Sexclub D66: waar blijft het debat?

De rode lantaarns naast de entree van het fractiekantoor annex sexclub D66 blijken vooral onweerstaanbaar voor bevallige dames, die hun cupmaat kennelijk op de achterkant van de lidmaatschapsaanvraag noteren. Kees Verhoeven en Alexander Pechtold blijken er uiterst gevoelig voor, dat wordt duidelijk na het zoveelste schandaal.

Volgens een slachtoffer van Pechtolds’ paringsdrift, ene Anne Lok van Drentse kunne, is de fractieleider van D66 “de moordenaar van hun kind”. Hij zou haar door geestelijke mishandeling hebben gedwongen hun liefdesbaby te laten aborteren. Naar blijkt kon Pechtold, toch bepaald geen man op leeftijd, niet zonder lustopwekkers om tot zijn ‘verheffende’ daden te komen. Want, zo verklaarde Lok tegenover Privé (TMG-groep): “Ik heb een geheel andere Alexander Pechtold leren kennen. Zoals zijn seksuele behoefte, waarvoor ik speciale lustopwekkende pillen moest bestellen via internet. Onlangs wilde hij die pillen terug. Dat heb ik geweigerd. Hij slikt en rookt allerlei rotzooi. Je wil niet weten hoe ik hem soms aantrof”.

Het dagblad De Stentor schreef op 5 september j.l. het volgende, citerend uit de ontslagbrief van Lok: ‘Inmiddels is het zover dat het erop lijkt dat meneer Pechtold, in reactie op die publicaties, er mee dreigt karaktermoord op mij te plegen via datzelfde soort medium, om mij als labiel en gestoord weg te zetten’, schrijft ze. ‘Er hangt mij ook boven het hoofd dat hij mij, als ik mij tegen deze publiciteit wil verweren door zijn misbruik, wangedrag en opportunisme aan te tonen, zal vervolgen voor het schenden van het briefgeheim of iets dergelijks’.

Pechtold heeft enige tijd als minister zonder portefeuille op het MinBZK rondgebanjerd (Balkenende-ll) als ‘bestuurlijk vernieuwer’. Welke ‘vernieuwingen’ de huidige D66 leider daarbij voor ogen had, moge inmiddels duidelijk zijn geworden. Met dergelijke voorlieden in het Parlement, behoeft dit land geen verdere toekomst: graaf het maar af. Het enkele feit dat dit genre met een plaat van drie duimen dik voor de kop gewoon door kan gaan, tekent voldoende van het niveau waarmee onze politiek in deze tijd is besmet. En dat pluimage juicht dan ook nog ‘Europa’ toe. Daar kan kennelijk nog beter buiten de pot worden gepiest.

Politici en hun lakeien in het maatschappelijke middenveld hebben het idee dat er nooit een afrekening komt. En precies zo denkt ook Pechtold: dat ze toch overal wel mee kunnen wegkomen  – ze gaan ervan uit dat het volk te gecastreerd is en dat de juridische elites, de talkshow-propagandisten, de NGO’s, de EU en de multinationals hun rug dekken. Wat feitelijk ook zo is: zie de geciteerde mevrouw Lok. Een goed politicus zou na de ‘penthouse-affaire’ en deze ronduit ranzige kwestie onmiddellijk begrijpen dat zijn functioneren niet langer te rechtvaardigen is en direct opstappen. Maar nee, niet Pechtold, die zich inmiddels nota bene gesteund weet door het partijbestuur.

Onze democratie is stilletjes aan het verdwijnen, omdat het instituut niet in staat is tot zelfreinigend vermogen. We zouden ons kapot moeten schamen, maar politici doen het vooralsnog niet. Werd Wilders nog op het matje geroepen omdat zijn publiek riep dat ze minder Marokkanen wilden; Pechtold heeft niets te vrezen kennelijk, terwijl zijn levenswandel een dienaar van onze natie onwaardig is. Geen debataanvraag: door niemand niet. Terwijl toch werkelijk geen fatsoenlijk mens bij een dergelijke schertsfiguur in de bankjes zou moeten willen zitten.