Al eerder suggereerde ik dat Euro-sceptische kiezers voor het E.P. waarschijnlijk niet aan hun trekken zullen komen bij het verdelen van de Brusselse buit, mede dankzij de brutale verliezers in Frankrijk die uit alle macht proberen hun stempel op de huidige stoelendans te drukken via Alde, een partij waarop tot voor kort de Belgische dwaas Verhofstadt zijn luidruchtige stempel drukte, maar waarin ook crypto-communisten als D’66 hun plekje hebben gevonden. Van de Euro-sceptici Salvini en Le Pen horen wij opvallend weinig en dat lijkt zo te blijven.
De ‘decadente liberalen’ van Europa verzamelen zich in Alde dat al lang geen ‘ouderwets liberale’ partij meer is maar een, net als de VVD, steeds meer naar links opschuivende alliantie van Social Justice artiesten. Zij voelen zich gesterkt na de voor hen gunstige EP verkiezing en proberen de Christen-Democraten en de sociaaldemocraten af te remmen in de race voor het presidentschap van de EC, maar de alliantie met Macron kost de heterogene liberalen ‘hun pond vlees’.
Rechts-nationale partijen hebben niet aan de verwachtingen voldaan van één derde der zetels in het EP maar zijn blijven steken op een vleugellamme 20%, terwijl de Groenen het verrassend goed deden, wellicht dankzij de bangmakerij voor de Euro-sceptici door Timmermans c.s.
De samenwerking met Macron’s République en marche levert Alde – vergeleken met 2014 – een winst op van 7 naar 21 (Franse) zetels terwijl de LibDems in de UK ‘terugkwamen van weggeweest’ met 16 zetels; de vertraging van Brexit speelde hen evident in de kaart en kleinere landen als Denemarken, Hongarije en Zweden droegen hun steentje bij. Ook Roemenië gaf de liberalen een stimulans met de opkomst van twee nieuwe, onbesmette partijen in dat corrupte land die liefst 8 zetels meebrengen. Navrant dat zij dankzij hun verzet tegen de Roemeense corruptie nu een moreel corrupte SJW-paljas als Macron kunnen gaan ondersteunen…
Wat lastig is voor Macron is dat ‘liberaal’ in Frankrijk negatief wordt ervaren, reden waarom hij een naamsverandering voor Alde ambiëert terwijl ook de opvolging van Verhofstadt, die gelukkig opkrast als fractievoorzitter, nog speelt. Dat iemand als de beroemde zakkenroller van D’66 Sofie in ’t Veld als potentiële kandidaat gezien wordt geeft aan welk triest niveau de intellectuele bloedarmoede bij deze ‘quasi-liberalen’ heeft bereikt maar de ook naar voren geschoven Zweed Fredrick Federley is niet veel beter. Met name de Duitse FDP, die merkwaardig genoeg nog steeds bij deze in toenemende mate linkse club meedoet, is daar niet gelukkig mee, want op het economisch vlak en in de sociale politiek hebben zij een broertje dood aan de SJW-cultuur van D’66.
Kortom, de pogingen om – het toch nog wel een beetje ‘ouderwets-liberale’ – Alde in een ideologisch SJW keurslijf te dwingen, lijken te falen dankzij partijen als de FDP die de ware betekenis van liberale begrippen als ‘eigen verantwoordelijkheid, pluralisme en tolerantie’ nog niet vergeten hebben.
Wie in Alde een rol kan spelen als tegenwicht voor Macron’s troepen is, cynisch genoeg, ‘de halve SJW-er’ Rutte, die gelukkig geen boodschap heeft aan Macron’s pogingen om ‘het Europese pand te kraken’ en er een federalistisch dak op wil bouwen met ‘een eigen budget’, zodat hij ongegeneerd onze centen kan roven zonder ooit ook maar enige hervorming in Frankrijk te hoeven doorvoeren: de triomf der communistische vakbonden in Frankrijk dreigt op Europees niveau en op ONZE kosten! De vraag is hoe slap Rutte’s ruggengraat weer eens zal blijken. Vrijhandel en vrije markten tegenover Macron’s staatsinterventionisme en diens gedram over het klimaat, gecombineerd met de FDP’s afkeer van de klimaathysterie moeten ons beschermen tegen de pogingen van een politieke ‘loser in eigen huis’ als Macron om in Europa punten te scoren.
De halve D’66-er Rutte zou ‘nolens volens’ in de rol van ‘redder des vaderlands’ gepositioneerd raken, wat een ironie toch in de politiek…. Afgelopen dinsdag steunden acht ‘liberale’ regeringsleiders Macron die probeert het proces der ‘Spitzenkandidaten’ – en daarmee Angela Merkel’s Manfred Weber – onderuit te halen om daarmee de deur open te zetten voor het vriendjescircuit der Europese partijen. Alde gaf steun aan Macron, maar nadat een groot aantal ‘vriendjes’ de revue gepasseerd zijn lijkt Margarete Vestager over te blijven.
Triest maar waar, Salvini en Le Pen zijn muisstil ondanks hun winst op het thuisfront, want andere Euro sceptici hebben het laten liggen, zoals hier te lande de F.v.D. en de P.V.V., maar ‘the usual suspects’ gaan er wederom met de buit vandoor. Kan Rutte nog iets voor ons betekenen?
.