Diversiteit. Een term die, net als racisme, veelvuldig gebruikt wordt om ongewenste tegengeluiden uit vooral de conservatieve hoek te doen verstommen of eigen wensen te versterken. Een term als enige oplossing voor uiteenlopende problemen.
Afb: pixabay
Een term waarvan de werkelijke betekenis is gekaapt door het politieke kartel, actiegroepen en linkse Gutmensch-bewegingen. Meer vrouwen in verantwoordelijke functies, hoge posities, in het kabinet, parlement? Diversiteit! Meer artiesten met een andere etnische achtergrond bij de beeldmedia? Diversiteit! Uiterlijk voorkomen afwijkend van het blanke ras en vertegenwoordigers van de vrouwelijke – of LBGT-categorie, liefst een combinatie, overstijgen onder de huidige omstandigheden de vraag naar kwaliteit en talent. De consequenties daarvan zijn te zien in regering, parlement en geld genererende en absorberende instanties. Het gebrek aan kwaliteit versterkt de ondoelmatigheid en ineffectiviteit, waarvan de samenleving de dupe wordt.
Diversiteit
Op de website opinieZ.nl heeft Pamelia Pinas haar visie op het gebeuren op de Nederlandse schermen laten schijnen en persoonlijk kan ik me in haar bespiegelingen vinden. Voordat de belangrijkste van haar vondsten op papier worden gezet, is het relevant om na te gaan wat in de Nederlandse encyclopedia en uitleggevende websites onder diversiteit wordt verstaan. Daar ontstaat al een probleem, omdat er 21 verklaringen gegeven worden. Eenentwintig! Die eenentwintig hebben gelukkig gemeen dat de nadruk wordt gelegd op verscheidenheid en variatie, maar ook kan duiden op afwisseling en differentiatie. Een hoge mate van verschillen in uiterlijkheden, karaktereigenschappen, cultuur, ideologie, religie, vorming, beroepen, sekse en niet vergeten interesses. Geen ruimte geven aan alleen de gedachtespinsels van een ideologische en/of religieuze beweging. Geen ruimte voor het primaat van de vrijheid van meningsuiting, drukpers, vergadering en alleenrecht van demonstratie en protest voor en door de policor politicus en linkse Goedmensch.
Het politieke kartel creëert een mediakartel
Pamela Pinas[i] verwoordt op opinieZ.com voortreffelijk de gevoelens van de doorsnee Nederlander over de kwaliteit van de beelden die via de beeldschermen de huishoudens binnenvloeien. Een opmerking van Carlo Strijk (wie kent die man eigenlijk?) die in het NRC beweert dat met de verdwijning van Humberto Tan de diversiteit op de Nederlandse televisie ‘weer terug is bij af’, dwong haar een duidelijk antwoord te geven. Zij benadrukt daarin dat bij de linksgeoriënteerde medemens de term diversiteit vooral verbonden wordt aan etniciteit en sekse en niet aan de keuze van onderwerpen en gasten aan tafel, die beantwoorden aan de term diversiteit qua afkomst, opleiding, werk, woonplaats, geslacht en standpunten. Diversiteit toegesneden op sekse en etniciteit doet echter het beeld oproepen van een gebrek aan diversiteit. Tot zover Pinas in haar artikel.
In de loop van het huidige millennium is die broodnodige diversiteit vakkundig de nek omgedraaid door het links georiënteerde mediakartel en het grachtengordelwereldje verpersoonlijkt door steeds dezelfde gezichten in allerlei programma´s. De zich journalistiek noemende televisie wordt volgens haar gemaakt door een klein clubje mensen dat belang heeft bij het uitnodigen van dezelfde mensen en het behandelen van dezelfde politiek-correcte thema’s. Dit geldt ook voor de ogenschijnlijke kritisch humoristische Zondag met Lubach (ZML), waarin de presentator iedereen uit de Nederlandse politiek van A tot Z op de hak neemt. Iedereen behalve Ollongren, omdat de partner van minister Ollongren de televisieproducent voor ZML is (Irene van den Brekel) en dus levert Lubach op iedereen kritiek behalve op onze censuurtsarina. Het geeft een indruk van de bestuurbaarheid van de kritische Lubach en doet de wenkbrauwen fronsen bij de procedure die resulteert in de uitreiking van de Televizierring.
Een volumineus segment van kijkend Nederland ergert zich in toenemende mate aan de steeds langer durende reclameblokken vol stompzinnige in beeld gebrachte reclameboodschappen, het groeiend aantal pulpprogramma´s en het voortdurende geparadeer van matig of nauwelijks enig talent bezittende, zich bekende Nederlander noemende personen. Bij de zogenaamde praatprogramma´s wordt genavigeerd op de kompasrichting het hebben en houden van het goede linkse gevoel; ontbreken doorlopend woord en wederwoord, ontberen discussies en debatten toetsbare feitelijkheden, blijken respect en fatsoen alleen gebruikt te mogen worden door de linkse Gutmensch om ongewenste meningen de grond in te boren en eigen gekrijs en botte hufterigheid te rechtvaardigen. Nieuwsprogramma´s brengen eenzijdige propaganda, omdat het in hun berichtgeving ontbreekt aan neutraliteit om de kijker te informeren. Er wordt gedemoniseerd, gepolderd, negatief geframed in de trant van racist, seksist, fascist, homofoob, etc. Zogenaamde ontspanningsprogramma´s die doorlopend gevuld worden met leuk doende, om de eigen grappen lachende bekende Nederlander die door dat irritante gedrag steeds meer mensen in het harnas jaagt. Beschouwend door dat prisma is van diversiteit weinig te bespeuren.
Herhaaldelijk krijgt de kijker het idee dat de poel waaruit publieke en commerciële zenders putten om hun programma´s te vullen, uit een zeer beperkt aantal personen bestaat dat aan het werk gehouden moet worden. Die zogenaamde bekende Nederlanders die als het hen voor de wind gaat, zich beklagen over de indringende invloed van de media in hun privé bestaan en de media opbellen als ze iets te lang ontbreken op de voorpagina´s. Ze strijken veel geld op om hun glitterwereldje op peil te kunnen houden. De bekende Nederlander die overal een mening over heeft en niet eens beseft te worden gestuurd door de wind die doorlopend vanuit dezelfde richting waait, en bovendien de arrogantie heeft te denken dat zijn of haar mening van waarde is bij de discussie over schier onoplosbare problemen. Niet eens in de gaten heeft dat die mening de polarisatie van de samenleving alleen maar versterkt. Ook vanuit die invalshoek beschouwd, blijkt dat er weinig diversiteit bij publieke en commerciële zenders te bekennen is.
Het verklaart dalende kijkcijfers; mensen raken uitgekeken op hetzelfde groepje gasten met dezelfde boodschappen en meningen. La La Land-televisie, gecreëerd door en voor de grachtengordel, heeft zichzelf iets te serieus genomen en zal genadeloos door de kijker worden afgeserveerd.
Follow the money
Om de belangen van een organisatie te achterhalen, is het altijd goed om de geldstroom te volgen. De RTL groep is sterk gecommitteerd met Bertelsmann AG van o.m. Boll.com, Soros, Bilderberg en Juncker/EU. Bertelsmann haalt 80% van zijn omzet uit Europa en promoot daardoor enthousiast het sterke Europa. De Sorosbeweging spant zich al decennia in voor een homogeen, verenigd Europa dat zijn ideeën over de invulling van de samenleving uitdraagt. Beide streven naar een sterk, steeds verder geïntegreerde EU. Ondanks het diep gecultiveerde imago van een objectief en onafhankelijk RTL Nieuws, zijn er in het concern dus grote belangen bij pro-EU-berichtgeving. Weinig divers dus.
Huidige diversiteitstatus van medialand
De Nederlandse debatcultuur en de vrijheid van meningsuiting verdrinken in het politiek-correcte bad waar de eenzijdige massamedia ons in onderdompelen. Wegkijken en doodzwijgen is de norm geworden. De vrijheid van meningsuiting is veranderd in de vrijheid van steeds dezelfde meningsuiting[ii]. Wat is het gevolg geweest van het gebrek aan diversiteit, van het wegpoetsen van woord en wederwoord, van het gebrek aan respect voor de mening van een ander? Van de veel geprezen Nederlandse tolerantie? Boer Koekoek werd weggehoond, Janmaat in de gevangenis gezet en werkeloos gemaakt, Pim Fortuyn vermoord, Wilders veertien jaar zwaar beveiligd, Baudet door druiloor Pechtold en zijn slippendragers gedemoniseerd. Hopelijk eindigen Wilders en Baudet door het voortdurende gestook van het politieke kartel niet als Pim Fortuyn op de koude straatstenen van een van onze steden.
In Nederland is Voltaire´s uitspraak “Al ben ik het hartgrondig met u oneens, ik zal vechten voor uw recht om het te mogen zeggen’? door het policor-segment allang op de vuilnisbelt gegooid. Diversiteit heeft bij politiek en media kartel dankzij de steun van het grachtenwereldje en de linkse Gutmensch een sterk beperkte, links georiënteerde strekking gekregen.
—————————————
[i] Artikel “La La Land bubbelt maar door” 16 maart 2018 op website opinieZ.com.
[ii] Dolf van Wijk in zijn 11 maart 2018 artikel “Waar is de Nederlandse debatcultuur gebleven?”, website opinieZ.com