Het karakteristieke van recht-door-zee (oud) militairen is hun gevoel voor onrechtvaardigheid en trots op het militair-zijn. Vaak vallen ze door die twee karakter kenmerken onbewust en ongemerkt in valkuilen van persmedewerksters die zich graag op de borst rammen voor krantenkoppen te zorgen. Ze noemen zich graag reporters en journalisten, door het gemeenschappelijke doel en het gebruik van internet is het echter niet meer belangrijk wat het verschil tussen die twee media representanten is. Veel journalisten zijn sinds de burgeroorlogen in Rwanda en op het Balkan schiereiland propagandisten en opinievormers geworden, die niet meer neutraal, accuraat en actueel ontwikkelingen en gebeurtenissen op scherm, in de ether of op papier naar de samenleving willen, kunnen en/of mogen communiceren.
Wanneer het interview met de door de FvD naar voren geschoven kandidaat voor het voorzitterschap van de Eerste Kamer op een neutrale manier wordt benaderd, zal men tot de vaststelling komen dat de geïnterviewde niet veel gezegd heeft dat de verontwaardiging van zoveel criticasters heeft doen oplaaien. Er staan wellicht wat onhandig geformuleerde antwoorden in op de vragen van de twee “journalisten”, maar moet je nu zoals de heer Ascher met stevige op de man gerichte teksten komen als: “Ik vind het een ontzettende zak. Hij heeft in ieder geval zijn ruiten ingegooid als kandidaat voor het voorzitterschap van de Eerste Kamer.” In een zin een karakter omschrijving van een man die hij niet kent en niet weet wat de man motiveert en vervolgens een vaststelling dat de geïnterviewde voormalige generaal zich heeft gediskwalificeerd voor het voorzitterschap? Dat heeft Ascher kunnen concluderen uit die dik aangezette koppen boven het interview? Een man die als boegbeeld van een socialistisch georiënteerde partij onder het motto “wij groot, jullie klein” de verkiezingen is ingegaan en zijn politieke partij aan de rand van de afgrond heeft gebracht. Prima mensenkenner dus.
In Nederland vindt iedereen wel wat en vooral het deugmensen segment staat vooraan met een mening die is gebaseerd op vetgedrukte mediakoppen. Te lui om het hele interview te lezen en vermoedelijk te beperkt om de strekking en toonzetting in het juiste kader te kunnen plaatsen, bekt het lekker om gewapend met die koppen iemand die niet tot de eigen denkwereld behoort anoniem de grond in te boren. Gelukkig deed Ascher dat niet waarvoor hulde. Anderzijds moet een man als Ascher vanuit zijn Joodse achtergrond iets beter lezen wat er in het interview staat over het Joodse deel van de samenleving in de jaren voor en tijdens de Tweede Oorlog. Jan Dijkgraaf heeft dat op de website tpo.nl voor hem uitgelegd en ik verwijs hem naar die uitleg.
In het artikel “Pulp Friction” staat te lezen welke afslag de media, vooral het hondstrouwe, liberale, Obama loyale deel, in het achterliggende decennia heeft genomen. Objectiviteit en nauwgezetheid zijn vervangen door framen[1], doxxen[2] en unmasken[3] om de keuze van het Amerikaanse electoraat gewelddadig te vervangen door een voor Democraten en liberale deel van de media gewenste kandidaat: een Obama cronie[4] aan het roer van het staatschip. Berichtgeving over de conservatieve mens, zijn ideeën en voorstellen bezit een ongebreidelde hoeveelheid pulp friction: negatief georiënteerd, op onderbuikgevoelens gebaseerd, uit de context getrokken en persoonlijk gericht.
Wanneer het interview met de FvD senator als ijkpunt voor de mediakoers van de Krant van Wakker Nederland genomen moet worden, dan heeft deze mediabron de zijde van het links liberale deel gekozen. Dat is een slecht bericht voor de lezer die op zoek is naar neutrale op feiten gebaseerde informatie. Op zich hoeft dat niemand meer te verbazen, omdat het deugdenken op veel gebieden vergelijkbaar is met het communisme. Achter het voormalige ijzeren gordijn was er ruimte voor een en enkele ideologie, gold de vrijheid van meningsuiting alleen voor de aanhangers van die ene ideologie en functioneerde de media als propaganda instrument voor die ene ideologie en diens aanhangers.
De manier waarop in de hedendaagse politieke omgeving geprobeerd wordt om ongewenste winnaars politiek te ontmannen is zo oud als de weg naar Rome. Vanuit die invalshoek had de geïnterviewde FVD senator beter bewapend het interview in moeten gaan. Onhandige uitdrukkingen als “makke lammetjes” worden door kwaadwillende persvertegenwoordigers onmiddellijk misbruikt. Dat doet even pijn als het uit de context getrokken, wordt uitvergroot; het positieve is dat je daarvan kan leren. Het wordt een probleem als men dezelfde fout herhaaldelijk maakt en het als een karakterweeffout wordt vertaald. Dan ben je tot aan het einde van de ambtsperiode gebrandmerkt.
De FvD senator heeft ervaren hoe Nederlandse media in dienst van een politieke partij, propaganda willen en kunnen voeren om diens speerpunten in de hoofden van het electoraat te rammen. De deugmens heeft instrumenten als framen doxxen, unmasken en het leggen van een cordon solitaire in de armen gesloten om andersdenkenden de mond te snoeren, moreel en mentaal te gijzelen en politiek te neutraliseren. De manier waarop de politieke elite een andersdenkende politicus probeert weg te zetten door een rechtsvervolging op te dragen, onderstreept dat in Nederland een van de deugmens afwijkende visie onwenselijk wordt geacht. Die verstoort het proces van politieke handeltjes in achterkamertjes.
Die instelling en opstelling onderstreept het feit dat Nederland
net als Duitsland is veranderd in een schijndemocratie. Ontkennen en negeren
heeft geen zin en voor andersdenkenden resteert slechts een optie: bestrijding
van het deugdenken met alle instrumenten die wettelijk zijn toegestaan. De Beuk
er in dus.
[1] Het gebruik van verzonnen bewijzen om een onschuldige man schuldig te laten lijken.
[2] Op internet speuren naar en openbaar maken van privé informatie die de identiteit van een persoon herkenbaar maken met het doel om die persoon te besmeuren.
[3] Namen openbaar maken van personen die door inlichtingendienst en veiligheidsinstanties heimelijk gevolgd worden,
[4] Adept, kameraad, goede vriend, geloofsgenoot.
.
Het eigenaardige aan ‘Links’ is de enorm vertekende blik op de wereld, die maakt dat de vele islam-geïnstigeerde terreur niet of nauwelijks als zodanig wordt waargenomen, maar dat mensen die verontrust zijn over al die islamgeïnstigeerde terreur direct in de hoek van ‘nazi’ geframed worden. ‘Links’ lijkt aldus warme sympathie te hebben voor een van de meest mensvijandige ideologieën die er ooit zijn bedacht, een ideologie notabene, waar de nazi’s bij monde van Adolf Hitler en Heinrich Himmler warme belangstelling voor hadden, een belangstelling die er in geresulteerd heeft bijvoorbeeld dat ‘Mein Kampf’ nu nog steeds een bestseller is in de islamitische wereld. ‘Links’ dat in de beleving van nog heel wat mensen staat voor streven naar sociale rechtvaardigheid, is een eng clubje geworden, van totale blindheid voor het misdadig karakter van een ideologie die al 14 eeuwen is als een destructieve aanval op de mens en de menselijkheid. Alleen in Denemarken schijnt het kwartje gevallen te zijn: dat het niet slim is massaal de islam te importeren en dan te denken dat je daarmee een modern sociaal rechtvaardig land kan blijven. ‘Links’ produceert segregatie, polarisatie, armoede, criminaliteit èn de komende burgeroorlog. ‘Links’ bevordert dat, faciliteert dat, legt er de basis voor. En ‘Links’ noemt dat: culturele verrijking, diversiteit.