Wanneer er nog mensen zijn die denken dat het wel meevalt met het nepnieuws volume die de trollenfabriek van Moskou de ether in stuurt, moet de manier waarop de Syrian Civil Defense (SCD) beter bekend als de witte helmen, verbonden wordt met de chemische aanval in Idlib in Syrië eens goed bestuderen.
Een weldenkend mens zou zich bij een berichtgeving dat de witte helmen actief betrokken zouden zijn bij de inzet van chemische strijdmiddelen uitgebreid achter de oren moeten krabben. Een hulpverleningsorganisatie die honderden misschien zelfs duizenden mensen van de dood heeft gered en er alles aan heeft gedaan om mensen in leven te houden? Video beelden genoeg die de absurditeit van een dergelijke aanklacht bevestigen. De vraag is dan vervolgens wat zit achter die beschuldiging en welk doel denkt men daarmee te bereiken?
Meerdere strijdende partijen
In eerdere artikelen[i] is herhaaldelijk uitgelegd dat het aanwijzen van schuldigen in Syrië een nogal complexe zaak is. Er zijn te veel spelers op het speelveld, die er bovendien de gewoonte van maken om regelmatig van shirt en speelveld te wisselen. Wat de chemische strijdmiddelen betreft staat een aantal piketpalen echter stevig op de hoeken van het speelterrein: Assad heeft slechts een deel van zijn voorraad chemische strijdmiddelen ter vernietiging aan de UN aangeboden en extreme groeperingen en rebellen kunnen via diverse wegen aan chemische strijdmiddelen komen
Tony Binken en James Clapper hebben in het nabije verleden de enthousiaste misleidende uitspraken van Obama, Susan Rice en Kerry tegengesproken. Hun uitspraken “What is true is Assad got rid of his chemical weapons “ (Obama), “we got them all, 100%” (Kerry) en “We were able to get the Syrian government to voluntarily and verifiably give up its chemical weapons stockpile” (Susan Rice) waren duidelijk praatjes voor de bühne onder het motto “kijk eens hoe doortastend we zijn”. De hele westerse wereld in termen van politici en media trapte er in en liepen de polonaise in de straten van diverse hoofdsteden. Dat viel dus sterk tegen.
Uit het bovenstaande overzicht dat is samengesteld door een UN Commissie, blijkt dat ook na de vernietiging van een deel van Assads voorraad op diverse plaatsen, chemische strijdmiddelen zijn gebruikt.
Assad is doorgegaan met de productie van biologische en chemische strijdmiddelen in mobiele, statische, ondergrondse en bovengrondse laboratoria verborgen o.m. in scholen en ziekenhuizen. Vermoedelijk heeft hij zijn voorraden ook aangevuld resp. vult hij zijn voorraden aan met Russische en Iraanse strijdmiddelen. Inmiddels is bevestigd dat behalve Assad ook islamitisch extremistische structuren nog steeds chemische strijdmiddelen in hun bezit hadden en hebben. Door toelevering vanuit Saoedi-Arabië of een ander sponsorland; door het leeghalen van Syrische opslagplaatsen op o.m. de Sheikh Sulam basis in Aleppo, die zij in juni en december 2012 tijdelijk hadden veroverd. Hun voorraden waren vermoedelijk ook in Ghouta, een buitenwijk van Damascus opgeslagen.
Wanneer de lijst van de vermoedelijke inzet van chemische strijdmiddelen bestudeerd wordt, waarin de SCD volgens Syrische en Russische media in de laatste vier maanden van 2018 een rol zou hebben gespeeld, blijkt dat de SCD schone handen heeft. De enige rol die zij zichzelf hebben opgelegd is die van first responder, de eersten die ter plekke melding maken van een vermoedelijk gebruik van chemische strijdmiddelen. Daarentegen is bevestigd dat de Syrië de dader is geweest bij 80% van de ontdekte en bevestigde inzet van Sarin en Chlorine strijdmiddelen. Vermoedelijk is dat percentage zelfs hoger. Als het om meldingen en informatie van resp. over de inzet van chemische strijdmiddelen op basis van feiten handelt, hebben Damascus en Moskou een nogal twijfelachtige reputatie. Herhaaldelijk gebruiken ze internationale samenzweringshypotheses, sterk aangepaste satelliet beelden en deinzen ze er zelfs niet voor terug om videobeelden en foto´s van computer spelletjes als onderbouwing van hun beschuldigingen te gebruiken.
Het gros van de meldingen is afkomstig van de Russian Centre for Reconciliation of Opposing Sides in Syria (RCROSS) dat nauw gelieerd is aan het MOD in Moskou. Deze instantie die in theorie zich zou moeten concentreren op het volgen van het geweld in Syrië en het dichter bij elkaar brengen van tegenstanders, speelt een centrale rol in het verspreiden van nepnieuws. Andere meldingen zijn afkomstig van Sputnik, Russische MOD en vertegenwoordigers van de regering Poetin. Gelet op de belangen die die bronnen hebben moet ernstig worden getwijfeld aan het waarheid – en juistheidgehalte van die meldingen. Er zijn bijvoorbeeld meldingen dat de SCD samen met Hay’et Tahrir al-Sham (HTS ) een voormalige Al Qaeda splintergroepering in Syrië, schijn chemische aanvallen in de Idlib regio opgetuigd zou hebben: de zogenoemde False Flags. RCROSS beweerde stellig dat de aanval in beeld gebracht was door verschillendeTV zenders in het Midden Oosten, de regionale tak van een US zender en de beelden zouden zijn overhandigd aan de UN en Organization for the Prohibition of Chemical Weapons (OPCW). De RCROSS heeft geen centimeter beeld en bewijs geleverd om die bewering te onderbouwen. Het heeft er alle schijn van dat die nepnieuws meldingen ten doel hebben om westelijke gewapende reacties tegen het Assad regime uit te lokken waarbij onschuldige burgers de dupe zouden zijn.
Wanneer onderzocht moet worden wie ergens in Syrië chemische strijdmiddelen heeft ingezet, kan dat onderzoek niet beperkt blijven tot een van de strijdende partijen in de Midden Oosten zandbak en moet zich uitstrekken over diverse confrontatie lijnen. Gezien de noodzakelijke opslag condities, de randvoorwaarden voor het noodzakelijke onderhoud om lekken te voorkomen, de noodzakelijke inzetmiddelen (lucht en grond platformen), transportmiddelen om delen van de voorraad naar de inzetlocaties te vervoeren en in voorkomend geval het ontsmetten van mens en materieel, zijn de witte helmen niet de eerste partij waarnaar gewezen moet worden.
Waarom dan die beschuldigingen door Syrische en Russische autoriteiten? Heeft het te maken met het feit dat de organisatie herhaaldelijk schendingen van mensenrechten door Syrische en Russische militairen heeft gerapporteerd en onderbouwd? Is deze nepnieuws campagne bedoeld om hen in een kwaad daglicht te stellen door termen als terroristen en legitieme doelen te gebruiken? Met als bonus dat hun meldingen voortaan met een baal zout genomen gaan worden en Assad en Poetin gewoon met de inzet van chemische strijdmiddelen door kunnen gaan met schendingen van mensenrechten en de beginselen van de IHL[ii]? Vermoedelijk.
Zeker is dat
de SCD door Damascus en Moskou op een bizarre manier voortdurend in diskrediet
gebracht wordt om de geloofwaardigheid van de organisatie te ondergraven en in
het verlengde daarvan deze hulporganisatie die onder bijna onmenselijke
omstandigheden hun werk ten faveure van de Syrische burgers in nood doet, als
geloofwaardige informatiebron te marginaliseren.
[i] Zie “The Fog of War in Syrië”, “Menselijk falen in Woord en Beeld” en “Naïviteit wordt afgestraft; Onschuldigen zijn het Slachtoffer”
[ii] International Humanitarean Law.