Vorige week hebben meer dan 200 Amerikaanse kranten in artikelen op hun voorpagina´s proberen aan te tonen dat de uitspraak van Trump een slag in de lucht is en zij zich niet concentreren op het verspreiden van nepnieuws zoals Trump onlangs beweerde. Dat deel van de media besefte niet eens dat deze kartelachtige inspanning niets met journalistiek pur sang te maken heeft. Ze hadden niet eens in de gaten dat het feitenvrij uitboeren van deze berichtgeving precies in de kaart speelde van de man die ze al twee jaar het leven zuur proberen te maken. Een gecoördineerde aanval op een zittende president in bewoordingen die een normaal mens niet in zijn mond zou nemen.
Afb: pixabay
Als je dat leest kun je je afvragen in hoeverre de journalistieke kijk op de ontwikkelingen in de wereld vernauwd zijn en de betrokken reporters en journalisten aan de leiband lopend van de merendeels liberale eindredacties, niet zien of wensen te zien dat zij bezig zijn met riooljournalistiek en in het beste geval propaganda aan de samenleving proberen te verkopen. De voorbeelden van nepnieuws zijn zo talrijk geworden dat de Bijbel van Luther daarbij vergeleken een gemakzuchtig foldertje is. Trump zit in de Oval Room te schuddebuiken van het lachen om die vorm van geborneerd activisme. Het is zoals de Daily Caller het gisteren beeldend verwoordde “The president can attack the press so savagely because the American press corps currently has popularity ratings hovering somewhere beneath the piece of toilet paper stuck to your shoe”. Zouden ze dat zelf niet door hebben? Ik kan het nauwelijks geloven.
Wanneer de berichtgeving van de Amerikaanse media en in hun spoor hun Europese geloofsgenoten tegen het licht gehouden wordt, dan beseft de normale burger dat het anti-Trump virus zo intensief in de hersenen van een deel van de media is verankerd dat er geen ruimte meer is voor echte berichtgeving over schokkende gebeurtenissen. Voorbeelden genoeg. De vele doden in Chicago twee weken geleden? Een kanttekening in de marge. De bedreigingen van twee Republikeinse politici? De Washington Examiner verwoordde de inspanningen van een groot deel van de media: “…the lion’s share of news coverage since July 27 has gone to discussing the White House’s ongoing fights with media….” De arrestatie van extremistische moslims die in New Mexico kinderen opleidden en trainden voor gewapende aanslagen op Amerikaanse scholen? Het gros van de berichtgeving ging die dag over de relatie van de media met de President! De medewerker van Senator Feinstein een vooraanstaande Democratische politica, die een decennium voor de Chinezen spioneerde? Het bericht in een Californisch sufferdje is door geen van de kranten overgenomen die zich dapper verenigden in hun strijd tegen de President.
Ooit iets gelezen in Nederlandse kranten of gehoord op NPO over de veiligheidsprestaties van de burgemeester van Chicago, een fervente Obama loyalist. Een politicus die het nodig vindt om de president regelmatig te belasteren? Rahm Emanuel bestuurt een stad waar in een weekeinde elf personen vermoord werden, waar de misdaadcijfers de pan uitrijzen en slechts 15% van de misdaden opgelost worden. Voorwaar een prestatie om trots op te zijn. Alleen Khan van Londen kan op dergelijke cijfers wijzen. Chicago blijkt niet de enige Amerikaanse stad te zijn. In zijn spoor volgen Detroit, Baltimore, Philadelphia, St. Louis. Allemaal steden waar de Democraten ruim 50 jaar aan het bewind zijn en hoge politiek georiënteerd posten (politie commissarissen, schoolhoofden, gemeenteraadsleden, kerk autoriteiten) bekleed worden door Afro-Amerikanen. Steden waar de gemeentelijke diensten amper adequaat functioneren, de scholen slecht zijn, en stadsbudgetten onevenwichtig verdeeld worden.
Heeft de NPO ooit uitgebreid geïnformeerd over steden waar veel door vrouwen aangevoerde eenoudergezinnen te vinden zijn, die de meeste familieleden met gevangenisstraffen produceren, de belangrijkste oorzaak van hoge misdaadcijfers en disproportionele aantallen schoolverlaters en moorden blijken te zijn. Ooit die informatie in de kwaliteitsmedia gevonden? Een van de grootste Democratische anti-Trump vuilspuiters is Maxine Waters. In haar kiesdistrict zijn die uitwassen te vinden en zij doet er niet veel meer aan dan doorlopend te roepen geld te verzamelen om dat op te lossen. Volgens Afro-Amerikaanse experts is die problematiek niet met meer geld op te lossen gelet op het feit dat in de achterliggende vijf decennia ruim $1600 miljard toegeleverd is om die problematiek op te lossen. Dat geld heeft armoede alleen maar comfortabeler gemaakt door arme mensen voedsel, medische verzorging of behuizing te geven. Het geld heeft er niet voor gezorgd dat misdaadcijfers van het Afro-Amerikaanse segment van de Amerikaanse samenleving teruggedrongen werden.
En dan die arme Brennan. Die vermaledijde Trump heeft zijn veiligheidsverklaring ingetrokken. Sneu toch. Ooit in een van de kwaliteitsmedia gelezen dat deze voormalige Directeur in zijn CIA periode wel heel vatbaar was voor moslimidealen? Ooit gehoord of gelezen dat diverse Amerikaanse overheidsfunctionarissen Brennan in Saudi-Arabië de shahada (de islamitische eed van trouw) hebben horen uitspreken. Of dat hij net als zijn Saudische tegenhanger Huma Mahmood Abedin, een Haj gemaakt heeft naar Mekka en Medina? John Guandolo, een voormalige FBI agent, beweert dat Brennan er in geslaagd is om leden van de Moslim Broederschap op hoge Amerikaanse overheidsposities in te sluizen en hij bij het inzweren als CIA Directeur niet zoals gebruikelijk bij de vrome Amerikanen op de Bijbel heeft gezworen. Wat te denken van een Ranger die levend uit de hel van Benghazi is gekomen en Brennan bij terugkeer op Amerikaanse bodem hoorde zeggen “…Brennan came in and there was no talk of ‘hey, good job guys,’ not that you look for it, but instead, it was ‘don’t say anything guys, we don’t want the truth to get out... en die uitspraak aanvulde … caught lying to congress…caught spying on Presidential candidates….caught using his position to influence US elections….caught fabricating stories about attacks on US personnel in Libya….providing weapons to ISIS backed militias in Syria. Die arme John Brennan. Als we de Amerikaanse media moeten geloven, is een stille tocht met kaarsen en knuffels voor de man op zijn plaats om hem een hart onder de riem te steken.
Deze voorbeelden bewijzen dat voor de strijd van de media tegen de president echte berichtgeving moet wijken. En als ze eens over een belangrijke gebeurtenis en ontwikkeling berichten, is die berichtgeving onjuist. Een voorbeeld? Het gerucht dat de Trump campagne van Wikileaks E mails zou hebben ontvangen die afkomstig waren van Clinton en haar campagne leider Podesta, werd gretig overgenomen door CNN, NBC News. Later bleek het gerucht inderdaad een gerucht te zijn, maar de betreffende nationale media outlets hadden het als een feit op de voorpagina´s opgenomen. We gaan even door. Evan Perez van CNN berichtte met veel aplomb dat de Republikeinen het ranzige Steele Dossier hadden gefinancierd. Onjuist: het waren de Clinton campagne en de Democratic National Council (DNC). De auteur Becket Adams heeft sinds Trump in de presidentsrace stapte, bijgehouden wanneer, wat en hoe vaak de media onjuiste berichten over Trump hebben gepubliceerd. Zijn lijst is inmiddels meters lang en groeit nog iedere dag.
Dankzij de gecoördineerde kartel-actie heeft Trump genoeg munitie gekregen om een hernieuwde aanval op de media en hun geborneerde volgers te openen. De Amerikaanse media zijn volgens eigen zeggen wellicht niet de vijand van de samenleving; wellicht hebben ze deels gelijk, maar ze zijn in iedere geval hun ergste eigen vijand. Ze zijn insulair, leven in een links georiënteerd bubbel, hebben de nare neiging terechte kritiek met de zweep te geselen en verspreiden voortdurend berichten die op zijn zachtst gezegd aan twijfel onderhavig zijn.
Slaat U ook de Nederlandse kwaliteitsmedia daar maar eens op na, die reproduceren dergelijke nepberichten uit de Amerikaanse media.
De spijker op de kop…
Maurits