Lawaai is ruis

De beelden van de klimaatdemonstratie voerden mij ruim 60 jaar terug in de tijd. Naar de tijden van Provo, RaRa, krakerbeweging, bezetting van Paradiso, Aktie Tomaat, alle kruisraketten de wereld uit, demonstraties tijdens de huwelijksvoltrekking van Prinses Beatrix. Borden met prikkelende teksten, agressieve spreekkoren, rookbommen, molotov cocktails, onrust en vernielingen. Een generatie die de samenleving van ouders en grootouders wilde veranderen en de machthebbers wilde dwingen naar hun eisen te luisteren. Jonge mensen die zich door slimme wereldverbeteraars voor hun karretje lieten spannen en feitelijk niet wisten waarvoor ze de straat op gingen.

Ook nu proberen slimme wereldverbeteraars de jeugd voor hun, in dit geval, klimaatkarretje te spannen. Met de achterliggende gedachte om hun eigen toekomst gekleurd door subsidies en sponsorgelden veilig te stellen. Daarvoor wordt de jeugd gebruikt waarvan een deel het verschil tussen klimaat en milieu niet kan benoemen, herhaaldelijk roept dat er meer maatregelen genomen moeten worden om de CO2 emissie te beperken en in gebreke blijft om mee te denken over betaalbare maatregelen. Net als 60 jaar geleden wil de jeugd dat de regering meer doet om een glanzende toekomst te waarborgen. Het was een déjà vu.

Van Lommel drukte goed uit: “ de generatie van jullie ouders aanbaden Greenpeace. Om er later als volwassene achter te komen dat milieuorganisaties buiten het milieu nog wel meer bezig zijn met zichzelf in stand houden….ook overheid en bedrijfsleven hebben behoorlijk last van instandhoudingdrang ten koste van het juiste doen….de generatie voor ons ageerde met de flowerpower beweging tegen oorlog, honger en armoede in de wereld om vervolgens als volwassenen flink aan deze ongelijkheid bij te dragen “. Als je net als de generatie van ouders en grootouders zestig jaar geleden, nog geen verantwoording hoeft te dragen voor de eisen die je stelt; als het allemaal nog een-ver-van-je–bed show is en nog lang blijft, kun je hard en lang moord en brand schreeuwen. Het zijn anderen die de offers moeten brengen. Dat is het voordeel van het jong zijn.

Hij en zij moeten bedenken dat onwetendheid kwetsbaar maakt voor propaganda. Talloze belangengroepen kunnen dankbaar gebruik, beter gesteld misbruik, maken van de jeugdige bevlogenheid. De klimaatactie werd bijvoorbeeld ondersteund door een manifest dat door 347 wetenschappers. Onder hen 116 hoogleraren. Het gros krijgt zijn maandelijks inkomen uit de subsidiepot of hebben hun bestaansrecht te danken aan de in ontwikkeling zijnde nieuwe economie van onder andere windmolens, zonnepanelen, warmte pompen en elektrische auto’s en toeleverende industrieën en diensten. Ze zijn partijdig, beschouwen zich als de rechtmatige voorvechters  van een betere wereld en als zodanig de winnaars van het klimaatactivisme.

Viki van Lommel milieudeskundige op het gebied van duurzaamheid, klimaat, energie en circulaire economie onderstreept het in haar column op de website van DDS: “kritisch denken leer je niet op het Malieveld, eerder door studie, discussie, reflectie, het constant uitdagen van je eigen opinie en door momenten van afzondering”. Wanneer de jeugd inderdaad bezorgd is over het klimaat en hun eigen toekomst, over het gebrek aan maatregelen die de regering daarvoor neemt, dan is bestudering van betrouwbare informatie over klimaat, oorzaken en gevolg het enige juiste wat een jong persoon zou kunnen doen. Wellicht dat hij en zij dan tot de ontdekking komen dat het gros van de klimaatonderzoeken een politieke agenda dient omdat ze gesubsidieerd zijn. Dat het spreekwoord “wiens brood men eet, diens woord men spreekt, ook voor klimaatvraagstukken geldt. Door zo´n diepgaande en breed uitgevoerde studie zouden hij en zij tot de conclusie kunnen komen dat het IPCC de inhoud van zijn rapportages meer baseert op de mening van politici, NGO´s, activistische bewegingen en gesubsidieerde wetenschappers en onderzoek instanties dan op de onderbouwde mening van onafhankelijke wetenschappers en wetenschappelijke instituten die hun opinie baseren op feiten en bewijsbare data.

Misschien ontdekken die jongelingen dan dat de internationale politiek op betwistbare gronden heeft vastgesteld dat de mens de hoofdoorzaak van de verhoogde CO2 emissie in de atmosfeer en klimaatonderzoekers daarom uitgaan van die premisse. Dat er meer factoren van invloed zijn op het klimaat dan alleen het veronderstelde gevaar van een hogere CO2 emissie. Dat vooral de zonneactiviteit die door zonnevlekken tot uitdrukking wordt gebracht, verantwoordelijk is voor temperatuursveranderingen en in het verlengde voor weer en tijdelijke en plaatselijke/regionale klimaat veranderingen. Dat er geen correlatie bestaat tussen temperatuursveranderingen en veranderingen in het CO2 gehalte in de atmosfeer. Dat onderzoeken hebben uitgewezen dat CO2 veranderingen honderden jaren kunnen na-ijlen en dat na-ijlen wordt veroorzaakt door oceanen die bij dalende temperaturen CO2 opnemen en opslaan en bij stijgende temperaturen CO2 weer uitstoten. Een proces dat honderden jaren in beslag neemt. Dat uit berekeningen blijkt dat de afgifte van CO2 een fractie hoger is dan de opname (98% op 100%) en het menselijke gedrag verantwoordelijk is voor 3,5% van dat 2% verschil m.a.w. 0,07%! Dat de menselijke invloed op CO2 emissie en CO2 gehalte daarom verwaarloosbaar is. Dat uit historische data gemeten met ballonnen en satellieten blijkt dat de hogere atmosfeer/troposfeer minder snel opwarmt dan de aarde. Een observatie die op gespannen voet staat met uitspraken van klimaatalarmisten, die het tegenovergestelde beweren.

Zijn jullie gevoelig voor de schade die de instrumenten van groene energie, veroorzaken aan het ecosysteem. Kan de CO2 uitstoot in Nederland binnen de tijdspanne tot 2050 worden beperkt tot 5% van de uitstoot in 1990? Kan de groeiende energiebehoefte mede door de eigen verlangens wel door groene energie worden gedekt? Moet niet nog steeds een groot beroep op grijze energie gedaan moet worden met gevolgen voor gewenste beperking van de CO2 uitstoot binnen de Nederlandse landsgrenzen? Zijn jullie bereid om kernenergie als het meest duurzame, betrouwbare en haalbare alternatief voor grijze energie te accepteren als optie om het energie tekort te compenseren? Hoe groot zijn de offers die ouders moeten maken voor het duurzaam maken van de samenleving? Dwingen die wel of niet tot het maken van keuzes die hun eigen leven en toekomst op de kop zal zetten. Bedenk dat nu al 500.000 van de 8 miljoen huishoudens gevoelig is voor belasting resp. energie armoede. Die zal groeien als de regering de huidige subsidiering van zwaaipaal parken op zee en land, zonnepanelen en elektrische auto´s blijft handhaven.

Misschien komen hij en zij na diepgaande bestudering van de materie wel tot de ontdekking dat de bovenstaande teksten kul zijn en ver afstaan van de werkelijkheid. Dat juist door die kritische benadering van de materie hij en zij onderscheid kunnen maken tussen feit en fictie en zij hun mening niet willen baseren noch laten beïnvloeden op resp. door propaganda methodes van politiek, media en activistische bewegingen. Dat zij zelf in staat zijn om een antwoord te geven op de vraag in hoeverre de groene energie wel voldoet aan de door de regering gestelde criteria duurzaamheid, betrouwbaarheid en betaalbaarheid.

Viki van Lommel stelt in haar column de enige juiste vraag aan die jeugdige klimaat demonstranten die op het Malieveld in Den Haag zo hard hebben lopen schreeuwen: “ beste scholieren, wat gaan jullie er effectief aan doen? Gaan we door met het uitvoeren van het huidige/beoogd klimaatbeleid, ga je door met het bevredigen van de eigen behoeftes ten koste van klimaat en milieu?  of ga je  voor écht duurzaam, maak je keuzes opdat iedereen in Nederland én de wereld kan uitkijken naar een betere betaalbare toekomst voor zichzelf, elkaar en de toekomstige generaties?” De vragen van toen wijken niet af van de vragen die nu aan de jeugd gesteld kunnen worden. Wat doe je er zelf aan? Wat is je bijdrage aan een verbetering van het klimaat? Wat ben je bereid te laten, niet meer te doen? Net als 60 jaar geleden ontbraken de antwoorden op de inelkaar geflanste borden en spandoeken. De protesterende jeugd van nu die de rellende jeugd van 60 jaar geleden met  de financiële en economische last opzadelt van verscherpte maatregelen die diverse klimaatactivisten over hun rug willen afdwingen. Een last die als een boemerang zal terugslaan op hun eigen nu nog comfortabele leven, die de jeugd van zestig jaar geleden door schade en schande heeft opgebouwd. 

Ga je je verdiepen in de klimaat problematiek om desgevraagd kundig antwoord te geven en niet als de heer Jetten  nogal geborneerd in de media over te komen door klimaat en milieu met elkaar te verwarren? Zorg ervoor dat lawaai niet voortdurend verward wordt met ruis.

.