In de USA hebben de linkse liberale Democraten (drie keer genaaid houdt beter) ondersteund door Republikeinen die verlangen naar de Good Old Days, een nieuwe boodschap: beschaafdheid en eenheid.
Afb: pixabay
Het klinkt te mooi om waar te zijn en dat is het ook. Wanneer de beelden van de herdenkingsdiensten van Aretha Franklin en McCain en de hoorzitting van de nieuwe kandidaat voor de Supreme Court die boodschap moeten ondersteunen, dan heeft de internationale samenleving blijkbaar eeuwen met een verkeerde strekking en toonzetting van die twee termen gehandbald. Wat de weldenkende kijker daar te zien kreeg heeft volgens de traditionele verklaring van die termen niets, maar dan ook niets met beschaafdheid en zeker niet met eenheid te maken.
Beschaafdheid en eenheid zijn na het aantreden van Obama aan een groeiend betonrot onderhevig geweest. Obama en Clinton die beiden in hun jonge jaren gegrepen werden door de socialistische ideeën van Salinsky en een antisemiet en homohater als Farakhan aan de borst hebben gedrukt. Salinsky en Farakhan streefden en streven naar polarisatie m.b.v. onbeschaafde instrumenten. Farakhan zat bij de herdenkingsdienst van Aretha Franklin op de eerste rij naast Jessie Jackson en Bill Clinton. Al Sharpton kreeg ook spreektijd om te vertellen wat hem dwarszat; Good old Al die het allemaal niet meer zo scherp ziet, nepnieuws op de verkeerde momenten probeert te verkopen en niet zelden op een leugen kan worden betrapt. De familie van Aratha Franklin vond het uitermate passend dat polariserende figuren als Farakhan, Jackson en Sharpton een prominente plaats innamen resp. rol speelden bij de herdenkingsdienst, maar wezen de toespraak van Dominee Jasper Williams die uitlegde wat er allemaal schortte aan de Afro-Amerikaanse gemeenschap, als onfatsoenlijk af. Bij McCain was het een soortgelijke vertoning. Terug naar de Good Old Days en Trump waren daar het overheersende thema´s.
Beschaafdheid en eenheid waren ver te zoeken op de drie genoemde bijeenkomsten. Sprekers die het overlijden van een bekend persoon kaapten om hun politieke propaganda te spuien of de naam van een zittende president te besmeuren. Hysterisch schreeuwende mensen die anderen het spreekrecht menen te moeten ontzeggen, walgelijke leugenachtige beschuldigingen op de sociale media en gevestigde media en politici die dapper meedoen. Niet verrassend dat de genoemde categorieën het linkse ideaal aanhangen en de linkse gedachte willen verspreiden. Zo was Trump zonder een vinger daarvoor te hoeven uitsteken de ster van twee herdenkingsdiensten, waardoor de twee overledenen een bijrol kregen.
Beschaafdheid en eenheid ontbraken regelmatig in de presidentsdebatten en bijeenkomsten zoals tussen Al Gore resp. Kerry en Bush Jr., Obama en McCain. In die debatten blonken de Democratische kandidaten niet uit door hun beschaafde instelling en uitspraken. Persoonlijk heb ik twee van die debatten kunnen volgen. Een goed voorbeeld vormt Biden die tijdens een bijeenkomst Mitt Romney met vuige taal neerzette. Romney, misschien niet de beste presidentskandidaat ever maar wel de meest beschaafde presidentskandidaat die de USA heeft gekend. Romney die weigerde het advies van zijn adviseurs op te volgen om het Obama gehannes met Benghazi te gebruiken om zijn tegenstander met de rug tegen de muur te zetten. Die Romney zette Biden weg tijdens een bijeenkomst met een overwegend met Afro-Amerikanen gevuld publiek “Look at what they value, and look at their budget and what they’re proposing. Romney, he said the first hundred days he’s gonna let the big banks once again write their own rules, unchain Wall Street. They’re gonna put y’all back in chains.” Dat is dezelfde Biden die na de herdenkingsdienst van McCain antwoordde op de vraag wat de kernboodschap van de midterm verkiezingen moet zijn: “Everything, simple, everything. We’re in a fight for the soul of America. It’s about time we restore dignity to work, it’s about time we start talking to each other like we’re civilized, and deal with one another with respect.” En niet eens in de gaten had dat die waardigheid bij de achterliggende herdenkingsdiensten ingepakt en begraven was en zijn eigen minachtende uitspraken over de zittende president niet in het juiste perspectief wilde of wellicht niet kon zetten. Ach, het is Biden die ook niet uitblinkt door tact en timing.
Beschaafdheid en Eenheid. De links georiënteerde media vertegenwoordiger zegt dat hij eerlijk is, de conventionele reporter en journalist stelt dat hij de realiteit beschrijft. Het verschil tussen emotie en feit. De een denkt dat het besmeuren van anderen het product moet zijn van zijn eerlijkheid, de ander beschrijft gewoon wat er gebeurt zonder dat op te leuken met propaganda. De Boeken van Michael Wolff, Bob Woodward en de komende publicatie van het boek van Manigault-Newman die vol staan van persoonlijke indrukken en nauwelijks op feiten berusten zijn voorbeelden van die door het linkse segment gepropageerde eerlijkheid. De afgelopen maanden hebben aangetoond wie van de twee de kijker, lezer en luisteraar het beste dient.
Hoewel de Nederlandse gevestigde media het anti-Trump boek van Woodward ”Fear” net als dat van Michael Wolff juichend omarmen, staat het boek net als dat van Wolff vol uitspraken en informatie van anonieme bronnen die niet geverifieerd kunnen worden. Woodward stelt ongelukkig genoeg dat Mattis zou hebben gezegd:
“close associates that the president acted like — and had the understanding of — ‘a fifth- or sixth-grader.'” Niet verrassend dat Mattis inmiddels heeft gereageerd: “the contemptuous words about the President attributed to me in Woodward’s book were never uttered by me or in my presence,” says the general’s statement. “While I generally enjoy reading fiction, this is a uniquely Washington brand of literature, and his anonymous sources do not lend credibility.”
Net als het boek van Michael Wolff is het een voorbeeld van riool journalistiek met het doel de leegrakende beurs te spekken.
Beschaafdheid en Eenheid
Als de houding en instelling van het links georiënteerde segment van de samenleving onder de loep wordt genomen, dan krijg je spontaan een wrange smaak in de mond. Bij de manier waarop het conservatieve en traditionele deel van de samenleving in de afgelopen 10 jaar is en nog wordt aangevallen, gemarginaliseerd, was en is de traditionele beschaafdheid en eenheid ver te zoeken. Wat de linkse liberale Democraten en activisten werkelijk bedoelen is niet een constitutionele rechtvaardigheid, maar een links georiënteerde gerechtigheid. Zij eisen een links georiënteerde media die propaganda aan de man en vrouw brengt; de samenleving heeft echter behoefte aan een eerlijke neutrale pers die de kijker, lezer en luisteraar gewogen informatie geeft opdat die een eigen mening kan vormen. En in die gerechtigheid bepaalt het linkse segment van de samenleving wat onder beschaafdheid en eenheid moet worden verstaan en dat botst uiteraard met de traditionele betekenis.
Het dringt bij dat linkse segment niet in de hersenen door dat Trump het antwoord van het electoraat is op de bijna vijf decennia lange linkse tirade op personen en organisaties die geen lid van hun clubje willen zijn en worden. Het is een reactie op de decennia lange bestempeling van de mening van die niet-leden als racistisch, seksistisch, islamofoob en homofoob; een reactie op de voortdurende beschuldigingen van discriminatie, op de pogingen om hun vrijheid van meningsuiting te beperken en zelfs te nullificeren. Het gaat overigens nog steeds door.
Beschaafdheid betekent dus het verketteren van andersdenkenden en hen wegzetten met de beschikbare legale en illegale instrumenten en middelen die voorhanden zijn. En eenheid betekent eenheid van en binnen het links liberale Democraten bolwerk. Het is maar dat U het weet.
“Beschaafdheid” is niet terug te vinden in de decadent-liberale vocabulaire, maar gelukkig is de “eenheid” bij de links-liberalen ook héél ver te zoeken omdat de decadent-liberale-extremisten zich hard afzetten tegen het Democratische establishment, in hun streven naar absolute, totalitaire macht, waarin beide fractie’s elkaar beconcurreren en hopelijk zullen verscheuren.
Hun machtswellust is niets anders dan dat, pure machtswellust en het wel en wee van anderen interesseert de Democraten al sinds mensenheugenis niet getuige het dankzij de Democraten ontstane drama in de ‘inner-cities’ dat in Chicago zo ontspoord is dat zelfs de activistische Emile Rahm als burgemeester het bijltje erbij neergooit.
Deze rabiate dwazen ontberen ieder historisch perspectief, zelfs hun voorgangers als Nazi’s en Russische communisten waren in hun ogen lafbekken en hypocrieten omdat die nooit hun eigen motieven erkenden en uiteindelijk zichzelf altijd wijsmaakten dat het doel de middelen heiligde omdat hen uiteindelijk een betere wereld zou wachten.
Niets daarvan! Deze dolle honden zijn tenminste eerlijk, zij willen macht omwille van de macht en zullen ook – à la Erdogan – zo snel mogelijk de democratie ontmantelen zodra zij aan die macht zijn, dàt is het doel van hun revolutie: de dictatuur.
Dictatuur omwille van de dictatuur! Vandaar dat zij zo vol haat zitten, want zij geloven verder nergens in, zeker niet in een hiernamaals, dus om het “luilekkerland” voor linkse nietsnutten te realiseren is er véél haast geboden, dus “beschaafdheid” past niet in dat kader, alleen maar botte agressie en geweld.
George Orwell schreef al in 1984 deze wijze woorden: ” Power is in tearing human minds to pieces and putting them together again in new shapes of your own choosing.”