Het beeld dat slavernij een westerse misdaad is en de eerste slavenstromen vanuit Afrika naar andere werelddelen liepen, klopt niet, is een product van intelligente luiheid en een voorbeeld van historische manipulatie.
Afb: Flickr.com
Slavernij en slavenhandel zijn het resultaat van een natuurlijk proces, waarbij het machtsspel tussen overwinnaar en overwonnene eindigt in slaven en slavernij. Dat machtsspel is millennia oud en beperkt zich niet – zoals de moderne anti-slavernijactivist het over de bühne brengt – tot de periode dat Europeanen de Afrikaanse mens die door Arabische en Afrikaanse mensenhandelaren uit zijn habitat haalden en naar andere continenten verscheepten (in de breedste zin van het woord).
Verleden en heden
Sumeriërs in de periode 3100-2300 v.Chr.; Nubiërs in de periode 2500-1500 v.Chr.; Egyptenaren o.m. in de periode 1700-1250 v.Chr.; Sjang-dynastie in de periode 1600-1046 v.Chr.; Romeinen in de periode 300 v.Chr.-400; Arabieren in de 6de eeuw. In de periode 1300-1900 bloeit de slavenhandel op in Ghana, Nigeria en Somalië, waar stammen als Ashanti (Ghana) en Yoruba (Nigeria) economisch afhankelijk werden van de slavenhandel. Uit de geschetste voorbeelden blijkt dat het machtsspel tussen volken en (stad)staten frequent resulteert in het lot van de overwonnenen om als slaaf diensten voor de overwinnaar uit te voeren. Gemeten met de yardstick van die oude vervlogen tijden was het de normaalste zaak van de wereld dat het lot van de overwonnenen in harems, woningen van machthebbers, arena, slagveld en galeien eindigden. Meestal met de dood tot gevolg.
Slavernij beperkt zich helaas niet tot het verleden. Hoewel de slavernij in de Arabische wereld[i] pas in de 20ste eeuw onder druk van het Westen werd afgeschaft, vindt die daar nog steeds plaats. Personen van het Indische subcontinent worden onder valse voorwendselen geworven voor dienstverlening en bouw op het Arabische schiereiland; kinderen worden nog steeds misbruikt als kindsoldaten (Afrika) of als islamitische martelaren (Midden-Oosten); kinderarbeid vindt nog steeds plaats (Indonesië, Midden-Oosten, Afrika) en de gedwongen opleiding en vorming van kinderen in de extreem gedisciplineerde madrassa’s en moskeeën is ook een vorm van slavernij die het Westen niet kent.
Het braafste jongetje en meisje
Op 1 juli viert men in Suriname het feit dat Nederland daar in 1863 de slavernij officieel heeft afgeschaft en in de aanloop naar die dag vond een burgemeester van moslimhuize het tijd dat Nederland excuses aanbiedt voor zijn rol in de slavenhandel. Uit toonzetting en strekking van zijn tekst leek het of Nederland slavernij en slavenhandel had uitgevonden en daarmee een stevig deel van de staatskosten eeuwenlang had kunnen compenseren. Het gebrek aan historisch besef stroomde uit de mond van de betreffende politicus. Verbazingwekkend is het wegkijken van de ellende die de slavenhandel in Afrika en het Midden-Oosten ook bij de blanke mens heeft veroorzaakt. Stuitend is de blindheid voor moderne slavernij praktijken in Azië en de Arabische wereld.
Nederland voelt zich regelmatig schuldig voor het onrecht dat de medemens werd en wordt aangedaan. Politiek correcte politici die het verleden leggen naast de hedendaagse normen en waarden meetlat, vinden dat de Staat der Nederlanden voor alles en aan iedereen excuses moet aanbieden voor het in het verleden geleden ongemak. Niet zelden hangt er een vanzelfsprekend prijskaartje aan dat ongemak. Niet voor hen die het hebben moeten ondergaan, maar voor hen die vinden dat zij eeuwen later recht hebben op een ruime compensatie voor de ellende van hun voorouders. Zij blijken nog steeds de pijn te voelen van hun voorvaderen en hebben gewacht op het moment dat uit die pijn munt kan worden geslagen via de rechter of via de politiek. Politionele acties, gijzeling door de Molukse medemens, slavernij, er is altijd wel iets in de geschiedenis te vinden dat als breekijzer kan worden gebruikt voor een schep geld uit de Staatskas. En het gaat altijd over de rug van hen die het lijden daadwerkelijk hebben ondergaan dan wel het lijden hebben veroorzaakt en in de hitte van de strijd daarvoor de prijs hebben moeten betalen. Afstotelijker kan het wel haast niet.
De slaaf heeft niet alleen een zwarte kleur
Afrika staat voor de politiek correcte, maar historisch geborneerde mens, symbool voor de slavernij waarbij vooral mannen afgevoerd werden naar plantages in Noord-Amerika en het noorden van Zuid-Amerika. De eerste Transatlantische slavenstromen (1512-1692) liepen echter niet vanuit Afrika, maar vanuit Europa (Portugal, Spanje en Engeland) naar het Caribische gebied, Oost-Indië en Virginia. Blanken werden na een ontvoering, op contractbasis of om een gevangenisstraf te ontlopen naar de nieuwe werelden getransporteerd om arbeid te verrichten die door gebrek aan inheemse arbeidskrachten of gebrek aan specifieke kennis door blanken van het Oude Continent verricht moesten worden. De Kaukasus staat symbool als afzetgebied voor blanke, vooral jonge, mooie, blonde vrouwen die door Russen in de 18de en 19de eeuw naar Georgië/Kaukasus werden getransporteerd om te worden doorverkocht aan Arabische/islamitische heersers in het oostelijke deel van het Middellandse Zeebekken en Midden-Oosten om hun harems te vullen en regelmatig van vers bloed te voorzien.
Die realiteit wordt door de linkse en politiek correcte beweging in Nederland ontkend en weggemoffeld. Voor zover bekend heeft geen enkel niet-westers land excuses aangeboden voor zijn slavernijverleden en is geen westers land bereid geweest om nazaten van slaven stevig te compenseren voor het historische leed. De bewuste burgemeester die zich heeft opgeworpen als boegbeeld van die politiek correcte beweging, vindt blijkbaar dat Nederland het gidsland moet zijn en op de knieën, met gebogen hoofd en een zak geld in de knuist zijn excuses moet gaan aanbieden voor zijn slavernijverleden. Misschien dat die burgemeester zich beter kan concentreren op het welzijn van de huidige Rotterdamse samenleving en zich gaat schamen voor het slavernij heden en verleden van de moslimwereld. Misschien is hij dapper genoeg om excuses te eisen voor alle Europeanen die tijdens de islamitische kalifaten onder de knoet van de Arabische slavernij hebben geleden op galeien, werkkampen, gevechtsveld en harems. Ben benieuwd hoeveel hij respons zal krijgen in de Arabische wereld.
De grijze plaat
De slavernijplaat is in Nederland grijsgedraaid en de naald blijft regelmatig hangen bij het gedeelte waar gesproken wordt over het slavernijverleden van Nederland. Daardoor lijkt het alsof dat lage landje aan de Noordzee het enige land in de wereld is, dat stevige Transatlantische ellende heeft veroorzaakt in een periode die meerdere millennia bestrijkt. Nederland is wel het enige land waar rechters en politici gek genoeg zijn om ruimte te geven aan nazaten die via de rechter de eigen bankrekening proberen te spekken. Wie ontkent dat dit niet het werkelijke doel van de gang naar de rechter is, houdt zichzelf voor de gek. Het wordt tijd dat er nieuwe groeven in het vinyl getrokken worden.
———————————————–
[i] Marokko in 1925, Iran in 1929, Saoedi-Arabië in 1962 en Oman in 1970.
De slavernij-hysterie is instrumenteel in de beproefde, inmiddels al weer honderdjarige ‘permanente revolutie’ van Trotski. Dagelijkse ‘verse onrust’ over illusoire ‘sociale problemen’, hoe meer hoe beter, teneinde de maatschappij meer en meer te verdelen en ‘rijp voor de ideologische sloop ‘ te maken.
Het doet er niet toe welke ‘problemen’, want er lopen genoeg geitenharen-sokken rond om dagelijks nieuwe ‘problemen’ te verzinnen, uiteraard met hun bijbehorende ingenieuze ‘oplossingen’ die veelal miljarden kosten. Zoals nu de klimaatwet teneinde de maatschappij telkens een beetje meer te doen ontsporen waarbij het collectieve Binnenhof hand in hand, kritiekloos mee huppelt.
Kijk eens wat een mooie ideologische buit er al bijeengebracht is, variërend van de hierboven zo mooi geanalyseerde, obligate slavernij, via het dankbare klimaat tot de enge transgenders en noem de andere geestesziektes en afwijkingen maar op.
De mooiste salon-socialistische trouvaille is voor mij de identiteits-onzin, waarin men eindeloos kan doorgaan met het opruien en ondermijnen van de samenleving middels voortdurende, ingenieuze verdeling in steeds nieuwe groepen slachtoffers van het blanke patriarchaat (wie anders?) Die vlieger gaat echter maar beperkt op.
De linkse dwazen realiseren zich namelijk niet dat deze vlieger uiteindelijk zelf-destructief is in de sublimering van dit gezelschapsspelletje omdat de laatste, finale opdeling resulteert in één individu; ‘op is op’! Dat is natuurlijk iets waar zij niet aan moeten denken, want individualisme is noodzakelijkerwijze creatief en daarom doodeng, de antithese van hun veilige, hersendode collectiviteit waarin zij zich allemaal achter elkaar kunnen verstoppen.