Een stiekeme linkse staatsgreep – bekend als “ big tech’s stealth coup” – vindt al jaren plaats in de westerse wereld waar de SJW partijen steeds gekker worden maar, desondanks, in de USA een goede kans maken om in 2020 aan de macht te komen. Hoe dat mogelijk is…?
Alles is mogelijk als je de naïeve wereld kunt wijsmaken dat Trump een geheime agent is van Rusland en daartoe een ‘special prosecutor’ kunt laten benoemen, dan geeft dit wel aan wat er mogelijk is aan grenzeloze progressieve waanzin in de politiek. Zelfs nu die ‘special prosecutor’ Mueller zijn ‘magnum opus’ besloot met de conclusie dat Trump, uiteraard, per se geen Russisch agent is gillen die Democraten van de daken dat dat weldegelijk het geval is en de ‘fake news’ media, die dit alles mogelijk maakten, met hen. Deze alchemisten proberen om alle linkse waanzin, zoals de klimaat-farce, in goud te veranderen, hysterische Democraten als lief en aardig en Trump c.s. als de reïncarnatie van de duivel af te beelden.
Intriest, maar nog veel triester is dat achter dit rookgordijn zich een andere, stiekeme staatsgreep afspeelt buiten het zicht der kiezers. Het is adembenemend hoe in de USA volstrekte gekken als de Democratische Socialisten eventueel in 2020 het Witte Huis zouden kunnen overnemen en hoe identieke communistische nitwits van GroenLinks slechts achterover hoeven te leunen om op hun wenken bediend te worden door de onbetrouwbare Rutte die klakkeloos allerlei klimaat-kolder van G.L. en D’66 overneemt om vooral maar te kunnen aanblijven in ‘zijn’ torentje. Maar het is nog veel adembenemender om je te realiseren hoe de ‘Big Tech’ charlatans achter de schermen hun stille staatsgreep voorbereiden.
Zij zijn een immens invloedrijke politieke macht geworden die miljarden beïnvloeden en hun perceptie dermate kunnen vervormen – en dit ook bewust doen – dat zij kiezers als makke schapen naar bepaalde kandidaten kunnen leiden. Het meest doortrapte daarvan is dat die manipulatie praktisch ongemerkt plaatsvindt, omdat wij dagelijks de diensten van die bedrijven gebruiken en daarvoor betalen, zonder dat de meesten van ons hen überhaupt van verraad verdenken. Vergis u niet, dit zijn gevaarlijke cryptocommunisten die opereren volgens een strak gepland schema om de macht over te nemen.
Het invloedrijke Whistleblower Magazine onthult dat dit probleem in de hele wereld, vergis u niet, ook in Nederland speelt in deze tijd van de moreel corrupte ‘Big Tech’ bedrijven. In juni gepubliceerde studies toonden aan dat Google al lang verkiezingen, wereldwijd, beïnvloedt.
Dr. Robert Epstein, ex-hoofdredacteur van ‘Psychology Today’ en Google-onderzoeker, stelt dat Google in 2016 rond de 3 miljoen stemmen naar Clinton dirigeerde. Gelukkig was dat niet genoeg, maar de frauderende Democraten bedienden zich – ook al ten tijde van Obama’s overwinningen – van lange lijsten van ‘spook-kiezers’ die reeds lang overleden waren of de betreffende staat inmiddels hadden verlaten, danwel niet eens stemgerechtigde illegalen. De stelling dat Clinton de ‘popular vote’ had gewonnen komt dan wel curieus over. Epstein veronderstelt dat de ‘Big Tech’ bedrijven in 2016 niet alles op alles hebben gezet, om niet teveel met hun kwalijke praktijken in de kijker te lopen, in hun arrogante overmoed, maar zij zijn vast besloten om die fout niet nogmaals te begaan in 2020.
In zijn ‘Controversieel’ d.d. 1 juni jl. haalt Charlef Brantz de auteur Dinesh D´Souza aan die in een kernachtige analyse van de samenleving stelt: “American history is the story of Democratic malefactors and Republican heroes”.
‘Malefactor’ mag hier zonder meer in de letterlijke zin genomen worden van iemand die misdaden begaat en/of andere wandaden en ik introduceer daartoe een ideologisch verknipte jongedame die volledig aan deze definitie voldoet: De grootste van die zondaars uit de politiek correcte ‘Big Tech’ is Google, de zogenaamde search engine die er meer en meer in specialiseert om u vooral niet te laten zien wat u zoekt maar wat zij vinden dat u moet zien en, liefst, indrinken als Gods woord in de bekende ouderling. Het nieuwste van het nieuwste bedrog is de ‘Google Crusade for ‘Fairness’ waarin Google hondsbrutaal ertoe overgaat om de realiteit naar eigen criteria te herscheppen alvorens die aan u te presenteren, net als de Communistische Partij van Moskou in de jaren ’50!
James O’Keefe’s ‘Project Veritas’ stelt al jaren extreem-linkse excessen aan de kaak met hun ‘undercover-reportages’ die, noodgedwongen, op het ethische randje opereren. Hij infiltreert en ontmaskert de clandestiene wereld van door links vooroordeel geïnfiltreerde bedrijven en organisaties en speelt daarbij af en toe met vuur. ‘Project Veritas’ heeft recentelijk clips gepubliceerd van conversaties met Google’s “Head of Responsible Innovation”, Jen Gennai, een politiek doorgeslagen jongedame die zelfs een George Orwell het wijze hoofd zou doen schudden. Nota bene het pretentieuze bijvoeglijk naamwoord ‘responsible’! Deze opgenomen gesprekken worden verder onderbouwd door memo’s van een anonieme interne ‘whistleblower’ en tonen een verontrustende, door en door verrotte communistische ‘bias’ aan die ideologische onzin aanvoert om Google’s algoritmes en zoekresultaten te beïnvloeden.
Hun “Machine Learning Fairness” algoritme is daar een voorbeeld van ‘om onrechtvaardige en bevooroordeelde behandeling te voorkomen van mensen, gerelateerd aan gevoelige kenmerken zoals ras, inkomen, sexuele oriëntatie of ‘gender’ door algoritmes. Klinkt alweer dubieus genoeg, maar nu komt ‘de toelichting’: wanneer een search ‘feitelijk accuraat’ is – dus de wereld zoals die feitelijk is – kan er volgens Google toch sprake zijn van “algorithmic unfairness.”
Daarmee zijn wij weer ‘veilig thuis bij Karl Marx’, want stel dat u na een search te zien krijgt dat er in een bepaald metier overwegend mannen werkzaam zijn, dan is dit automatisch “algorithmic unfairness.” Daar zakt je broek toch van af?
Google gaat pro-actief de wereld ideologisch masseren naar een eigen realiteit in plaats van de feitelijke situatie weer te geven! ‘The world according to Jen Gennai’, een hysterische linkse activiste die ons komt vertellen wat “Responsible Innovation” inhoudt…
Gevraagd wat zij daarmee bedoelt, volgt Gennai: “my definition of fairness and bias specifically talks about historically marginalized communities; and that’s who I care about. Communities who are in power and have traditionally been in power are not who I’m solving fairness for.”
Kortom, Google’s verondersteld neutrale zoekmachine wordt geprogrammeerd om ‘de invloed van gemeenschappen die traditioneel de macht in het land in handen hebben gehad’, te elimineren. Conclusie: Blijf vooral vriendjes met deze toverheks van het type Ollongren, want anders…
Toen zij eenmaal op haar praatstoel zat vervolgde de toverkol dat zij resp. Google de druk voelen:
“to fill the gap of what should be done if the White House and Congress won’t play a role in making things more fair.” Deze aanmatigende trol pretendeert het prerogatief van het Witte Huis en het Congres te usurperen door als een extra regering ‘fairness’ te gaan regelen.
Aan het eind van dit interview presteert Gennai het te stellen dat haar doel is: “how we might help society reach a more fair and equitable state”. Haar arrogantie overtreft hier ruimschoots haar domheid en daarmee zijn wij precies gearriveerd op de crux van deze onfrisse zaak: ‘de wereld draait om Jen Gannai’s linkse morele gelijk’. Nadat Project Veritas haar eind juni aan de kaak stelde als de charlatan die zij is, stortte zij uiteraard een golf van verontwaardiging over extreemrechts uit, maar toen zij vervolgens ook nog eens geconfronteerd werd met haar eigen woorden: “ Google Exec Jen Gennai Caught Admitting Company Is Taking Measures to Prevent “The Next Trump Situation”, was de boot helemaal aan. Google heeft namelijk al een panklaar programma om de 2020 verkiezingen volledig te manipuleren, maar staat plots met de broek op de enkels en heeft dan ook tot op de dag van vandaag niet geregeerd. Zelfs de linkse Democratische presidentskandidaat Elisabeth Warren bepleit opsplitsing van Google, dus de kritiek komt van beide politieke zijden.
“Laten wij het beestje bij de naam noemen,” zegt Whistleblower’s Hoofdredacteur David Kupelian: “Big Tech, maar voor alles Google, handelt 90% van alle searches wereldwijd en is bijna een God geworden voor miljarden gebruikers. Die links-progressieve God probeert de domme mensheid in zijn evenbeeld te vormen, en moet daarom de conservatieve sta-in-de-weg Trump in de komende verkiezingen van 2020 vernietigen. Hun ingekankerde haat tegen conservatieven weerspiegelt het typische soort van democratie dat deze fascistjes-in-spe voorstaan.
Dat roept de logische vraag op of er nog maatschappelijke tegenkrachten zijn en, zo ja, wat het conservatisme vandaag de dag (nog) is als tegenhanger van deze dwaze manie. Project Veritas trekt periodiek deze beerput open, maar hoe verder?
Ik heb al eens geschreven over het onderscheid tussen authentieke liberalen in hun conservatisme en decadente, ontspoorde liberalen die van gekkigheid niet weten hoe ‘progressief’ zij moeten zijn. Hun wangedrag roept sterke reacties op, hetgeen Clinton in 2016 de kop kostte, maar hoe conservatief blijven die authentieke liberalen anno 2020? Na tientallen jaren van provocaties van links komt een steeds sterkere reactie op tegen de élitaire kliek, die deels van klassiek liberale, conservatieve snit is, maar ook een authentieke golf van populisme incorporeert.
Hoe interacteren beide bewegingen en waar ligt het onderscheid? De mening van een andere subversieve kracht, die het al vele jaren op onze democratie gemunt heeft, komt van Poetin die het ‘decadent-liberale’ concept voor obsoleet uitmaakt. Hij vertelde de Financial Times dat hij liberalisme ziet als een travestie van immigratie, multiculturalisme en gender politiek, hetgeen zonder meer van toepassing is op wat ik de ‘decadent-liberalen’ noem, maar de authentieke liberale conservatieven vallen pertinent niet onder Poetin’s noemer. Decadent-liberalen zijn de ontspoorde ‘slachtoffers’ van Poetin’s eigen communisme, maar ook hij ziet hen kennelijk als dermate decadent en verloederd dat hij geen waardering voor hen kan opbrengen.
Als wij iets verder kijken dan Poetin’s neus lang is komen wij bij de groep die ècht onder vuur ligt, de authentieke conservatieven die, merkwaardig genoeg, in twee steeds linksere landen – de UK en de USA – ondanks alles aan de regering zijn in twee-partijen systemen die de dodelijke versnippering van, bijvoorbeeld, de Nederlandse politiek vermijden. In (Europese) landen waar veel partijen zijn, is de centrumrechtse politiek uitgehold door verraders van de eigen partijcultuur zoals Rutte, om maar niet te spreken van Spanje en Duitsland terwijl in Italië en Frankrijk – met het nieuwe politiek-correcte zonnekoninkje – het conservatisme achter de horizon verdwijnt en plaats maakt voor, respectievelijk opgaat in, het populisme.
In Hongarije heeft het authentieke conservatisme, na de bevrijding van het communistische juk, dermate veel flauwe kul voor de kiezen gekregen van het als even oppressief ervaren Brusselse salon-socialisme, dat het in één grote stap tot het populisme bekeerd is, mede dankzij ideologische ‘parels’ als Timmermans en Sargentini. Die reactie is enerzijds te betreuren omdat het politieke profiel van een Orban daarmee nogal simplistisch lijkt, anderzijds is de vastberadenheid van de Visegrad 4 te bewonderen omdat zij plots het laatste bastion van conservatieve weerstand tegen de Brusselse Big Brother werden.
Conservatisme is veeleer een dispositie die het bekende de voorkeur geeft boven het onbekende, datgene wat zich bewezen heeft prefereert boven het niet bewezene, feiten boven sprookjes stelt, het heden boven ‘dat wat eventueel mogelijk zou kunnen zijn’ en datgene wat onder handbereik is boven ver verwijderde horizons van Utopia. Net als het klassieke liberalisme is conservatisme een product van de verlichting. Decadente liberalen pretenderen dat hun sociale orde spontaan uit het vrije handelen der individuen voortkomt, maar de meer dan 100 miljoen vermoorde slachtoffers van hun chaotische nachtmerries sinds 1917 spreken dit uitdrukkelijk tegen.
Conservatieven pretenderen dat sociale orde voorop komt door rationele condities voor vrijheid te creëren, waarbij afwisselend de invloeden van familie, religie, traditie en lokale vormen van samenleving de veranderingsprocessen geleidelijk doen verlopen. De zelfdestructieve wens der decadent liberalen – zeg communisten – om de maatschappij te vernietigen in hun ‘zelfhaat’ heeft een bloedige ‘track-record- van honderd jaren ellende en armoede achtergelaten.
Alleen…. het ‘nieuwe rechts’ is geen kind van die verlichting, is geen evolutie van het conservatisme, maar lijkt zelfs een verwerping daarvan door ongeduldige reactionairen en daar zit hem de kneep. Ik zie mijzelf als een authentiek liberale conservatief, maar heb geen enkele affiniteit met reactionaire lieden die hun (politieke) legitimatie ontlenen aan hun emotionele reactie op het crypto-communisme van D’66, PvdA en G.L., zoals Pechtold’s lege huls ondenkbaar was geweest zonder Wilders.
Waar de authentieke liberaal uitmunt door zelfstandig denken, kenmerkt deze groep simpletons zich door gedrag op hetzelfde gebrekkige niveau der salonsocialisten, waaraan iedere intellectuele creativiteit ontbreekt.
Dat Rutte en zijn opportunistische vrienden, in een poging om het veel meer genuanceerde FvD te beschadigen, van ‘goed’ en ‘slecht populisme’ reppen is goedkope vuilspuiterij van het zuiverste water, dat zèlf op een niveau van intellectuele dwergen opereert. Het probleem dat mij bezig houdt is waar het conservatisme heengaat en hoe het zich ontwikkelt, terwijl onze Haagse politiek het mogelijk maakt dat de ene na de andere traditie de grond in wordt getrapt.
Het ware conservatisme is praktisch ingesteld, maar het ‘nieuwe conservatisme’ heeft een ideologische missie die mij niet bevalt omdat die het ook niet zo nauw neemt met de waarheid, à la Trump die een ‘cult’ heeft gemaakt van zijn soort conservatisme. Johan Cruyff schijnt gezegd te hebben dat ieder voordeel zijn nadeel heeft en omgekeerd, en de botheid van Trump is inderdaad hard nodig als tegenwicht voor de linkse machtsovername die al bijzonder vergevorderd is.
Trump’s agressie en bewonderenswaardige strijdbaarheid op zijn leeftijd ervaar ik, onder deze omstandigheden, als een weldaad die ons hopelijk net op tijd komt redden van het verraad van onze democratie door ellendelingen als Obama en zijn geestverwanten in Google, Facebook, Twitter etc.
Zelfs als dat goed uitpakt zitten wij met een demografisch probleem van een overvloed van moslims die de islamisering van Europa heel handig tot een politiek taboe-onderwerp weten te maken met hulp van D’66, GL en PvdA onder het motto ‘vrijheid van godsdienst’. En niet te vergeten zijn er andere incompatibele delen van de bevolking, naast de linkse indoctrinatie van ons onderwijs en infiltratie van onze overheid, zoals een trieste D’66 minister van onderwijs die zelf linkse geschiedenisboekjes voor makkelijk beïnvloedbare kinderen wil gaan schrijven.
Het feit dat de linkse partijen zo lang hebben kunnen winnen en zo’n quasi-permanente machtspositie konden opbouwen is hoogst ongezond voor een democratie; conservatisme kan dan een stabiliserende invloed zijn, maar heeft nooit haast; het ‘nieuwe rechts’ heeft dat wèl en dat is geen goede zaak.
Slechts Thierry Baudet geeft ons een sprankje hoop dat een intelligente vorm van authentiek conservatisme weer het licht zal zien, maar het Kartel wil ons dom houden, net als Google!
.