Angela Merkel heeft een grote kuil voor zichzelf gegraven met haar immorele ‘immigratieputsch’ tegen alle lidstaten van de EU. De Visegrad-landen hadden het gezonde verstand en de guts om de grenzen te sluiten, terwijl uit Nederland slechts laffe linkse geluiden kwamen.
Afb: wikipedia.
Ik herinner mij enkele gevallen van, door de belastingbetaler goed betaalde, linkse activisten die zich manifesteerden als fans van Merkel, waaronder een Rob van Lint van de IND en Judith Sargentini, één van onze dwaallichtjes in het EP in Brussel.
Rob van Lint had als directeur van de IND ‘nog nooit één potentiële terrorist’ gezien onder de mensen die asiel aanvroegen, terwijl hij toch duidelijk had gevraagd om het hokje ‘Bent u een terrorist’ aan te vinken, voor het onwaarschijnlijke geval dat… Dan was er in Brussel de al even gevaarlijke Sargentini die te vuur en te zwaard eenieder die daar zijn grote zorg over uitsprak, al op voorhand beschuldigde van discriminatie, homofilie xenofobie, racisme en wat dies meer zij. Nu horen wij die dwazen natuurlijk niet meer; zij hebben nieuwe hobby’s: dat Van Lint inmiddels directeur is geworden van onze Nationale Voedsel- en Warenautoriteit is een ‘testimonium paupertatis’ van onze Haagse banencarrousel, terwijl de onvermoeibare Sargentini probeert om onder de bezielende leiding van onze dorpsgek Timmermans de Visegrad-landen aan te pakken omdat zij niet naar haar en Franske’s linkse pijpen dansen.
Ondertussen zitten de lidstaten met de schade en heeft Merkel de uitstaande rekening voor haar wangedrag nog steeds niet voldaan. Het door haar veroorzaakte schisma, dat de Visegrad-staten heel duidelijk zichtbaar hebben gemaakt, wordt nu met grote pleisters in Brussel afgeplakt, zodat Merkel nog aan het bewind kan blijven, terwijl iedereen weet dat haar failliet is ingezet.
De gevolgen van haar Einzelgang werden in Duitsland aanvankelijk door de linkse kliek in Berlijn onder het kleed geveegd, maar de toenemende criminaliteit werd zo omvangrijk dat dit niet meer lukte, zeker niet toen de kiezers duidelijk maakten dat zij de islamitische invasie niet langer accepteerden en de Sharia Partei Deutschland met hun leider Schulz op het offerblok legden.
Of die criminaliteit, niet alleen in Duitsland maar ook in het door salonsocialisten en islamisten verscheurde Zweden en Engeland, ooit onder controle gaat komen als wij de duizenden criminele illegalen niet stante pede het land uitzetten? De tijd zal het leren, maar het sociale weefsel van veel lidstaten in de EU is zwaar gerafeld door de toenemende parallelle werelden die dankzij dezelfde Merkel en de salonsocialisten konden ontstaan. In Nederland heeft Erdogan zelfs al een bruggenhoofd op het Binnenhof kunnen creëren middels Denk, en zijn eigen spionage-netwerk van Diyanet is actief doende om de Europese democratieën te ondermijnen. Dat begint bij het ideologisch vergiftigen van de allochtone islamitische jeugd, die in vrijwel alle Europese landen uitblinkt door grotendeels falende integratie en polarisatie, onder de bezielende leiding van Diyanet voor de Turkse jeugd en de alom bekende sharia-haatbaarden voor andere islamitische groepen.
Over de indoctrinatie van de islamitische jeugd, die daardoor volkomen ontheemd raakt in ‘hun eigen land’, of zij dat nu zo ervaren of niet, geef ik hier een saillant voorbeeld uit Oostenrijk uit de als altijd goed geïnformeerde Neue Zürcher Zeitung. Oostenrijk schaarde zich bij de Visegrad-landen, omdat de islamisering dermate ver doorgeschoten is dat dit grote zorgen baart; bijvoorbeeld wanneer zelfs op de lagere scholen islamisten willen bepalen welke schoolboeken ‘haram’ zijn!
In Wenen is een gewone schooldag een slopende uitdaging voor leraren dankzij migratie en onvoorstelbare lacune’s in de illusoire ‘integratie’ dankzij islamitische ‘vroomheid’. Die leidt in feite tot een subversief jeugdprotest van kinderen die nauwelijks Duits (willen) verstaan maar op jeugdige leeftijd al een vrijbrief vanuit de islamistische beweging aangedragen krijgen om zich negatief te profileren en verzetten tegen ‘de minderwaardige westerse cultuur’ die hen wil dwingen om Duits te leren en zich voor te bereiden op een leven in het land van hun ouders keuze. Dat dat land – volgens hun islamitische haatbaarden – nergens voor deugt, is één der voornaamste redenen waarom slechts 12 van de 25 elf-jarige kinderen in hun schoolklas in een typische middelbare school in een keurige wijk van Wenen een beoordeling krijgen en de (islamitische) rest, letterlijk, ligt te slapen omdat zij nauwelijks iets (willen) verstaan van de les omdat hen van kleins af aan is ingedruppeld dat dat nergens toe dient voor een goede moslim, ook al zijn zij in Oostenrijk geboren en getogen en op deze trieste wijze door de lagere school gesukkeld zonder ook maar iets op te steken.
Het systeem staat op de helling als er geen enkel onderscheid is tussen kinderen die net in het land zijn gearriveerd en de ongeïnteresseerde, subversieve ‘oude hap’. Tijdens de ramadan kregen de meeste kinderen weliswaar te eten, maar leden zo’n chronisch gebrek aan slaap door de ongeregelde bende en eetfestijnen thuis, tot ver na middernacht, terwijl zij voor 5 uur weer gewekt werden voor een geforceerd familieontbijt.
Zelfs scholen in keurige burgerlijke wijken hebben in 13 klassen typisch meer dan 80% leerlingen met migratieachtergrond die thuis hun ‘moerstaal’ blijven spreken, waardoor een 20% van de leerlingen volstrekt onbruikbaar zijn en kansloos blijven voor een toekomstige deelname aan de maatschappij. Dit is de reden dat er zoveel privéscholen worden opgericht, waardoor de islamisten hun destructieve doel bereiken: een verloren generatie van kleine islamistjes die vreemdelingen blijven in Oostenrijk. Al maandenlang lopen discussies in dit middelbaar onderwijs over kinderen die zonder enige geestelijke bagage uit het lagereschoolcircuit komen en hun leraren niet verstaan, dankzij ongecontroleerde migratie en sabotage van de integratie door de moellahs.
Veel leraren brengen onder de aandacht hoezeer de islam de typische schooldag beïnvloedt. Tegen het onderzoekscentrum ‘Addendum’ zei de schooldirectrice Erika Tiefenbacher, die al 25 jaren het klappen van de zweep kent, dat zij klassen heeft waarvan 80% der kinderen niet alleen qua beheersing van de taal, maar ook in cultureel opzicht, ook maar het minste spoortje van integratie hadden opgepikt, terwijl de leraren slechts het enige dagelijkse contact met de niet-islamitische buitenwereld waren voor deze leerlingen!
Daarnaast spelen religieus gemotiveerde conflicten omdat de haatbaarden de ouders instrueren dat muziek- en dansonderwijs niet ‘haram’ zijn, laat staan biologielessen omdat in de boeken naakte mensen zijn afgebeeld en dat is helemaal niet ‘haram’! Deze openbaring zorgde voor veel opzien in de pers omdat de bron een gerespecteerde sociaal-democratische veteraan is die de gemeenteraad verweet dat zij deze misstanden voor politieke doeleinden misbruiken.
De journaliste Melisa Erkurt werkt voor het migrantentijdschrift ‘Biber’ en bezoekt in de context van een grootscheeps onderzoek regelmatig gedurende een gehele week ‘Brennpunktschulen’ in Wenen. Zij schreef 1 ½ jaar geleden een veelgelezen artikel over ‘de Haram-generatie’, jeugdige moslims die midden in Wenen een cultuur van repressie praktiseerden waarin rokende moslimjongelui meisjes met te diep uitgesneden blouses of leraren die seksueel onderwijs geven, geterroriseerd worden. Deze trend nam toe naarmate meer islam in media en politiek ter sprake kwam en het effect was dat andere nutteloze jongelui zich solidair verklaarden en zich als bijzonder vrome moslims begonnen te manifesteren omdat dat als ‘cool’ werd ervaren!
De socioloog Kenan Güngör, lid van de regeringsraad voor integratie, was al eerder tot dezelfde conclusie gekomen na een onderzoek onder moslimjongeren uit sociaal zwakke milieus, die in inrichtingen voor jeugdarbeid werden begeleid. De zorgwekkende conclusie is dat 27% der ondervraagde moslims opvallen door ‘een vijandbeeld van het Westen’ en het risico op radicalisering in zich dragen. Nog hoger is het percentage dat hun religie als superieur ziet en geen respect hebben voor onze westerse scheiding der machten als het op hun religieuze voorschriften aankomt, waarbij hun gepretendeerde ‘vroomheid’ tot respect zou moeten leiden en hen kans gaf ‘om erbij te horen’.
Kortom, jeugdige groepen zonder moreel anker, op zoek naar zichzelf, die permanent blootstaan aan de pestilente invloed der haatbaarden die vrij spel krijgen van de nationale salonsocialistische politiek, ook in Nederland, waar het toezicht op het voortgezet onderwijs door het ongeïnteresseerde Haagse kartel is ‘gegund’ aan een zogenaamde ‘progressieve’ ex-politicus genaamd Rosenmöller. Zoals Baudet terecht publiekelijk onderstreepte, presteert deze ouderwetse ‘communist pur sang’ het om nog steeds geen afstand te nemen van de massale communistische moordpartijen van Pol Pot. Zo iemand is niet eens ‘progressief’ te noemen, maar is een volstrekte sociopaat zonder enige toegevoegde waarde voor het onderwijs; uiteraard incasseert hij daar een dik salaris voor.
Het feit dat de autochtone bevolking, niet alleen in Oostenrijk, met argwaan kijkt naar zoveel negativisme doet de saamhorigheid onder deze jongeren toenemen onder de vlag van religie, temeer omdat zij merken dat zij de maatschappij heerlijk kunnen choqueren en ergeren. Zij voelen zich welhaast een politieke partij en in het geval van Denk zien wij hoe dit kan ontsporen.
Dit alles maakt het onderwijs voor leraren haast onmogelijk zegt Paul Kimberger, voorzitter van de lerarenvakbond, en leidt bij gymnastiek en zwemlessen tot frequente confrontaties. Tijdens de ramadan durfden veel leraren vaak geen moslimkinderen mee te nemen op excursies omdat zij ziek, zwak en misselijk waren van honger en slaapgebrek. Hij vraagt de politiek om meer sociale werkers en psychologen, want volgens ‘Addendum’ zijn er in Wenen slechts 70 sociale medewerkers en 40 schoolpsychologen beschikbaar op 100.000 leerplichtigen.
Voornoemde schooldirectrice Erika Tiefenbacher, die enkele klassen waarnam voor zieke collegae, concludeerde dat van 20 kinderen slechts 3 uit normale, intacte gezinnen kwamen terwijl velen door oorlogstrauma getekend waren en zelfs zwaar zieke kinderen gemakshalve maar naar school werden gestuurd omdat de ouders geen tijd of trek hadden in die extra zorgen. Hoofddoeken mogen gedragen worden maar moeten bij het turnen afgedaan worden, dan wel minstens geen gevaar opleveren. Maar er wordt geen rekening gehouden met het vasten en als kinderen weigeren te drinken worden de ouders zonder tamtam ingeschakeld omdat die vaak de belangen van het kind laten prevaleren. Toen een Tsjetsjeens jochie onder invloed der haatbaarden ook al meisjes zonder hoofddoek lastigviel omdat zij ‘geen goede moslims’ zouden zijn, heeft zij de ouders meteen voor het blok gezet om hier een eind aan te maken, maar de schoolmaaltijden mogen geen varkensvlees bevatten, tot woede van de FPÖ. Zij ziet een oplossing door de kinderen al op heel jonge leeftijd, in de kleuterfase en lagere scholen intensiever te begeleiden, ook door hoofddoeken te verbieden, maar de verderfelijke sabotage door de haatbaarden speelt dag en nacht, op alle niveaus.
In Nederland is dit niet anders, maar wij hebben helaas geen Neue Zürcher Zeitung.