The Kavanaugh case

Bewust staat een onjuiste titel boven dit artikel. De vraag zou moeten luiden “is er wel een zaak Kavanaugh?”. Voor en tijdens de eerste hoorzitting van Kavanaugh niet, maar toen de ranking Democrat in de Senate Judiciary Committee na de hoorzitting met een brief ging zwaaien die ze zes weken eerder van een vrouw had ontvangen waarin een klacht van seksueel grensoverschrijdend gedrag tegen Kavanaugh was opgenomen, was er ineens een zaak Kavanaugh. Daarna kon de wereld zien hoe laag politici kunnen zinken om het beleid van een president te frustreren.

Brett Kavanaugh. Afb: wikimedia-commons.

Er volgde een week van framing, imago schade, karaktermoord en fysieke bedreiging van Kavanaugh, zijn gezin en conservatieve senatoren die het etiket “swing voter” op het voorhoofd hadden staan. Bij die laagbijdegrondse activiteiten droegen liberale media en het activistische deel van de Hollywood samenleving hun steentje bij. Het werd een kotsopwekkende circusvertoning waarbij het electoraat zich kon afvragen of ze hadden gestemd op eerlijke, integere, betrouwbare politici of op liegende, doortrapte, manipulerende boeven die rechtstreeks uit een maffia film waren gestapt. Democratische politici hebben die vraag duidelijk beantwoord. Mevrouw Ford (zo heet de dame in kwestie) noemde naast Kavanaugh nog vier andere namen die bij het bewuste incident aanwezig resp. betrokken waren. Alle vier ontkennen op straffe van het plegen van meineed dat mevrouw Ford het bij het rechte eind heeft. Twee heren stapten naar voren en veronderstelden dat mevrouw zich vergiste en Kavanaugh met een van hen verwisselt. De getuigen zijn dus geen getuigen, er kan sprake zijn van persoonsverwisseling en het lijkt er op dat mevrouw Ford zich voor het Democratische karretje heeft laten spannen om Trumps treintje te laten ontsporen?

Bij de tweede hoorzitting om een beschrijving van het incident van mevrouw Ford persoonlijk te horen, kon de neutrale kijker (als die er überhaupt na al het gekrakeel nog waren) een ding vaststellen: de dame in kwestie was er 100% van overtuigd dat Kavanaugh haar dat had aangedaan. Daarom moet de samenleving geloven dat het incident 35 jaar inderdaad heeft plaatsgevonden. Maar ze kon niet zeggen waar en wanneer het incident had plaatsgevonden en het aantal aanwezigen kromp naarmate de dag van de hoorzitting naderde. Kavanaugh die de dag na de beschuldiging opnieuw voor de Senaat wilde getuigen om de aanklacht te ontkrachten, moest een week wachten. De klaagster kon zo snel niet komen, omdat ze vliegangst zou hebben. Later bleek dat ze voor een polygraaftest[1] naar de Oostkust was gevlogen en gezien haar massa airmiles regelmatig van het vliegtuig gebruik had gemaakt om grote afstanden te overbruggen. Geen getuigenverklaringen die haar relaas ondersteunen, geen forensische bewijzen, geen aangifte bij de lokale politie, degene die haar blijkbaar na het incident naar huis had gereden (het was 20 tot 25 minuten rijden naar het huis van haar ouders) heeft zich niet gemeld en storende discrepanties in haar relaas. Niets, alleen haar woord.

Op vrijdag, een dag na de hoorzitting, was de stemming in het Senaatscomité en kon de kijker vaststellen dat er ook bij de Republikeinse partij senatoren zonder ruggengraat zitten. Een van hen deed een Ruttetje: dapper stellen voor de keuze van Kavanaugh te zijn en vlak voor de stemming meedoen met de Democraten en instemmen met een FBI onderzoek naar het incident dat 35 jaar geleden had plaats gevonden. Dat gedrag zou bij de Democraten nooit gebeurd zijn; die sluiten bij dit soort beslissingen snel de rijen. De Republikeinen hebben daarentegen politici die goed doen om zich goed te voelen of omdat ze fysiek bedreigd worden zoals bij deze Republikeinse senator kort voor de stemming het geval was. Remember McCain.

Vermoedelijk weten de Democraten dat een FBI onderzoek de zaak alleen maar vertraagt. Joe Biden onderstreepte 27 jaar geleden het geringe gewicht van een FBI onderzoek met de woorden” The next person who refers to an FBI report as being worth anything obviously doesn’t understand anything…FBI explicitly does not, in this case or any other case, reach a conclusion, period. Period.” Toentertijd draaide het om een Democratische kandidaat voor een stoel bij de Supreme Court. Wat houdt een FBI onderzoek in: “all an FBI investigation could yield are the testimonies of the people alleged to have been involved.” Alle getuigenverklaringen staan op papier en ontkrachtten het verhaal van mevrouw Ford. De FBI heeft geen enkel referentiepunt: geen getuigen, geen plaats, geen datum, geen bewijs. Ze kunnen nog eens de verhalen van de door Ford genoemde getuigen aanhoren en vastleggen. En verder? Verder niets. Dus blijft de vraag, wat willen de Senatoren van de Democratische Partij en die ene Republikeinse Senator met een in omvang en tijdsduur beperkt FBI onderzoek bereiken? Antwoord: tijd om de lastercampagne tegen Kavanaugh te intensiveren, het verhogen van de druk op de rubberen robbies van de Republikeinse Partij, irritaties bereiken en het frustreren van de Regering Trump. Zeker geen zoektocht naar de waarheid. Dat weet de president ook en daarom gaf hij toestemming een FBI onderzoek van een week naar het incident te doen. De uitslag is bekend.

Het onbevestigde relaas van mevrouw Ford en het adagium van de Democratische partij en ondersteunende activisten “you are guilty untill proven innocent” bevestigen dat mannen aan de top aangeschoten wild zijn geworden. O, ja, Brett Kavanaugh heeft in zijn carrière zes FBI onderzoeken met glans doorstaan.

—————————————————–

[1] Bij de test werden slechts twee vragen gesteld die erop toegespitst waren of ze zich een aanranding kon herinneren.