We mogen niet klagen

Waar collega Dunki gistermiddag blijk gaf van enige teleurstelling over de uitslag van de ‘Europese verkiezingen’, moet ik bekennen wel tevreden te zijn met die uitslag; over het geheel genomen hebben de gevestigde partijen (lees: kartelpartijen) hun door de massamedia gepromote campagnes niet kunnen verzilveren. Dat is pure winst, want deze kartelpartijen hebben inmiddels zoveel schade aan de nationale en Europese belangen toegebracht dat de afgrond niet ver meer kan zijn. De lemmingen lijken tenminste naar een omleiding te zijn gedwongen in hun zinloze run op weg naar zelfmoord, dus we mogen eigenlijk niet klagen.

Zowel de christendemocratische Europese Volkspartij (EVP) als de sociaaldemocratische (PES) leverden bij deze verkiezingen fors in en tevens hun meerderheid. De groene en vooral de liberale en nationalistische partijen worden flink groter. In het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Hongarije, Polen, Griekenland en Italië zijn de zogenaamde ‘populisten’ de grootste partijen geworden. Over die term ‘populisten’ straks meer. Opmerkelijk is overigens het resultaat van de ‘Brexit Party’ van de Brit Nigel Farage, die in de anderhalve maand van zijn bestaan maar liefst 31 procent van de kiezers achter zich kreeg en veruit de grootste partij is geworden op de Britse eilanden. In Hongarije heeft Victor Orban gezegevierd met een absolute meerderheid van maar liefst 52%. Het staat nog te bezien waar deze stemmen van de Magyaren in het EP terechtkomen, want vooralsnog is de partij van Orban geschorst uit de ‘European People’s Party’ van Juncker en hij zal met dit mandaat van de kiezer hoogstwaarschijnlijk aansluiting zoeken bij andere clubs in het EP. Indien de criticasters van de EU in het VK, Frankrijk, Hongarije, Italië, België, Duitsland, Polen en Nederland elkaar zouden vinden, dan staat het Europarlement nog veel tumult te wachten. Dat zou ook tijd worden.

“het is een een omfloerste manier om vermeende tegenstanders van de gangbare politiek als Nazi’s te framen”

Met andere woorden: de EU adepten hebben een gevoelige nederlaag geleden en de anti-EU en anti-immigratiepartijen hebben flink gewonnen. Wat dat betreft kunnen we gerust stellen dat de Nederlandse uitslag nogal afwijkt en dat werd mogelijk mede veroorzaakt door onze compleet door socialisten doorwoekerde omroepen. Het continue ‘framen’ van rechtse partijen in als ‘opinieprogramma’s verpakte STER-reclames voor onze overheid, heeft klaarblijkelijk vruchten afgeworpen. Dat brengt mij bij de term ‘populisten’ zoals de conservatieve rangen vaak worden geduid bij de – gesubsidieerde – omroepen op NPO 1-2-3. ‘Populisme’ is een politieke stijl waarin een centrale tegenstelling wordt verondersteld tussen ‘het volk’ en ‘de elite’ en waarbij de populist dan zogenaamd de kant van ‘het volk’ kiest. Deze begrippen kunnen echter op verschillende manieren worden ingevuld, zodat men links-populisten, rechts-populisten en diverse andere typen kan onderscheiden. In het algemeen spraakgebruik heeft populisme doorgaans een negatieve bijklank en wordt het door de Publieke Omroep steevast gebruikt om ‘verkeerd rechts’ aan te wijzen. Hoedt u daarom voor de term ‘populist’ want het is een een omfloerste manier om vermeende tegenstanders van de gangbare politiek als Nazi’s te framen. Die Nazi’s waren overigens socialisten (Hitler gaf ideologisch leiding aan de NSDAP, een zusterpartij van de vooroorlogse SDAP in Nederland, thans PvdA), maar sinds de mammoetwet wordt dat op scholen niet meer uitgelegd.

De grootste landen in de Europese Unie zetten doorgaans de toon in de ministerraden en in de Europese Raad, het top-fop-gezelschap van de premiers en presidenten. En precies daar werden aan de huidige machthebbers rake klappen uitgedeeld; De Franse president Macron bijvoorbeeld, staat behoorlijk voor joker, nu Le Pen groter is geworden dan hijzelf in deze verkiezingen. In Duitsland komt Merkel ongetwijfeld in zwaarder weer omdat de regeringspartijen daar een stevig verlies noteerden. Al met al moeten we concluderen dat de immigratie- en integratieproblematiek, naast de nationale identiteit de centrale thema’s zijn gebleken, terwijl de ‘groenen’ beter op koers zijn komen te liggen in hun voornemen de schatkisten te plunderen en tweespalt te zaaien. Daarmee is de heersende politiek in de EU een aantal gevoelige slagen toegebracht over de volle breedte van het continent.

Het zooitje wat nu afgewaardeerd is in de ‘Europese verkiezingen’ en die dankzij de inspanningen van de éerlijke’ en ‘oprechte’ wereldverbeteraars objectief en zonder ‘Russische inmenging’ plaats hebben kunnen vinden, hebben inderdaad niets nagelaten om de burgers diep, heel diep, in de portemonnee én in hun moreel te raken. Nederland is netto betaler aan de EU, maar volgens de linkse populisten “verdienen we er miljarden aan”. Geweldig. Zouden we dat zonder de EU niet kunnen? Doe dan de haven van b.v. Rotterdam maar eens een week dicht, dan kunnen we meteen zien in welke landen het meeste geld wordt verloren in die week. Dat zijn wij niet.

De grenzen staan open en daar komen talloze asielzoekers op af die zich het comfort van ons sociale vangnet niet laten ontgaan. Tel erbij op dat tegenwoordig de aandeelhouder van multinationals steeds wint en de autochtone, vaderlandslievende burgers niets, dan is het duidelijk dat ook deze politici weliswaar op listige wijze hun baantje weten te houden, maar dat de Europese burgers tweederangs zijn geworden. Die aanzwellende klacht is meer duidelijk geworden in deze verkiezingen en dat mag tot tevredenheid stemmen, althans voor degenen die vrede, vrijheid en veiligheid kennen en willen behouden.

Eerste Kamer

Inmiddels zijn de stemmen op onze eigen Provinciehuizen ook geteld en het blijkt dat FvD uit het niets met maar liefst 12 zetels in de Eerste Kamer komt, evenveel als de VVD. Hieruit blijkt eveneens dat de politieke banenindustrie in ons land floreert en een stevige greep op de democratische mogelijkheden van het electoraat houdt. Als het aan de bevolking had gelegen immers, zou FvD in de Eerste Kamer de grootste fractie zijn geworden met 13 zetels. Het lukt in onze democratie dus ook hier niet om in die Kamer een getrouwe afspiegeling – vertegenwoordiging – van de bevolking te laten zijn.

In de Tweede Kamer lukt dat niet doordat onbekend samengestelde commissies van de partijen, de kandidaten op de kieslijsten doen plaatsen, waarbij vooral de mate van fractiediscipline een doorslaggevende factor is. Met andere woorden: politici die bereid zijn om trouw aan de leiband van een groepje onbekende auteurs van het verkiezingsprogramma te lopen, die mogen op de lijst komen en vervolgens mogen de burgers een hokje rood maken. Voorwaar toch geen feest van de democratie zou ik zeggen. Nog bonter wordt het wanneer de stembussen zijn gesloten; dan liggen de verkiezingsprogramma’s als eerste in de shredder, inclusief de stem van de burger daarop, waarna een regeerprogramma wordt opgesteld waar niemand op heeft kunnen stemmen en wat bovendien zelfs niet in de buurt komt van enig verkiezingsprogramma.

Kortom: in ons land schort het aan democratie, maar de burgers blijken in ons land veelal de politieke diepgang van een surfplank te hebben. Over heel Europa echter, is het tij aan het keren. Dat zou tijd worden en ook in ons land zullen de ogen binnenkort wel opengaan. De wal keert vanzelf het schip.

.