Prikbord nr 736

Het is juist dat Wilders Tommy Robinson niet moet vergelijken met Churchill, zoals de heer Versteeg stelt in De Telegraaf . Churchill was namelijk wel ooit journalist, maar geen verzetsstrijder.

Hij werd ook niet voor 13 jaar opgesloten, omdat hij de laffe Britse rechtspraak onthulde en om die reden verdachten filmde in de rechtszaal. Het lijkt er bijna op dat men in bepaalde kringen meedeed aan de verkrachtingen van kinderen – anders is de onvoorstelbare gang van zaken bijna niet te verklaren – en dat nu de rechter voor ‘bescherming’ van de reputatie moest zorgen. Doch op één punt heeft Wilders gelijk, in tegenstelling tot Versteeg: Robinson verdient zeker zoveel aandacht waar het gaat om diens inzet voor de rechtsstaat en voor bescherming van kwetsbaren in een samenleving die steeds meer afglijdt naar de achterlijke en criminele gebruiken uit de (niet-westerse) landen van herkomst. Dat het Britse parlement niet in opstand komt tegen het rechterlijke machtsmisbruik, is een schande die door Churchill met woord en daad zou zijn bestreden.

Importheffing

Terecht wordt de vraag gesteld of de Amerikaanse importheffing op staal niet wegvalt tegen de hogere productiekosten van bepaalde goederen. Anders gezegd: of het groeien dan wel beschermen van de staalindustrie in de VS niet leidt tot lagere winstmarges elders in dat land, ook bij de bedrijven die importstaal blijven verwerken. Die afweging hebben Europese landen reeds vele malen gemaakt toen ze weigerden hun importheffingen op producten van buiten de EU teniet te doen. Uiteindelijk betaalt de consument; ook bij de moderne’ vrijhandelsakkoorden en de verplaatsing van productie naar lagelonenlanden. Want ‘ieder voordeel heb zijn nadeel’, zoals bij de bloemen die in Afrika zijn gekweekt en via Nederland over de halve wereld worden gevlogen.

Jackpot

Wie bepaalt eigenlijk of de Jackpot ‘gevallen’ is: een notaris of de computer die precies weet welke loten zijn verkocht? Het gerommel rond de ‘live’ uitzending van de Lottotrekking doet vermoeden dat het toezicht door de notaris weinig voorstelt. Het wordt tijd de wettelijke definitie van een loterij aan te passen, zodat het weer een verloting onder de deelnemers wordt. Dat levert bovendien meer kans op of meer deelnemers. In ieder geval meer winnaars.

Merkel-Macron

De Franse president Macron en bondskanselier Merkel hebben besloten dat de EU tientallen miljarden meer moet uitgeven alsof het een Frans-Duits project is. De rest heeft daarbij kennelijk vooral te gehoorzamen. Nu is Merkel al niet in staat orde op zaken te stellen in Duitsland en wordt de Franse begroting overeind gehouden door de EU, doch de dreiging van een Italiaanse ‘zelfstandigheid’ moet worden afgekocht. En zo gaat straks precies gebeuren wat al jaren wordt gevreesd: de welvaart (lees: belastingopbrengsten) van de noordelijke EU-landen wordt afgetapt ten gunste van de elites in de maffialanden. Want dat Griekenland ooit gaat terugbetalen is een illusie. En als Macron vindt dat Brussel een tekort heeft, dan kan hij beginnen de EU-subsidies in te leveren.

Nieuwe partijen

Op meerdere niveaus blijken de gevestigde partijen bang voor samenwerking met ‘onbesmette’ nieuwkomers. Dan liever met linkse/rechtse tegenstanders die de machtsverdeling niet ernstig verstoren. De dubbele agenda’s neemt men op de koop toe, indien ze maar niet worden ontmaskerd of in de raadszaal weggestemd. Het resultaat is onder meer in Amsterdam en Rotterdam zichtbaar, waar de ‘vernieuwing’ bestaat uit terreur tegen ondernemers, schending van rechtsregels, negeren van de verkiezingsuitslag, verhullen van integriteitsproblemen en het normale pappen-en-nathouden. Het is dan ook geen raadsel meer waarom er geen rem wordt gezet op de groei van de grote steden met achterstandswijken.

TV-pakket

Nu de NPO-graaiers menen een monopolie te hebben, wordt het tijd dat de kabelproviders een vuist maken. Bijv. door hard te onderhandelen dan wel de NPO te boycotten: veel programma’s en informatie kunnen ook door de commerciële zenders en krantenredacties worden geleverd. En het belastinggeld kan dan worden verdeeld naar gelang een provider MINDER reclame uitzendt en MEER afnemers heeft.

Vrijstaat

De VS kennen reeds steden die wetten negeren en zich gedragen als een vrijstaat of bepaalde opdrachten gewoon niet uitvoeren. In Nederland is dit fenomeen inmiddels zichtbaar in vooral linkse gemeenten. Daarbij gaat het niet alleen om Amsterdam, want er zijn vele gemeenten die bovendien hun eigen regels maken: op het gebied van milieu, opvang illegalen, criminaliteitsbestrijding, integriteit ambtenaren/bestuurders, jeugdzorg, scholen, cultuur etc. Intussen worden absurde verspillingen en reserves zichtbaar, doch zodra het op zuinig besteden aankomt, geeft men de taak liever terug aan Den Haag. Om nadere richtlijnen af te dwingen, wordt dan gezegd, maar meestal lijkt het vooral om meer geld te gaan. De daadkracht van minister Ollongren (D66) om een einde te maken aan de misstanden, blijkt tegen te vallen. Wellicht toch besmet met de bestuurscultuur in Amsterdam?