Iran misdraagt zich al 40 jaren; leidt dat tot een regionale oorlog of een uitslaande globale brand? Afgezien van Sadam Hoessein heeft niemand de daad bij het woord gevoegd, het minst van allen wel de slappe EU die zich, sinds Trump uit het zelfs niet door Iran ondertekende kern-akkoord stapte, in bochten wringt onder leiding van Merkel om Trump dwars te zitten èn er een commercieel slaatje uit te slaan. Zo zien de geopolitieke prioriteiten in Brussel er uit!
Afgelopen week is Trump met nieuwe, persoonlijke, sancties gekomen tegen leidende Iraanse terrorisme-sponsors om hun agressie in te dammen nadat een oliepijpleiding in Saudi was opgeblazen, 6 tankers met magnetische mijnen waren beschadigd, curieus genoeg boven de waterlijn en tot slot een Amerikaanse drone ter waarde van $ 165 Mln. was vernietigd in het internationale luchtruim.
Trump riep zijn bommenwerpers terug, vlak voordat zij een ‘parkeerplaats’ gingen maken van diverse lanceerinrichtingen van de Revolutionaire Garde langs de Iraanse kustlijn omdat hij geen honderden doden op zijn geweten wilde hebben. Hij gaf er de voorkeur aan om proportioneel te reageren op alle agressie omdat die tot nu toe resulteerde in materiële schade, zonder honderden doden op zijn naam te schrijven, maar heeft Iran ook dat elementaire fatsoen? Iran lijkt zich niet te kunnen beheersen in hun razernij maar Trump opteerde vervolgens voor een cyberattack en extra, persoonlijk gerichte, sancties tegen leidende, blindrijke kleptomane Iraanse leiders.
Die zijn gewend, als èchte straathonden, dat iedereen terugschrikt voor hun intimidatie, maar zullen zij ook zo dom zijn om nogmaals hun geluk te beproeven met Trump? Deze roept nu bondgenoten op die olie van Iran kopen om te helpen de 20% van de wereld-olieproductie die door de staat van Hormuz gaat te monitoren, zodat de USA militair de handen vrij krijgen, net als in de jaren ’80, om tankers uit Koeweit onder eigen vlag te registreren en te escorteren om de Revolutionaire Garde op betere gedachten te brengen. Dat kan ook anno 2019 de strategie worden, naast de sancties tegen de top ‘haatjurken’ in Teheran die vandaag de dag al knap zenuwachtig beginnen te worden, want alleen al de corrupte al Khamenei heeft een wereldwijd netwerk van bedrijven met een waarde van $ 100 tot $ 200 miljard die door deze sancties niet of nauwelijks meer kunnen functioneren en diverse buitenlandse bedrijven die met de Revolutionaire Garde handelen, komen plots vol in zicht.
Sinds november jl. hebben de sancties Iran in 6 maanden al meer dan $ 10 miljard gekost en het zijn allemaal corrupte gauwdieven, dus Trump krijgt hun volle aandacht omdat elke maand die kosten verder oplopen. Olie export is terug van 2,5 miljoen vaten per dag naar 0,5 miljoen, dus dat wurgt de Iraanse economie èn ontneemt hen de mogelijkheid om terroristen als Hezbollah te ondersteunen terwijl de Revolutionaire Garde al net zo hard de buikriem moet aanhalen.
Maar het grootste gevaar voor het bewind is de eigen bevolking die geen zin heeft om te lijden voor terroristen in Gaza, Libanon en Jemen terwijl zij zelf in armoede vervallen dankzij de sjiitische dolle honden in Teheran. Die hebben overal op bezuinigd – reden waarom Hezbollah nu in het hele M.O. bedelt om geld – behalve op het gespuis dat op straat de ‘openbare orde handhaaft’, een soort ‘bruinhemden’, pure AntiFa gangsters die in steeds groteren getale betaald moeten worden zodat de ayatollahs aan de macht kunnen blijven.
Die ontevreden landgenoten zijn bovendien gemiddeld niet zo achterlijk als de bevolking in omliggende Arabische landen en weten donders goed aan wie hun situatie te wijten is, waarop Trump met zijn Tweets voortborduurt in de hoop dat er wellicht een verandering van regime van komt. Eerder, in 2009, werd een oproer door de ‘haatjurken’ met overweldigend geweld onderdrukt, maar de druk op de vulkaan neemt dagelijks toe zonder dat iemand daar een redelijke prognose aan kan verbinden. De Revolutionaire Garde, die de ‘regime-change’ zou kunnen realiseren is loyaal omdat zij (nog) betaald worden, maar het regime zit in een race tegen de klok omdat Trump voorlopig niet weggaat en wellicht herkozen wordt.
Iran heeft Jimmy Carter kunnen beschadigen en wegwerken voor zijn eventuele herverkiezing, maar Trump is geen Carter… Hun pogingen om benzineprijzen op te jutten werken niet en de USA is inmiddels onafhankelijk in de eigen energievoorziening en is zelfs een exporteur aan het worden, hetgeen die ‘grote Satan’ triomfantelijk van de daken roept.
De ayatollahs zijn bang voor de westerse cultuur omdat zij deze maar al te goed kennen en weten hoe makkelijk de Iranis hun trouw aan de Islam zullen relativeren als die niet langer met de knoet wordt afgedwongen door het gespuis dat nu namens de ayatollahs de openbare orde bewaart. Teheran wordt geleid door pure angst voor ‘bijltjesdag’ en hun eigen voortbestaan. Sancties kunnen helpen om een ‘regime-change’ te bewerkstelligen maar als de boel eenmaal in een stroomversnelling komt heeft niemand daar enige kijk op of controle over om de huidige ‘hard-liners’ op het matje te roepen voor hun economische wanbeleid en de politieke ondermijning van hun eigen landgenoten; als de historie van 1978 zich herhaalt worden zij allen een kopje kleiner gemaakt.
Slechts als deze ‘Holzköpfer’ proberen om kernwapens te produceren zal Trump geneigd zijn om een gewapend conflict te initiëren, waarbij Israël en Saudi waarschijnlijk assisteren. In feite leven deze primitieve heethoofden al 40 jaar op voet van oorlog met de USA, maar zij doen dat het liefst in het geniep zoals de laatste weken weer duidelijk is geworden. Een militair conflict hoeft niet per se in een volledige oorlog te ontaarden, maar kan best een lokaal conflict worden waarbij Israël en Saudi instrumenteel zijn, bijvoorbeeld bij een pre-emptieve aanval op nucleaire installaties. Ondanks de financiële druk op Iran kunnen de fanate ideologen in Teheran proberen om voor die optie te kiezen door de zaak te rekken in plaats van een nieuw nucleair akkoord dat een langere veiligheidstermijn inbouwt dan het vodje van Obama dat Iran zelfs niet ondertekend heeft!
Zoals het nu gaat dendert Iran in de richting van een gewapend conflict maar zolang Teheran de slappe EU-top in Brussel nog steeds om de vinger kan winden zullen zij doorgaan de EU tegen de USA uit te spelen, want zij begrijpen dat een oorlog een éénrichtingstraat wordt. Waar iedereen nu goed op moet letten is de Iraanse verrijking van hun veel te grote hoeveelheid uranium, want dan begint de noodklok onherroepelijk te tikken.
.
De Iraanse nucleaire capaciteit, en hun capaciteit het olietanker verkeer door de straat van Hormuz te blokkeren, kan uitgeschakeld worden zonder dat daar een grond offensief voor nodig is.
Gezien het soort volk dat in Iran aan de touwtjes trekt zal het daar ook wel op uitdraaien.
Gelukkig hebben we voorlopig nog even een echte president in het witte huis zitten, en niet zo’n linkse hielenlikker.