Succes Boris

P.M. Boris Johnson begint de dag met een stapel onhandelbare dossiers en moet die in rap tempo reduceren tot een werkbare omvang in het belang van de verdeelde UK die dreigt uiteen te vallen, maar ook in zijn persoonlijk belang om niet de historie in te gaan als de kortst regerende P.M. èn, last but not least, ook in ons belang!

De UK is decennia lang de belangrijkste tegenspeler in de EU geweest tegen de machtsgreep van de megalomane Fransen en de door hun historische schuldgevoel gemanipuleerde, steeds linksere Duitsers. Economisch en militair – hoewel deerlijk verzwakt – is het de leidende natie in Europa en in feite heeft de UK al lang grotere economische belangen buiten de EU dan erin, met de USA als voornaamste handelspartner.

Iedere keer dat Rutte weer eens zijn obligate leugens debiteerde over ‘hoe slecht het wel in de UK ging na het Brexit referendum en hoe geweldig de EU voor Nederland is’, staken zijn leugens nogal schril af tegen de harde cijfers van de enige economie die schouder aan schouder met de Duitse streed om het Europese primaat. Dat werd uiteraard nooit door onze verloederde pers gemeld en in militair opzicht klinkt het ‘Brittannia rules the waves’ ook al jaren vals. Hoewel de Britten nog wel een vliegdekschip en zestien fregatten hebben zijn zij niet in staat om in de straat van Hormuz orde op zaken te stellen zonder met de Amerikanen samen te opereren en het wordt hoog tijd dat dat gebeurt.

Vorige week schreef ik al dat een sterke UK de (harde) Brexit nodig heeft, maar wij zijn net zo afhankelijk van hen om het oude Britse tegenwicht tegen het duo Merkel & Macron nog even te laten doorwerken. Als Boris nu naar de pijpen gaat dansen van Brussel in plaats van een enorme schop te geven onder die gestaag uitvloeiende, protectionistische bureaucratie – die met zijn communistische apparatsjiks iedere economische dynamiek de nek omdraait – zijn wij aan de heidenen overgeleverd in een EU die meer en meer in de onzalige richting van een dodelijke politieke unie wordt gemanipuleerd met een zieke valuta en een levensgevaarlijke ECB.

Als Boris erin slaagt om zich met flair van de communistische kliek in Brussel te ontdoen en aan Europa toont dat de UK op eigen voeten kan groeien en bloeien, dan zal hij Merkel & Macron de wind uit de zeilen nemen en ons ook verlossen van simpletons als Rutte en Jette voor wie de EU een ideologisch doel op zich lijkt te zijn, zonder ook maar enige inhoud te (kunnen) geven aan hun volstrekt lege, levensbedreigende, huls.

Boris Johnson heeft tot nu toe geen tipje van de sluier opgelicht over zijn plannen om de Brexit door te voeren; een als een zwaard van Damocles boven de UK hangende heronderhandeling van het pak misère dat May en Juncker hem nalaten is een Sisyphus arbeid die meer kwaad dan goed doet omdat elke vorm van binding met of afhankelijkheid van de langzaam stervende EU funest is.

Engeland kan, zoals ik dat al jaren zie, héél goed op eigen benen staan en floreren in een vrijhandels-concept, waarbij hun grootste exportmarkt de USA is als bruggenhoofd naar de rest van de wereld. Maandag kwam Timmermans, met een doodgraversstemmetje, nog eens voor de camera’s vertellen dat het actuele pakket het beste is wat de EU kan bieden, hetgeen een bevestiging is van de negatieve opstelling van Brussel dat als de dood is voor de uitstraling van een succesvolle Brexit, naar niet alleen Visegrad en Italië, maar naar de hele EU.

De vraag lijkt mij niet of Boris een ‘no-deal’ Brexit moet doorvoeren maar hoe en wanneer. Daarop heeft hij geen antwoord laten zien, zelfs niet naar gehint maar zijn kiezers lijken daar niet om te malen omdat zij de arrogante Juncker en Timmermans met hun EU zo spuugzat zijn dat zij maar één ding willen en dat is ‘wegwezen’, hetgeen Nigel Farage een riante uitgangspositie geeft, dus Boris kan nu niet langer de aandacht afleiden met grappen en grollen.

Wie neemt het initiatief om deze knoop door te hakken, Brussel of Westminster? Er is een krappe parlementaire meerderheid die Boris steunt, maar een ongeluk zit in een klein hoekje, dus wat te doen? Hoe trouw zijn z’n kiezers en zullen zij hem volgen, al was het maar uit pure nieuwsgierigheid? Eerst orde op zaken stellen met verkiezingen zoals May dat ook probeerde? Wie kan die hernieuwde risico’s inschatten? Gelukkig rollen de communisten van Labor vechtend over de vloer, maar Farage is de derde hond die er zeer wel met het been vandoor kan gaan en dan wordt het sowieso een ‘hard-Brexit’.

Tot zover is deze redenering geen nieuws voor Boris en de Britse voorkeur voor excentriciteit spoort wonderwel met deze hedendaagse versie van Bertie Wooster die al jaren geleden – als correspondent voor ‘the Telegraph’ – aan de basis stond van het Euroscepticisme en later nogmaals, in 2016, aan de basis van de Brexit. Waar liggen de nieuwe kansen?

De EU is dankzij het salonsocialisme gedegenereerd tot een protectionistische bureaucratie van desperate apparatsjiks, die hun plekje op het pluche met hand en tand verdedigen, gebaseerd op een kwetsbaar model van een industriële economie die zich verschuilt achter tariefmuren, terwijl de UK die traditionele basis combineert met een hedendaags model van dienstverlenende industrie. Hun handel met de USA groeit en bloeit dankzij ‘free trade’, maar de sclerotische EU-economie is hard aan hernieuwing toe. Liefst in een efficiënt, ouderwets EEG model voor economische samenwerking zonder alle parasieten van Brussel, maar dat wordt door de machtsgreep der visieloze salonsocialisten Merkel & Macron verhinderd. Zij hebben liever de macht in een ten dode opgeschreven socialistisch experiment dan een bloeiende economische unie waarvan alle inwoners profiteren in plaats van hun socialistische élite. Voor de zoveelste keer zien wij hoe destructief socialisme is!

Het lijkt erop dat Boris, door niet langer voor May’s tweeslachtige model van de zachte heelmeester te opteren, iedereen een grote dienst kan bewijzen door niet alleen de UK maar ook ons te verlossen uit de wurggreep van het socialisme.

.