Klimaatverandering vraagt om realisme: het huidige beleid is waanzin

Het lijkt alsof we op het gebied van klimaatverandering totaal geen rationeel debat meer kunnen voeren, zoals Marijn Poels met zijn documentaires “The Uncertainty Has Settled” en “PARADOGMA” feilloos aantoont. Het lijkt alsof de mensen die in klimaatverandering geloven een kerk vormen, die elk kritisch geluid wil onderdrukken en maar 1 oplossing zien voor het klimaat: het akkoord van Parijs.

Afb: Van Luit.

Een tijd geleden keek ik met stomme verbazing naar een “debat” in de Tweede Kamer tussen klimaatscepticus Thierry Baudet en de rest van de Tweede Kamer. Dit was het debat waarin Jesse Klaver Baudet verweet dat deze niet kon rekenen, terwijl hij zelf een rekensom maakte die uitkwam op het foutieve bedrag van 14 miljard, in plaats van het correcte bedrag van 140 miljard.

Hoe dan ook bleek uit dit debat dat, wat je ook van het standpunt van Baudet mag vinden, er totaal niet werd ingegaan op zijn argumenten; zelfs de VVD valt voor de linkse valkuil dat dromen belangrijker zijn dan de werkelijkheid, en wensdenken in de plaats komt van rationele argumentatie.

Laten we eens met een simpele beslisboom onderzoeken waarom het huidige klimaatbeleid absolute waanzin is.

1. Er zijn wetenschappers die beweren dat het niet helemaal zeker is dat er sprake is van de opwarming van de aarde (bijvoorbeeld omdat er sprake is van meetfouten)
2. Zelfs al ga je ermee akkoord dat er sprake is van de opwarming van de aarde, dan nog zijn er wetenschappers die beweren dat dit niet komt door toedoen van de mens (bijvoorbeeld door de effecten van de zon (die zelfs tot afkoeling kan leiden) of doordat we in een interglaciaal zitten)
3. Zelfs al ga je ermee akkoord dat de door de mens uitgestoten CO2 een rol speelt bij de opwarming van de aarde, dan nog zijn er wetenschappers die beweren dat dit slechts een klein deel van de oorzaak is (bijvoorbeeld omdat er ook andere broeikasgassen zijn)
4. Wanneer je dus al deze tegenwerpingen weet te weerleggen en de door de mens geproduceerde CO2 als hoofdoorzaak ziet van de opwarming van de aarde, dan kun je de volgende dingen doen:

1. Je kunt besluiten het klimaatakkoord van Parijs uit te voeren. Dit houdt voor Nederland in dat we de uitstoot van CO2 in Nederland met de helft gaan verminderen in Dit betekent volgens de berekeningen van Urgenda en KNMI, dat door deze actie van Nederland wereldwijd de temperatuur 0,0003 graden minder stijgt tot 2100.

1a. Hierop volgt vaak het “argument” dat we als Nederland weliswaar een klein land zijn met weinig invloed, maar dat alle landen bij elkaar wel degelijk invloed kunnen uitoefenen. Jesse Klaver gebruikte een “analogie” van de belastingbetaler die in zijn eentje relatief weinig afdraagt, maar dat in heel Nederland er toch veel belasting wordt opgehaald. Ook Michel den Elzen van het Planbureau voor de Leefomgeving geeft een soortgelijk argument: “Dat de Nederlandse bijdrage aan de oplossing van het mondiale klimaatprobleem bescheiden is, moet geen reden zijn om het er maar bij te laten zitten, vindt Den Elzen. Het Nederlandse leger stelt in NAVO-verband ook niet zo veel voor. Toch zou niemand om die reden bepleiten het dan maar af te schaffen.”

Dat dit argument totaal geen hout snijdt is niet moeilijk te berekenen. Nederland neemt 0,35% in van de totale CO2 uitstoot wereldwijd. Als deze 0,35% voor 0,0003 graden bijdraagt, is 100% via de berekening (0,0003 / 0,35 * 100 =) 0,01 graden minder temperatuursstijging wereldwijd als de hele wereld zijn CO2 uitstoot halveert.

Niet alleen draagt Nederland niks bij aan de oplossing van het klimaatprobleem als we de CO2-uitstoot halveren, de hele wereld draagt niets bij met halvering. Totale uitbanning van CO2 wereldwijd zou mathematisch gezien slechts 0,02 graden minder temperatuurstijging opleveren.

Deze 0,01 – 0,02 graden zijn niks vergeleken met het doel dat de wereld zich heeft gesteld om de opwarming tot 1,5 graden te beperken, met als bovengrens van 2 graden. Als we het ruim nemen, is het maximale effect van 0,02 graden als gevolg van het klimaatbeleid slechts 1 procent van de maximale temperatuurstijging waar we toch al rekening mee houden.

1b. Dan volgt vaak het argument: “Ja, maar niks doen is zo defaitistisch, we kunnen beter iets doen dan niets”. Dat klopt, 1% is zeer, zeer weinig, maar het is wel iets. Maar dan komt het belangrijkste argument: wat mogen deze goedbedoelde maatregelen kosten? Als het misschien een paar miljard kost voor Nederland als klein land is het wellicht nog de moeite waard, zelfs al is het effect zoals hierboven uitgerekend feitelijk niks. Het geeft in ieder geval het gevoel dat we “iets” doen, en ook een zeer klein effect op het klimaat zou wellicht economische schade kunnen  voorkomen of mensenlevens kunnen redden. Maar……. Dit klimaatbeleid kost niet slechts “een paar miljard”, zoals Jesse Klaver u wilt laten geloven. Het kost HONDERDEN MILJARDEN in de komende decennia. Honderden miljarden die door Nederlanders zullen moeten worden opgehoest om een maximaal effect te kunnen bewerkstelligen op wereldniveau van 0,01 graden Celsius als elk land meedoet.

1c. Dat deze 0,01 graden Celsius gehaald zal worden is ook nog maar de vraag, want de grootste uitstootlanden in de wereld nemen niet deel aan het akkoord van Parijs. Landen als de Verenigde Staten en China, grootverbruikers van energie en waarschijnlijk verantwoordelijk voor tientallen procenten van de CO2 uitstoot, doen niet mee. Dus die 0,01 graden Celsius gaan we niet eens halen, waarschijnlijk zit het dichter bij de 0,001 graden, ook omdat de Amerikaanse en Chinese economieën hard groeien, waardoor hun CO2 uitstoot in de toekomst bovendien nog eens flink zal stijgen.

De rest van de wereld stookt dus door met CO2, maar een groep goedbedoelende landen wil zich financieel laten ruineren voor een amper te meten effect op het klimaat. En waarom? Omdat het goed voelt.

1d. Dat in de klimaatdiscussie ratio niet heerst wordt nog eens bevestigd door het feit dat er volop wordt ingezet op wind- en zonne-energie, maar wordt stilgehouden dat we er met deze energiebronnen alleen niet komen; de wind waait namelijk niet altijd en de zon schijnt niet altijd. Dat betekent dat je een back-up nodig hebt, en zelfs de opstellers van Parijs geven aan dat we het zonder kernenergie niet gaan redden. Kernenergie is de gemakkelijkste manier om betrouwbare energie op te wekken met geen enkele CO2 uitstoot. Maar omdat in de jaren 70 de milieulobby kernenergie in de ban heeft gedaan, wordt het niet eens als serieus alternatief gezien, en wordt er in Duitsland na de ramp in Fukushima zelfs weer meer bruin- en steenkool opgestookt, wat juist weer voor meer CO2 uitstoot zorgt, en vooral voor luchtvervuiling die leidt tot schade aan de longen, longkanker etc. Wanneer je kijkt naar het totale aantal doden wereldwijd zorgt kernenergie, door het feit dat er op kernafval na geen enkele uitstoot is, juist voor minder doden dan bruinkool, steenkool, gas en zelfs wind- en zonne-energie. Het enige nadeel van kernenergie is het afval dat dit oplevert, maar dit is weinig en zelfs met modernere technieken opnieuw te gebruiken.

Er zal dus een keuze gemaakt moeten worden door de milieulobby: of je vermindert de CO2 uitstoot met behulp van kernenergie, of je blijft kernenergie demoniseren maar accepteert daarmee een hogere CO2 uitstoot. Dit leidt echter tot cognitieve dissonantie op de linkerflank, want ze zullen nu tussen (voor hen) 2 kwaden moeten kiezen, en dat weigeren ze pertinent. Het Nederlandse beleid, waarbij er dus geen gebruik wordt gemaakt van extra kerncentrales, zal er dus waarschijnlijk voor zorgen dat we die halvering van de CO2 uitstoot niet eens gaan halen.

Volgens klimaatpaus Ed Nijpels zijn partijen die niet voor wind- en zonne-energie “niet welkom” aan de klimaattafels waar dit beleid wordt besproken. Als we dus niet aan de kernenergie willen moeten we dus hopen op een technologisch wonder waarbij wind- en zonne-energie opeens wel voor voldoende CO2-vrije energie kunnen zorgen, die ook nog eens altijd beschikbaar is. De batterijtechnologie om energie op te slaan in goede tijden voor momenten van weinig zon en wind zal dan ook aanzienlijk moeten worden verbeterd.

Andere technieken die wel voor voldoende energie zouden kunnen zorgen om CO2-halvering mogelijk te maken met behoud van onze welvaart zijn nieuwe technieken zoals Thorium reactoren of zelfs kernfusie, maar daar zullen waarschijnlijk nog tientallen jaren overheen gaan. Iets anders hoeven we niet te verwachten. En nee, ook waterstof is geen energiebron maar een energiedrager en dus geen oplossing.

Dus samenvattend. Als we het klimaatakkoord van Parijs willen uitvoeren moet Nederland honderden miljarden betalen en extra kerncentrales accepteren voor een totaal effect op het wereldwijde klimaat van 0,01 graden Celsius minder opwarming, ervan uitgaand dat de hele wereld meedoet, wat niet het geval is.

Hoe kan deze waanzin bestaan? Hoe kan de politiek met droge ogen beweren dat dit goed beleid is? Over bedragen van tientallen miljoenen doen we moeilijk (zie bijvoorbeeld de discussie over verhoging van het NPO-budget), maar als het gaat over honderden miljarden vinden we het allemaal prima, ook al heb ik hierboven klip en klaar beargumenteerd dat het effect op het klimaat nihil is.

Dit, beste lezer, noemen we deugdynamiek. Wie het debat in de Tweede Kamer bekijkt dat Thierry Baudet aanzwengelt, ziet ook dat er geen enkel rationeel argument tegen Thierry Baudet wordt ingebracht. Klaver verwart 140 miljard met 14 miljard. Yesilgoz van de VVD zegt “dat Nederland een klein effect heeft maar wereldwijd het een goed beleid is” (wat dus niet zo is), en mompelt nog iets over “innovatie”. Tsja, er zal vast wel wat geïnnoveerd worden naar aanleiding van het klimaatakkoord (betere batterijen, efficiëntere zonne- en windenergie), maar het daadwerkelijke probleem wordt nog steeds niet opgelost en het kost nog steeds honderden miljarden.

Nee, we doen dit om “het goed voelt”. We kunnen niet accepteren dat we niets doen, en mompelen daarom maar iets over “Nederland draagt zijn steentje bij, hoe klein dat steentje ook is.”. We kunnen tegen iedereen roepen hoe goed we bezig zijn, ook al is het eindresultaat nihil. Intenties versus resultaten. Dit is een scheiding die we vaker zien als we kijken naar links versus rechts.

Wat we ook kunnen doen is het volgende:

2. We accepteren dat de aarde opwarmt. Heel lastig, in een wereld waarin het maakbaarheidsdenken heerst. We accepteren de nietigheid van de mens, en dat we, of we het nu willen of niet, moeten leven met het feit dat het 1 tot 3 graden warmer wordt in de komende eeuw. En we gaan realistisch beleid voeren, zoals:

• We gaan in Nederland de dijken ophogen zodat we geen last zullen hebben van een hogere zeespiegel
• We gaan beleid voeren op langere droogtes en hogere temperaturen in het land. We zullen richting een Frans klimaat op gaan schuiven en daardoor waarschijnlijk meer koeling nodig hebben (ook daarvoor zijn die kerncentrales handig!) en een beter watermanagement. Wellicht moeten we ontziltingsinstallaties bouwen om zeewater om te zetten in zoet water. Wellicht hebben we tropenroosters en siesta’s nodig in de heetste maanden. Maar we kunnen ook meer wijn gaan verbouwen, hebben minder kassen nodig en hoeven minder op vakantie te gaan om warmte te ervaren (minder vliegtuigreizen!)
• Een van de grootste problemen zal zijn dat, als de warmte goed doorzet, er een migratie op kan komen uit gebieden die minder leefbaar zullen worden op de aarde. Zo zal de Sahara waarschijnlijk groter worden, en kunnen we meer migranten uit Noord-Afrika of de Sahel verwachten in Europa of in het zuiden van Afrika. Ook dan moet Europa hier een realistisch beleid op voeren. Hoeveel migranten willen we accepteren als gevolg van de opwarming? Waar gaan we ze huisvesten? Het noorden van Europa en Rusland zullen leefbaarder worden door de opwarming; gaan we daar nieuwe steden bouwen? Gaan we als Europeanen daar zelf wonen, of gaan we daar migranten plaatsen? Zullen deze gebieden nog onderdeel blijven van Noorwegen/Zweden/Finland, of maken we er onafhankelijke gebieden van vanwege de incompatibiliteit van culturen? Gaan we nieuwe gebieden opspuiten voor de kust als “sanctuaries” voor deze migratiestromen? Wat zijn de gevolgen van kolonies op de maan of op Mars voor de hoeveelheid mensen die op de Aarde woont?

In mijn optiek is deze 2^e optie de enige oplossing die er mogelijk is, tenzij de techniek en de wetenschap zich op korte termijn dusdanig zal ontwikkelen dat ook andere opties mogelijk worden (zoals het grootschalig verwijderen van CO2 uit de atmosfeer of andere oplossingen die ik nu nog niet kan bedenken). Optie 1 kost bakken met geld maar, zoals ik al tot in den treure heb genoemd, het lost niets op. Het is slechts een kwestie van tijd voordat de politiek ook tot deze conclusie moet komen, want facts don’t care about feelings. Op lange termijn wint het (rechts-)realisme altijd.

Ik heb dan toch liever dat op korte termijn het verstand in begint te dalen bij politici dan dat we eerst miljarden moeten verspillen totdat mensen, als de koorts van het “deugen” is gezakt, gaan nadenken over de vraag wat het allemaal oplevert.

En weet je? Misschien warmt de Aarde wel helemaal niet op, komt de opwarming niet door CO2 of wordt het effect van CO2 schromelijk overschat. En bleek deze discussie een grote dwaling te zijn in de geschiedenis van de mensheid.