Putin heeft een gewelddadig systeem gecreëerd dat zich niet alleen keert tegen de bevolking maar ook tegen de eigen ‘incrowd’, omdat hij nu eenmaal overal het gevaar ziet dat dit door hem zelf geschapen monster hem zal verslinden.
Afb: Kremlin.ru
De kunst van de politieke sterrenwichelarij wordt daarmee verheven tot een geëxalteerd niveau, gebaseerd op vermoedens en (valse) assumptie’s, maar ook op objectieve feiten. Desinformatie is altijd een belangrijke component geweest van oorlogvoering en bewijst ook anno 2018 goede diensten om fata morgana’s te creëren, deels bevestigd op info van overlopende spionnen (die Putin dan weer vermoordt, tot in Londen toe), maar ook van andere vluchtelingen en goede verstaanders van de uit Rusland beschikbaar komende informatie.
Na 1987 waanden velen zich in een tijdperk van vreedzame samenwerking, maar Gorbatsjov blies enerzijds het failliete en corrupte communistische systeem op en wilde tegelijkertijd hetzelfde communisme toch een nieuwe kans geven. De overwinning van optimisme over ervaring, maar het communistische monster had al een ander jasje aangetrokken met de komst van een corrupte KGB- ambtenaar in Sint Petersburg die slapend rijk werd aan alle privatiseringen die hij q.q. organiseerde.
Toen president Jeltsin zoveel gestolen had dat hij niet meer te handhaven was bood hij Putin het presidentschap aan op conditie van gratie voor zijn hele kleptomane familie; de rest van het verhaal is bekend en daarmee begon een fase van hegemoniale, ouderwetse machtspolitiek en corruptie. Putin heeft de vrije pers, onafhankelijke rechterlijke macht, vrije oppositie en toegankelijkheid van het land voor democratische waarden effectief de nek om gedraaid , reden waarom de politieke sterrenwichelarij weer belangrijker wordt, want die had ook in de Sovjet tijd bewezen vaak verrassend betrouwbaar te zijn. Dat dit niet altijd het geval was bleek in de periode van de Arabische lente, toen ‘wishful thinking’ de overhand kreeg boven realisme, zeker toen in Rusland massale protesten uitbraken tegen Putin’s wanbeleid. De Arabische lente veranderde in herfst en terwijl in december 2011 velen hoopten op een toekomst zonder Putin, werd de realiteit na duizenden arrestatie’s pijnlijk duidelijk: het Putin systeem functioneerde ondanks protesten in de straten of druk van binnen uit ‘het systeem’. Dat dit systeem aan erosie onderhevig is staat buiten kijf en dit kan soms de indruk wekken dat het protest weer kan oplaaien, zoals dit afgelopen weekend waarin Putin weer vele honderden van de straten liet sleuren, waaronder uiteraard zijn nemesis Navalny.
In 27 v.Chr. werd in Rome de Pretoriaanse Garde gecreëerd en een paar jaar geleden deed Putin hetzelfde in Moskou, hetgeen duidelijk aangeeft dat hij de oppositie van niet loyale lieden uit zijn directe omgeving serieus neemt, naast hun kerntaak die oogt op anti-terrorisme en, met name, het onderdrukken van sociale onrust ter bescherming van de keizer. Het reële gevaar van complotten in en rond het Kremlin is groot, reden waarom Putin alle oligarchen voortdurend ervan doordringt dat zij in feite met één voet in de gevangenis staan als zij niet loyaal blijken te zijn, want Putin weet op dit moment niet hoe hij ‘een rustige oude dag’ voor zichzelf moet zien en of die überhaupt mogelijk is, want in de laatste 60 jaar schijnt 65% der wereldwijde tirannen gevallen te zijn dankzij intern verraad in hun eigen kringen . Het probleem voor Putin is dat hij de bevolking iedere vorm van globaal nieuws ontzegt, maar dat hij daarmee daarmee ook de gevangene wordt van het gebrek aan iedere andere vorm van communicatie die hij zelf veroorzaakt.
Wat Putin, net als iedere dictator, nodig heeft is buitenlands succes zoals de annexatie van de Krim, die de bevolking net als winnende voetbalsupporters een goed gevoel moet geven. Dat was enkele jaren geleden nog makkelijk te ensceneren toen de slappe Obama zich alle kaas van het brood liet eten, maar met de actuele harde westerse sanctie’s krijgt Putin behoorlijk spijt van zijn brutale wandaden. In Rusland bestaat een ‘Levada centrum’ als onderzoeksinstituut om peilingen te doen onder de bevolking, waarvan de uitkomst uiteraard al tevoren vaststaat; na de annexatie van de Krim overheerste het ‘goede gevoel’ bij de voetbalsupporters (lees: Putin supporters), maar hij kan geen moment verzaken dus de greep naar de macht maakt hem een eenzaam mens.
Is de megalomane Putin in een stroomversnelling van eigen fabrikaat verzeild geraakt of controleert hij e.e.a. middels een rationele berekening of een gevoel, een instinct voor de vergankelijke macht? Hij moet een delicaat evenwicht vinden tussen de onderdrukking van de eigen bevolking en het in de gaten houden van de clique in en rond het Kremlin, reden waarom hij kennelijk ook zo desperaat is om zelfs ex-spionnen in Engeland te vermoorden. Putin leeft onder voortdurende bedreiging van een putsch, een paleisrevolutie, maar ook vanuit de bevolking kan de vlam in de pan slaan als de armoede verder toeslaat dankzij zijn economische wanbeleid.
Rationele berekening of opportunistisch kansspel? Het zwaard van Damocles bedreigt de soeverein, zowel in de klassieke oudheid als anno 2018, daar zit hem de kneep voor het fenomeen Putin.
Heer Oterdoom,
U zit op uw eigen golflengte, maar ik hoef mij niet bij u te verontschuldigen voor een feitelijk correct artikel, beredeneerd vanuit het overbekende historische perspectief dat geen nadere toelichting behoeft, laat staan “rabiate vuilspuiterij” is…. Rusland zal ongetwijfeld de door u aan dat land toegedichte epische rol gaan spelen, maar probeert u tenminste om dat te beargumenteren vanuit uw hoogstpersoonlijke filosofische of historische perspectief, dus niet alleen wat u “vindt”, zoals hier ten toon gespreid.
A propos, dit was niet mijn eerste, noch mijn laatste, artikel over Rusland dus koopt u genoeg Rennies. Als u iets anders “vindt” is dat uw goed recht, maar uw boze reacties (meervoud) blijven uw persoonlijke mening, geïllustreerd door nogal grote woorden….
Op 26.02 reageerde u namelijk ook al zo aangebrand op mijn artikel “Rusland, Iran, Hezbollah en Assad hebben in 7 jaren 500.000 Syriërs vermoord” met uw opgewonden aantijgingen als “een tendentieus en welhaast rancuneus epistel…”, vergezeld van uw kennelijk favoriete, maar misplaatste, argument inzake “gebrek aan onderbouwing mijnerzijds”. Daaruit bleek dat u slecht leest maar snel met een reactie klaarstaat.
Toen ik u op uw fout attendeerde omdat, als onberispelijke bronnen, notabene de Neue Zürcher Zeitung en Reuters door mij e x p l i c i e t vermeld waren, hield uw “aanval” natuurlijk geen steek – net als die van gisteren – want, zo schreef u vervolgens: “ bij nader inzien was dat slechts een eerste gedachte ….”, gevolgd door een rammelend betoog waaraan geen mens een touw kon vastknopen.
Bezint eer gij begint; het ontgaat mij waarom ik de enige ben op Sta-Pal wie de “eer” van uw onverdeelde attentie te beurt valt. Als het aan het kennelijk gevoelige onderwerp Rusland ligt is dat een hele opluchting; ik zou haast denken dat dit uw persoonlijke missie is.
Ik respecteer uw recht van vrije meningsuiting, maar laat dat dan wederzijds zijn (daar staat Sta-Pal toch voor?) en dan graag gebouwd op uw rationele argumenten i.p.v. maagzuur.
Als u mijn reacties citeert, wilt u dat dan wel correct doen? Ik heb namelijk nergens de woorden “bij nader inzien” gebruikt.
Daarnaast komt het mij voor dat niet ik degene ben die slecht leest. Uw (ad hominem)reacties zeggen in dezen voldoende. Een fijne dag verder.
Rusland fascineert met een rijke geschiedenis waarover ik, hoogst waarschijnlijk, meer dan de gemiddelde lezer en/of scribent van deze site heb gelezen, reden waarom ik de 20 à 30 miljoen moorden van Stalin en de meer recente, goed gedocumenteerde, gevallen van corruptie en andere wandaden van Jeltsin en Putin in feite als volledig bekend veronderstelde bij die gemiddelde lezer.
Jeltsin heeft nu eenmaal de grondwet gewijzigd zodat hij met de oligarchen een buit van zo’n $ 200 miljard kon verdelen, waarbij zijn deel rond de $ 7 miljard wordt geschat. Dat Putin o.a. een paleis bij Sochi heeft laten bouwen à raison van $ 250 mio is een kleinigheidje dat hij zich permitteerde tussen al het harde werk door, dus de villa van € 25 Mio. bij Marbella is hem vergeven, maar hij wordt op een networth van $ 44 miljard geschat.
De feitelijke inhoud van mijn bovenstaand artikel staat vast als een huis, dus vanwaar al die curieuze opwinding? Voor wie dit als “vuilspuiterij” wenst te zien kan ik –afgezien van het opgewonden taalgebruik – slechts opperen om eens wat meer tijd en aandacht te geven aan die rijke historie, zowel over de laatste eeuwen als specifiek de recente déconfiture van het communisme en de wijze waarop lieden als Jeltsin en Putin hun slag sloegen en elkaar de bal toespeelden.
Op de site van “World Socialist Web Site” ( wsws.org), gepubliceerd door het Internationale Comité van de 4e Internationale (ICFI) zal een geinteresseerde lezer een artikel van de overtuigde communist Vladimir Volkov (d.d. 26.04.2007) aantreffen waarin hij met Jeltsin de kachel aanmaakt : “..…. a new constitution was imposed giving the president practically unlimited powers and transforming the parliament into a largely decorative body. On this basis Yeltsin, who had up to this point already been ruling on the basis of presidential decrees, legitimized his power. In the middle of the 1990s wholesale privatization was carried out, in the course of which the most profitable pieces of industry were transferred through fictitious schemes into the hands of oligarchs for next to nothing. According to one estimate, approximately $200 billion worth of state property was transferred to private hands for a total of $7 billion”. Maar dat alles wisten wij toch al lang?
Jeltsin zat uiteraard voor aan de ruif, heeft royaal zijn zakken gevuld met de oligarchen en vervolgens gratie bedongen van Putin toen hij het stokje aan hem doorgaf, reden voor de volgende passage van Vladimir Volkov: “ …. Contrary to the claims of the mass media, Putin was not Yeltsin’s ‘big mistake’. His appointment was entirely in keeping with the logic of the restoration of capitalism. The new ruling elite did not want to lose its stolen wealth. As the market reforms continued, the level of social inequality in the country deepened. This raised the need for the “strengthening of the state”—that, is the repressive apparatus—and the further narrowing of even the decorative trappings of democratic governance. Yeltsin fully sanctioned this move, and Putin fulfilled this role, which was worked out by the Kremlin. Putin’s Russia was not the negation of, but rather the logical continuation of, Yeltsin’s Russia. It is no accident that Yeltsin, upon resigning, never raised any serious criticisms of the Putin administration”. (Sic!)
Ook dit was algemeen bekend en bovenstaand commentaar van Volkov – dat volledig spoort met het mijne, hoe ‘ongefundeerd’ dat ook zijn moge – is van een doorgewinterde Russische communist die tot op zijn ziel gekrenkt is, dus dat moet dan ook wel “vuilspuiterij van een Rusland hater” zijn. Ik hoop dat dit een beetje helpt met het maagzuur…