Op 6 december 2018 kritiseerde ik Poetin in “Rusland opent nieuwe fronten en balanceert bewust op de rand van een oorlog”. Nu vraag ik mij in gemoede af wat deze maniak bezielt door 400 huurlingen naar Venezuela te sturen tijdens de Venezolaanse crisis. Dat Venezuela een deel der oliereserves als onderpand voor rond US $ 30 miljard aan Russische leningen heeft gegeven kan redelijkerwijze geen rechtvaardiging zijn voor zo’n blatante provocatie die weliswaar niet vergelijkbaar is met de Cubaanse crisis van 1962, maar er is een verschil tussen “verstandig pokeren” en “je hand hopeloos overspelen”.
De desperate Maduro zal zich ongetwijfeld vastklampen aan deze strohalm, maar als er traditioneel wereldwijd stemmen opgaan om de USA al op voorhand te veroordelen voor een gewapende interventie, waar staat deze Russische interventie dan nadat sinds maandag 13 EU-leden Maduro niet langer erkennen en verkiezingen eisen? Wat bezielt Putin om daar zo tegen in te gaan?
Maandag nog stelde Alexander Shchetinin, hoofd van de Zuid-Amerikaanse poot van Rusland’s “Buitenlandse Zaken” via Interfax: “The international community’s goal should be to help Venezuela, without destructive meddling from beyond its borders”.
Zijn die 400 Russen daar om Maduro’s persoonlijke veiligheid te garanderen of zit daar meer achter en wil Putin diens evacuatie voorbereiden? Zolang Maduro niet inbindt kan dit een recept voor een ramp zijn omdat de 400 Russen – net als de Wagner groep – ‘special forces ‘ zijn, élite Spetznaz eenheden die bij Venezolaanse élite-eenheden worden ingedeeld om een coup te voorkomen.
Josef Humire is een docent bij de U.S. Army’s 7th Special Forces Group die stelt dat Putin de USA in een moeras wil meeslepen waarvan Maduro reeds gesteld heef dat dit erger zou worden dan Vietnam. De Venezolaanse minister van defensie Vladimir Padrino heeft recent Russische piloten uitgenodigd uit Syrië “om hun ervaringen te delen” met Venezolaanse piloten, terwijl juist vandaag (05.02.2019) een leidende Luchtmacht Generaal zijn steun voor Maduro heeft ingetrokken als één der eerste Venezolaanse topmilitairen ten gunst van Guaido.
Nadat Putin ten koste van meer dan een half miljoen Syrische doden zijn bruggenhoofd in Latakia heeft veroverd is hij er kennelijk op uit om Amerikaanse interventie in het Midden Oosten en aan zijn zuidflank te compenseren maar, gezien de uitermate vijandige houding der Democraten in de USA loopt hij het risico dat die de rijen (eindelijk eens) sluiten met Trump als die besluit tot interventie.
Op 24.01 jl. schreef ik al in “De vijand van mijn vijand blijft mijn vijand” dat een socialist als Guaido niet per se onze grote vriend hoeft te zijn omdat de communist Maduro er zo’n bende van heeft gemaakt, want Venezolaans communisme of socialisme botst nu eenmaal met Amerikaans kapitalisme. De Democraten zullen het er nog moeilijk meer krijgen als zij voor interventie stemmen, maar de komende dagen zullen ons leren of de USA de rijen sluit na deze provocatie.
Dat Venezuela rond US $ 11 miljard aan Russisch wapentuig heef gekocht baart de USA niet zoveel zorgen omdat je er ook nog eens mee moet kunnen omgaan, maar Putin zit in de rats want hij heeft de kredietlijnen daarvoor goedgekeurd. Er staan moderne Sukhoi Su-30 fighter jets met cruise-type BrahMos missiles, Mi-35m aanvalshelicopters, surface-to-air SS-200, Pechorev raket batterijen, T-72 tanks en productielijnen voor AK-103 automatische infanterie wapens.
Ook bouwt Putin een basis voor cyber-oorlog op het eiland Orchila voor de Venezolaanse noordkust dat bemand wordt door Cubaanse militairen; Putin heeft ook belangrijke concessies voor het boren van olie in de buurt van Trinidad &Tobago en hij heeft er belang bij dat Venezolaanse olie beschikbaar blijft om de olieprijs te manipuleren ten gunste van Rusland, temeer omdat Rosneft via het Venezolaanse Citgo probeert het Amerikaanse embargo te omzeilen, maar Trump heeft nu de corresponderende bankrekeningen ter beschikking van Guaido gesteld.
In het beste geval is Putin erop uit om Trump te verwikkelen in een eindeloze brei van onoplosbare problemen om Trump’s beleid te frustreren en het lijkt erop dat Cuba en Nicaragua hem daar leuk bij steunen. Als Maduro valt is Putin zijn invloed op het westelijk halfrond in één slag kwijt, dus dit is een spelletje poker met een hoge inzet omdat er dan waarschijnlijk ook grote druk op de communisten in Cuba en Nicaragua komt te staan om te democratiseren. De grote vraag is nu of Trump zijn hand uitspeelt via Guaido of hakt hij de Gordiaanse knoop door zoals Alexander de Grote?
.