Steele dossier door de FBI was samengesteld en de inhoud binnen de FBI uitgebreid op juistheid en waarheid was onderzocht. Geen wonder dat hij in woede ontstak toen hem bleek dat Comey hem tijdens die bijeenkomst bij de neus had genomen. Die woede groeide toen Comey weigerde publiekelijk te verkondigen dat hij geen onderwerp van een onderzoek was.
Waarom heeft Comey veel energie gestoken in een onderzoek dat gezien de eerste resultaten van operatie Crossfire Hurricane van meet af aan kansloos was? Zelf had hij het Steele dossier gekwalificeerd als “salacious and unverified”. Onder het motto “FBI leaks to make it look like you are under investigation; FBI assures you it’s not true; you ask them to say so publicly and the FBI leaks you asked“ is hij druk geweest om een justitiële zaak tegen Trump op te bouwen. Dat zal op korte termijn door verschillende onderzoeksrapporten naar de oorsprong van het onderzoek naar een veronderstelde relatie Trump-Moskou bevestigd kunnen worden. Kenners vermoeden dan ook dat Comey Trump om politieke (Democratische) redenen wilde stoppen. De top van de Inlichtingengemeenschap hoopte vermoedelijk dat zij lopende het onderzoek “to come up with anything to hang a hat on”. Teleurstellend was dat zij desondanks niets hebben kunnen vinden. Nada.
Trump heeft vanaf de start van zijn regeerperiode herhaaldelijk verklaard dat hij bespioneerd werd door Obama loyalisten binnen de inlichtingensamenleving. Het werd in het eerste jaar van zijn regeerperiode een terugkerend amusementsthema voor de naar links buigende media. In de loop van 2017 en 2018 is stukje bij beetje duidelijk geworden dat het Witte Huis inderdaad FBI agenten[6] herbergde die in opdracht van de FBI leiding informatie moesten verzamelen om een obstruction of justice hard te kunnen maken. Clapper noemde het tijdens een interview op CNN de normaalste zaak van de wereld dat ook een zittende president onderzocht werd. Surveillance noemde de man dat en erkende na aandringen door de interviewer dat die activiteiten ook onder de term spionage geschaard konden worden. Nunes de top Republikein in de House Intelligence Committee onderbouwde die invalshoek met de volgende tekst: “You have the culmination of the ultimate spying, where you have the FBI director spying on the president, taking notes [and] illegally leaking those notes of classified information” to anti-Trump media”.
De vraag is dan wat er met Comey gedaan zal worden. Wanneer uit die onderzoeksrapporten inderdaad blijkt dat Comey gelogen heeft tegen de president, meineed gepleegd heeft tijdens diverse bijeenkomsten bij verschillende Congres commissies en materiaal heeft willen verzamelen om een justitiële zaak (samenzwering) tegen de president op te bouwen, dan is het geen vraag meer of hij achter de tralies komt. De vraag is alleen voor hoelang en hoeveel personen hij in zijn val zal meenemen.
Daarin valt weinig humoristisch te ontdekken.
[1] Comey had in de periode januari-mei 2017 negen ontmoetingen met Trump en van iedere ontmoeting maakte hij een memorandum waarin hij zijn versie van de inhoud gaf aangevuld met een actualisering van de operatie Crossfire Hurricane, de FBI codenaam voor het medio 2016 gestarte onderzoek naar de veronderstelde banden van Trump met Moskou.
[2] Zie artikel “Comey is een Uitslover” (oktober 2017).
[3] Zie artikel “Mijn Beroep is lekken” (juni 2017).
[4] Zie artikel “Comey Held van de Democraten” (februari 2018).
[5] Het illustere gezelschap bestond uit Obama, Biden, Rice (National Security Adviser), Jeh Johnson (Homeland Security Secretary), Sally Yates (Deputy Attorny General) en James Clapper (National Intelligence Director).
[6] Anthony Ferrante die het Witte Huis verlaat nadat Comey door Trump werd ontslagen.
.