Cut the crap, give me the figures

Gaan we het eindelijk beleven dat de realiteit weer datgene is wat U en ik met onze ogen en oren waarnemen? Wanneer we de schrikreactie van Eelco Bosch van Rosenthal op de benoemingen van John Bolton en Mike Pompeo als graadmeter nemen voor de gevoelens van de policor samenleving, lijkt het er wel op.

Afb: Flickr.

Uri van As maakt ons in zijn 25 maart 2018 artikel “Bolton is een Beest” deelgenoot van de schokgolven die Trumps nieuwe Buitenland Beleid Trío bij de policor gemeenschap vermoedelijk heeft veroorzaakt. Met Bolton als Nationale Veiligheidsadviseur geflankeerd door Nikki Haley in de UN en Mike Pompeo op BuZa zullen de verhoudingen met UN, Palestijnen, Iran en Noord Korea op zijn kop zetten.

Die verschuivingen betekenen ook het wegpoetsen van de laatste naar het beleid uit de Obama periode neigende functionarissen (McMaster en Tillerson). De effecten van die veranderingen zullen intern het eerst te zien zijn in de stroom Obama loyalisten die gedwongen worden om BuZa en Veiligheidsamenleving te verlaten en in de verhoudingen met Palestijnen en Iran. Omdat de geesten in het WH ervan overtuigd zijn dat kernwapens in handen van despoten en autocraten wel het laatste is wat de westerse wereld nodig heeft, zal dat nieuwe buitenlandteam niet toestaan dat islamitische despoten en totalitaire leiders kunnen beschikken over kernwapens en raketten om de wereld te bedreigen en te gijzelen. Maar wie is John Bolton eigenlijk?

John Bolton, at your service

In de manier waarop John Bolton door Bosch van Rosenthal als spreekbuis van de Nederlandse traditionele media wordt beschreven, is angst voor komende veranderingen te horen. Maar wie is John Bolton eigenlijk? Het is overduidelijk dat hij zich niet wenst te conformeren aan het policor denken en doen. Het is ook duidelijk dat Bosch van Rosenthal de talenten van Bolton schromelijk onderschat. Vermoedelijk verraadt de titel van zijn in 2007 verschenen biografie “Surrender Is Not an Option: Defending America at the United Nations” zijn opstelling tegenover multilaterale instituties, globale overeenkomsten en de status van de hedendaagse diplomatie die volgens hem allemaal de belangen van de USA niet dienen.

Hij strijdt tegen nationale en internationale bureaucratie en kent als geen ander de wandelgangen en achterkamertjes van de internationale politiek; kent alle hoofdrolspelers bij naam en zegt hen waar het op staat. Bolton is ook wars van de ideeën van neoconservatieve om aan nation building te doen. Voor hem eindigt een militaire interventie of een vredesoperatie zoals westerse policor politici het graag benoemen, met het omverwerpen van het ongewenste regime. Wat daarna gebeurt, is volgens zijn visie een verantwoordelijkheid van de bevolking. Met natuurlijk toezicht door de winnende partij om een herhaling te voorkomen. Met Bolton haalt Trump een man binnen die onder George H.W. Bush een diplomatiek team leidde dat door een niet aflatende druk in de VN met succes de beruchte antisemitische Zionisme-is-Racisme-resolutie[i] wist te herroepen. Dat zijn precies de vaardigheden waaraan de wereld op dit moment dringend behoefte heeft. Directheid en betrouwbaarheid worden weer de norm in het buitenland beleid.

In de Reagan en Bush Sr perioden had Bolton te maken met Iran, Noord Korea en Rusland en 20 jaar later lijken de tijden niet te zijn veranderd, omdat de USA opnieuw of wellicht is steeds beter op zijn plaats – te maken heeft met die drie landen. Daarom is het interessant en relevant omuit de teksten van zijn biografie zijn opstelling tegen die drie landen in kaart te brengen.

• Noord Korea[ii]: The Democratic Peoples Republic of Korea (DPRK) will never give up nuclear weapons voluntarily.Bolton liet de kernwapen overeenkomst klappen die tijdens de Clinton periode was gesloten, Hij was van mening dat Noord Korea zich niet aan de afspraken had gehouden en zou volgens hem voortdurend de boel blijven belazeren. Boltons advies zal doorslaggevend zijn voor opstelling en inhoud van de vermoedelijke bilat met Noord Korea in mei 2018.
• Iran: Throughout George W. Bush’s presidency, Iran’s nuclear weapons ambitions were a constant problem. Iran’s goals never changed, but the administration’s goals were too often in flux, and not pursued as consistently or as relentlessly as they might have been.” Bolton geeft de EU, het Amerikaanse diplomaten corps en de Bush regering de schuld voor hun milde opstelling t.o.v. Iran. Hij denkt ook dat de voortdurende kritiek op de inval in Irak in 2003 er mede oorzaak van is dat Bush zijn toon verzachtte. Boltons visie en opstelling is belangrijk, omdat Trump in mei zal beslissen of hij uit de kernwapen overeenkomst met Iran zal stappen. Bolton is sterk tegen de overeenkomst en signalen wijzen er op dat de USA zich uit de overeenkomst zal terugtrekken.
• Rusland: The Bush administration has lost whatever illusions it had about the direction of Putin’s Russia, and it is certainly hard now to find much that is encouraging in the direction of either Russia’s domestic or its international policies. Ondanks de veranderde tijden en de gewijzigde politieke accenten, is en blijft Bolton kritisch op het Rusland van Poetin. Het is interessant om te zien of hij Trump die tot nog toe redelijk positief t.o.v. Rusland staat, kan overtuigen om een hardere opstelling in te nemen.
• Zuid Korea: Bolton bekritiseert de “sunshine policy” die het zuidelijke deel van het Koreaanse schiereiland decennia voert. Vooral de uitvinder van dat verontschuldiging beleid t.o.v. het noorden, Kim Dae Jung, moest het herhaaldelijk ontgelden. D huidige president vaart nog steeds op de koers van Dae Jung. Omdat Bolton sterk gekant is tegen dit beleid is het onduidelijk wat de USA in de nabije toekomst gaat doen.
• UN: “a sounding board for anti-Western and specifically anti-American criticism…viewed in America as ineffective at best, and adverse to U.S. interests and deeply corrupt at worst.” Tijdens zijn teneur als US ambassadeur bij de UN heeft hij herhaaldelijk benadrukt dat de UN door zijn verstikkende bureaucratie getransformeerd moest worden. Bovendien is hij van mening dat multilaterale instituties en overeenkomsten, de Amerikaanse sterkte in de wereld ondergraaft.
• EU: Bolton heeft aan de EU en nog grotere hekel dan aan de UN. We cannot ignore the EU’s proclivity to avoid confronting and actually resolving problems, preferring instead the endless process of diplomatic mastication. In certain circumstances, this approach may have its uses, but for the EU, it is essentially now their solution to everything, Hij heeft herhaaldelijk te kennen gegeven de policor instelling van Europa af te wijzen. Daardoor worden problemen nooit opgelost maar doorlopend op de lange baan geschoven. Europa heeft zich in de jaren na publicatie van zijn boek steeds meer tot een blok weten te ontwikkelen waar de neuzen optisch naar een kant wijzen. In zijn functie als NSA zal hij frequent tegen dat Europese blok moeten strijden. Gelukkig voor hem deelt Trump zijn mening over Europa.

In zijn boek presenteert hij helder wat de prioriteiten van Amerika zouden moeten zijn en hoe de USA die prioriteiten zou moeten nastreven. De laatste jaren is de wereldvisie van Bolton niet veel veranderd en dus zal zijn opstelling t.o.v. de bovengenoemde staten en instituties, niet veel veranderd zijn. Het grote probleem is dat niet iedereen in de wereld zijn visie deelt. Hoe dan ook het binnenhalen van Bolton en Pompeo betekent een definitieve breuk met het besluitloze en uitzichtloze buitenland beleid uit de Obama periode,

Cut the Crap, vertrekpunt voor een ander soort realisme

De benoeming van Bolton betekent vermoedelijk het einde van de Iran kernwapen overeenkomst, het hernieuwd instellen en verscherpen van sancties, het opvoeren van de politieke en militaire druk op Iran en Noord Korea, vermoedelijk het snijden in de bijdragen aan de UN en een zuivering van de National Security Council (NSC). Wanneer Bolton´s opstelling t.o.v. de genoemde landen en instituties niet is veranderd, zal het echte realisme in het Amerikaanse buitenland beleid de boventoon gaan voeren. Geen gezever en gepamper meer, geen hang naar Obama tijden (zoals McMasters toestond onder het motto “er zijn alleen goede en slechte staffunctionarissen”) maar keiharde afspraken met sancties als men zich niet aan de gemaakte afspraken houdt. Wat een verademing zal dat zijn.

Vanuit die invalshoek beschouwd komt de uitspraak van Merkel tegen Netanyahu in de wandelgangen van het Economisch Forum in Davos, dat een terugtrekking van de USA uit het Iran akkoord het westen zou splijten en het Midden Oosten in oorlog zou onderdompelen, dom en arrogant over: “De VS en Israël komen tegenover Duitsland, Frankrijk en Engeland te staan gesteund door Rusland, China en Iran. Is dat wat je wil?”. Alsof Merkel in staat zou zijn het roer van een tijdelijke alliantie met Rusland, China en Iran in handen te krijgen. Alsof ze Engeland met het Brexit gebeuren voor de deur, kan overtuigen plaats te nemen in haar gedeukte VW kever. Een Merkel die binnenskamers steeds luider en vaker te horen krijgt, dat ze haar politieke opstelling drastisch moet wijzigen. Een Merkel die in de nabije toekomst met een groeiend aantal morrende Bundestaten zal worden geconfronteerd. Een Merkel wier regeringsploeg nu al barsten vertoont. De Duitse babbelbox zal het Amerikaanse viermanschap echt niet kunnen temmen en vermoedelijk zal het niet lang duren voordat zij haar grootspraak terug moet nemen.

Zelfs zijn critici oordelen dat Bolton een intelligente en doelgerichte man is, een infighter met scherpe ellebogen op zoek naar de zwakke delen van de romp, en ze erkennen dat hij een goede media antenne bezit. Het zijn die talenten, die karaktereigenschappen en de mogelijkheden die zijn positie in het Witte Huis zullen bieden, die de vertegenwoordigers van de Deep State angst inboezemen.

Met Bolton, Haley en Pompeo als schatbewakers van Trump zal de uitspraak “cut the crap, give me the figures” nog vaak te horen zijn.

—————————————————

[i] UNSCR 3379 van 10 november 1975.

[ii] Zie artikel “The Legal Case for Striking North Korea First” in de Wall Street Journal.