Nadat de van marxistische vooroordelen bol staande PvdA in maart 2017 kans heeft gezien om, reeds op de rand van de afgrond balancerend, de meest opportunistische minkukel uit hun gelederen nog wat broedermoord te laten praktiseren teneinde hun vrije val te verzekeren, zien wij in de USA een soortgelijk Democratisch zelfmoordcommando voor de tweede keer binnen twee jaar aan het werk. Verheugend nieuws en als ik dit goed interpreteer wordt het tijd om de Democratische Partij op de alarmlijst voor potentiële zelfmoordenaars te plaatsen.
Afb: Flickr-DonkeyHotey
Er zijn overeenkomsten, want na de electorale decimering van de PvdA in maart 2017 zien zij nu wéér kans om hun publieke zelfmoordpogingen te vervolgen, terwijl de Democraten, die anderhalf jaar geleden een bewonderenswaardige inspanning leverden door hun electorale verlies uit de klauwen van de praktisch gegarandeerde overwinning te grissen, de perfecte timing hadden om een laatste strohalm te bieden aan een land dat steeds meer door linkse intriganten van Obama en Alinsky afgleed naar morele verloedering en communisme. Ook nu weer zakken zij sinds het voorjaar snel weg van grote favorieten in de ‘midterm elections’ van november as. naar, hoogstens, een ex aequo-klassering met de Republikeinen, misschien staan zij al op achterstand. Hun comfortabele voorsprong van meer dan 10% in februari/maart zakte, min of meer tegelijk met hun ‘fake-dossier’ inzake de Russische samenspanning van Trump, door de vloer en sindsdien maaien zij als wilden om zich heen op zoek naar een verkiezingsthema, waarbij marxisten en extreme radicalen proberen de Democratische Partij over te nemen.
In een tussentijds primary in de New Yorkse Bronx versloeg Alexandria Ocasio Cortez, een haast nog minderjarige jongedame, Joe Crowley, één der leidende Democratische iconen in zijn comfortabel lijkende positie in Washington met een programma van volstrekt irrelevante onzin. Onze 28 jarige Alexandria werd weliswaar in de Bronx geboren, maar verhuisde op tweejarige leeftijd naar het New Yorkse Wassenaar van Westchester County, kortom wat is mooier dan salonsocialisme?
Een dwaas als de DNC-voorzitter Tom Perez stelt ‘dat zij de toekomst van de Democratische Partij belichaamt’, terwijl in feite slechts een rabiate groep van extreem-linkse marxisten achter haar probeert te gaan staan. De ‘Democratic Socialists of America’ is een doorgeslagen marxistische groep ‘padvinders’, die slechts serieus worden genomen omdat het Democratische establishment zich meer en meer bedreigd voelt. Deze ‘padvinders’ omschrijven zichzelf als ‘revolutionaire marxisten’ en proberen iedereen te overtuigen ‘dat communisme goed is’. Het enige probleem met deze dolle honden is dat zij openlijk de economische en sociale funderingen van de USA willen ontmantelen, een soort van Ollongren, Klaver & Pechtold-combine die voortkomt uit de koker van Alinsky en Obama, maar dan van een puur radicaal-marxistisch gehalte dat in de Amerikaanse politiek nog niet eerder gezien is en geen enkel democratisch gehalte kent.
Zij hebben een ‘constitution’ die luidt : “We are socialists because we reject an economic order based on private profit, alienated labor, gross inequalities of wealth and power”. Het verwende meisje Ocasio Cortez vertoont ideologische gelijkenissen met Ollongren, als een onzeker, verwend meisje dat open stond voor en kwetsbaar was door linkse indoctrinatie, dat uiteindelijk haar morele kompas vond in dit soort ideologische slogans die opheffing van de grenzen eisen en aan privé-ondernemers verbieden om winst te maken. Zoals Ollongren ook steeds onzekerder wordt voor de camera als er serieus wordt ‘doorgevraagd’, weet de DSA donders goed dat haar zwakte ligt in diezelfde oppervlakkigheid en leegte en weigert ieder persinterview.
Als kers op de ideologische taart is er dan ‘Refoundation’, ‘the Radical Left Caucus of DSA’ die zichzelf ziet als de ‘revolutionaire marxisten in de DSA’, dus maak je borst maar nat. Het enige wat eraan heeft ontbroken is kennelijk af en toe een goed pak rammel van hun ouders thuis toen dat nog enig effect kon sorteren, nu zijn zij waarschijnlijk als bijbaantje actief in AntiFa, maar zij weten wat zij willen: ‘afschaffing van gevangenissen en politie’.
Wie bijna meteen naar de hemel opstijgen door gebrek aan soortelijk gewicht zijn de DSA’s ’Libertarian Socialist Caucus’, die ‘total liberation’ predikt rond ‘een samenleving die door de deelnemers opnieuw geschapen moet worden in een proces zonder enige hierarchie’. Nog erger dan Jesse Klaver, die ook zijn vaders ongetwijfeld harde hand node heeft gemist, want nu krijgt men te horen: ‘We believe this vision can only be realized through the abolition of classes, common ownership of the means of production, and its democratic management to meet the needs of all’ (aldus ‘the Libertarian Socialist Caucus’). Ook zingen deze pathetische idioten ‘de internationale’; Ome Joop was trots geweest…
Het gevaar voor de Democraten is dat deze zwevers de grote partij helemaal niet zien zitten, want dankzij de nihilistische impulsen van de activist Obama zien zij eigenlijk ‘helemaal niets zitten’. Obama’s pestilente invloed heeft vele honderdduizenden van deze idiote ‘padvinders’ gecreëerd en fossielen als Schumer en Pelosi aan het hoofd van de partij in het Congres leven in een andere wereld, dus het voortbestaan van de Democraten is bedreigd, net zoals dat van de PvdA, onder het motto ‘Niets deugt, dus alles moet kapot’.
Daarmee zijn wij, via een lange omweg op het oude vertrouwde terrein van Trotski’s ‘permanente revolutie’ die het al zo goed deed met Obama’s allesverwoestende identiteitspolitiek.
De eerste ‘daad’ van DNC na de massamoord van Parkland was een jochie van 18 uit de betreffende schoolbanken tot hun held te maken tegen de NRA en het 2e Amendement op de Grondwet. Maar de kinderlijke Democratische geesten vergaten weer eens dat dit Al Gore in 2000 de verkiezingen kostte, dus wat nu? Dan maar een foto van een klein Hondurees, huilend meisje op de cover van Time Magazine (waarvan Charlef Brantz hier al eerder de doopceel lichtte: haar vader heeft een goed betaalde job als kapitein op een schip en haar ontaarde moeder had haar zonder zijn medeweten meegetroond), dus dan maar de ICE (douane en immigratiedienst) afschaffen. Een mens moet toch wat, maar welke kiezers zijn geïnteresseerd?
Helaas werd deze onzin door het verwende meisje Ollongren Ocasio Cortez ‘salonfähig’ gemaakt en er moest dus een reactie komen in een beweging die louter bestaat uit lichtgewicht opportunisten, die plots zagen hoe zo’n andere, nieuwe lichtgewicht hun ‘zwaargewicht’ en House Democatic Caucus Chairman Joe Crowley onttroonde, die al net zo weinig binding met zijn eigen district had als Alexandria, maar de voor de zekerheid doe je dan maar mee met de nieuwe dorpsgek. Treurig maar waar, want de enige reden dat dit meiske won was de geborneerdheid van de salonsocialisten die het ‘juiste profiel’ zagen: een jongedame van Hispanische komaf in een district dat 70% gekleurde bevolking heeft (dat ligt wellicht nog hoger onder de landelijke Democraten) en de zittende kandidaat was ‘stokoud’ (56 jaar).
Het meiske kon dus ‘de veilige identiteitskaart’ spelen tegen ‘de oude blanke man’, u kent hem inmiddels wel… (alle blanken zijn racisten). Leve de geborneerdheid der salonsocialisten! De aangewezen weg is dus om niet blank en meerderjarig te zijn, maar – volgens een commentaar in de Washington Post – een jonge vrouw, liefst homofiel. Met dank aan Barack Obama en Alinsky!
Deze ‘positieve discriminatie’ is een typische uitwas van salonsocialisme onder het motto ‘leve de slachtoffers’, dus dat klinkt Democraten bekend in de oren, want daarmee zijn zij ‘goed’ en ‘dragen de last van het blanke ras’ (…dat ik ooit zo’n onzinnige volzin over mijn lippen kon krijgen…). Probleem is echter dat een overgroot deel van dat electoraat helemaal niet blank is, maar Democraten zijn geprogrammeerd om dit soort anti-blanke onzin te appreciëren bij gebrek aan gezond verstand. Als zij al zo’n hekel hebben aan een maatschappij die geschapen is door ‘lang overleden blanke mannen’, wat moeten zij dan een hekel hebben aan het idee dat ‘levende blanke mannen’ hun wereldbeeld zouden vormen. Het meisje Cortez profiteerde met 57% tegen 42% van al die hopeloze linkse geborneerdheid, die niets van doen heeft met haar potsierlijke verkiezingsagenda, waarin ‘het klimaat’ geloof ik niet eens een rol speelde. Dat zo’n uitkomst incidenteel is gezien de enorme verschillen tussen New York en de rest van het land ligt voor de hand, dus de hier door mij genoemde Democratische conclusie’s zijn niet anders dan ‘dicke Luft’, want salonsocialisten zijn per definitie intellectueel oneerlijk.
Wat wil je met zo weinig zelfkennis? Kortom, deze ééndagsvlieg werd gekozen door kiezers die uiterst gevoelig zijn voor domme vooroordelen, en daarvan zijn er meer dan genoeg bij de Democraten, dus deze blanke-oude-man hoopt van harte dat meer en meer Democraten op deze agenda de komende midterm-verkiezingen ingaan; dan zijn wij deze 28 jarige salonsocialist weer gauw vergeten en, misschien, zelfs Obama.