De ‘millennial’-generatie kijkt in het algemeen nogal neer op de generatie die in de Koude Oorlog zijn bestaan heeft opgebouwd. Binnen de krijgsmacht is het niet anders. Daar wordt smalend en besmuikt lachend over de Koude Oorlog ‘veteranen’ gesproken, omdat het gros niet de kans heeft gekregen om dapper te doen tijdens buitenlandse missies.
Afb: Pixabay
Overigens heeft een groot deel van die uitgezonden millennials zijn taken vanuit een beschermde positie mogen vervullen en heeft een klein percentage zich in het krachtenveld van gewapend geweld moeten begeven. Ook bij die uitzendingen kan men door het voortschrijdende inzicht van politici en militaire beleidsbepalers een hinderlijk verschil tussen generaties, krijgsmachtdelen en functies onderkennen. Maar dit terzijde, er valt hedentendage bij de krijgsmacht weinig te lachen. Door de gevolgen van het opsoeperen van het vredesdividend moet die millenial noodgedwongen teruggrijpen op de (inmiddels nagenoeg verdwenen) kennis en ervaring van het grootschalig optreden in een vier-dimensionale context. Blijkbaar heeft de militaire millennial – gemeten aan kennis en ervaring van zijn oudere Koude Oorlog collega – nog een aantal hinderlijke tekortkomingen bij zichzelf ontdekt.
Alle Menschen werden Brüder?
Het bepotelen van de menselijke geest is bij autocratische leiders en despoten altijd een speerpunt van hun beleid geweest en gebleven. Vandaag de dag is dat vooral herkenbaar in de berichtgeving van de media en het papegaaien door politici en bewegingen. Opvallend is het overdreven kopieergedrag van de westerse gevestigde media, waarvan het gros van de redacteuren blijkbaar liever lui dan moe is en bij het controleren van de juistheid en actualiteit van berichtgeving (on)bewust voortdurend in gebreke blijft.
Een stap terug naar de westerse verwachtingen na de val van de Berlijns Muur, de implosie van de Sovjet Unie en het opheffen van het Warschau Pakt.
In politieke kringen hoorde men een beetje te vaak dat het Westen uiteindelijk de Koude Oorlog had gewonnen en sloot men gretig de ogen voor restcapaciteiten van de voormalige Sovjet Unie. In het Westen waren de ogen vooral gericht op een welvarende toekomst voor Oost en West waarbij voormalige vijanden tot vrienden werden omgetoverd en de militaire – zeker de nucleaire – dreiging voor het grootste deel geëlimineerd was. Defensie kon de daarop volgende jaren wel met minder en het aantal en de hoogte van bezuinigingsrondes rezen de pan uit, evenals de bijbehorende reorganisaties (lees: opheffing en afstoting). Een verschuiving van noodzakelijke defensiegelden naar vooral linkse hobby´s, kon voorlopig niet meer worden afgeremd. En nu zich een keerpunt aftekent, trachten linkse politici uit alle macht voor hun peperdure projecten voorrang te krijgen. Het maakt niet uit hoe groot de verspilling is, als het geld maar niet naar Defensie gaat.
Na ruim 24 jaar “Alle Menschen werden Brüder” te hebben geneuried, werd het gros van de West-Europese NAVO- en EU-lidstaten wreed uit zijn comfortabele dromenwereld gerukt. Er kwam een nieuwe sheriff in town en die accepteerde niet dat het defensiehuis van West Europese (de traditionele NAVO lidstaten) in een krotstatus verkeerde. Slechts twee tot drie landen hielden zich aan de beloofde 2% BNP norm waarmee alle lidstaten hadden ingestemd; de rest ontsteeg amper het 1,5% BNP niveau. Vooral Nederland en België hadden het op dat gebied bont gemaakt. België haalde met pijn en moeite de 1% BNP en Nederland verschool zich achter zijn 1,4% BNP bruto en verzweeg dat het in feite slechts 0,7 tot 0,8% netto was. Nederlandse politici probeerden jarenlang middels een mooi geschilderde façade de schijn internationaal op te houden dat het wel mee viel met het nationale defensiehuis, maar de meeste lidstaten hadden allang door dat achter die façade een smeulende puinhoop verborgen was.
Informatie-oorlogvoering 2.0
Een voormalige KGB-kolonel had voor zijn land een andere toekomt voor ogen. In tegenstelling tot de westerse opportunisten wilde hij in een twee decennia lange regeerperiode een totaal nieuwe defensie-villawijk aanleggen, zelfs met de nieuwste raketten, gefinancierd met een niet opdrogende stroom petro-roebels. Zijn einddoel: reparatie van het imago als supermacht die op de internationale bühne de lakens zou uitdelen. Voor die overheersende Russische rol moest het westerse bolwerk, gesymboliseerd door NAVO en EU, uit elkaar gereten en gedestabiliseerd worden.
Omdat de kleine, sluwe kolonel terdege besefte dat de veranderende veiligheidsomgeving zich niet leende voor een gewapende conventionele strijd op het gevechtsveld, moest het Rusland van Poetin naar een andere optie zoeken om zijn droom van een overheersend Rusland te realiseren. Met die optie als breekijzer moesten haarscheuren gevonden worden in het optisch homogene westerse bolwerk om vervolgens die haarscheuren te verdiepen en te verbreden tot breuklijnen en vervolgens tot ravijnen. De ervaring uit de Sovjetperiode leerde dat de menselijke geest uitermate bruikbaar is om een parallelle wereld te implanteren. Tijdens de Bosnische burgeroorlog bevestigden Amerikaanse Public Relations firma´s als Ruder Finn Global Public Affairs Inc[i] en Hartman and Associates[ii] dat de westerse traditionele media en in hun spoor leidinggevende politici, manipuleerbaar en gevoelig zijn voor propaganda en misleiding. Met die twee instrumenten slaagde bijv. Sarajevo er in om de westerse publieke opinie in hun hoek te krijgen.
Hij dirigeerde daarom Informatie-oorlogvoering 2.0 onder het motto “Verhoog het moreel van de eigen bevolking en ontmoedig en demoraliseer het moreel van de tegenstander”, naar de top van zijn prioriteitenlijst. In de loop van het eerste decennium van het huidige millennium werd duidelijk dat Poetin zijn pijlen richtte op een scheuring tussen traditionele en nieuwe NAVO-lidstaten, tussen noordelijke en zuidelijke EU-lidstaten en een scheuring van de Trans-Atlantische verbinding. Aanvankelijk boekte hij resultaten door de zwakke leiding in de USA en de naïeve stijl van regeren van West-Europese politici. De bankencrisis, economische crisis, destabiliserende effecten van de migrantencrisis en aanslagen door islamitisch terroristische extremisten hebben aan die eerste successen ongetwijfeld bijgedragen. Maar die Russische destabiliserende inspanningen werden ook geremd door de crisis in de petrochemische industrie en in het spoor daarvan het opdrogen van de petro-roebel-geldstroom naar de Russische schatkist.
De negatieve effecten bleven ogenschijnlijk de uitvoering van zijn Informatie-oorlogvoering 2.0 bespaard. De groeiende integratie van staatsmedia en het oprichten van de trollenfabriek zijn daarvan de beste en duidelijkste bevestigingen. De bekendste Russische trollenfabrieken met hun media-outlets RT, Sputnik en Fancy Bear[iii] ondersteunen die pogingen met plaatjes die tekenend zijn voor hun gemankeerde wereldvisie. Er wordt aan de lopende band “nep-informatie” verspreid, die moet aantonen dat het “Westen” decadent is. Te zwak en niet bereid om zich te verdedigen. Het Westen staat op het punt om te desintegreren. Als voorbeelden worden genoemd de afscheiding van het Verenigd Koninkrijk, de EU-afscheidingsbewegingen in Frankrijk (Corsica) en Spanje (Catalonië), ego-tripperij van de Turkse despoot Erdogan, ambivalente houding van Oost-Europese landen o.m. tot uitdrukking gebracht door een sluimerende onvrede op de Balkan, Europa-kritische opstelling van Italië en oppositiepartijen in West Europa zoals Nederland, België, Frankrijk en zelfs Duitsland. Als tegenstelling worden argumenten uit de kast gehaald, die een sterk, welvarend Rusland presenteren. Een Rusland onder krachtige leiding van Vladimir Poetin. Een leider die in het kader van de propaganda- of desinformatie-oorlog het beeld schets van een militair onoverwinnelijk Rusland dat met het nieuwste materieel de westelijke ‘tegenstander’ verre de baas is.
Een andere bevestiging is het onophoudelijke kopieergedrag van door de twee propaganda-instrumenten rijkelijk verspreide nepnieuws in formele en sociale westers georiënteerde media. Een effect dat vooral in Nederland nog steeds uitbundig onder de radar is gebleven.
Omdat Nederlandse media nauwelijks in staat blijken om echt nieuws van nepnieuws te onderscheiden dan wel te lui zijn om berichten op juistheid en bronkwaliteit te onderzoeken, is Rusland mede door het kritiekloze kopieergedrag van de Nederlandse media, er in geslaagd om ook in Nederland vooruitgeschoven posten van de trollenfabriek en staatsmedia te vestigen. Het Russische ministerie van Propaganda heeft voor het betalen van hun agenten $ 1,25 miljoen per maand beschikbaar. Die Russisch georiënteerde desinformatiecentra zijn bemand met door Moskou betaalde “redacties”. De “verslaggevers” moeten de “taal” (onderwerpen, kleuring en interesse) van het lokale platform volledig beheersen en krijgen voor hun inspanningen tot $ 700 per maand uitgekeerd.
Om de schijn van onpartijdigheid op te houden, maken deze binnenlandse trollen gebruik van bestaande conservatieve of uiterst linkse websites die hun nepnieuws en informatie van andere (veelal anonieme) bronnen overnemen en vermengen met feitelijk nieuws zodat een oppervlakkige lezer of kijker de indruk krijgt dat de mening van de scribent in lijn loopt met de opvattingen van de uitgever van de outlet. Veel creativiteit hoeft de redactie van deze trollendependances niet te bezitten Al in de jaren dertig van de vorige eeuw werden dezelfde elementen in de propagandacampagnes van de NSB gebruikt. Het is opvallend hoe eenvoudig het trefwoord “Jood” uit een artikel uit het nationaalsocialistische “Volk en Vaderland” van 1933 vervangen kan worden door “immigrant” of “moslim” in een publicatie van 2018. Alles wordt uit de kast gehaald om de verdeeldheid binnen de bevolking te verdiepen, de landelijke polarisatie te vergroten en de afkeer van het huidige politieke systeem te onderbouwen. De presentatie van nieuw, uniek en onvergelijkbaar Russisch militair materieel[iv] wordt door Nederlandse beeld- en tekstmedia zonder blikken of blozen aan de kijkers en lezers verkocht. De boodschap is duidelijk! Rusland is militair beter uitgerust en het Westen is geen partij voor Rusland.
Voor het Nederlandse lezerspubliek komt daar nog de latente afkeer van het Koninklijk Huis bij, dat immers een bindend element is in onze typische klassensamenleving en dus moet worden aangepakt. Ook het antisemitisme uit de jaren ‘30 heeft een nieuwe naam gekregen in de vorm van “antizionisme” terwijl de haat tegen de Joden – achter de schermen – onveranderd is gebleven.[v]
In de USA concentreren die vooruitgeschoven posten zich op “wapencontrole”, “illegale immigratie” en “abortus” – naast “milieu” en “killer drones” – en brengen hun vernietigende effecten via sociale media over op geselecteerde segmenten van de Amerikaanse samenleving. In Europa blijken de ontwikkelingen rond immigratie, de EU en de Christelijke kerken interessante doelen te zijn.
In vorige artikelen is onderstreept hoe redacties van de zogenaamde “kritische” en “onafhankelijke“ (sic!) journalisten zonder uitzondering onder de dekmantel van publicaties uit extreem-linkse of conservatieve hoek opereren.iv De richtlijnen voor deze kleffe periodieken zijn identiek met de interne richtlijnen die het Kremlin zijn eigen trollenorganisaties oplegt:
- Polarisatie van het lezers- en kijkerspubliek;
- Vergroten van de verdeeldheid binnen de bevolking,
- Beschadiging van bindende elementen in de samenleving, zoals de geschiedenis, de Kerk en het Koningshuis, en
- Het zo veel mogelijk beschadigen van de Trans-Atlantische band tussen West Europa en de Verenigde Staten.
Daarvoor gebruiken deze outlets vanzelfsprekend informatie die de Russische staatsmedia uitbraken. Doorlopend stellen die instrumenten de uitslag van het MH-17 onderzoek, de gifgasaanslag op Skripal en dochter ter discussie terwijl grote aandacht wordt besteed aan het “criminele optreden van de fascistische staat Israël” tijdens het verdedigen van haar grenzen. Deze organisaties gebruiken ook een aantal naïeve scribenten die onwetend, doch volgzaam in hun voetsporen lopen en suggestieve informatie verspreiden over de verlaging van het Russische defensiebudget, met de verborgen boodschap dat Rusland in het geheel geen agressieve bedoelingen heeft. Even snel voorbijgaand aan het feit dat Rusland, gebruikmakend van nucleaire chantage, 750.000 man heeft klaarstaan, die wachten op het moment dat de Trans-Atlantische band sterk ingescheurd is en de USA kenbaar heeft gemaakt zich niet meer te mengen in Europese grens-corrigerende ontwikkelingen, en ook het preventief beschermen van de Oost-Europese bondgenoten op de lange baan heeft geschoven. De weg lijkt dan vrij om het Krim- en Georgië-scenario weer eens van de plank te halen. Ook het achteloos suggereren dat de bevolking van de Krim door middel van een zogenaamd “legaal en democratisch referendum” (sic!) de keus heeft gemaakt om zich aan te sluiten bij de Russische Federatie, is één van de “nepnieuws” berichten die aan de argeloze Nederlandse lezer worden voorgeschoteld.
Ieder westers land heeft zijn eigen trollendependance
Nederlandse wegkijkers proberen tegen beter weten in voortdurend te ontkennen dat ook in Nederland een nationale trollenfabriek als lange arm van die in Sint Petersburg opereert. Die vooruitgeschoven post van Moskou biedt door de FSB georkestreerd nepnieuws aan het gezapig consumerende Nederlandse lezers-en kijkerspubliek als werkelijk nieuws aan.
Slechts weinigen geloven dat Moskou daadwerkelijk acties onderneemt om Europese samenlevingen te destabiliseren en tegen elkaar op te zetten teneinde de Europese homogeniteit te ondergraven. Opvallend dat ook op dit gebied de millennials de ouderen onder ons die tijdens de Koude Oorlog ervaringen hebben opgedaan met de effecten van Informatie-oorlogvoering, gretig bestempelen als “Koude-Oorlog dinosaurussen” die niet met de nieuwe werkelijkheid kunnen leven en wanhopig trachten vast te houden aan de oude confrontatie-argumentatie van de periode 1949-1990. Het zal die “burger-millennials” vermoedelijk net zo vergaan als hun militaire broeders en uiteindelijk zullen ze te laat erkennen dat ze door Moskou en diens nationale nepnieuwsproducenten stevig bij de neus genomen zijn.
——————————————-
[i] Ruder Finn is een van de grootste public relations firma ter wereld in prive bezit met hoofdkwartieren in Amerika en China.
[ii] Hartmand and Associates Inc. Is een gerenommeerd bureau dat onderzoek doet en Public relations verzorgt sinds 1954.
[iii] “Fancy Bear”, ook bekend als: APT28, Pawn Storm, Stofacy, Stofacy Group, Sednit en STRONTIUM is een cyberspionagegroep. De groep heeft in het verleden cyberaanvallen uitgevoerd tegen verschillende Trans-Kaukasische – en NAVO partnerlanden
[iv] De laatste mededeling over de ontwikkeling van een nucleair aangedreven kruisraket die elke westers equivalent de baas zou zijn; deze bleek al na 22 kilometer neer te storten. Het enige Russische vliegdekschip Kuznetsov heeft tijdens het uitvaren een eigen sleepboot, omdat de machines van de carrier niet te vertrouwen zijn, en van de nieuwste ARMATA T-14 tank die 2400 van de T-72 en T-90 moest vervangen, zijn er slechts 79 operationeel wegens financiële problemen. Over die mislukte pogingen wordt geen woord gewijd in de Nederlandse “Kwaliteitsmedia”.