Nederland kent nog steeds goedgelovige burgers die menen dat democratie in de westerse wereld nog steeds bestaat. Het verhaal van John Perkins zou voor iedere volwassen wereldburger verplichte kost moeten zijn[1]. Als de Europese kiezer zijn verhaal heeft gehoord en/of gelezen dan zal hij en zij nooit meer met dezelfde ogen naar de informatie kijken en luisteren die de staatsmedia uitbraken.
John Perkins was ooit wat men noemt een “economic hitman”, een economische en financiële gladjanus die met een specifieke missie naar doelgroep landen werd gestuurd. Ingehuurd door de overheid maar werkzaam bij particuliere bedrijven en banken om te verhullen dat de overheid betrokken was.
Corporatocracy
Als landen eenmaal zijn geselecteerd op zaken waarin politici, bedrijven en banken op dat moment geïnteresseerd zijn, trekken economic hitmen die landen binnen. Zij bieden invloedrijke leden van de nationale elitocratie, allerlei fantastische projecten aan met bijbehorende financieringsmogelijkheden in de vorm van leningen, economiestimulerende projecten. Het doel is de betreffende personen te corrumperen. Het geld dat op deze manier door het land wordt geleend, gaat het land in en er direct weer uit, omdat de betrokken bedrijven dat geld weer gebruiken om de voorgestelde projecten in het betreffende land uit te voeren. Projecten waar de bevolking van het land niets wijzer van wordt, maar wél de aandeelhouders van grote (Amerikaanse) bedrijven. Het land en de bevolking blijven achter met een fenomenale schuld die ze moeten zien terug te betalen. De Wereldbank, het IMF en de EU zijn op die manier ideale werktuigen van grote bedrijven.
Die methode bezit drie stappen:
- stap1: de economic hitmen;
- stap 2: de jakhalzen. Als door paaien, omkopen, chantage of verleiden, kortom door corrumperen een regeringsleider en zijn entourage niet aan de leiband wil lopen, dan moeten vooraanstaande leden van de nationale elitocratie met geweld verwijderd worden. Dan komen de inmiddels door de Krim bekend geworden groene mannetjes op het toneel[2].
- stap 3: de Cavalerie. Mochten de twee voorgaande stappen mislukken dan wordt een adequate strijdmacht ontplooid.
Het is geen nieuw fenomeen. De machtswisseling kort na de Tweede Wereldoorlog in het toenmalige Perzië, is het eerste voorbeeld van die methode. Mohammad Mossadeq werd in 1951 gekozen tot Minister-president en in 1953 middels een US staatsgreep in met de naam Operatie Ajax afgezet, Volgens Perkins is operatie Iraqi Freedom het voorbeeld van die drie stappen.
Lijst van Soros
Buitenlandse Zaken is Soros land, is een uitspraak die Judicial Watch (JW) in mei 2018 deed en wees daarbij op speerpunten en manier waarop de problematiek door het US State Department werd aangepakt. De spreker voegde daaraan toe…. en de USA/Obama betaalde hem daar zelfs voor….” . Dat het niet zo maar een wilde uitspraak was, bleek in april 2018. Judicial Watch kwam via de Amerikaanse WOB procedure, Freedom of Information Act (FOIA), in het bezit van documenten uit het archief van BuZa. Daaruit blijkt dat Obama met belastinggeld de linkse activiteiten van Soros in Albanië en Macedonië heeft ondersteund. Geld gebruikt om de greep van de socialistische regering op het OM en rechterlijke macht te verstevigen. USAID maakte ruim $9 miljoen in 2016 over aan de Justice for All campagne, die gestuurd werd door het East West Management Institute van Soros.
Soros past volgens kenners stap 1 van de Corporatocracy methode toe op de Europese Unie. Op zijn lijst staan 226 Europarlementariërs van allerlei mogelijke partijen. Onder hen ook breedsprakige en luid schreeuwende Nederlandse politici van diverse politieke pluimage. Wanneer men bedenkt dat het Europese Parlement 751 leden telt, dan loopt een derde van het totale parlement braaf aan Soros´ leiband. Daar blijft het niet bij. Trouwe Soros aanhangers maken ook deel uit van allerlei Europese Commissies: 30 van hen zijn actief in de European Commission of Migration and Home Affairs die zich inspant om het opnemen van vluchtelingen verplicht te stellen voor alle lidstaten van de EU zoals verwoord in het UN Global Pact en de Overeenkomst van Marrakesh.
De regeringsvriendelijke Hongaarse krant Magyar Idök documenteerde in een gedetailleerd verslag de intensieve en uitgebreide contacten tussen Soros en tal van vooraanstaande EU-vertegenwoordigers. Het is eenvoudig te controleren of hier sprake zou zijn van nepnieuws. Soros zou in de achterliggende twee tot drie jaar minstens twintig gesprekken hebben gehad met EU-leiders als Jean-Claude Juncker, Frans Timmermans, Emanuel Macron en Dimitris Avramopoulos. Vaker dan welk staatshoofd ook. Twaalf lobbyisten van de Soros-organisatie “Open Society European Policy Institute” (OSEPI), waar het Europees Parlement zich op verlaat, kwamen in 2017 bijna wekelijks bijeen met vertegenwoordigers van de belangrijke LIBE-commissie (Burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken) van het Europees Parlement. Die commissie heeft op initiatief van Soros-activisten op 19 oktober 2017 een voorstel aangenomen om het huidige asiel – en immigratiebeleid van de EU te hervormen en daardoor de grondbeginselen van de EU die tot dusverre van kracht waren op de helling te plaatsen. Volgens documenten die door de hackergroep DCLeaks zijn geopenbaard, heeft Avramopoulos, EU-commissaris voor migratie, op het hoogtepunt van de vluchtelingencrisis in 2015, dagelijks rapporten naar Soros gestuurd.
Met de enthousiaste steun van gewillige Brusselse buikspreekpoppen heeft Soros geprobeerd middels de in 1991 opgerichte Centraal Europese Universiteit (CEU) en diverse dependances van de Open Society stichting in Hongarije de democratie in zijn geboorteland te ondermijnen. Die poging strandde op het verzet van Orban. Een wetswijziging uit maart 2017 dwong Soros om het centrum van gezagsondermijnende activiteiten naar Wenen en Berlijn te verhuizen. De kern van deze wet draait om een nieuw in het leven geroepen misdaad “promoting and supporting illegal migration…..banning organizations from heling undocumented immigrants”. Personen en organisaties die zich schuldig maken aan het verspreiden van informatie over (de gaten in en zwakheden van) de Hongaarse asielprocedure en/of financiële hulp geven, kunnen veroordeeld worden tot een gevangenisstraf van 12 maanden. In Hongarije gevestigde onderwijsinstanties die vanuit het buitenland betaald worden, moeten sindsdien in het land van de geldschieter onderwijs geven. Bevestigd en bewezen is dat de geldstromen naar de CEU in het buitenland gegenereerd worden en Soros Hongaarse hulpverleningsorganisaties sponsort. Het is overigens voor het eerst in decennia dat een Europese universiteit gedwongen wordt een vestiging te sluiten op politieke gronden.
Wie is de echte koetsier?
De vraag is wie gebruikt wie, om politieke doelen te realiseren? Wordt de EU misbruikt door Soros of gebruikt Soros de EU? De lijst van Soros wijst op het tweede. Wanneer men naar de uitspraken luistert van Timmermans, Verhofstadt en Juncker over de besluiten die in Hongarije en Polen zijn genomen, waarvan de strekking niet in lijn is met de visie die Soros heeft op klimaat en migratie, dan wordt het helder dat die naar boven gekropen politici hun oren naar de wensen van Soros laten hangen. Dat verklaart ook het feit dat op Europees niveau allerlei besluiten worden genomen die keihard indruisen tegen de belangen van de bevolking. De mensen op de Soros lijst doen hun uiterste best om te strijden tegen politici die opkomen voor de belangen van hun eigen volk. Europees gezien is democratie verpakt in identiteit en globalisme, een farce van de bovenste plank. Het bevestigt dat het Europese machtssysteem wordt misbruikt als werktuig van het Europese deel van de internationale elitocratie die de touwtjes daadwerkelijk in handen hebben en willen houden. Democratie is een vloek in de Brusselse Kerk.
Bij de
eerstvolgende verkiezingen voor de Eerste Kamer en de Europese Commissie toch
maar de woorden van John Perkins mee laten wegen bij het plaatsen van het
kruisje op de kieslijst.
[1] Zie zijn boek “Confessions of an Economic Hitman”.
[2] Specialiteit van de CIA. De moordmethode is onder andere gebruikt in Ecuador bij de toenmalige president Jaime Roldos (officiële versie: vliegtuigongeluk) en de Panamese militaire leider Omar Torrijos (officiële versie: vliegtuigongeluk). Poetin heeft die methode in de Oekraïne met veel (Krim en Zee van Azov) en beperkt succes (Oost-Oekraïne) toegepast.
.