Omdat Sietske Bergsma zelden haar doel mist, laat ik me regelmatig inspireren door de gedachten die zij op haar website openbaart. Haar ontspannen en toegankelijke manier om de problematiek kruidig neer te zetten, stimuleert mij blijkbaar tot creatieve inspanningen.
Onlangs las ik twee artikelen die bij nadere bestudering meer met elkaar te maken hebben dan bij een separate scanning van de inhoud tot uiting komt. Het eerste artikel is een weergave van de gedachten van Diana West en haar visie op het ontstaan van politieke correctheid; het tweede artikel handelt over de engheid van voorgeprogrammeerde politici. De vraag die ik me stelde is of en in hoeverre er een verband gelegd kan worden tussen politieke correct denken en handelen en de voorgeprogrammeerde politicus (in het Engels: Non Player Character/NPC) waarbij de kijker voortdurend het gevoel heeft dat een mannetjesmaker met een afstandsbediening woord en gedrag van de betrokken politicus regisseert. In haar artikel beperkt Bergsma zich tot de politicus/politica maar die indruk strekt zich tegenwoordig ook uit over beroemdheden van het witte doek, entertainers[1], vooraanstaande atleten, programma presentatoren, gesprek en discussie leiders.
Volgens West ligt de oorzaak van politieke correctheid bij de nederlaag van het Hitler-nazisme. In haar woorden: “Having defined the ultimate evil of Nazism, not as the ultimate violation of the moral law as traditionally understood, but as the violation of liberal tolerance, postwar liberalism then set about dismantling all the existing ordinary particularisms of our own society (including, in the case of the EU, nationhood itself) in the name of preventing a resurgence of Nazi-like evil. This was the birth of political correctness, which sees any failure on our part to be completely open to and accepting of the Other – and thus any normal attachment to our own ways and our own society – as the equivalent of Nazism.” Voor zover ik weet, is het de eerste keer dat iemand het verband legt tussen het vermijden van een nieuwe Hitler-nazi golf en de geboorte van politieke correctheid. In haar gedachtegang is de onlosmakelijke consequentie dat begrenzingen, taboes, beperkingen en definities de grootste zonden zijn die een mens in de hedendaagse politieke omgeving zou kunnen begaan. Omdat waardebepaling als vooroordeel en patriottisme als militarisme beschouwd worden, moet de westerse beschaving als het culturele product van die twee, veroordeeld worden. Tradities die het fundament van die beschavingsuiting vormen, moeten dientengevolge geëlimineerd worden. Bij de eliminatie van die tradities nemen politiek, onderwijs en justitie het voortouw om het gedroomde resultaat, een multiculturele westerse samenleving zonder grenzen, begrenzingen en beperkingen binnen een generatie te realiseren. Gezien de ontwikkelingen in Noord-Amerika, West – en Noord-Europa en vooral in Duitsland kan niet worden ontkend dat Diana West het bij het rechte einde heeft.
Bergsma legt een verbinding tussen de politicus die steeds meer karakteristieken van de Humanoïde Robot (HR)[2], vertoont en de afkeer die dat teweeg brengt bij de doorsnee burger in een westers samenlevingsmodel. Dat proces veroorzaakt de omslag van vertrouwdheid[3] en identificatie in afkeer en nep. Om deze reactie op het verschil tussen het menselijke en het machinale (of dode) beter te visualiseren, verwijst ze naar de Uncanning Valley of Griezel Vallei benadering die de Japanse roboticaprofessor Masahiro Mori in 1970 met behulp van de ideeën van Sigmund Freud en Ernst Jentsch, op papier heeft gezet. Rechts in de Griezel Vallei leven volgens hem de echte mensen; links de nepfiguren. Als iemand producten in de gaming wereld wil verkopen, moet die volgens Mori vooral die Griezel Vallei vermijden.
Tegenwoordig wordt de doorsnee burger herhaaldelijk geconfronteerd met politici die geen moeite doen om uit die Griezel Vallei weg te blijven. Die heeft tegen beter weten in heel lang de valse beloftes, de tegenstrijdige boodschappen verpakt in monotone politieke one-liners van de politicratie gepruimd. Dat lijkt gelet op het protest van de gele hesjes voorbij. Voor en na de laatste drie verkiezingen werd in West-Europa bij politici een krimpende empathie voor de dagelijkse problemen van die doorsnee burger en een groeiende morele corruptie steeds duidelijker herkenbaar. De afkeer voor de politieke boodschap is met de dag groter geworden. Hoewel de huidige generatie volgens Bergsma moeite doet om een vorm van oprechte onmenselijkheid te spelen bij het verkondigen van zijn politieke boodschap, prikt de doorsnee burger daar door het gebrek aan acteertalent snel doorheen. Vooral als die politieke boodschap op een onaangename manier ingrijpt in de vertrouwdheid van hun dagelijkse bestaan. In de politieke huizen leeft blijkbaar de gedachte dat echt nep beter is dan onhandig echt. De westerse wereld kent een groot aantal voorbeelden van zowel het een als het ander. Omdat geselecteerde politieke leden van de traditionele politieke partijen steeds meer gebruik maken van het angst instrument om rebellie in de samenleving voortijdig de kop in te drukken en zij daarbij sneller naar de linkerkant van de Griezel Vallei bewegen, wordt het hoog tijd dat de doorsnee burger gebruik maakt van zijn kiesrecht om die nepfiguren voor eens en altijd kwijt te raken.
Druktemaker Marcel van Roosmalen vat het op zijn vlog kort en bondig samen: “alles is vorm, geen inhoud: ze weten zelf niet eens meer wat ze zeggen of hebben gezegd….lege hulzen zijn het”. Of in de woorden van Sietske Bergsma: “figuren als Dijkhoff, Jetten, Klaver en die nitwit in de USA zijn wezensvreemd….niet omdat ze geen mensen zijn, maar omdat ze aanvoelen als een overgeprogrammeerde politicus, een robot van de EOD, die de politieke arena ingaat om de vijand onschadelijk te maken zonder iets van zichzelf op het spel te zetten..”.
Er is een duidelijke verbinding tussen de twee artikelen. De
westerse wereld is overspoeld door gehumaniseerde politiek correcte robots en
als de lezer zich herkent in de teksten van dit artikel, Diana West, Marcel van
Roosmalen en Sietske Bergsma, dan kunt U op 20 maart 2019 een machtswoord
uitspreken en zorgen dat die ontwikkeling een halt wordt toegeroepen.
[1] De samenleving van conferenciers, cabaretiers en kleinkunstenaars.
[2] Machine met een lichaamsvorm die lijkt op die van een mens.
[3] Zoals Vadertje Drees die door de invoering van de AOW goed voor het oudere segment van de Nederlandse samenleving wilde zorgen.
.