Wat zullen we ons later van Angela Merkel herinneren? Op basis van de effecten die migratie, redding van de euro, energietransitie en stop op investeringen op de Duitse samenleving hebben, heeft de gerenommeerde financiële deskundige Daniel Stelter vastgesteld dat Mutti Merkel in de 13 jaar dat zij het Duitse staatsschip bestuurt, volgende generaties gaat opzadelen met extra belastingen die minimaal €3700 miljard zijn en kunnen oplopen tot € 4700 miljard. Bedragen bovenop de kosten die de vergrijzing veroorzaakt, omdat zoals meer westerse regeringen ook Mutti Merkel daarvoor geen maatregelen getroffen heeft. Daniel Stelter concludeert dat in vredestijd zelden zoveel welvaart vernietigd werd als door de regeringen onder Merkel.
Willkommenkultur[2]
v.l.n.r: Juncker, Merkel, Schulz. Afb: Flickr
Uit een overheidsdocument blijkt die Merkeliaanse Willkommenkultur toegespitst te zijn op handhaving van het Duitse bevolkingsvolume op een kleine 83 miljoen. Waarom dat aantal is gekozen zal wel te maken hebben met het explosieve verloop van het vergrijzingsproces en de demografische ontwikkelingen in de komende 40 jaar. Een heldere uitleg voor de doorsnee Duitser ontbreekt echter. Het gevolg van die doelstelling is een inname van ruim 300.000 migranten per jaar (hoofdzakelijk uit het Midden Oosten, Noord en Centraal Afrika) in de komende 40 plus jaar. Net als andere westerse landen verwacht de Duitse regering dat daarmee het dreigende arbeidstekort door de uitstroom van de babyboomer generatie uit het actieve arbeidsproces, kan worden opgevangen. Omdat de vraag of die arbeidsplaatsen wel door die migranten gevuld kunnen worden niet de eerste prioriteit is, blijkt duidelijk dat in het politieke gedachteproces van Berlijn volume een grotere rol speelt dan kwaliteit. Inmiddels is gebleken dat die verwachting een mooie wensgedachte is en blijft; om niet te zeggen een ware nachtmerrie aan het worden is. Het gros van de huidige migrantenstroom ontbeert het gewenste opleiding en werkervaringsniveau, heeft in cultureel opzicht weinig gemeen met de traditionele Duitse cultuur, weigert te integreren en maakt daarom geen haast met de noodzakelijke inburgering. Voor de miljoenen Duitsers is het duidelijk dat hun nieuwe landgenoten hoofdzakelijk willen genieten van de geneugten die de Duitse verzorgingsstaat hen biedt. Merkwaardig genoeg krijgen ze van Duitse politici en justitie daarvoor alle ruimte.
“Jihadkosten lopen op”
Hoewel de Bondsregering voortdurend met mooie verhalen de migratie problematiek probeert te verpakken, heeft volgens Daniel Stelter de ongecontroleerde instroom in 2015 geresulteerd in de belasting van het sociale stelsel met €1500 miljard. Hij baseert die informatie op de cijfers van de regeringsvriendelijke financiële wetenschapper Bernd Raffelhüschen die op basis van de 2015 migratiecijfers berekende dat de lasten in de komende decennia tot €900 miljard zullen stijgen. Als volgende generaties net zo slecht op de arbeidsmarkt integreren en dezelfde passieve arbeidsethos manifesteren, lopen de lasten zelfs op tot €1500 miljard. Wanneer daarbij ook nog de kosten geteld worden die de schade van het Jihadisme genereert – in de afgelopen jaar € 20 miljard – lopen die kosten nog meer op[3].
Europa beleid
De schade die het beleid van Merkel toebrengt aan de Duitse welvaartsstaat, blijft niet beperkt tot de kosten die de ongecontroleerde instroom van migranten genereren. Ook het Europa beleid om de euro te beschermen (de perikelen van Zuid Europa zijn genoegzaam bekend) stuwt de schade voor de Duitse welvaartsstaat op. Stelter concludeert dat:
“alleen al het renteverlies voor de Duitse spaarders wordt op €250 miljard geschat”. Aan de crisislanden van de euro staat de Duitse regering ongeveer €1000 miljard als krediet toe. Meer dan €12.000, per hoofd van de bevolking.” Merkel stelt de Duitse bevolking voor een dilemma “als de euro valt, blijven Duitse banken op het geld zitten. Blijft de euro overeind, dan worden de kredieten vanwege de lage rentes praktisch waardeloos…hoe langer het spel doorgaat, des te groter zullen de kosten zijn. € 1000 miljard extra kosten zijn vermoedelijk niet te hoog gegrepen”.
Volgens Stelter sjoemelt de Duitse regering ook met zijn boekhouding. De impliciete of verborgen staatsschuld, de kosten voor de toekomstige generaties, wordt door de regering Merkel genegeerd en is niet in de boeken opgenomen[4]. Wordt die wel herkenbaar gemaakt, dan blijken die niet openlijk aangetoonde schulden van Duitsland, naar schatting minstens 100% van het BNP te bedragen. Een derde deel daarvan is te danken aan de Merkel regeringen en bedraagt rond de € 1000 miljard.
Energiewende
In het artikel “Het klimaat redden, het Eco systeem schaden “ is uit de doeken gedaan dat door Merkels beslissing om zich volledig op groene energie in de vorm van wind, zon en water te richten en kernenergie buiten het pakket te laten, de elektriciteitskosten voor de Duitse burger enorm gestegen zijn. Uitgaande van een kostenpost van €6300 per hoofd van de bevolking in 2025 aangevuld met nog schimmige maar zeker hogere vervolgkosten en subsidiëring van hernieuwbare energie als wind, zon en water, zal de Duitse samenleving tussen €500 en €1000 miljard uit de eigen zak moeten inbrengen!
Bundeskanzler Merkel en premier Rutte. Afb: Flickr.
Een groot zwart gat
De opgebrachte kosten zijn gebaseerd op inzichten en kennis van Daniel Stelter en geconfronteerd met de bovengenoemde bedragen zullen politici en activisten nadrukkelijk wijzen op het subjectieve karakter van zijn optelling. Natuurlijk zal er een bepaalde mate van subjectiviteit verborgen zijn in dat kostenstaatje, maar niet vergeten mag worden dat die getallen geheel of gedeeltelijk ook worden onderschreven in formele documenten en door andere scherpzinnige wetenschappelijke geesten. Wanneer zij het niet eens zijn met de beweringen van Stelter, kunnen zij die ontkrachten door hun eigen cijfers en feiten op tafel te leggen. Op die manier kan een zinnige discussie gevoerd worden over de kosten die Merkel c.s. wel of niet op de schouders van volgende generaties schuift.
De overwegingen en kanttekeningen van Stelter zouden een waarschuwing moeten zijn voor de Nederlandse tegenhangers van de firma Merkel. Zouden niet wetenschappers als politici, activisten en commerciële bedrijven moeten dwingen tot een heroverweging van hun eigen inzichten en daarvan afgeleid beleid. Indachtig de stelling “wat je zelf niet hebt bedacht, kan nooit naar de gewenste oplossing leiden” zullen Nederlandse tegenhangers nooit vrijwillig tot een op realiteit en feiten afgestemde aanpassing van de ingeslagen energie en migranten weg overgaan. En zolang Merkel c.s. in Duitsland de lakens uitdelen, zal dat vermoedelijk ook in Duitsland niet gebeuren.
Dit artikel startte met de vraag “wat zullen we ons van Angela Merkel herinneren?” en in lijn met de kwalificatie van een sportman, kan het antwoord luiden “je bent zo goed als je laatste wedstrijd“ zal ze worden herinnerd als de politica die geprobeerd heeft de Duitse welvaartsstaat over de rand van de afgrond te duwen en de noden van de Duitse burger stelselmatig genegeerd heeft. Duitse staatsburgers staan zonder het daadwerkelijk te beseffen een sombere toekomst te wachten.
—————————————–
[1] Afgrond.
[2] Zie artikelen “Wir Schaffen daß“ en „Wir schaffen daß wieder nicht“
[3] Zie artikel “De weg kwijt”
[4] De jongste hervormingen zullen in het jaar 2045 tot geschatte extra uitgaven van ongeveer € 100 miljard per jaar leiden.
Hein, aandachtspunt, dank. Zal termen proberen opdiepen die daar wel recht aan doen.
BV onrendabele windenergie of gewoon zonder bijvoeglijk naamwoord of het woord zogenaamd ervoor plaatsen.
Goed verhaal maar in het vervolg graag linkse, misleidende, leugenachtige termen zoals “groene energie” en “hernieuwbare energie” achterwege laten. Zon en wind zijn niet groen, water soms als er veel algen in zitten. Zon, wind en water zijn niet hernieuwbaar. Elk zuchtje wind dat in energie is omgezet kan niet worden teruggewonnen. Het is aan de weergoden om nieuwe (geen hernieuwde) wind te produceren. Idem zon en water.