Orban

De Hongaarse premier Orban gaat met 49% van de stemmen naar huis in zijn kruistocht tegen alles wat het decadent liberale gedachtengoed, gefinancierd door Soros, onderneemt om de Visegrad-landen onder het neomarxistische juk van Juncker en Timmermans te brengen.

Victor Orban. Afb: Flickr.

Drie verkiezingsoverwinningen op rij zijn scheepsrecht en nu is het aan Orban om de neuzen der linkse stedelijke vijfde colonne te richten met een jong en fris regeringsteam. Net als in 2010 en 2014 wist Orban een 2/3 meerderheid in het parlement te behalen die het hem nu ook mogelijk maakt om grondwetswijzigingen te realiseren, hetgeen hem in 2015 bij verkiezingen (tijdelijk) onmogelijk werd gemaakt.

De versplinterde linkse oppositie lijdt aan knikkende knieën en weigerde zelfs onderling samen te werken; slechts in een links bolwerk als Boedapest was er nog (vergeefse) hoop, terwijl het binnenland als één man tegen voortwoekerend salonsocialisme stemde. Hongarije lag en ligt onder vuur van het neomarxisme van Brussel en Soros, maar door de dreigende migratie het centrale punt op zijn agenda te maken, kreeg Orban zijn overweldigende steunbetuigingen, ondanks de vele corruptieschandalen. Dat de Hongaarse  media niet in handen zijn gevallen van Soros c.s. heeft ongetwijfeld Orbans resultaat gestimuleerd maar voor alles was het grote verschil met, bijvoorbeeld, de recente Nederlandse verkiezingen dat Orban zijn electoraat ervan wist te doordringen dat de prioriteiten liggen bij de macro-problemen zoals Merkel’s opgedrongen massamigratie, islamisering, veiligheid en de economie. Dit terwijl in Nederland het geneuzel over microproblematiek of zelfs niet bestaande, ideologische “problemen” zoals als het klimaat, racisme en discriminatie blijvend het falen der Haagse elites kon verhullen en hun greep op het pluche kon bestendigen.

Dat een arrogante Timmermans het bestaat om de aanval op een lid van de Visegrad-groep als Polen te openen op grond van een vermeende  schending der trias politica is ongehoord, omdat het volkomen verlinkste en verziekte Duitsland niet eens een grondwettelijke scheiding der machten kent; reden waarom een salonsocialist als De Maizière zowel rechters als O.M. kon benoemen en zich actief bemoeien met zijn corrupte instructies aan hen inzake vervolging en veroordelingen, waarbij in principe ruim baan wordt gegeven aan de islamisering van Duitsland en de pers vrijwillig dit fenomeen onder het kleed veegt.

Duitsland is hèt voorbeeld van een door Big Brother gedomineerde “justitie”!

Dat Hongarije, Polen, de Tsjechen en de Slowaken scherp inzien hoe West-Europa steeds verder afglijdt op het glibberige ideologische pad en zich daar ook tegen wapenen, valt alleszins te billijken. Dat D66-politici dit niet willen inzien en in Brussel aan lidstaten punten willen gaan geven voor hun “democratische gehalte” is slechts een salonsocialistische variant op ‘koekhappen’, maar duidt slechts op hun kortzichtige drang naar eigenbelang en hun daarmee samenhangende, ondemocratische  kwaadwilligheid.