Poetin versterkt zijn zuidelijke flank in het conflict met de Oekraïne, en kijkt ook met één kraaloogje naar het verre oosten in een strategisch patroon waarbij de Zwarte Zee een belangrijke rol speelt.
Vladimir Putin. Afb: wikimedia-commons.
De brutale Russen zijn niet eens meer geïnteresseerd in diplomatie rond het kunstmatig gecreëerde conflict in de internationale wateren van de Straat van Kertsch, waarbij uiteraard de Oekraïne schuld heeft. Net als in 2014 bij de annexatie van de Krim rolt de Russische bulldozer verder. Hun brutale agressie kan worden herleid naar een startdatum toen Poetin’s trouwe vriendje Viktor Janukowitsch door het Oekraïense parlement werd afgezet, nog niet eens omdat hij een dief is maar – naast wat allemaal op de Maidan speelde – ook nog eens veel meer had gestolen dan bij zijn positie hoorde, d.w.z. meer dan een miljard Euro in zo’n straatarm land.
Dat was voor Poetin het startsein voor een goed georganiseerde kettingreactie, te beginnen met de invasie van de Oost-Oekraïne, resulterend in een bloedige strijd waarin Donetsk en Luhansk werden veroverd, de MH-17 uit de lucht werd geschoten, de annexatie van de Krim en nu weer de feitelijke afgrendeling van de internationale wateren van de Zee van Azov. Deze acties passen in een groter strategisch concept, waarin de Russische zuidelijke flank versterkt moet worden middels toegang tot zuidelijke, ijsvrije havens.
De Russische staatsmedia en, uiteraard, Poetin schilderden hun beschieting der Oekraïense schepen, de gevangenneming van 24 zeelieden en de inbeslagneming van drie schepen – in internationale wateren – gemakshalve als een ‘provocatie van de Oekraïne’, met name president Poroschenko, die dit incident gefabriceerd zou hebben voor interne politieke consumptie met de bedoeling zijn herverkiezing veilig te stellen. Hij wordt daarbij afgeschilderd als oorlogszuchtige handlanger van Washington ‘waarmee niet te praten valt’. Of je nu D’66 over het klimaat of Marrakesh hoort, danwel Poetin over de Oekraïne…. In zijn totalitaire optiek is de Oekraïne zijn vazalstaat die hem verantwoording schuldig is en dat beeld wordt er bij de Russische bevolking nog eens goed ingewreven door de verwantschap der beide volken te benadrukken. Het enige wat hij niet ter tafel brengt is een poging om een diplomatieke oplossing te zoeken, want voor hem is zijn gelijk een fait accompli, ongeacht de nieuwe sancties die hem nu weer dreigen.
De straat van Kertsch is ‘de jure’, volgens het verdrag van Montreux, internationaal vaarwater waardoor de Russen – op illegale wijze – een brug gebouwd hebben en zodoende ‘de facto’ pretenderen daar de dienst uit te maken. Quod non! Gewoon ‘de grootste, brachiale bek’ telt, zoals gebruikelijk met deze communisten. Internationale verdragen – net als Marrakesh – spelen slechts als zij passen in de kraam der kwade pieren. Deze agressor speelt willens en wetens met vuur, of liever gezegd met een open oorlog, in zijn streven om nu ook de Oekraïense kustlijn aan de Zee van Azow tussen de Krim en het geannexeerde oost-Oekraïne te bezetten.
Dat kan uiteraard niet langer op dezelfde voet als Poetins gechicaneer tot nu toe, maar hij is natuurlijk nooit te beroerd om een ‘casus belli’ te creëren, vandaar de verwijten aan Poroschenko van ‘militaire provocatie om zijn eigen populariteit te stimuleren’. Alleen ‘heeft de Russische bevolking niets’ met de Zee van Azov, in tegenstelling tot Donetsk en de Krim, dus dat maakt een open oorlog moeilijk te verkopen op het thuisfront.
De Krim geeft Rusland strategische dominantie in de Zee van Azov, maar bij de volgende stap, in de Zwarte Zee, loopt hij tegen de NATO aan.
Ook de aan de zuidflank gelegen Kaspische Zee is van belang, hoewel het een binnenzee is (maar die meet van noord naar zuid nog steeds bijna 1.200 km.) Via het Wolga-Don Kanaal heeft Rusland enkele extra oorlogsschepen van daar naar de Zee van Azov geloodst om aanvallen in kustgebieden te faciliteren, maar hoewel Dagestan, Azerbeidzjan, Iran, Turkmenistan en Kazakhstan het grootste deel van de Kaspische kustlijn vormen is Poetin ook daar doende om met kruisers met geleide wapens, kanonneerboten en landingsvaartuigen zijn aanwezigheid te versterken. In de afgelopen maanden hebben de Russen daar amfibische oefeningen gehouden, zogenaamd tegen het terrorisme gericht, die echter volkomen verplaatsbaar zijn naar de Zee van Azov en vervolgens de Zwarte Zee.
De ‘vredesduif’ Poetin bouwt momenteel in Machatsjkala, de hoofdstad van Dagestan, een gigantische nieuwe marinehaven voor de Kaspische Zee vloot omdat de huidige Russische Haven in Astrakhan in de Wolga delta ligt, die ’s winters dichtvriest. Vanuit Karpisk, in de onrustige Kaukasus, hebben de Russen al cruise-missiles op Syrië afgevuurd en bedreigen zij alle voornoemde buurlanden, die de Kaspische Zee als een belangrijke exportroute gebruiken. China’s Zijderoute verbindt ter plekke Centraal Azië met de landen van de zuidelijke Kaukasus en de Zwarte Zee, een handelsroute die de megalomane Poetin graag wil controleren, reden waarom Amerikaanse samenwerking met Kazakhstan in hun Kaspische haven hem een doorn in het oog is. De oude USSR dacht al aan een kanaal van de Kaspische Zee naar de Zee van Azov, waarvoor Kazakhstan en China sterk lobbyen, maar de Russen zijn zelf niet enthousiast. Militair strategisch zou het eventueel interessant zijn, maar ecologisch wordt het een zware belasting voor de zuidelijke regionen en commercieel zou de concurrentie er teveel voordeel van kunnen krijgen.
De samenhang tussen Russische expansie naar het verre oosten en Poetin’s machtspolitiek in de Zee van Azov en de Zwarte zee is evident, waarbij een open oorlog met de Oekraïne zeer wel in zijn strategie kan passen. Een megalomane ‘loose gun’ op het wereldtoneel!
@ r dunki
Verkeerde destillatie…
De Russen zijn niet bang voor wat de NATO vandaag zou kunnen doen, en ze zijn al helemaal niet bang voor Oekraïne, waar ze wel bang voor zijn is in een voor hen zeer nadelige strategische situatie terecht te komen die in de toekomst de defensie van Rusland ernstig in gevaar zou brengen. Dat is de drijfveer achter het inlijven van de Krim, en dat is ook de reden waarom ze Oekraïne niet in het NATO kamp willen hebben.
En ik ben mij zeer wel bewust van de logistieke problemen die bij grootschalige oorlogsvoering komen kijken, logistiek is koning, zeker in moderne gemechaniseerd oorlogsvoering. Dat is ook, zoals ik al vermeld heb, de hoofdreden dat de Russen de Krim ingelijfd hebben. Met de Bosporus in NATO handen is de Krim het laatste struikelblok voor een aanvoer route met voldoende logistieke capaciteit om een grote NATO strijdmacht in Zuid Rusland op de been te houden.
In hoeverre een dreiging voor Rusland van uit de NATO reëel is hangt verder nogal af van de politieke ontwikkelingen in het Westen, met Trump aan het roer is er inderdaad weinig aan de hand, maar de Westerse politiek kan zich elke vier jaar compleet wijzigen, en daar zijn de (enigszins paranoïde) Russen zich zeer wel bewust van. Het draait allemaal om strategische lange termijn planning, en Rusland is echt niet de enige die zich daarmee bezig houd, dat doen alle militaire grootmachten, zou ook erg dom zijn om dat niet te doen.
Kan ik dit hele verhaal bewijzen? Natuurlijk niet, niemand kan gedachten lezen, een kristallen bol gaat ook niet helpen, en resultaten behaald in het verleden zijn ook al geen garantie voor de toekomst, we zullen het dus moeten doen met inschattingen, en dit is simpelweg de mijne.
En het staat U dus natuurlijk vrij die met een korreltje zout te nemen…
Wat MH-17 betreft was het doel van mijn betoog op een korte en simpele manier aan te geven dat de hele affaire van meer kanten te bekijken valt, maar dat is blijkbaar niet gelukt.
Ik ben bekend met Bellingcat, en volgens mij is er in de hele MH-17 affaire maar één ding met 100% zekerheid bewezen, en dat is dat MH-17 boven Oost Oekraïne uit de lucht geschoten is.
Voor de rest betreft het een lange lijst van mogelijkheden waar variërende waarschijnlijkheidsfactoren aan verbonden zijn. Gebaseerd op het hele tot nog toe bekende verhaal acht ik het waarschijnlijk dat MH-17 middels een geleide wapen afkomstig van een BUK luchtverdedigingssysteem is neergeschoten, maar 100% zeker is dat niet omdat er in de dagen tussen het neerhalen van het toestel en het arriveren van de onderzoekers mogelijk met het bewijsmateriaal dat het gebruikte wapen identificeerde geknoeid is. Vervolgens acht ik het waarschijnlijk dat het betreffende wapen afkomstig was van een door de Russen aan de separatisten uitgeleende BUK launcher. Maar ook Oekraïne is een gebruiker van het BUK systeem, en had prima motieven om daar boven Oost Oekraïne een burger toestel mee uit de lucht te schieten, en dat vervolgens de separatisten/Russen in de schoenen te schuiven, dus 100% zeker is ook dat niet. Verder hadden de separatisten dus geen beschikking over een compleet BUK luchtverdedigingssysteem maar enkel over een BUK TELAR, die dus enkel geopereerd kan hebben onder wat men “local control” noemt, wat inhoud dat ze hun doelwit niet daadwerkelijk konden identificeren. Dat moet Oekraïne vervolgens geweten hebben, omdat de hoofdradar van het BUK systeem, de BUK TAR, een krachtige radar is die je niet ongezien kunt gebruiken, en daar kan dus door Oekraïne misbruik van gemaakt zijn, daar zijn genoeg scenario’s voor te bedenken. Oekraïne beweerde ook dat er die dag geen militaire toestellen in de lucht waren geweest, maar er zijn genoeg lokale getuigen die op de betreffende dag militaire toestellen boven het gebied hebben waargenomen. En tot slot zijn er dan de diverse pogingen die Oekraïne ondernomen heeft om de zaak te belazeren, zoals die zogenaamde opgenomen telefoongesprekken waar ze de dag na het gebeuren mee op de proppen zijn gekomen. Waarom zou je zoiets doen als je schone handen hebt? Ik vind dus dat er aan de hele zaak een luchtje zit.
Als de separatisten inderdaad met een geleende BUK TELAR een burgertoestel uit de lucht geschoten hebben dan hebben die dat in ieder geval niet met opzet gedaan, dan praat je over een betreurenswaardige vergissing, maar als Oekraïne er op wat voor manier dan ook bij betrokken is geweest dan wordt het een heel ander verhaal, dan praat je over moord met voorbedachte rade. En ja, dat is heel cynisch, maar ik denk dat zodra er “landsbelangen” op het spel staan alle fatsoen de deur uit gaat, zelfs in het beschaafde Westen, het zijn echt niet enkel de Poetins in deze wereld die niet op een liquidatie meer of minder kijken als het werkelijk om de knikkers gaat.
Ik zou in ieder geval graag de “onderste steen” in deze hele affaire wel eens boven willen zien, maar ik ben bang dat dit nooit meer gaat gebeuren.
En dan wat die “berenkuil” betreft, het is inmiddels al weer een tijdje geleden, maar volgens mij hadden zowel de Verenigde Staten als Groot Brittannië destijds een vliegverbod boven Oekraïne ingesteld. Maar Nederland dus niet, en de enige rede die ik daarvoor kan bedenken is dat de EU plannen had met Oekraïne, zo’n vliegverbod Kiev geld gekost zou hebben, en ze het regime te vriend wouden houden. En dat vind ik dus nogal laakbaar.
Volgens mij is Oekraïne inmiddels ook door Maleisische MH-17 nabestaanden aangeklaagd van wegen het niet sluiten van hun luchtruim, maar houd Nederland de boot af (omdat dan mogelijk de vraag rijst waarom Nederland zelf geen verbod had uitgevaardigd?)
En ik wil de vakbekwaamheid van de Kolonel b.d. niet ter discussie stellen, maar volgens mij heeft hij niet helemaal goed gekeken.
De Pripjat moerassen liggen namelijk in Belarus, zo’n beetje tussen de Oekraïense en de Poolse grens, das nogal een beetje uit de richting, en inderdaad geen best terrein voor mechanische oorlogsvoering, en dat is de rest van de route van daaruit naar Moskou ook niet echt.
De route waar ik het echter over had begint aan de huidige Oekraïens-Russische grens, ten noorden van Kharkov, en leid dan Noord Noord Oost, ten Oosten van Kursk, richting Tula.
Dat is voornamelijk landbouwgebied, open en redelijk vlak, en de eerste serieuze rivier die je dan tegenkomt is de Oka, een dikke 100 kilometer voor Moskou, en daarna kom je ook hier en daar wat bos tegen, maar geen wouden zoals je die ten westen van Moskou tegen komt.
Schiet mij maar lek…
En als ik het over een mogelijke NATO operatie in Rusland heb dan heb ik het dus niet over wat de NATO nu is, maar over wat de NATO over een aantal jaren potentieel zou kunnen wezen, en ik kan me sowieso niet herinneren gezegd te hebben dat de NATO dan zonder de VS op pad zou gaan. Met Trump zou dat inderdaad het geval wezen, maar als er straks een of andere Hillary in het witte huis zit dan is dat een heel ander verhaal. En dat is dus wel het “worst case” scenario waar je momenteel als Rusland bij het plannen van je verdediging rekening mee moet houden.
En tot slot denk ik dat U mijn sympathie voor Poetin overschat, ik heb er enkel een hekel aan als zaken naar mijn gevoel nogal eenzijdig belicht worden, zeker als dat inhoud dat zo’n bedenkelijk clubje als het regime in Kiev buiten schot blijft.
En dat gaat niet enkel op met betrekking tot MH-17, dat gaat op voor de hele manier waarop er met de berichtgeving aangaande Poetin/Rusland wordt omgegaan.
Neem bijvoorbeeld dat hele gezeur over hoe “nep-nieuws” en “hackers” uit Rusland een gevaar zijn voor onze democratie, wat dan vervolgens als excuus moet gaan dienen om in de (social)media politiek onwelgevallige meningen te censureren, terwijl een megalomane religieuze engnek als Erdogan zijn marionetten al letterlijk in de tweede kamer heeft zitten, en er bij de vorige verkiezingen middels een mooi opgezet toneelstuk met een of andere minister zorg voor heeft gedragen dat een voor hem “useful idiot” werd herkozen.
Enfin, voelt U zich vrij om er een punt aan te draaien, no hard feelings.
P.S: @ Frans.
Ik verweet u meer assumpties dan harde feiten te presenteren – hetgeen ik hier nog eens wil illustreren – want u stelde : ” En ik weet niet of je de kaart van Europees Rusland weleens vanuit een tactisch perspectief bestudeerd hebt, maar neem van mij maar aan dat de Russische grens ten oost noord oosten van Kiev een prima positie is om via “good tank country” een gemechaniseerd NAVO uitje naar het krap 600 kilometer verderop liggende Moskou te organiseren”.
Uw “neem van mij aan…. ” doet expertise op dit terrein vermoeden, reden waarom ik de nestor der auteurs van Sta-Pal, kolonel b.d. Charles Brantz zijn mening inzake “uw gemechaniseerd NAVO-uitje naar Moskou” heb gevraagd. Ik citeer hem als volgt:
” Ronald als je het terrein bekijkt met de vele ingesneden rivierdalen, heuvelachtig begroeid terrein, beperkte infrastructuur, uitgebreide pripyatt moerassen en daarin calculeer de slechte ervaringen van ervaren panzer commandanten (die wij in Europa niet hebben niet in grote verbanden) en de door de schrijver aanbevolen aanvals richtingen, dan lacht Poetin zich de snikkel uit de broek. Tanks? inzetbaar en doeltreffend? grote verbanden? welke dan als je de Amerikanen eruit haalt?
Bovendien speelt daarbij het gebrek aan in operationele zin interoperabiliteit (operationele concepten, niet aan elkaar te koppelen communicatie in een drie-dimensionale context, procedures en niet te vergeten taal!) en materiële zin standaardisatie (logistieke processen, munitie, brandstoffen, onderhoudssystemen gebrek aan beveiliging en bewaking van grote logistieke centra etc. ) dan kun je het wat de tijd-ruimte factoren betreffen, totaal vergeten.
De man en veel politici en helaas ook hogere militairen hebben er geen verstand van. In mijn actieve tijd moest ik viersterren generaals les geven in de effecten van het gebrek aan interoperabiliteit en standaardisatie, omdat ze er niet veel van bleken te begrijpen. Kun je je voorstellen hoe e.e.a. mis kan gaan als je de lucht, grond en maritieme component in een multigekleurde omgeving (multiorganisatie, multinationaal, multicultureel en multifunctioneel) in operationele zin naar het gewenste succes moet leiden?
Dat is de reden dat ik uw ongeloofwaardige “argument” inzake Poetin’s vermeende “grote vrees voor het Westen” met een korrel zout moet nemen.
@ Frans.
Laten wij er een punt aan draaien: U bedelft mij nu onder assumpties – geen harde feiten noch objectieve argumenten – waaruit ik als essentie destilleer dat de Goliath Rusland zich in uw optiek bedreigd voelt door de Ukraïense David, met op de achtergrond de boze EU en de NATO. Dat is nogal een aanname, want die laatste twee vormen niet bepaald een twee-eenheid, verre van zelfs, en de leidende Nato partner USA toont al helemaal geen interesse in uw illusoire veldtocht met tanks naar Moskou.
Hebt u ooit gehoord van militaire logistiek als wetenschap? Weet u hoe langdurig, uiterst kostbaar en gecompliceerd de logistiek van de Desert Storm I & II operaties was? Wie moet er in hemelsnaam naar uw mening duizenden tanks en alle support die daarvoor komt kijken naar de Ukraïne verschepen en waarom in godsnaam? Geen mens in het vrije Westen is geïnteresseerd in een Russische bananenrepubliek met olie en kernwapens, dus de Russen hoeven nergens op te wachten; geen enkele Westelijke natie heeft ook maar de minste trek in uw gevreesde W.O.III. De enige druk op de ketel is van Poetin afkomstig, nu weer met zijn enorme troepenconcentratie bij de Ukraïne en zijn chicanes op zee.
Waar u vervolgens “al die demoniserende anti-Rusland propaganda, waarbij het conflict geheel eenzijdig belicht wordt” waarneemt is mij evenmin duidelijk, zeker niet in mijn diverse artikelen over Rusland. Dus neem ik maar aan dat u spontaan aanstoot neemt aan het feit dat de internationale nieuwsagentschappen en – redelijk objectieve – pers als de Neue Zürcher Zeitung, the Times en de Wall Street Journal melding maken van Poetin’s – niet bepaald defensieve – troepenbewegingen. De linkse sufferdjes in Nederland hebben het te druk met de critiek van Johan Derksen op LBGTXYZ en andere topsporters.
Ik pretendeer feiten te belichten in hun historische en actuele strategische context, maar ik ben noch “links” noch “rechts”: gewoon boerenverstand conservatief (dat is iets héél anders dan “rechts”) met een goed historisch perspectief en een stukje cosmopolitische levenservaring, maar aan “demoniseren” doe ik niet en de redactie van StaPal doet al evenmin aan censuur.
Uw hoop dat de ‘chalets jaunes’ het einde van de EU inluiden, deel ik wel een beetje met u maar, nogmaals, wat heeft die tandeloze papieren tijger voor dreiging in petto voor Moskou? En wat is volgens u de Moskou-bedreigende relatie tussen Brussel en de NATO? Ik ben bang dat als de EU ten onder gaat, hetgeen prima in Poetin’s strategie past om Europa (verder) te verzwakken, Rusland net zo hard doorgaat met zijn actuele expansionisme.
Inzake MH-17 “wilt u best wel wat serieuze argumenten op tafel mikken.”
“Serieuze argumenten” vind ik – met overtuigende onderbouwing – in het al jaren geleden afgeronde onderzoek van het journalisten-platform Bellingcat en het corresponderende Nederlandse onderzoek. Maar uw nogal gezochte betoog over “de buurman met zijn jachtgeweer” komt niet bepaald als een “serieus argument” over om zo’n immorele slachting in een nieuw en geloofwaardig perspectief te plaatsen. De BUK raketten zijn door Russische beroepsmilitairen, opererend als de “Wagner groep” die nu al tijden in Syrië opereert, binnengebracht en daags na de moordpartij weer spoorslags naar Rusland teruggereden. Dit alles is gedocumenteerd met getuigenverklaringen, fotoreportages van de grond en satellietbeelden en opnames van communicatie tussen de leden van de ‘Wagner groep’. U concludeert echter: “dat er in de MH-17 zaak nogal voorbarige en bedenkelijke conclusies getrokken zijn, die de EU “toevallig” prima uitkwamen”. Is dat uw poging tot “serieuze argumentatie”? Het tegendeel lijkt waar!
Ook uw verdere vergelijkingen gaan mank, want uw onbegrijpelijke verhaal over een berenkuil steekt schril af bij de gedetaileerde documentatie en serieuze onderbouwing die ik al meer dan een jaar geleden in het Bellingcat rapport las….
Dat het neerschieten van de MH-17 derhalve “eigen schuld’ zou zijn is een absurde, cynische redenatie uwerzijds. Eurocontrol had het Ukraïense luchtruim niet als onveilig gesloten en diverse vluchten volgden derhalve de gebruikelijke corridors, terwijl anderen, gelukkig, verder zuid vlogen. Wat dit met uw “voorkeur voor de relaties met het bewind in Kiev” van doen heeft is een zeer origineel argument, maar gelukkig slechts het uwe.
Ik gun u van harte uw eigen mening en kan het soms best met u eens zijn, maar ik ben bang dat u hier toch wat te veel door uw pro-Poetin passie gedreven bent.
@ Frans: Om te beginnen dank voor uw gewaardeerde reactie; ‘food for thought’.
Er is al eens gevallen dat de winnaars de geschiedenis (her-)schrijven, en in die context is het wellicht ook interessant voor u om eens te bezien of Straatsburg en de Elzas nu wèl of niet bij Frankrijk of Duitsland horen… Of Gibraltar bij Engeland, dan wel Ceuta en Melilla bij Spanje en, last but not least, de Krim al dan niet bij Rusland. ‘A penny for your thoughts’.
Poetin heeft tien jaren geleden letterlijk gezegd dat hij het prima vond als de Ukraïne aansluiting bij het Westen kon krijgen – iets waar ik persoonlijk weinig van gecharmeerd ben – maar logenstraft zijn eigen woorden keer op keer.
Feit is dat door de Russische annexatie van de Krim de straat van Kertsch ‘de facto’ in Russisch vaarwater ligt. Maar breek mij de bek niet open of – met twee grote Ukraïense havens daarachter en de lange Ukraïense kustlijn – de Russen ook ‘de iure’ de dubieuze zeggenschap hebben, die u hen pretendeert te verlenen, om met deze practijken de Ukraïense economie de nek om te draaien. Wellicht laten wij dat beter over aan het Permanente Hof van Arbitrage in Den Haag, dat zich verheugt op grote waardering door verlichte zieltjes als die in Peking en Moskou?!
Wat wij gemeen hebben is dat ook ik Rusland in historisch en cultureel opzicht zéér appreciëer, maar uw sympathie voor Poetin – om met Godfried Bomans te spreken de ‘reincarnatie van een proleet’ – deel ik geenszins en u voert daarbij feiten aan die in de sfeer liggen van de kip en het ei.
Daar wil ik echter niet over twisten, zij het dat het niet Poetin maar Jeltsin was die in eerste instantie op de deur van de Nato klopte en vervolgens door Mitterand werd afgeserveerd.
Waar mijn betoog echter op doelt is om Poetin’s expansionistische acties in een grotere, strategische, context te plaatsen die enerzijds naar de Baltische landen, anderzijds naar Centraal Azie kijkt.
Dat ik daarom, als rechtgeaarde, conservatieve denker, “met de linkse wolven in het bos zou meehuilen” is wel het laatste dat u mij kunt aansmeren (tenminste als u ooit een ander artikel van mijn hand hebt gelezen). In ieder geval leidde deze schromelijk misplaatste conclusie uwerzijds ertoe dat mijn echtgenote bijna van haar stoel viel van het lachen.
Ook schrijf ik ‘à titre personnel’, reden waarom u Sta-Pal, met een stal van zéér diverse, erudiete auteurs, evenmin zo klakkeloos in uw koortje mag wegzetten der ‘huilende linkse wolven’, want het zijn toch alleen maar boze linkse activisten die ‘andersdenkenden’ op zo’n wijze mis-karakteriseren?
P.S: Er bestaat in het Westen – dankzij bijzonder effectieve Russische en SJW indoctrinatie – een irrationeel vooroordeel tegen de Westelijke opstelling jegens Rusland.
Op 14 augustus jl. heb ik een artikel gewijd aan dat bijgeloof inzake Poetin’s ‘goede bedoelingen’ in : ” MH-17 en de wortels van de Russische agressie”. Dat veroorzaakte opwinding bij Rusland apologeten, maar er kwamen geen serieuze argumenten op tafel.
@ r dunki
Om te beginnen ben ik blij dat U vrouw eens goed heeft kunnen lachen, we leven tenslotte in een wereld waar inmiddels steeds minder te lachen valt.
A Penny for my thoughts…
Ik denk dat Elzas-Lotharingen eigenlijk aan Duitsland toebehoort, omdat het gebied etnisch Duits is, en omdat die geschiedenis niet in 1914 begint maar in 1870. En de autochtone bevolking spreekt er overigens nog steeds Duits, als ze denken dat niemand het hoort/ziet, eigen ervaring.
Zowel Gibraltar als Ceuta en Melilla zijn minuscule stukjes land, voornamelijk bewoond door mensen van het land dat het in eigendom heeft, in het geval van Gibraltar, die andere twee zou ik eerlijk gezegd niet weten, van grote waarde voor de huidige eigenaar, en in alle gevallen van generlei werkelijk waarde voor de landen die het “terug willen hebben”. Daarom denk ik dus dat die claims enkel voor eigen bühne zijn, dat het bevestigen ervan niets positiefs oplevert, en dat het dus niet iets is om je werkelijk druk over te maken.
De Krim heb ik het al over gehad, bezet geweest door de Ottomanen, sinds een paar eeuwen in voornamelijk Russische handen, de oorspronkelijke bevolking in de Stalin tijd verspreid over de Sovjet unie, en tegenwoordig voornamelijk bewoond door Russen en een handvol kleine etnische groepen waarvan de Krim Tartaren het verst in de historie van de Krim terug gaan. Verder is de Krim al heel erg lang van cruciaal strategisch belang voor Rusland, heeft Oekraïne er feitelijk niets verloren, en is het regime in Kiev minstens zo fout als dat in Moskou. En persoonlijk denk ik dat het er economisch voor de Krim en haar huidige inwoners onder Russisch bewind heel wat beter uit ziet dan dat het er onder Oekraïens bewind uit zou zien.
Wat Poetin verder tien jaar geleden over Oekraïne gezegd heeft is niet meer echt relevant, de geopolitieke situatie is in die tien jaar voor Rusland totaal veranderd. Het westen is in die periode van een potentiële geallieerde in een vijand verandert, en Oekraïne in een vijandige door het Westen/de NAVO gesteunde staat. En ik weet niet of je de kaart van Europees Rusland weleens vanuit een tactisch perspectief bestudeerd hebt, maar neem van mij maar aan dat de Russische grens ten oost noord oosten van Kiev een prima positie is om via “good tank country” een gemechaniseerd NAVO uitje naar het krap 600 kilometer verderop liggende Moskou te organiseren. En laten we met dat allemaal in gedachten eens terug gaan naar 2014; Obama is halfweg zijn tweede termijn, de volgende VS president gaat waarschijnlijk ook weer de een of andere Rusland hatende Democrat wezen, de EU is op het oorlogspad, en zowel EU als NAVO beginnen stevig tegen een, mede dankzij Soros & Co, politiek uiterst onstabiel Oekraïne aan te schurken. Dat vertegenwoordigde voor Rusland een enorme potentiële wijziging in de bestaande tactische situatie, en maakte de Krim kwestie uiterst urgent, omdat met de NAVO mogelijkerwijs in Oekraïne de laatste echte bufferstaat wegvalt en de Krim cruciaal wordt voor de verdediging van Zuid Rusland. Zonder de Krim verandert de zwarte zee namelijk in een NAVO vijver en ontstaat er een aanvoer route over zee voor een NAVO offensief in Zuid Rusland. Ik was dus niet echt verbaasd toen de Russen de Krim inlijfden, en de NAVO preventief de pas afsneden. De scheepvaart naar oost Oekraïne is daarbij overigens niet afgesneden, dat is een recente kwestie, en de echt belangrijke Oekraïense havens liggen sowieso ten westen van de Krim direct aan de zwarte zee, je gaat dus echt met een blokkade van de straat van Kerch Oekraïne niet economisch wurgen. Maar de Russen hebben wel een vitale brug te beschermen, mocht er namelijk oorlog komen dan is de Krim brug strategisch van zeer grote waarde, het is namelijk de enige landverbinding tussen Rusland en de Krim. Gezien de oplopende spanningen is het dus niet zo vreemd dat de Russen momenteel geen Oekraïense oorlogsschepen in de buurt van die brug wensen te laten komen, en alle andere verkeer nauwlettend in de gaten houden, enig idee wat er van zo’n brug overblijft als je er “per ongeluk” een vrachtschip vol explosieven onder opblaast? En denk maar niet dat ze daar in Kiev te mooi voor zijn.
En dan hebben we nog het gerelateerde conflict in Donbass, waar de merendeels Russische bevolking in opstand is gekomen tegen het bewind in Kiev omdat dit hun belangen niet behartigde. Als Poetin dat conflict militair had willen oplossen had hij in 2014 naast de Krim ook Donetsk en Luhans ingelijfd. Maar dat heeft hij niet gedaan omdat hij het een intern Oekraïens conflict vind en een “diplomatieke” oplossing nastreeft. En dat houd dan in dat hij ook niet toestaat dat Oekraïne de zaak op militaire wijze oplost. Hij houd effectief de militaire balans tussen rebellen en regeringstroepen in stand, om Kiev te dwingen de Russische minderheid als volwaardige Oekraïense burgers te behandelen. En nu het westen Oekraïne militair aan het versterken is voert hij de Russische aanwezigheid aan de grens op, om de balans in Donbass in evenwicht te houden. Dit is dus opnieuw enkel een reactie op westerse inmenging in wat de Russen als hun achtertuin beschouwen, en dus een bedreiging voor hun veiligheid.
Mijn “sympathie” voor Poetin berust dus voornamelijk op het feit dat ik Poetin niet als de primaire drijvende kracht in dit conflict zie, dat ik begrijp in welke situatie hij zich tactisch bevind, en dat ik bang ben dat men doende is om Rusland middels militaire en economische druk net zo voor het blok te zetten als dat Japan in 1941 voor het blok gezet is. En de Russen gaan dus echt niet wachten totdat de Oekraïne een NAVO lid is en de NAVO in Oekraïne klaarstaat om naar Moskou op te trekken. De Russen voelen zich bedreigd, horen de klok tikken, en de tijd lijkt niet in hun voordeel. Als we niet alsnog in een derde wereldoorlog verzeild willen raken moet de druk dus dringend van de ketel. En al die demoniserende anti-Rusland propaganda, waarbij het conflict geheel eenzijdig belicht wordt, voert de spanning enkel nog maar verder op. Zo valt er over de rol van Oekraïne en het Westen/de EU bijvoorbeeld minstens zoveel negatief te berichten, maar die berichten zie ik nooit. En U bent dus inderdaad niet links, maar dat neemt niet weg dat dit stukje over Poetin net zo goed in een of andere linkse krant had kunnen staan. En misschien vergis ik mij, maar ik ben er van uitgegaan dat de Sta-Pal redactie uiteindelijk bepaald wat er wel en niet gepubliceerd wordt.
Het lijkt mij in ieder geval erg belangrijk dat in deze hele affaire de gedragingen van de andere betrokkenen niet onbelicht blijven. En gezien de Russen in de overheersend linkse media al genoeg als kop van jut fungeren denk ik dus dat de schaarse rechtse media er beter aan zouden doen de andere kant van de medaille ook eens onder het vergrootglas te leggen. Ik hoop in ieder geval ten zeerste dat de huidige Franse gele hesjes mode het einde van de EU in luid, en daarmee de voornaamste escalerende factor in dit conflict weg neemt. En als Oekraïne dan tot de conclusie komt dat er geen door de NAVO gesteunde militaire oplossing gaat komen dan komt er ook een vreedzame oplossing voor Donbass in zicht.
Wat de toevoeging betreft:
Het enige dat ik in de media zie is een grootschalig propaganda offensief tegen Rusland in het algemeen en Poetin in het bijzonder. Ik kom dus wel nooit op extremistische websites, die mijd ik als de pest. Maar ik denk eerlijk gezegd ook niet dat die effect hebben op de mainstream opinie.
Wat de MH-17 zaak betreft wil ik best wel wat serieuze argumenten op tafel mikken.
Om te beginnen vind ik het dus een beetje ver gaan om iemand die zijn jachtgeweer aan de buurman leent om zijn kippen tegen de vos te beschermen van medeplichtigheid te beschuldigen als die buurman er vervolgens zijn vrouw mee overhoop schiet. Ten tweede wou de buurman ook eigenlijk zijn vrouw helemaal niet overhoop schieten maar zag hij haar voor een inbreker aan. Ten derde was er ook daadwerkelijk een inbreker in huis. En ten vierde waren er ook nog meer met jachtgeweren bewapende lieden aanwezig, die er belang bij hadden dat zijn vrouw overhoop geschoten werd.
Ik vind dus dat er in de MH-17 zaak nogal voorbarige en bedenkelijke conclusies getrokken zijn, die de EU “toevallig” prima uitkwamen. En ik denk dat het Haagse partijkartel, door er met een hoop bombarie een zuivere bij voorbaat al hopeloze jacht op de daadwerkelijke rode knop drukker(s) van te maken, de eigen verantwoordelijkheid handig onder het kleed heeft geveegd. Mijn eerste reactie, toen ik destijds het nieuws hoorde, was in ieder geval “Wat deed dat toestel in godsnaam boven Oekraïne.” En dat is dus een hele relevante vraag die door Rutte & Co, de volksverontwaardiging handig bespelend, het ronde archief in gemanoeuvreerd is. Als je je kind toestaat om in de berenkuil te spelen, en het wordt vervolgens opgegeten, dan kun je daarna wel een verontwaardigde zoektocht naar de schuldige beer op touw gaan zetten, maar als puntje bij paaltje komt is het toch echt je eigen schuld. De werkelijke schuldigen in deze affaire zijn volgens mij dan ook diegenen die de relaties met het bewind in Kiev belangrijker vonden dan de veiligheid van de eigen burgers. Maar dat de veiligheid van de eigen burgers een uiterste lage prioriteit heeft in de elitocratie wisten we eigenlijk ook al wel natuurlijk.
Nou, bij deze dan.
Het hele verhaal rammelt nogal mijn beste…
De Krim is historisch Russisch gebied, Russen vertegenwoordigen er de meerderheid, en de Krim heeft dan ook bij referendum in 2014 aangegeven bij Rusland te willen horen. Het veel gehoorde argument dat dit referendum ongeldig zou zijn omdat de Krim Tartaren het geboycot hebben is een loos argument omdat de Krim Tartaren krap 10% van de bevolking vertegenwoordigen. Zelfs als alle Krim Tartaren waren gaan stemmen en zelfs als die dan allemaal tegen gestemd hadden was er nog altijd een overweldigende meerderheid aan voor stemmers overgebleven.
Het enige waar Oekraïne zich vervolgens, wat een claim op de Krim betreft, op kan beroepen is dat ze het in 1954 van kameraad Chroesjtsjov, zelf een Oekraïner, cadeau hebben gekregen. Dat eigendomsrecht is uiteraard bij het uiteenvallen van de Sovjet Unie vervallen. De daarna volgende Oekraïense pogingen om de Krim, tegen de wil van de bevolking in, in te lijven bij Oekraïne, zijn dus zowel bedenkelijk als illegaal. Aan die illegale ambities is dan in 2014, toen de Russen, met instemming van de bevolking, de Krim inlijfden, een einde gekomen.
Maar dat was in conflict met de belangen van de EU en de destijds in de VS regerende Democraten die, na het inlijven van het voormalige Oostblok, hun hongerige oog op Oekraïne hadden laten vallen. Het onrechtmatige bewind in Kiev moest dus gepaaid worden, en dus kregen de Russen de zwarte piet toegeschoven. De hele huidige conflict situatie in de regio is dan ook een direct gevolg van EU expansie drang, en de ook nu weer verguisde Russische acties zijn daar zuiver een reactie op. De veroorzakers moeten dus in Brussel en het Washington van Obama gezocht worden, en niet in Moskou. De Russische staat handelt gewoon in het belang van Russen die, na het uiteenvallen van de Sovjet Unie in voormalige Sovjet Republieken, in “betwist” gebied beland zijn.
En dan komen we bij het recente “incident” in de straat van Kerch. Om maar eens mee te beginnen, het aangehaalde verdrag van Montreux is enkel van toepassing op de Bosporus, en heeft geen betekenis voor al die andere zeestraten op aarde, waar de straat van Kerch er één van is. Zowel Rusland als de Krim grenzen vervolgens aan de zee van Azov, hebben ook meer van de kustlijn onder beheer dan Oekraïne, dat de Russen geen rechten zouden kunnen doen gelden is dus nogal bezijden de waarheid. De straat van Kerch is vervolgens ook geen “internationaal water”, het is een smalle doorgang waar de internationale wateren van Rusland en van de Krim elkaar in het midden ontmoeten, Oekraïne ligt er minstens 100 kilometer vandaan, het enige dat Oekraïne hier kan claimen is een recht van passage. De stelling dat de Krim brug een “illegaal bouwwerk” zou zijn is dus ronduit belachelijk. Van een vergelijkbare brug tussen Zweden en Denemarken roept tenslotte ook niemand dat deze illegaal is. De uit 2003 stammende overeenkomst tussen Rusland en Oekraïne, die Oekraïne passage rechten door de straat verschaft, is verder gesloten in de geest van samenwerking. Overeenkomsten kunnen echter beëindigt worden, en dat de Russen deze overeenkomst nu terzijde leggen is simpelweg een reactie op de oplopende militaire spanningen tussen Oekraïne en Rusland. Spanningen die voornamelijk terug te voeren zijn op het feit dat Oekraïne, zich in de rug gesteund wetend door de NAVO, zich een nogal grote maat schoenen aan meet.
Ik kan mij de periode nog prima herinneren dat Poetin aansluiting bij het Westen zocht, zelfs aangaf een Russisch NAVO lidmaatschap in overweging te willen nemen, en hoe daar met het aan de macht komen van Obama rap een einde aan kwam. Rusland werd opeens, volslagen onrealistisch, afgerekend op het niet hebben van een “echte” democratie, door “democraten” die zelf nota bene enkel democratisch zijn zolang ze in de meerderheid zijn. De gestage inlijving van het Oostblok door de EU, en de westerse inmenging in de zuidelijke voormalige Sovjet Staten, veelal onder leiding van Franse politici, die altijd voorop lopen als ze denken dat er Zwitserse bankrekeningen te spekken vallen, hadden de relatie met Moskou al geen goed gedaan, maar met de NAVO expansie naar het voormalige Oostblok, en de EU expansie plannen voor Oekraïne, verdween de uitgestoken hand voorgoed. Zowel Poetin als Rusland voelde zich bedreigd, en belazerd, en wende zich dus maar, door het Westen gedwongen, richting Oosten. En daar zaten geopolitiek consequenties aan, die tot uiting komen in Rusland’s buitenland beleid, ten opzichte van de Krim, ten opzichte van Oekraïne, ten opzichte van Syrië, etc. Het huidige conflict met Rusland is een gecreëerd conflict, en de architecten ervan moeten gezocht worden in de kringen van de Amerikaanse wapenindustrie, die er belang bij heeft de koude oorlog te herstarten, in de kringen van de EU, die “lebensraum” in het Oosten nastreeft, en in de kringen van het groot kapitaal, dat in het Kaspische bekken heel heel erg veel geld denkt te kunnen gaan verdienen. Je mag van Poetin vinden wat je wilt, maar hij heeft in deze hele kwestie wel het gelijk aan zijn kant, en anti-Poetin/Rusland propaganda was er eigenlijk al genoeg in de wereld, jammer dus dat Sta-Pal er voor kiest om op dit onderwerp mee te huilen met de linkse wolven in het bos.
Is al twee jaar lang voor gewaaarschuwd, maar in Den Haag zijn uitspraken van Derksen veel belangrijker dan geostrategische signalen. Of beter gezegd, die herkennen ze pas als het al gebeurd is.
Dit weekend werd bekend dat Poetin meer dan 80,000 troepen, 1,400 stuks artillerie en meerdere raket-lanceer inrichtingen, 900 tanks, 2,300 pantservoertuigen, 500 vliegtuigen en 300 helicopters aan de grens van Ukraïne heeft geconcentreerd.
Als er iemand nog een goed woordje voor Poetin wil doen….?