Waar Merkel zich vooral concentreert op het omvolken van de Duitse staat en daarbij een tomeloze migratie van kansloze Arabieren en Afrikanen als instrument gebruikt en de krimpende veiligheid als een onafwendbaar neveneffect accepteert, maakt de voormalige Chef van de Bundesverfassungsschutz (BfV) zich juist sterk voor de veiligheid in brede zin. Een veiligheid die zich uitstrekt van nationale veiligheid via migratie naar terrorisme en het effect op de stabiliteit van de Duitse samenleving. Het is niet verrassend dat de visie van Hans Georg Maaßen het spiegelbeeld is van Merkels overtuigingen.
Te uitgesproken
Zijn twijfel aan de juistheid van een extreemrechtse heksenjacht op arme migranten in Chemnitz en de beelden daarvan, bleken de aanzet te zijn voor een tweede regeringscrisis binnen acht maanden. Die luidden ook het vertrek van Maaßen als Directeur van de BfV in. Op zich is dat laatste opmerkelijk, omdat Michael Kretschmet, minister-president van de Deelstaat Saksen[1] heeft verklaard “Een ding moeten we vaststellen. Er was geen mob (meute, gepeupel), er waren geen klopjachten, er was geen pogrom’. Al maanden wordt echter betwist of hier nu wel of niet sprake is van nepnieuws. Hoe dan ook de uitspraken van Maaßen over Chemnitz hebben zijn val als BfV chef ingeluid.
Ondanks het dreigende ontslag bleef Maaßen de drang houden om het islamitische en extreem-linkse en – rechtse gevaar voor de Duitse samenleving te benoemen. Zijn afscheidstoespraak voor Europese inlichtingen collega´s in november 2018 is door Merkel c.s. aangegrepen om deze luis in de pels van de regering Merkel hardhandig te verwijderen. In die toespraak stelde Maaßen o.m. dat de SPD beheerst zou worden door radicaal-linkse krachten en vergeleek in een adem de berichtgeving van Duitse media met Russische desinformatie campagnes die in staat zijn om westerse traditionele en sociale media en instituties te gijzelen. De immigratie – en veiligheidspolitiek van de Grote Coalitie noemt hij idealistisch, naïef en links.
Salafisme
Maaßen maakt zich hoofdzakelijk zorgen over de groei van het volume Salafisten, maar benoemt ook regelmatig het gevaar van terugkerende Jihad veteranen. Voor de doorsnee Duitse burger is het verschil met Jihadisten duister. De Salafiyya beweging of Salafisme[2] huldigt het principe van een selectieve terugkeer naar het back to basics fundamentalisme. Aanvankelijk combineerde de beweging dat met een selectieve modernisering door westerse wetenschappelijke en politieke ideeën als liberale democratie en constitutionele regering te accepteren. Na de tweede Golfoorlog veranderde hun instelling van vernieuwing naar weerstand en herstel van het Islamitische Kalifaat. Sinds de start van het huidige millennium wordt de beweging sterk beïnvloed door het Hanbalisme/Wahhabisme, waardoor de aanvankelijke beginselen steeds meer naar de achtergrond gedrongen zijn en de uitingen van de bewegingen steeds extremer worden. Het Jihadisme een vorm van islamitisch extremisme, wil het op Trias Politica en Westfaalse stelsel gebaseerd westers samenlevingsmodel volledig vervangen door een islamitische samenleving waarin de religie politiek en bestuur verenigt en de invulling van het dagelijkse leven wordt bepaald door Qur’an/Koran (openbaring) en sunnah (gebruik, gewoonte of traditie) aangevuld of versterkt door hadith (verzameling ooggetuigenverslagen van belangrijke gebeurtenissen en goedkeuringen), fiqh (mening klassieke juristen), Ijma (consensus of instemming) en al aql (intellect). In het huidige millennium lijken de twee steeds dichter naar elkaar toe te schuiven. Niet verrassend dat Maaßen op het gevaar van beide bewegingen voor de Duitse samenleving blijft hameren.
Duitsland telde in 2012 ongeveer 3.800 salafisten. In 2019 is het volume gegroeid naar meer dan 11.500 personen. Onder hen ruim 2.200 teruggekeerde Jihad veteranen die momenteel een aanslag aan het beramen zouden zijn. Vooral het open deur beleid voor migranten uit het Midden Oosten is de oorzaak van die groei en de verslechtering van de veiligheid en stabiliteit van de Duitse samenleving is het gevolg. De democratische verworvenheden tot het gaatje benuttend, rekruteren Salafisten hun potentiële volgers op verschillende manieren: informatiepunten in voetgangerszones en promenades; grootschalige manifestaties op openbare plaatsen en in openbare faciliteiten; seminars die uitgebreid op video worden opgenomen en als propaganda materiaal worden gebruikt. Die methodes blijken vooral aantrekkelijk te zijn voor tweede en derde generaties van migranten met een Arabische cultuur achtergrond.
In 2016 had Maaßen uitgesproken dat geradicaliseerde islamieten honderden pogingen hadden ondernomen om migranten uit de Duitse asielcentra te rekruteren voor hun Jihad tegen het westen in het algemeen en de Duitse Staat in het bijzonder. Dat de groeiende invloed van Salafisten in Duitsland inmiddels als een feit kan worden beschouwd, wordt bevestigd door de islamitische theoloog Samet die onlangs constateerde: “islamitische jongeren krijgen in Duitsland uitsluitend van Salafisten antwoord op religieuze vragen die binnen een Duitse context geplaatst moeten worden”. De greep van Salafisten op de Duitse moskeeën wordt steeds steviger.
Politieke koorddanser
Volgens Hans Georg Maaßen moet de BfV functioneren als de brandmelder van de Staat, een vroegtijdig waarschuwingssysteem voor de federale regering, politie en wetshandhavinginstanties die aandacht moet vestigen op bedreigingen voor de vrije democratische rechtsorde en voor gevaren voor de stabiliteit van de democratie. Binnen die context doet Maaßen een aantal opmerkelijke uitspraken. De eerste uitspraak luidt: “in mijn rol als hoofd van de BfV was ik voor die Linke en de Groenen en voor linkse media een vijand omdat ze mijn autoriteit wilden ontbinden of verzwakken”. Opmerkelijk, omdat een instantie die een beschermende functie heeft voor de hele Duitse samenleving door een deel van de Duitse samenleving als regelrechte vijand wordt beschouwd. De vraag wat de reden daarvoor is welt weliswaar op, maar mag door Maaßen blijkbaar niet worden beantwoord. Vermoedelijk, omdat de BfV zou kunnen bewijzen en bevestigen dat de door dat segment gekoesterde migratie kanspareltjes niets anders zijn dan kansloos, dientengevolge de illegaliteit induiken en een bedreiging worden voor de nationale veiligheid en in het verlengde een bedreiging voor de stabiliteit van de Duitse samenleving. Het groeiende aantal zware geweldsdelicten wijst in die richting. Daardoor komen de werkelijke politieke motieven van het linkse segment aan het licht en dat kan alleen voorkomen worden door leidende functionarissen van de BfV te belasteren, hun inspanningen door het slijk te halen en de geloofwaardigheid van de BfV op die manier aan de kaak te stellen. Het is inmiddels in de USA en Europa een beproefde linkse methode geworden.
Het is inmiddels helder geworden dat Maaßen het
voortdurend bij het rechte einde heeft: Merkels “wir schaffen daß” overtuiging heeft voor de doorsnee Duitse burger
op diverse gebieden tot desastreuze gevolgen geleid. Daarvan is inmiddels ook
haar opvolgster als politieke leider van de CDU, van overtuigd geraakt en die
spant zich in om de immigratie aan scherpere eisen te binden. Door de druk van
links en rechts beweegt de BfV als een koorddanser door de Duitse samenleving
en gaat zich steeds diplomatieker in woord en daad gedragen. Het volume
geweldsdelicten is het antwoord op de vraag of daarmee de veiligheid van de
Duitse samenleving gebaat is. En als die cijfers dat bevestigen, kan niemand in
Duitsland Maaßen ervan beschuldigen niet gewaarschuwd te hebben. Vermoedelijk
is Maaßen een van de weinige niet aan een politieke partij gebonden personen
die de zaken in Duitsland met een heldere blik bekijkt. Hopelijk niet de enige.
[1] Saksen kent een probleem van rechts-extremisten. Dat is geen geheim. In Saksen vinden de meeste aanslagen op asielzoekerscentra plaats, is de geboorteplaats van Pegida, de politieke partij AfD scoort er al jaren hoog en dreigt zelfs de grootste partij te worden.
[2] Van salaf, vroegere generatie, een fundamentalistische beweging binnen de islam, geïnspireerd op de eerste generatie moslims, die de eerste drie generaties moslims, Mohammads vrienden (sahabah) en de twee volgende generaties, de Tabi’in en Taba’ t-Tabi’in, als leidraad gebruiken hoe Islam moet worden ingevuld. Dit beginsel gaat terug op de volgende Sunni hadith van Mohammad “Mijn generatie is de beste, dan die volgende en daarna de daaropvolgende” (dus de eerste drie generaties van moslims)
.