Nigel Farage’s wederopstanding – de politieke comeback van Mr.Brexit – lijkt hem een niet zo verrassende, reële gelegenheid te bieden om de Britse politiek grondig te hervormen en ons, wellicht, te verlossen van het pestilente SJW juk in Brussel. In maart riep Farage spottend tijdens de E.P. zitting in Straatsburg: ‘ jullie willen mij toch niet terug hebben?’ Diverse stemmen schreeuwden ‘nee!’ Maar Farage is nog steeds E.P. lid en zal dat nog even blijven om Brussel verder het leven zuur te maken na de komende E.P. verkiezingen, want Theresa May heeft één ding goed gedaan en dat is Britse deelname aan de E.P. verkiezingen zekerstellen.
Van de huidige Britse E.P. delegatie van 73 parlementariërs zijn 24 lid van de UKIP, die nooit voet aan de grond kreeg in het Parlement in Westminster dankzij het Engelse kiessysteem, maar in Brussel wordt dat nu werkelijkheid voor de nieuwe Brexit Party. Dit keer heeft Farage het vooral op Theresa May gemunt i.p.v. Juncker c.s. en hij trekt vogels van zeer verschillende pluimage in Engeland, van multimiljonairs tot kroegbazen die het over één ding eens zijn: hun afwijzing van de verkrachting van de democratie door de EU.
Zoals Baudet als een komeet uit het niets aan het firmament verscheen heeft Farage op dit moment kennelijk al zo’n 30% van het electoraat achter zich staan. De Tories leveren fors in en hebben kennelijk nog rond de 15%, waarbij ruim de helft der teleurgestelde ex-UKIP kiezers hen nu de rug toe keren om Farage hun hernieuwde liefde te betuigen. Theresa May is uiteraard de grote verraadster en leidt met afstand het algemeen klassement der verdoemde anti-Brexit politici die Farage op de korrel neemt in een nieuwe, welhaast populistische stroming die best eens de Engelse politiek op zijn grondvesten kan doen schudden.
Macron heeft natuurlijk al slapeloze nachten van zijn eigen populisten met Marine LePen, maar hij zit niet te wachten op deze tegenvaller uit Engeland die zijn luchtkastelen kan ondermijnen na de E.P. verkiezingen. De politieke EU top van 9 mei in Sibiu, Roemenië was juist bedoeld om de EU-koers na de E.P. verkiezingen en de Brexit in beeld te brengen, maar plots is daar Nigel Farage en het reële risico dat Engeland na eind mei zal blijven meepraten over de toekomstplannen van de E.C. en als Farage daarbij acte de présence mag geven wordt het SJW feestje grondig verpest. Als hij vervolgens met Orban en Salvini ‘on speaking terms’ kan komen kunnen zij een geduchte vuist maken. Tussen 23 en 26 mei worden 427 miljoen kiezers uit 28 lidstaten naar de E.P. stembus genodigd, waar EVP en Sociaaldemocraten de meerderheid hadden. Wat gaat daar veranderen?
Die op het pluche gezeten salonsocialisten lijken hun beste tijd gehad te hebben dankzij meer en meer splinterpartijen, terwijl er minstens drie nieuwe groeperingen nodig zullen zijn voor een werkbare meerderheid, maar waarom wordt die meerderheid zo belangrijk? Er staan bijna 500 miljoen EU-kiezers achter het E.P. en na de komende E.P. verkiezing komt er ook een nieuwe E.C. waarvoor momenteel nog geen nieuwe Don Quixote gevonden is, maar de bolle communist Sancho Panza staat te trappelen om diens plaats in te nemen, zij het dat de prognoses voor de verliezen der tot nu dominante SJW kliek niet gunstig zijn. Macron is net zo’n desperado als Rutte en ziet er ook geen been in om samen met de groenen en het liberale Alde, een greep naar de macht te doen om straks vooral niet buitenspel te staan; hij lijkt Rutte wel die er ook q.q. “bij wil zijn”. Aan de andere kant probeert Salvini alle scherven van het versplinterde rechts nationale kamp te lijmen om het EP een ruk naar rechts te laten maken, hetgeen ook de controle op de E.C. louche zal faciliteren, zij het dat buitenlands- en fiscaal beleid niet tot hun bevoegdheden behoren.
Hopelijk kiest het E.P. een betere, meer integere president dan Juncker. Alles is te prefereren, behalve de verknipte SJW-er Timmermans, ons gevaarlijke landverradertje dat zonder scrupules Coudenhoven Kalergi’s al even verknipte beginselen van raciale vermenging en Islamitische dominantie publiekelijk huldigt! De PvdA’s Marxistische ideologie blijft onze samenleving bedreigen.
In beginsel kan het EP het vertrouwen in de EC opzeggen en hen de deur wijzen, maar wij hebben gezien hoeveel socialistische handen op idem buiken de afgelopen jaren ons steeds meer soevereiniteit afhandig hebben gemaakt en kaalgeplukt. Pas dan begint de stoelendans ter vorming der politieke machtsblokken, waarmee Salvini en Macron reeds lang bezig zijn en dan hebben wij het moreel corrupte fenomeen “Spitzenkandidat” die door de meeste lidstaten naar voren gebracht wordt. Zoals gebruikelijk is het voor landen als Frankrijk erg belangrijk wie vooral niet voor de topjobs in aanmerking mag komen omdat hij/zij geen Frans paspoort heeft, en uiteindelijk leidt dat ertoe dat de EC in handen valt van een alcoholist en straks – God behoede ons – de verknipte Timmermans.
Een grote rol lijkt weggelegd voor de nationalisten en de EU sceptici, zoals onze PVV en FvD, maar die EU sceptici ter rechter zijde zijn momenteel versplinterd en de Britse Tories domineren de matig-EU-sceptische Europese Conservatieven en Hervormers (EKR) met 76 afgevaardigden, waaronder ook de Poolse PiS gerekend wordt. Nigel Farage leidt de Europese fractie van EEFDD, de ‘vrijheids- en directe democratie club’ met 41 parlementariërs waarbij de Italiaanse 5 Sterren beweging en de Zweedse Democraten horen. Om de verwarring nog te vergroten is LePen dominant in de ENF (het Europa de Naties en vrijheid) met 37 zetels waaronder Salvini’s Lega, de ÖFP en Wilders’ PVV.
Lange Rede, kurzer Sinn, Matteo Salvini probeert nu alles wat ook maar een haarbreedte rechts van het midden zit te verenigen in een dominante coalitie, maar tot eind mei blijft alle strategische planning pure speculatie en een effectieve rechtse overname van de macht lijkt illusoir.
En wat met Brexit? Oktober is niet ver weg, maar de Engelsen doen mee met de EP verkiezingen, hoe graag May daar ook vanaf had gewild, want de Brexit zit vast in Westminster, dus het EP blijft (voorlopig) op de indrukwekkende numerieke sterkte van 751 professionele ‘hang-politici’ hangen, waarbij hun aantal in oktober eventueel terug kan lopen naar 750. Onzekerheid troef!
Tot slot vindt er, op het moment dat ik dit schrijf, een EU top plaats in Roemenië in de context van het Brexit vacuüm, terwijl de opzet was om de voortschrijdende annexatie der lidstaten door de ongekozen EU top te plannen o.l.v. het perfide duo Juncker & Timmermans. Rutte, die het nooit leert, had al laten weten dat zijn agenda exclusief het klimaat betreft…. Is de man nu echt zo mesjokke? Juncker hield dinsdag jl. een persconferentie om zijn visie op de E.C. agenda te presenteren, waar geen kiezer hem naar gevraagd heeft. Net als Rutte wist hij de wereld te openbaren “dat hij het goed doet en dat de EU ook zéér voor de wind gaat”, uiteraard dankzij hem en gelukkig voor ons continent blijft hij nog even aan tot einde oktober. Voldoende tijd voor Mr.Brexit om er een draai aan te geven.
De animo voor EU-verkiezingen is traditioneel klein; hopelijk blijven EU-sceptici gemotiveerd!
..