Op 11 november worden jaarlijks de doden herdacht die in de Grote Oorlog voor vaderland en vrijheid zijn gestorven en het is op zijn minst verbazingwekkend dat politici dan de gelegenheid aangrijpen om binnen en buitenlandse politiek te bedrijven. Macron die de plechtigheden voorzat, was daarop geen uitzondering.
Afb: wikimedia-commons
Vanaf de kansel dacht hij o.m. Trump te moeten kapittelen om zijn accentuering van nationalisme en net als Timmermans vorig jaar[i] wilde hij in een zin benadrukken dat nationalisme geen patriottisme is. De neutrale kijker kreeg tijdens de plechtigheid de indruk dat de Franse President deze 100-jarige herdenking gebruikte om zijn desastreuze waarderingscijfer op te krikken.
De zesdaagse van Macron
Zes dagen lang is Macron kris kras door het noorden van Frankrijk getrokken. Op zijn route van Parijs naar Straatsburg bezocht hij met de snelheid van een F1 race elf departementen en 17 gemeenten met het doel om de doden van de Eerste Wereldoorlog te herdenken en een verenigd Europa te propageren. Het idee was blijkbaar om het verleden met het heden te verbinden. Daar op de kansel onder de Arc de Triomph bij het graf van de Onbekende Soldaat sloot hij die reis af om voor het oog van de wereld en in aanwezigheid van politieke (wereld) leiders zijn beschadigde imago op te poetsen. De tijdelijke bewoner van het Élysée trakteerde de neutrale kijker op een tenenkrommende vertoning opgevrolijkt door een schier eindeloze vertolking van Ravel´s Bolero, gevuld met een gedragen toespraak, een geëmotioneerde trek op het gezicht en dramatische handopleggingen op de armen van de Franse toekomst. Wanneer in de beschouwing wordt meegenomen dat in maart 2019 de verkiezingen voor het Europese Parlement plaats vinden, dan leek die vertoning verdacht veel op de afsluiting van een verkiezingscampagne.
Het noorden van Frankrijk bezat voor de Eerste Wereldoorlog een bloeiende textiel nijverheid, maar de oorlog en een decennia durend de-industrialisatie beleid van opvolgende presidenten hebben diepe wonden geslagen in de Noord-Franse samenleving. De regio is in waarde en importantie gedegradeerd tot een van de armste delen van Frankrijk. Dunbevolkt, hoge werkeloosheid, volledig afhankelijk van landbouw opbrengsten en geteisterd door het drukke zwaar-transportverkeer. Die werkeloosheid lijkt niet te stoppen en daarom is het toekomstbeeld uitermate somber. Het is nog maar de vraag of Macron er in zal slagen om de bewoners van het Noorden van Frankrijk er van te overtuigen dat hij, Macron, de man is die het licht in de tunnel aansteekt en brandend houdt. In het noorden van Frankrijk twijfelen ze sterk aan zijn geruststellende woorden en mooie beloften en die twijfel is gegroeid door de invoering van hogere brandstofbelasting, veranderingen in de sociale voorzieningen en dientengevolge koopkrachtdaling. Ze werpen hem voor de voeten dat hij de president voor de rijken en de steden is.
Het noorden is geïnteresseerd in betere levensomstandigheden en een leefbare toekomst. Waarom Macron tijdens zijn zesdaagse trip voortdurend wees op de gevaren van het sterker wordende nationalisme en de zegeningen van een verenigd Europa (zonder uit te kunnen leggen wat die zegeningen voor goeds voor het noorden zullen brengen), was en is een raadsel. Waarom hij een verbinding legde tussen de graven van gevallen militairen op de talloze kleine en grotere begraafplaatsen en het groeiende nationalisme, zal wel altijd onduidelijk blijven. Uit kleine demonstraties en kreten die Macron naar het hoofd geslingerd werden, blijken die teksten niet aan de bewoners van het noorden besteed te zijn geweest. Menigeen verklaarde dat ze een dergelijke politieke poppenkast vaker hebben meegemaakt en het dagelijkse leven na zo´n bezoek amper beter was geworden. Eerder slechter. Waarom zouden ze deze president wel geloven?
Het onbenul
Tijdens die zes dagen werd helder dat Macron geen aanhanger van het nationalisme is en Merkel op dat heilloze pad volgt. In het reukspoor van Timmermans is hij vermoedelijk ook van mening dat “het niet nationalisme is, maar patriottisme. Nationalisten zijn onpatriottisch. Een patriot is een Europeaan en een Europeaan is een patriot”. Die verbinding in het laatste deel is op zich al merkwaardig maar helemaal de manier waarop hij die relatie tussen die twee termen uitlegt. Tijdens zijn overdreven gedragen toespraak vulde hij dat aan met kreten als “nationalisme is het tegenovergestelde van patriottisme” en “nationalisme is het verraad van patriottisme”. Net als Timmermans heeft Macron gelet op zijn woorden vanaf de kansel onder de Arc de Triomph, niet de moeite genomen om de uitleg van beide termen naast elkaar te leggen. Had hij niet voortdurend zijn eigen onderbuikgevoelens gevolgd dan had ook hij kunnen vaststellen dat patriottisme vaderlandsliefde is, een gevoel van trots voor (aspecten) van het land van herkomst en nationalisme een politieke ideologie is die stelt dat de staat als politieke eenheid moet voortvloeien uit de natie als sociaal-culturele eenheid. Een staat waar de regering duidelijk de liefde voor het eigen land bovenaan haar prioriteitenlijst heeft staan, ondergraving van de nationale zelfstandigheid niet accepteert en actief bestrijdt. Daarom is het kul om te stellen dat nationalisten per definitie niet patriottistisch zijn. Overigens, een Europeaan kan geen patriot zijn, omdat Europa geen staat noch een land is.
Yoram Hazony, de briljante filosoof en auteur van het boek “The Virtue of Nationalism” reageerde vandaag op de onzin van Macron met de volgende tekst “how can you say you are a ‘patriot’ but oppose putting ‘our interests first’? How can you speak of morality without being concerned primarily for the people you represent? Macron has become a fountainhead of immature, immoral, twaddle.“. Gelet op het eigen volk laatst principe, het voortdurend uitsluiten van wensen van de samenleving en het herhaaldelijk voorliegen van het electoraat, kun je je afvragen hoe patriottistisch de PC commune is. Een commune waar Macron, Merkel en Rutte trouwe leden van zijn.
Parijse Vredesforum
Dat heeft de Franse president er niet van weerhouden om in Parijs een internationale conferentie met de titel “Het Parijse Vredesforum” te beleggen over democratie en multilateralisme met de bedoeling om een signaal af te geven tegen het nationalisme. Een ietwat merkwaardig initiatief als men bedenkt dat in de meeste West en Noord-Europese landen de democratie zoals die in eeuwen is ontstaan, op sterven na dood is en in het gros van de deelnemende zeventig landen o.m. Turkije en Rusland er überhaupt geen democratie is te vinden. Veel deelnemende landen die het woord democratie alleen uit woordenboek en encyclopedie kennen, hebben meegepraat over inclusieve economie. Een economie waarbij de bevolking van een land een grote mogelijkheid heeft om deel te nemen aan de economische ontwikkelingen, in een land waar democratie in de westerse betekenis van het woord heerst en de afstand tussen arm en rijk relatief beperkt is. Aan die karakteristieken beantwoorden de meeste West- en Noord-Europese deelnemers niet eens meer, laat staan de niet-westerse staten en zeker niet Turkije en Rusland. Franse humor kent geen grenzen.
Naakt en hypocriet
Macron de president die zo graag in het gevlij van Noord Afrikanen wil komen, zijn regering vult met jaknikkers, door 70% van de bevolking wordt gewantrouwd, is de president van een land waar de islam doende is de macht in de grote steden over te nemen; een land waar de vroegere sterke arm van de politie allang is afgestorven; een land waar de Jodenhaat met het uur groeit en anti-semitistische incidenten in de eerste zes maanden van 2018 met bijna 70% zijn toegenomen; een land waar xenofobie en racisme onder de neus van Macron welig tieren. Zo´n president organiseert dus een Vredesconferentie waar gesproken wordt over vrede en veiligheid, milieu, ontwikkeling, digitalisering en nieuwe technologieën. Zo´n president heeft het lef om de machtigste man van de westerse wereld te kapittelen vanwege zijn nationalisme, vanwege het feit dat hij zijn eigen samenleving boven die van andere vooral niet-westerse culturen stelt.
Macron´s uitspraken, de plaats en het moment waarop hij die uitspraken deed, markeren de arrogantie van de globalist die door een zelf aangeprate morele verhevenheid denkt democratische principes uit het venster te kunnen gooien, de wereldsamenleving te ordenen naar zijn inzichten en anderen die zich niet hijgerig aan de slippen van de jas laten meetrekken, het gebrek aan moraliteit te verwijten. Die globalist vraagt zich vanzelfsprekend niet af of hij wel de aangewezen persoon is om die uitspraken te doen. Wie heeft hem het mandaat gegeven om anderen de les te lezen? Niemand, maar je moet wel een Fransman zijn om voor de politieke bühne een collega in het openbaar te schofferen om de eigen statuur te repareren. Dat gaat dus niet lukken
Wat zou Macron nu echt bedoelen? Hij beweert net als Merkel een gepassioneerde Europeaan en globalist te zijn en grenzen, begrenzing maar eng te vinden.. Globalisten als Macron stellen het Europese of mondelinge belang boven het nationale belang, boven de belangen van de eigen samenleving. En die samenleving moet de financiën opbrengen om Fata Morgana idealen te betalen zoals een multiculturele samenleving waarin de diversiteit op basis van huidskleur en culturele achtergrond en niet de kwaliteit, de bekwaamheid de boventoon voeren. Vandaar het promoten van een soepele benadering van illegale en legale migranten. En kijk, wat die instelling de Europeaan heeft gebracht: massale toestroom van kansloze jongeren die hopen een graantje of twee uit nationale schatkisten te kunnen meepikken; een groeiend islamisme dat misbruik maakt van westerse instituten om hun politieke en religieuze invloed te verruimen en verdiepen; een tandeloos opsporingsapparaat en een meebuigende rechterlijke macht waardoor het teiltje van de criminaliteit voortdurend overloopt en een toenemende verpaupering van wijken waar islamisten de macht hebben overgenomen.
Macron, wie kent hem niet, de naakte Zonnekoning levend in het Élysée.
—————————————————-
[i] Zie Artikel “De Klusser van Brussel” op de website van Stapal.