Op school

In de loop van de twintigste eeuw vormde het onderwijs een middel bij uitstek om de bevolking via goed gerichte scholing uit de armoede te halen. Nederland was eind negentiende en begin twintigste eeuw immers een land wat nogal wat armoede kende. Door een aantal economische ontwikkelingen en de leerplicht, plus goed georganiseerd onderwijs wist ook ons land zich in de loop der jaren internationaal op de kaart te zetten. Deze positieve ontwikkeling lijkt de laatste jaren hard achteruit te gaan. Het onderwijs slaagt er niet meer in om de sociale onderlaag voldoende te mobiliseren en te emanciperen en wordt een bolwerk van middelmatigheid.

De ongekwalificeerde uitstroom blijft al jaren op hetzelfde niveau. Het verschil tussen de wetenschappelijke geletterdheid van de 15-jarigen tussen allochtonen en autochtonen behoort in Nederland en België tot de grootste van Europa. De werkloosheid onder de burgers van niet-EU-afkomst ligt ongeveer viermaal hoger dan onder allochtone burgers. Ook de kennis van de Nederlandse taal laat veel te wensen over. Het onderwijs als integratiemachine werkt dus pover. In de meeste grote steden vormen de leerlingen met een niet-Nederlandstalige thuistaal in het basisonderwijs inmiddels de meerderheid. Deze leerlingen vormen doorgaans een kwetsbare groep en beginnen met een achterstand aan het secundair onderwijs, vooral omdat we het niet aangedurfd hebben hun ouders ordentelijk tot integratie te verplichten. Leerlingen die uit het secundair onderwijs uitstromen beschikken over onvoldoende lees- en schrijfvaardigheden. Deze historische vergissing zet zich in het onderwijs nog altijd door.

In het NTR-televisieprogramma ‘Onbevoegd gezag’ van zondag 24 februari 2013 werd een gesprek gevoerd met een Turks-Koerdische huiswerkbegeleider en enkelen van zijn Turks-Nederlandse pupillen. Het gesprek werd gevoerd in de Arnhemse volkswijk ’t Broek.  Onderwerp van het gesprek was het dagboek van Anne Frank. Zoals algemeen bekend verondersteld wil het overgrote deel van de Turkse en Marokkaanse moslims hier niets van de holocaust weten. Op veel scholen wordt het leraren onmogelijk gemaakt om les en inzicht te geven over de grootste massamoord die in het westen ooit heeft plaatsgevonden. In de gevoerde discussie toonde toonden de Turkse jongeren zich rabiaat antisemitisch. Hitler had volgens hen ‘goed werk’ verricht en de Holocaust was een zegen voor de mensheid geweest. “Ik haat de joden” zei een van de Turkse-Nederlanders, “En dat doen we allemaal” waarna het hele discriminatoire oeuvre ongehinderd de revue passeerde.

Daags na de uitzending waren verschillende media er als de kippen bij om de uitspraken van de Turks-Nederlandse jongeren te vergoelijken. De teneur was dat dergelijke uitspraken nu eenmaal passen in de recalcitrante jeugdige geest. Zeker: dat zal een rol spelen. Maar is enerzijds het afwijzen van onderricht in historische feiten (de Holocaust) niet in tegenspraak met klaarblijkelijk al aanwezige kennis over de vermeende ‘goede daden’ van Hitler c.s? Spelen andere mechanismes niet een prominente rol in specifiek dit voorval? Het stellen van de vraag alleen al, leidt niet zelden tot beschuldigingen van een zekere vorm van radicalisme en zelfs racisme. Dat is ook nu het geval, sinds PVV en recentelijk het FvD niet alleen de kwaliteit van het onderwijs onder het vergrootglas legden, maar vooral de dominantie van leerkrachten met een zekere politieke overtuiging voor de klas.

Daags na een dergelijke proclamatie door FvD-leider Baudet in het kader van hun eclatante verkiezingswinst, klommen tweehonderd ‘wetenschappers’ in de pen met de beschuldiging dat FvD de ‘academische vrijheid’ bedreigde. Nu behoort het hebben van een politieke overtuiging tot de vrijheden die niet alleen zijn voorbehouden aan academici (of wat daar voor doorgaat). Het laten doorwerken van hun persoonlijke overtuiging in het lesmateriaal daarentegen, heeft met academische vrijheid net zoveel van doen als een kudde schapen met de voetbalsport, onverminderd dat deze disciplines zich beide in weilanden plegen af te spelen. Objectieve kennis heeft niets van doen met persoonlijke politieke overtuigingen en die laatste horen op universiteiten en scholen dus niet thuis. Het enkele feit dat deze ‘wetenschappers’ reageren op een politieke boodschap, is op zichzelf al in tegenspraak met hun ‘eis’ en een sterke aanwijzing dat PVV en FvD het wat dat betreft bij het juiste eind hebben.

Het onderwijs is niet alleen maar te links; het moet eveneens dringend uit haar multiculturele nachtmerrie worden gehaald. Multiculturalisme leidt tot segregatie, achterstand en dikt het proletariaat aan. En dat is precies de reden waarom het onderwijs in ons land uitdrukkelijk door ‘links’ is overwoekerd: op die manier blijft er voldoende electoraat beschikbaar, zo is kennelijk de gedachte.

.