De brokkenpiloot Theresa May heeft het voor elkaar: een ‘collectieve’ beslissing voor de alle slechtst denkbare Brexit deal, terwijl de partij deze weifelaars massief in de steek laat en zij Engeland niet slechter voorbereid op het vertrek uit de EU kan achterlaten. Haar adagium: ‘no deal would be better than a bad deal’ is, voor wat het laatste betreft, waargemaakt. Zij staat aan de wieg van een complete ‘miskraam’ die slechts haar eigen slappe karakter en besluiteloosheid reflecteert.
Theresa May. Afb: pixabay.
Toen het Brexit referendum, ondanks sabotage van Obama en Soros, de knoop doorhakte dat de usurpatie van de nationale soevereiniteit door Brussel gestopt moest worden, waren het de conservatieve messenslijpers die elkaar het licht niet in de ogen gunden en daarom kozen voor het zwakke compromis genaamd Theresa May.
May heeft zich voortdurend door Brussel laten intimideren terwijl Engeland zonder meer op eigen kracht had kunnen opteren voor ‘het vrijhandelsmodel’ en de EU een heel grote schop onder de salonsocialistische derrière had kunnen en moeten geven. De ‘miskraam’ waar zij nu met hangende pootjes mee aankomt is niet wat de kiezers beoogden, verre van, maar in haar zwakheid wist zij ook nog eens haar onderhandelaar David Davis een mes in de rug te steken terwijl er een gedetailleerd plan op tafel lag voor het ‘vrijhandelsmodel’, min of meer langs de lijnen van Canada’s model.
Nu krijgt het land nog steeds niet de autonomie over eigen grenzen en jurisdictie, noch stapt het uit de Douane Unie, reden waarom er al twee ministers uit haar team zijn gestapt waaronder Dominic Raab, de Brexit Secretary, die in zijn afscheidsrede meldde dat hij dit miserabele resultaat niet kon steunen: een hybride model van de EU Douane Unie en de ‘single market’.
Geen enkele democratie heeft zich ooit zo naïef uitgeleverd aan de salonsocialisten in Brussel zonder enige democratische controle over de eigen wetgeving noch de mogelijkheid om te beslissen over het ‘exit-arrangement’ dat nu dient als uitgangspunt voor de toekomstige economische samenwerking. Daarmee moet dan in een tweede fase de zaak definitief uit-onderhandeld worden, waarbij Engeland twee handen op de rug gebonden heeft dankzij deze slappe compromis-doedel…. Na de partij staat nu ‘the House of Commons’ op haar te wachten terwijl zij aangevallen wordt door Jacob Rees-Mogg, de eminente Brexiteer die zijn partijleden schreef over de £ 39 miljard die ook nog eens moet worden cadeau gegeven aan de potverterende EU zonder dat daar iets voor terugkomt, terwijl Noord Ierland in een lastige uitzonderingpositie wordt gebracht en Engeland nog steeds niet van de Douane Unie en EU wetgeving verlost wordt. Bovendien strijdt dit hele verhaal met het Conservatieve Partij Manifesto. Hij heeft al gevraagd om een ‘no-confidence-vote’, terwijl de coalitiepartner DUP (Noord Ierland) ook al de messen slijpt. Dan zijn er nog de Schotse Tories die ook inzitten over de beperking der visindustrie en daarom ook tegen May zullen stemmen tenzij zij hun belangen tegenover Brussel verdedigt.
Dan zijn er nog de communisten van Corbyn die azen op een tweede referendum en vlak de positie van Jo Johnson (broer van Boris) niet uit dat ‘no-deal’ altijd beter is dan deze ‘miskraam’ van May. Kortom, zwaar weer. Héél zwaar weer voor deze zwakke premier die alle ellende volledig aan zichzelf te wijten heeft door de afgelopen twee jaren aan elke afleiding en compromis toe te geven.
Zij begon met ‘hoe zal iedereen mij aardig vinden, behalve de Brexit kiezers die ik vertegenwoordig?’ Zij heeft nooit het ‘no-deal-scenario’ uitgewerkt en zeurde voortdurend dat ‘vrijhandel’ onder de WTO-regels in een ramp zou resulteren, daarbij volledig voorbijgaand aan de eigen kracht van de Britse economie. De Britse handel met de USA, notabene verreweg hun grootste handelspartner geschiedt onder Free Trade Agreements maar omdat dit May’s pet kennelijk te boven ging is er nu negatieve stemming gemaakt waarin velen – ten onrechte – angstig zullen zijn voor ‘vrijhandel’.
De realiteit is dat Engeland nu op niets is voorbereid omdat Margaret Thatcher er helaas niet meer is om met haar rechtlijnigheid dwars door alle ‘bull shit’ heen te snijden, dus het is de hoogste tijd dat de conservatieven ‘schoon schip’ maken, want de campagne om Brexit te dérailleren wordt nog steeds volop gefinancierd door Soros, teneinde de 17,4 miljoen Brexit-kiezers te verraden door Engeland onder controle van het salonsocialisme te houden.
Typisch is dat het met de EU geassocieerde Zwitserland nu gaat stemmen over de voorrang van hun eigen rechtssysteem boven dat van de EU, dus er is nog steeds gezond verstand in de wereld te vinden.