De overeenkomst tussen Utopia en de vrije markten.

Het verschil tussen de moloch van een socialistische overheid en de lichtvoetige souplesse der vrije markten maakt discussie over voor- en nadelen overbodig voor ieder rationeel denkend mens, maar wat als logica niet gegeven is?

Fatale experimenten in de historische en nooit eindigende zoektocht naar Utopia faalden in immense bloedbaden, terwijl doorwrochte modellen van Milton Friedman, Adam Smith of Friedrich Hayek in reële markten prima bleken te functioneren. Anno 2019 lopen linkse volksstammen in de USA wéér warm voor de socialistische agenda met belastingen tot 70% voor diegenen die meer geld verdienen dan de linkse activisten, waarbij het enige ‘argument’ hun afgunst is.

De econoom Arthur Laffer heeft een theorie ontwikkeld, de zgn. Laffer Curve, die de correlatie toont tussen het bedrag aan ‘binnengeharkte belastingopbrengsten’ en de tarieven der inkomsten- en vennootschapsbelastingen. Het is evident dat, naarmate die belastingen hoger worden, de opbrengsten gaan teruglopen tot het nulpunt, zolang socialisten vies blijven van het idee dat ‘arbeid adelt’, vooral als anderen dat al voor hen doen…. Margaret Thatcher en Ronald Reagan keken naar Laffer’s theorie en daar profiteerden hun landen enorm van, terwijl de bevolking in de ‘arbeidersparadijzen’ van Marx, Lenin en Mao slechts pure armoede kende, zoals nu weer in Venezuela. Een vicieuze cirkel van onderdrukking van het volk, macht en rijkdom voor de élite en uiteindelijk, uiteraard, de ineenstorting zoals die van de USSR met Kerstmis 1991, omdat het dogmatische, topzware Marxisme spontaan door de loden hoeven zakte.

In conclusie zijn marxisme en socialisme theorie gebleven die bij pogingen tot implementatie keer op keer tientallen miljoenen mensenlevens hebben gekost en landen tot de bedelstaf hebben veroordeeld, zoals nu weer Venezuela, terwijl democratie en kapitalisme over de hele wereld functioneren. Neem de ‘success story’ van Singapore dat in 2 generaties een leidende staat werd in Z.O. Azië.

Desperate millennials in de USA roepen om de introductie van het communisme onder invloed van Obama en Sanders, met loze verhalen over Zweden, Noorwegen en Denemarken als hun naïeve voorbeelden van Europese socialistische modellen die wèl zouden functioneren. Beter geïnformeerden weten dat deze landen geen door een almachtige overheid geleide arbeidersparadijzen zijn, noch welvaartstaten met planeconomieën. De Deense premier Rasmussen was zo geërgerd door deze naïviteit der Amerikaanse millennials dat hij tijdens een recent bezoek zei: “sommige Amerikanen verwarren ons economisch model met een of andere vorm van socialisme. Maar ik wil één ding verduidelijken, en dat is dat wij een succesvolle markteconomie zijn met alle vrijheid om eenieder’s dromen na te streven en je leven te leiden zoals je dat zelf wilt”.

Ook de dwaze standpunten der Democraten inzake migratie heeft Denemarken op grote afstand gehouden, heel wat beter dan Nederland. Dankzij een succesvol economisch beleid kan het land, net als Noorwegen, een goed sociaal vangnet bieden, maar dat stoot wel tegen de grenzen van hun mogelijkheden aan.

Die wereldvreemde “Democratische Socialisten” in de USA zijn vergelijkbaar met hun ‘kloons’, de loze babbelaars van G.L. en D’66 in Nederland, voor wie het fameuze adagium van Einstein opgeld doet: Systematische herhaling van falen, vergezeld van de vaste verwachting dat er nu wel eens een ander resultaat gaat uitkomen, is het kenmerk van geestelijke gestoordheid. Na de moord op meer dan honderd miljoen ‘proefkonijnen’, beginnend met de slachting van 12 miljoen Mensjewieken tussen 1917 en 1920, vervolgens de door Stalin georkestreerde hongerdood van 20 miljoen Oekraïners en andere inwoners van de USSR, vervolgens de rond 70 miljoen Chinezen die vermoord werden in de culturele revolutie van de pedofiel Mao, eindigend in de slachtingen van Pol Pot in Cambodja, is er geen realistische of morele rechtvaardiging voor ‘laten wij het nog eens proberen’. Utopia staat gelijk aan dood en verderf.

Dinsdag zei Trump in zijn State of the Union dat Amerika altijd vrij zal blijven, onder boegeroep en gesis uit de Democratische hoek. Hoe kan het zijn dat 40% der kandidaten voor de presidentiële verkiezingen in 2020 rond de 40% zich als “socialist” presenteert? Veel heeft te maken met de communistische indoctrinatie sinds de koude oorlog, terwijl na de val van de muur een Obama alles op alles zette om het onderwijs, de rechterlijke macht, de overheid te indoctrineren met zijn ziekelijke communistische overtuigingen. Millennials zijn grotendeels het product van die achteruitgang van het onderwijs en een gebrek aan historisch perspectief. Bij de laatste poll door “Victims of Communism Memorial Foundation”, bekende een schokkende 52% der millennials dat zij in een socialistisch of communistisch America zouden willen leven! Waar komt die verstandsverbijstering vandaan? Het simpele antwoord zit hem in de oppervlakkigheid van die relatief ongeletterde generatie, die bijzonder vatbaar is voor emotionele beeldvorming en niet kritisch genoeg is voor een rationale onderbouwing van al die linkse fantasieprojecten als gratis medische verzorging, gratis onderwijs, open grenzen en vooral de enorme verhoging van de inkomstenbelasting voor de Amerikaanse rijken.

‘Links’ heeft een enorm gat in de hand, hetgeen wij vandaag de dag aan den lijve meemaken nu zij proberen onze zakken leeg te kloppen met hun klimaat terreur. Maar wat zo navrant is, is bijvoorbeeld het feit dat een linkse staat als New York geleid wordt door een verdwaasde Democratische gouverneur Cuomo, die Trump er de schuld van geeft dat N.Y. een deficit heeft (in 2017) van bijna US $ 3 miljard, terwijl Trump juist die rijken (in 2018) heeft aangepakt door hun ‘state-taxes’ niet meer aftrekbaar te maken voor ‘federal-tax’ na een franchise van $ 10.000. Vroeger konden rijke Democraten in New York de 9% belasting van de staat op hun inkomen boven US $1.000.078 op die manier afwentelen, terwijl de staat N.Y. ten koste van de federale belastingbetaler kon potverteren. Nu wordt een persoonlijk inkomen van US $ 10.000.000 op US $ 900.000 belast met een franchise van slechts $ 10.000, dus Cuomo en zijn linkse vriendjes klagen nu steen en been over het tekort van de staat N.Y. à raison van US $ 2,7 Miljard (van 2017), terwijl de belastingmaatregel van Trump notabene pas in 2018 ingreep! De drogredenatie is doorzichtig. Nu heeft potverterende Cuomo een failliete boedel dankzij zijn eigen wanbeleid omdat zijn Democratische miljonairs ‘en masse’ migreren naar staten met een beter fiscaal klimaat; ideologie werkt soms als een boemerang!

De meeste Amerikanen, net als Nederlanders, zijn niet erg geïnteresseerd in politiek, maar willen maandelijkse rekeningen kunnen betalen en het gevoel hebben dat dat volgend jaar ook mogelijk is. Maar de meesten associëren ‘links’ weldegelijk met een monopolistische greep op onbetaalbaar medelijden, terwijl ‘rechts’ wordt afgeschilderd als ‘gebrek aan compassie, hebzucht, big biz, reden waarom zelfs kapitalisme besmet is geraakt. Emotionele, valse beeldvorming die naïeve millennials in gijzeling heeft genomen van kleins af aan met hun Utopische panacee van valse profeten. De conservatieve zwijgende meerderheid heeft sinds de koude oorlog toegestaan dat zij afgeschilderd werden als de antipode van “goed” in de communitsche ‘newspeak’, een vorm van beeldspraak die het onmogelijk maakt om een verbinding te leggen tussen vrijheid, een kleine flexibele overheid, vrije markten en hard verdiend succes op eigen mérites als tegenstelling tot falende planeconomie, een leven van dagelijkse subsidies, kortom een geestelijk dood leven onder de hak van D’66 en G.L die de levensader van onze samenleving dichtknijpen.

Daarom zijn publicaties als Sta-Pal – hoe klein dan ook – belangrijk om te tonen hoe fnuikend socialisme en communisme zijn voor een samenleving, omdat de linkse terreur de media volop manipuleert om de vrije geesten in onze samenleving te verstikken o.l.v. de toverkol van D’66. Vrijheid is een kostbaar goed dat ik op 27.12.2017 heb geprobeerd uit te beelden in het artikel: ‘Leve de vrijheid’, maar wat wij nodig hebben is een politicus als Trump die ‘de grote zwijgende meerderheid’ toont dat zij niet de ‘deplorables’ zijn als linkse intriganten hen voorspiegelen en verwijten. ‘Shaming’ werkt niet meer als goedkoop chantagemiddel van linkse activisten, maar nu moet die lijn doorgetrokken worden om deze ‘deplorables’ te tonen welk een toegevoegde waarde zij hebben voor hun land, hun samenleving, hun economie en hoe potverteerders niet alleen daarop parasiteren maar ook nog een met hun grote bek de brutale toon willen zetten in die samenleving.

Het juk van Obama is naar Nederland overgewaaid en geadopteerd door trieste millennials als Klaver en Jette, wier verregaande domheid je de tranen in de ogen doet springen, maar een plaatje van Yasser Feras naast een klein meisje ‘dat spijbelt voor het klimaat’ is voldoende om hele volksstammen het gezond verstand razendsnel overboord te doen zetten.

Dit is pure manipulatie, maar hoe lang laat u zich nog leiden door linkse fopspiegels en fata morganas?

.