Ik ruik een rat

In een 18 mei 2017 mail discussieerden twee FBI functionarissen Strzok en Page over het nut van een onderzoek naar een Trump-Moskou verbinding. Strzok tekste: “you and I both know the odds are nothing. If I thought it was likely I’d be there no question. I hesitate in part because of my gut sense and concern there’s no big there there”. Strzok twijfelde sterk aan het bestaan van een connectie tussen Trump en Moskou, omdat in 2016 noch de door de CIA inelkaar gesleutelde Task Force[1] noch een FBI onderzoek had geresulteerd in een ontdekking van zo´n verbinding. Dan rijst de vraag waarom de Special Counsel (SC) werd ingesteld om een onderzoek in te stellen naar een verbinding waarvoor twee inlichtingen organisaties na een diepgaand onderzoek van ruim een jaar geen enkele bevestiging had gevonden.

Ja, waarom? Wanneer samenstelling en opdracht van de SC nader beschouwd worden, liggen de redenen voor de hand: Democraten konden en kunnen nog steeds niet geloven dat zij de presidentsverkiezing verloren hebben en de viezigheid die zich in acht jaar Obama op de trappen van het Congres en Witte Huis heeft opgehoopt, moest opgeruimd worden. Daarom stelde Mueller een Democratisch georiënteerde 21 man en vrouw sterk onderzoeksteam samen (o.m. de FBI agenten Strzok en Page, 10 top functionarissen uit de Obama DOJ en zeven uit Obama gekleurde justitiële instanties). In plaats van een gericht onderzoek en strafvervolging naar geïdentificeerde wetsovertredingen, kreeg Mueller de ruimte voor een grenzeloze zoektocht naar verborgen wetsovertredingen en misdaden. Die ruime visopdracht bevestigt de these dat de SC Democratisch vuil spel moest verdoezelen.

Meer dan twijfels

Was Mueller wel de juiste man voor een dergelijk onderzoek? Wat zijn juridische achtergrond betreft wellicht, maar de term juist strekt zich verder uit en dekt ook de politieke voorkeur en het neutraliteitsaspect. Tijdens zijn teneur als Directeur van de FBI heeft hij zijn loyaliteit voor Obama en Clinton herhaaldelijk bevestigd door zich voortdurend passief op te stellen bij verschillende Obama schandalen zoals het Fast and Furious programma[2], NSA afluisterpraktijken, Carthagena Secret Service misdragingen en Uranium One schandaal. Daarnaast probeerde hij als FBI Directeur de vele verbindingen tussen een Saudische familie en de 9-11 aanslagplegers onder de mat te vegen. Ook zijn solistische optreden om antiterrorisme documenten te zuiveren van onderwerpen en teksten die mogelijk krenkend zouden kunnen zijn voor het Amerikaanse moslim segment, wekte binnen de inlichtingengemeenschap verbazing.

Vanuit die invalshoek is het niet verrassend dat Mueller het uiterst onbetrouwbare Steele dossier als vertrekpunt en basis voor zijn onderzoek nam. Een dossier dat Comey, de voormalige Directeur van de FBI, tijdens zijn hoorzitting op 8 juni 2017 betitelde als salacious and unverified. Het is gelet op zijn Clinton loyaliteit ook niet verrassend dat hij in het verloop van het onderzoek voortdurend de Moskou-Clinton relatie en Russische geldstromen die via de Clinton Foundation deels naar de privé bankrekeningen van de Clinton´s liepen, opzettelijk negeerde.

Een weldenkend mens kon vooraf al vaststellen welke richting het onderzoek van de SC zou uitgaan. Een onderzoek dat zich jaren zou voortslepen, miljoenen dollars (M$30-35) uit de zakken van de belastingbetaler heeft gezogen en weinig substantiële resultaten heeft opgeleverd.

Grandstanding

Van Comey is bekend dat hij een uitslover is en zich wellustig wil baden in ongebreidelde media aandacht. Van Mueller is bekend dat hij persoonlijk terughoudend is en dat liever aan anderen overlaat. Bij de SC was Joe Carr die de contacten verzorgde. Zoals het blijkbaar gebruikelijk was bij Obama loyalisten, werd er ook vanuit de SC naar het liberale deel van de media gelekt. In de loop van het tweejarige onderzoek bleek dat leden van de SC (ongetwijfeld met instemming van Mueller) herhaaldelijk contact met de media hebben gehad. Uit DOJ documenten (E mails en tekst berichten van o.m. WP; Buzzfeed en DCNF) die via een FOIA verzoek (vergelijkbaar met de Nederlandse WOB) zijn verkregen, blijkt dat leden van de SC in 2017 gedurende drie maanden (juli-september) tientallen bijeenkomsten en vergaderingen hebben belegd met media vertegenwoordigers. Hoewel die ontmoetingen vrijwel altijd eindigen met een “no comment” uitspraak, onderstreept het de bereidheid van de SC om media vertegenwoordigers te ontmoeten

Waarom hees hij zich op 29 mei 2019 op de kansel en sprak het verzamelde journaille toe? Als men het hele tweejarige proces heeft gevolgd, dan is het duidelijk dat Mueller´s SC niet in staat is geweest om de (niet-bestaande) samenzwering Trump c.s.-Moskou te bewijzen. De dagvaardingen die zijn verstrekt, zijn toegespitst op interference in the election en financiële wetsovertredingen uit het verre verleden van individuen Mueller maakte het bij de start van zijn persconferentie nogal bont door te zeggen: “ that his non-decision decision on whether the president obstructed justice was “informed” by a long-standing opinion by the Office of Legal Counsel (OLC) at the Justice Department that a sitting president cannot be charged with a crime. But according to William Barr, that’s not what Mueller told the attorney general and others during a meeting on March 5, 2017”. Als dat zo is dan wist hij in maart 2017 al dat de hele exercitie niet tot het door de Democraten gewenste resultaat zou leiden: Trump in staat van beschuldiging stellen en een afzettingsprocedure op gang brengen. Hij had de Amerikaanse belastingbetaler M$30-35 kunnen besparen.

Was die OLC inderdaad de reden? Natuurlijk niet. Kijk maar naar wat de speciale aanklager Starr schreef toen Clinton op het afzettingskruis lag. Die schreef ondanks de OLC: “The Office of Independent Counsel (OIC) hereby submits substantial and credible information that President /Clinton obstructed justice … the President lied under oath to the grand jury and obstructed justice…along with dozens of other unambiguous determinations that President Clinton had committed crimes”. Het is een sprookje dat Mueller via de media aan de Amerikaanse samenleving probeert te verkopen, want “If President Trump actually committed a crime, there is nothing in the OLC’s opinion that would have prevented the special counsel or the attorney general from saying so”. Omdat het rapport een intern DOJdocument is, had Mueller schadelijke conclusies voor Trump kunnen opnemen: Trump is schuldig aan wetsovertredingen dan wel er is te weinig bewijs om Trump van obstruction of justice te beschuldigen. Beide zijn niet verwerkt in het eindrapport en Mueller schreef in het rapport: “…did.not establish that members of the Trump campaign conspired or coordinated with the Russian government in its election interference activities.”

De reden voor de discutabele uitspraken van Mueller is zo duidelijk als wat: hij heeft geprobeerd om vlees op het afgekloven afzettingsbot van de Democraten te plakken: “he was trying to reframe the Russiagate narrative in an effort to put some wind back in the sails of the impeachment effort”. Mueller heeft zijn masker afgedaan en bevestigd dat hij een Obama en Democraten loyalist is. Op de backburner zittend heeft hij volgens de erkende rechtsgeleerde Dershtowitz (een Democraat) toch een afzettingsprocedure op gang willen brengen door te suggereren: “that the subject might be guilty despite insufficient evidence to make the case”. Mueller ging tijdens de persconferentie bewust buiten zijn bevoegdheden als SC, omdat hij volgens Ben Shapiro als lid van een uitvoerend lichaam, geen autoriteit bezat, geen bevoegdheid had om een crimineel onderzoek te doen. Shapiro verwoordt het zo: “unlike the election interference investigation, which began as a counterintelligence investigation inside the FBI, the obstruction investigation began as a criminal investigation — and a criminal investigation that Mueller admits he never had the authority to conclude”,

Al snel na Mueller´s introductie werd het voor zijn gehoor duidelijk dat op de kansel een achterbakse backstabber stond te oreren of zoals ze dat in het criminele milieu noemen een rat, het slechtste van het slechtste.

Antwoorden op vragen

Opmerkelijk genoeg beantwoordde Mueller door zijn uitspraken tijdens de persconferentie de vragen die bij de start van het onderzoek door deskundigen werden gesteld:

• Was hij de aangewezen man? Nee. Gregg Jarrett schreef op de website www.foxnews.com: “…In the “introduction” to Volume II on obstruction, he recited the duty of prosecutors to be fair by refraining from comment. In the case of a sitting president,….ironically, the special counsel then proceeded to ignore his own warning.  it produced his own dossier on Trump that was filled with suspicions of wrongdoing…..Mueller refused to make a decision to charge the president in a court of law but was more than willing to indict him in the court of public opinion” Op Breitbart werd het kernachtiger uitgedrukt:  “Dirty Cop´s last Act”.
• Was de opdracht te ruim? Ja. De eerste resultaten bevestigden al dat de SC zich opstelde als een wetgevende macht, die zich liet leiden door een zelf uitgevonden misdaad van “samenspannen tegen de USA door het verdraaien van het fraude concept”. Gregg Jarrett formuleerde het zo: “his report was a non-indictment indictment. It was calumny masquerading as a report”.

Het is pas over als ik dat zeg

De Democraten en de leeghoofdige beroemdheden in Hollywood spannen de spieren en roepen om afzetting. Blijkbaar zien ze de activiteiten die de regering Trump in 2018 en 2019 in gang heeft gezet over het hoofd. AG Barr heeft opdracht gegeven om te onderzoeken hoe de oorsprong van het hele samenzweringsverhaal tot stand is gekomen; wat de reden daarvoor is geweest en wie de hoofdrolspelers zijn geweest. John Durham, AG van Connecticut, heeft die opdracht eind mei 2019 ontvangen en is aan de slag gegaan.

De waakhond van de DOJ, Micheal Horowitz, doet sinds mei 2018 een onderzoek naar de achtergronden van DOJ en FBI beleidsbeslissingen die hebben geleid tot de FISA[3] verzoeken aan de FISC[4] om een virtueel en fysiek onderzoek naar Carter Page te mogen doen en of en zo ja in hoeverre het Steele dossier is gebruikt ter onderbouwing van die verzoeken. De Democraten schreeuwen ook daarover moord en brand. Het Durham onderzoek kan tot gevangenisstraffen leiden; het IG onderzoek tot disciplinaire gevolgen voor de betrokken overtreders.

Het is zoals het is en de personen die zich bemoeiden met het Steele dossier zijn nu aan de beurt. Gelukkig allemaal Obama loyalisten en Democraten.

[1] De TF was samengesteld uit topfunctionarissen van CIA, FBI, Financiën, Justitie, DNI en NSA en moest eventuele geldstromen van Moskou naar de Trump verkiezingscampagne in kaart brengen. In de loop van het onderzoek ging het Witte Huis een bepalende rol spelen. De TF werkte vanuit het Witte Huis waar geheime vergaderingen plaats vonden, die door Susan Rice (Nationale Veiligheidsadviseur van Obama) en Lisa Maonaco (Homeland Veiligheidsadviseur van Obama). De groep groeide en ook Biden trad toe. Andere geïnformeerden waren Kerry op Buza en Carter in het Pentagon.

[2] Het Bureau of Alcohol Firearms and Tobacco’s (ATF) gebruikte belastinggeld om wapens naar Mexicaanse drug kartels door te sluizen. Die actie van de ATF heeft geresulteerd in de moord op twee leden van de Grenspolitie met doorgesluisde wapens en het ontslag van de klokkenluider. Nog steeds worden 1000 wapens vermist.

[3] Foreign Intelligence Surveillance Act.

[4] Foreign Intelligence Surveillance Court

.