Op 20 november schreef ik al over het quasi-‘feminisme’ als antisemitisch, gepolitiseerd wapen van regressief ‘links’. Ook in #MeToo wordt het ‘geboren slachtoffer’ misbruikt door -mannelijke en vrouwelijke – activisten om de (blanke) man, hun favoriete doelwit, naar believen te belasteren en te beschuldigen.
Afb: Flickr.
In deze ongenuanceerde hysterie van een beproefde communistische strategie op weg naar de ‘sociale burgeroorlog’ die zij proberen te ontketenen, wordt de ‘slachtofferrol’ der vrouwen ‘in de stenen tafel der communistische tien geboden’ gehouwen, in hun convenant met hun God, Karl Marx. Puur, verwerpelijk seksisme met als enig doel de verdere ondermijning van de samenleving; de ‘grote zwijgende massa’ knikt ‘ja en amen’.
Dit soort onzin is op het internet langzamerhand zelfs met een telraampje niet meer bij te houden, zo kwam afgelopen zomer #menaretrash online als product van een halve gare Koerdische haatpredikster genaamd Sibel Schick, uiteraard ‘feministe’ en ‘migratie-activiste’ die al een jaar of tien in Duitsland leeft en met haar ‘seksisme in optima forma’ alle mannen van seksisme beschuldigt…. Wellicht heeft zij slechts behoefte aan een aai over de verwarde kop, want ‘structurele discriminatie’ door mannen is volgens haar hèt probleem.
Mijns inziens zou dit probleem langzamerhand ook wel eens het structureel seksisme kunnen zijn van zulke verknipte engerds tegen alle mannen. Dit zijn de ‘dames’ die, bijvoorbeeld, net zoveel lawaai maken wanneer zij de politie beschuldigen van ‘racial profiling’. Maar dat zij, volstrekt hersenloos als zij zijn, juist zichzelf in de rol van de gehate politie manoeuvreren dringt niet eens tot hen door. Communistische dialectiek is niet voor iedereen weggelegd!
Een recente statistiek toonde dat bij huiselijk geweld in 2017 in Duitsland in 20% der gevallen de man het slachtoffer was, terwijl mishandeling van kinderen voor de helft door vrouwen begaan werd. ‘Seksueel geweld’ varieert langzamerhand van een suffe mop tot verkrachting en eermoord.
Kortom, steek de boel in brand want dat is het recept van Trotski’s ‘permanente revolutie’.
Dat daarbij alle proportie uit het oog verloren wordt is irrelevant, want het gaat om het eindresultaat van die permanente revolutie, de omverwerping van onze westerse maatschappij, dus zoals homoseksuelen als groep in handen zijn gevallen van activisten die hun gerechtvaardigde beweging nog slechts misbruiken als activistisch, politiek wapen is het feminisme ook al lang in die hoek beland, samen met zwarte Piet.
Dat er ‘niets aan de hand zou zijn’ is evenmin mijn argument: lang niet alle vrouwen zijn slachtoffers en lang niet alle mannen zijn verkrachters, maar deze hysterische activisten doen niet anders dan het patriarchale denkpatroontje als een mantra hanteren. Vervolgens is het de rol van de staat en de mannen om er wat aan te doen, want zèlf nemen deze hysterici geen enkele verantwoording in deze discussie: het is veel te leuk om hysterisch te doen.
Je vraagt je af of deze opgewonden beroeps-engerds niet gewoon een liefhebbende knuffel nodig hebben in een normale man-vrouw relatie….