Af en toe worden Nederlanders die zich niet laten misleiden door opgefokte berichten uit het linkse media kartel, verwend door helder en puntig schrijvende columnisten. Vorige week hebben twee van die columnisten de serieuze lezer met de neus in de juiste kompasrichting kunnen zetten.
Van Aartsen. Afb. Flickr.
Nausicaa Marbe die in de Telegraaf onder de titel “Blaatmans en zijn Krakerspardon” de waarnemend burgemeester van Amsterdam fileert en Pamela Pinas die zich op de website opinieZ.com in haar column “Diversiteitsdisclaimers en positieve discriminatie” afvraagt of deugprofilering inderdaad beschouwd moet worden als de melk en honing van onze maatschappij. Het aanvullen van de vocabulaire met twee door de columnisten gebruikte termen is een welkome bonus van de twee teksten.
Antiprofiel
Marbe omschrijft een antiprofiel als “iemand die niet helemaal meer goed bij is, die de werkelijkheid niet kan bijbenen; iemand die zich verloren heeft in oosterse esoterie die alle handelen afwijst, want problemen lossen zich met de tijd vanzelf op”.
Aan dat beeld beantwoordde van Aartsen al in zijn periode als burgemeester van Den Haag. In Den Haag heeft hij nooit een vuist willen maken tegen oprukkende tribale normen en waarden waarop de islam gebaseerd is. Hij voerde een beleid van omarming, van resp. overdreven tolerantie voor de niet-westerse migrant. Salafisten die tijdens de jaarwisseling samen met politie functionarissen in verschillende Haagse buurten patrouilleerden om orde en rust te bewaren. Uitgenodigde haatpredikers die rustig in een moskee of tijdens een besloten vergadering hun gif mochten verspreiden. Blijkbaar vond hij het vanzelfsprekend dat hele wijken zich afkeerden van het westerse samenlevingsmodel en het leven invulden zoals ze dat gewend waren in hun thuislanden in Noord Afrika, Anatolië en Midden Oosten. Hoewel Den Haag de Gonsalvesprijs kreeg voor de aanpak van radicalisering en terrorisme (je vraagt je dan af welke tokkies in de commissie zaten), durfden van Aartsen c.s. niet om onverwachts tussen zonsondergang en zonsopgang de Transvaalbuurt, Schilderswijk of Spoorwijk binnen te stappen[i].
De warme relatie die van Aartsen had met Salafisten in Den Haag, heeft hij aangevuld met een uitermate begrijpelijke opstelling t.o.v. uitgeprocedeerde ruifgraaiers, die het de normaalste zaak van de wereld vinden om leegstaande en tijdelijk verlaten bewoonde woningen te kraken. Volgens eigen zeggen dient van Aartsen de rechtstaat door krakers die illegaal woningen bezet houden, met rust te laten en daar gewoon te laten zitten. De rechtbank heeft die onbegrijpelijke instelling gesanctioneerd door de illegalen tot juni de tijd te geven om een oplossing voor hun eigen gecreëerde probleem te vinden. Tot die tijd mogen ze niet worden uitgezet. Ook zou het kraken stiekem de schuld van huis eigenaar Ymere zijn.
Hoe het ‘kraken door illegalen’ rijmt met het dienen van een rechtstaat, is voor een nadenkend mens niet te begrijpen. Voor de mens die de realiteit beziet als het beeld wat zijn ogen in zijn hersenen projecteert en niet als een onrealistisch wensbeeld, negeren OM, politie, meerderheid van de gemeenteraad en de burgemeester bewust wetsovertredingen en marginaliseren ze de angst in de buurt. Het is voor hen duidelijk de ver-van-mijn-bed show. Per slot van rekening hebben zij noch hun familieleden enige last van die zielige kansloze krakers.
Wacht even, van Aartsen komt met nog een andere redenen waarom niet hij maar iemand anders moet ingrijpen. Het OM moet de wet handhaven, die moet beslissen over een mogelijke ontruiming. Van Aartsen onttrekt zich net als in Den Haag aan zijn verantwoordelijkheden binnen de gemeentelijke veiligheidsdriehoek. Hij onttrekt zich aan zijn verantwoordelijkheid om sturing te geven aan OM en politie en vraagt zich daarbij niet af waarom zijn voorganger van der Laan wel die verantwoordelijkheid op de gewenste manier invulde.
Uit meerdere gebeurtenissen en ontwikkelingen is duidelijk geworden dat -zoals Marbe het uittekent in haar column- een illegaal lak kan, mag en moet hebben aan wetten, behalve als het voordelig voor de betreffende illegaal uit kan pakken. Het bevestigt eens te meer een door overheden en activisten bewegingen ondersteunde onbarmhartige profiteursmentaliteit gelardeerd met haat. Het land dat de asielaanvraag afwees, moet boeten.
Deugprofilering
Volgens Pinas probeert (een deel van) onze samenleving prestaties en kennis te vervangen door geslacht, identiteit en emoties. Omdat progressief Nederland diversiteit en inclusiviteit als melk en honing van onze maatschappij bestempelt, is die trend herkenbaar bij de vulling van links georiënteerde overheden, instituties, onderwijs en zorginstanties. Diversiteit en inclusiviteit zijn begrippen die als deugprofilering worden gebruikt om openheid en tolerantie uit te stralen. Iedereen moet meegaan in de diversiteitdisclaimers en positieve discriminatie. Linkse idealisten gaan er gemakshalve aan voorbij dat positieve discriminatie nog steeds discriminatie is en indruist tegen Artikel 1 van de grondwet. Mensen mogen en moeten niet op basis van geslacht of afkomst geselecteerd worden, ook niet wanneer aan in strekking en toonzetting negatieve term een positieve en optimistische draai gegeven wordt door het woord positief ervoor te zetten.
Het linkse segment van de Nederlandse samenleving kan de boodschap dat diversiteit en inclusiviteit als melk en honing van onze maatschappij moeten worden beschouwd, alleen aan de rest van de Nederlandse samenleving verkopen als die met data onderbouwd wordt. Het zou interessant zijn om te onderzoeken of kwantitatieve selecties zoals positieve discriminatie en diversiteitdisclaimers, (vooral de lagere) overheden, bedrijven, universiteiten en zorginstanties op de langere termijn ook beter laten functioneren. Kijkend naar de bestuurschaos in de grote steden en de progressief oplopende zorgkosten, weet een scherpe waarnemer op basis van resultaten en prestaties het antwoord wel. Die laat zich niet leiden door het fenomeen van de deugprofilering, maar volgt liever de vaststelling van de Amerikaanse psycholoog Jordan B. Peterson. Die constateerde dat samenlevingen waar studies, posities en functies worden vervuld door middel van keuze, beter functioneren dan een samenleving waar ze worden vervuld door middel van dwang (quotum streven) of extra stimulans (positieve discriminatie).
Vaststelling
Leo Dorrestijn verwoordde de effecten van levende antiprofielen en deugprofilering in een van zijn laatste prikborden op een treffende wijze: “het lijkt erop dat er een geheim regeerakkoord bestaat, waarin is opgeschreven wat het kabinet allemaal niet gaat doen: wetten handhaven, illegalen uitzetten, krakers arresteren, openheid geven over Brusselse besluiten, foute curatoren aanpakken, de zorg saneren, werklozen aan het werk zetten, verspillingen beëindigen, misbruik van ontwikkelingshulp stoppen, Jihadisten en foute imams uitwijzen, graaiende bestuurders afrekenen, MH-17 afwikkelen, de macht van de milieumaffia reduceren etc. etc.
Kortom, alles waar een beetje ruggengraat bij nodig is”.
————————————————–
[i] Zie artikel “Diversiteit in de Polder” en “Diversiteit Manipulatie”.
Goed dat Nausicaa in de voetsporen van Pamela Hemelrijk durft te treden! Bravo.