De “religie van de liefde” en de vrouw

Geweld tegen vrouwen “en public” is sinds mensenheugenis niet aan de orde geweest in West-Europa, maar sinds de beruchte kerstnacht in Keulen hebben vrouwen “alle hoeken gezien ”dankzij de komst der Islamitische hordes, aldus de Neue Zürcher Zeitung: aanrandingen, verkrachtingen en moorden in een evolutie van geweld die recentelijk met name in Oostenrijk speelt.

Een relaas van Laila Marzo’s ervaringen als ongetrouwde jongedame in Wenen is illustratief. Toen zij enkele maanden geleden op de roltrap van de Weense metro stond, “keurig” conservatief gekleed, brulde een moslim in het Arabisch “bedek je!” Let wel, er was zelfs geen sprake van een kort rokje of een décolleté, het waren haar in de wind wapperende haren die deze karikatuur uit de middeleeuwen zo opwonden. Deze kreet betekent voor moslims zoveel als: “ga naar huis, je bent een hoer”. Deze repressie, waarvan ook de orthodoxe Joden behoorlijk last hebben, komt voort uit de wens om de eigen vrouwen te beschermen tegen licht ontvlambare, ranzige mannen in een cultuur die seksueel onvoorstelbaar gefrustreerd is.

Het feit dat pedo Mohammed zijn gelovigen een plekje in zijn hemelrijk voorspiegelde met liefst 72 maagden is illustratief voor die dodelijke frustratie, die ertoe leidt dat vrouwen behandeld worden als afgeschreven meubilair en moeders zelfs achtergesteld worden bij minderjarige, pukkelige jochies die in Amsterdam West met bosjes tegelijk op straat rondhangen, kennelijk vooral om vrouwen lastig te vallen en voorbijgangers te terroriseren.

In dat islamitische vrouwbeeld is geen plek voor vrouwenrechten, laat staan economische en daarmee sociale zelfstandigheid, want een “respectabele vrouw” loopt niet alleen op straat, zelfs overdag niet, terwijl hun veelal niet erg religieuze manvolk alles uitspookt wat Allah hen verbiedt, variërend van drugs en alcohol tot het bordeel. Dit is nog niet eens exclusief te wijten aan de Islam zelf, maar ook aan een ongelooflijk primitieve cultuur die rechtstreeks uit de middeleeuwen stamt en voor de vrouw slechts een ondergeschikte, minderwaardige status kent, al helemaal voor “ongelovige” vrouwen.

Een aantal overpeinzingen van voornoemd jongedame, die zich ziet als “feministe”, zal ik hieronder parafraseren, te beginnen bij de beruchte “Kölner Silvesternacht” van 2015. Dat was de omslag in Duitsland, dat al jarenlang geterroriseerd werd door Merkel en haar trawanten van de SPD, ook wel Sharia Partei Deutschland in de wandeling. De verdwaasde burgemeester van Keulen en de moreel corrupte top van de politie konden geen kleed vinden dat groot genoeg was om deze verkrachting van de Duitse democratie onder te vegen. Maar beetje bij beetje begonnen politieagenten te praten en werd hun baas gedwongen te vertrekken; de burgemeester zit er uiteraard nog steeds en gaf een jaar later Duitse dames het advies om goed bij elkaar te blijven en niet in donkere hoekjes verdwaald te raken…

Sindsdien is eer een golf van geweld over Duitsland en Oostenrijk gerold, waarbij recentelijk vooral dat laatste land het moest ontgelden in een serie geweldplegingen variërend van aanrandingen tot verkrachtingen en moorden, waarbij de daders steevast moslims waren. Zelfs extreem-linkse feministes vragen zich nu hardop af of die samenhang geen toeval is, maar Merkel wil slechts meer van die primitieven binnenhalen in een ultieme poging om Europa kapot te maken.

Huiselijk geweld tegen vrouwen is helaas altijd een probleem geweest, maar in onze cultuur zijn primitieve wandaden als publiek geweld tegen vrouwen en eerwraak nu eenmaal zware misdaden, terwijl de Islam die volledig legitimeert. Vrouwen die in Iran en Arabische landen aangifte doen van een verkrachting worden door de Sharia veelal nog gestenigd wegens seks voor het huwelijk of, getrouwde vrouwen, wegens overspel. In een cultuur waar geen alcohol is toegestaan wordt bij, vaak voorkomende, auto ongelukken de dronken Arabier vrijgesproken maar de buitenlandse chauffeur veroordeeld omdat dit ongeluk nooit had plaatsgevonden als hij niet naar Saudi was gekomen. Het is lastig voor xenofoben die in de middeleeuwen leven om te wennen aan de 21^e eeuw.

Onze progressieve politici en hun medeplichtigen reppen voortdurend van een verkeerde interpretatie van de religie van de liefde, maar als vrouwen tegenspreken kunnen zij een pak rammel krijgen want huiselijk geweld is daar aan de orde van de dag en vrouwen weten veelal niet beter. In de ochtendshow “Sabahiyat” van de Marokkaanse publieke TV zender M2 werden in november 2016 zelfs tips gegeven om blauwe ogen en andere hematomen in het gezicht der weerspannige dames te schminken.

Ook de “eermoord” is een probaat reddingsmiddel voor de goede naam van de familie en algemeen geaccepteerd, bijvoorbeeld in de West-Jordaanse bedoeïenen cultuur waar de politie en justitie niet eens omkijken naar zulke moorden. Voor daders gelden “wettelijke verzachtende omstandigheden” zodat enkele maanden bezinning in de bajes als meer dan voldoende straf worden bevonden.

Volgens Human Rights Watch is dit vast gebruik in Syrië, Irak, Algerije, Koeweit, Libië en in de Emiraten. De rechtvaardiging is dat de vrouw de draagster is van de eer van de familie en slechts homosexualiteit wordt als erger gezien in de Sharia, die desnoods nog het nodige om de Koran heen fantaseert als hen dat uitkomt omdat e.e.a. uiteraard ook schadelijk zou zijn voor de Islam en dan is alles gerechtvaardigd.

Wat onze opportunistische linkse politiek daarvan vindt tart iedere beschrijving, ondanks hun dagelijkse gepreek over mensenrechten en vrouwenrechten. Zelfs #MeToo heeft het te druk met (vermeende) vergrijpen van blanke mannen om deze grootscheepse wantoestanden onder miljarden moslims aan de kaak te stellen. Wat het wèl prima doet bij deze feministen is een vergrijp jegens een moslima dame, dus dan weten wij ook wel weer dat de “religie voor de vrede” een slechts uit politieke opportuniteit gekozen middel is om het hegemonistische doel te dienen.

Aanvallen van moslims op westerse vrouwen zijn steevast gevolg van oorlogs- en/of vluchttrauma en verdrinken in de voorselectie van de pers. Kortom, feminisme heeft meer moeite met Trump dan Mohammed en zodra linkse politici en andere bekendheden zich schuldig maken aan dit soort vergrijpen zijn hun slachtoffers tweederangs slachtoffers (zoals de door Bill Clinton aangerande dames die vervolgens genadeloos door Hillary in de grond werden geboord en kapotgemaakt). Moslims en linkse activisten zijn veeleer zelf slachtoffers dan daders, zo diep is onze samenleving al gezonken.

Uiteraard is dit een serie racistische beweringen, maar die komt dan wèl van één der weinige feministen die de ellende zelf aan den lijve heeft ondervonden en nu eindelijk haar mond durft open te trekken onder druk van haar politiek bijziende collegae. Wij zien het met vrouwelijke politici die het wel goed vinden als de een of andere bezoekende moslim weigert hen de hand te schudden, volstrekt ignorant van het feit dat dit gebaar betekent “dat zij onrein is” en hij gewoon geen zin heeft om daarna zijn handen weer te gaan wassen…. Een meer denigrerende en arrogante approach is niet denkbaar, maar het wordt klakkeloos geaccepteerd! Zo ook de dames Kaag, Beatrix en Maxima, om er een paar te noemen, die niet schromen om met hoofddoeken te gaan rondlopen in het Midden Oosten, zonder zich te realiseren hoe zij zich laten koeioneren door deze respectloze boevenbende.

Het wordt tijd, aldus Laila Marzo in de N.Z.Z., dat vrouwen opstaan tegen deze respectloze, discriminerende ideologie in plaats van blanke mannen te belagen met hun hysterie, want als het er op aankomt, zijn zij de eerste slachtoffers van deze goddeloze horde “die alle pornosites op hun handy hebben staan maar niet de Declaration of Human Rights” (… haar woorden ).