Waarom de EU gedoemd is te mislukken

In de afgelopen week plaatste het megalomane en lawaaiïge Europarlementslid Guy Verhofstadt een tweetje met de tekst “Thumbs up if you want a United States of Europe!”, voorzien van de hashtags #IamEuropean, #WeAreEurope en #FutureOfEurope.

Afb: flickr

Het leverde 3.754 vind-ik-leuks op en 1.154 retweets van de 265.000 volgers van Verhofstadt op een slordige 500 miljoen ingezetenen van de lidstaten van de Europese Unie. Men zou zich daar in Brussel eens heel erg goed moeten gaan afvragen of zo’n Verenigde Staten van Europa nu eigenlijk wel haalbare kaart is – al vermoed ik dat Brussel niet bereid is om daarover een referendum te houden vanwege de vermoedelijk onwelgevallige uitslag. Waar kennen we dat toch van..?

Alleen al op basis van historische gronden ben ik van mening dat de Verenigde Staten van Europa een utopie zal blijken en dat kan uitstekend worden onderbouwd. De periode namelijk, dat Europa op zijn langst een soort van verenigd was, was gedurende het hoogtepunt van het Romeinse rijk. De Romeinen kwamen, ondanks dat het gehele Middellandse Zeegebied onder hun controle was, in noordelijke richting echter niet verder dan de Rijn en Scandinavië was al helemaal ‘nicht in Frage’. De geschiedenisboeken spreken letterlijk boekdelen. Wel werd er aantoonbaar uitgebreid handel gedreven benoorden de Rijn, waar ‘onze’ Friezen een spilfunctie in vervulden.

Zo’n 300 jaar na de val van het Romeinse rijk kwam de Frankische koning en latere keizer Karel de Grote aan de macht. Hij vestigde een rijk dat Midden- en West-Europa besloeg, maar het Iberisch schiereiland, de Britse eilanden en Scandinavië maakten daar geen deel van uit. Na de dood van keizer Karel in 814 n.Chr. brokkelde het rijk weer af. Na een troebele tijd ontstond het Heilige Roomse Rijk – een loshangend verbond dat niet echt veel verder strekte dan de Duitse gebieden – en daaraan gekoppeld de opkomst van het Huis Habsburg. Dit leidde, onder meer door de uitgekiende huwelijkspolitiek van de Habsburgers en de uitgestrekte koloniën in Zuid-Amerika, uiteindelijk tot het enorm uitgestrekte gebied van ‘onze’ keizer Karel V, waarin met uitzondering van Frankrijk, de Britse eilanden en opnieuw Scandinavië ‘de zon nooit onderging’. Na Karels abdicatie in 1555 werd het gebied echter verdeeld en ontstonden de facto de Spaanse en de Oostenrijkse tak van het Huis Habsburg.

De volgende poging was de vestiging van het Franse keizerrijk onder Napoleon Bonaparte en nu gaan we voor het eerst iets zien wat enigszins lijkt op een vroege vorm van een verenigd Europa. Buiten het Franse keizerrijk zelf, bestaande uit Frankrijk, de Nederlanden en een gedeelte van het Apennijns schiereiland, waren er ook nog de door Frankrijk bezette gebieden zoals het Iberisch schiereiland (zonder Portugal), de Duitse gebieden, een deel van Polen en het overige deel van het Apennijns schiereiland. Daarnaast waren er bondgenootschappen aangegaan met Denemarken (inclusief Noorwegen) en het Oostenrijkse keizerrijk. Zoals bekend deed Groot-Brittannië ook toen al niet mee en aan de andere kant werd het Napoleontische gebied begrensd door het Russische keizerrijk en het Ottomaanse rijk. Met de val van Napoleon in 1813 kwam hier een einde aan.

Ruim 100 jaar later, in 1938, werd opnieuw een poging gedaan, die werd ingezet door de Anschluss van Oostenrijk bij nazi-Duitsland. Dat markeerde het begin van een gebiedsuitbreiding door de nazi’s die inclusief de bondgenootschappen geheel Europa omvatte, uitgezonderd Groot-Brittannië, Zweden, Spanje en Portugal, en zich met het bezette Karelië (door de Finnen), de Baltische staten, Wit-Rusland, Oekraïne, het Donetsbekken en de Kaukasus tot diep in de Sovjet-Unie uitstrekte. Doordat de nazi’s hun hand vèr overspeeld hadden en in de Slag bij Stalingrad een ongenadig pak slaag van Stalins troepen kregen, waarna de opmars van het Rode Leger richting Berlijn werd ingezet, kwam hieraan na 7 jaar vol verschrikkingen gelukkig een einde. Jammer was alleen wel, dat het Europese continent daarna werd verdeeld in het Oostblok onder Sovjet-heerschappij en het vrije Westen; het ene totalitaire systeem werd opgevolgd door het andere.

Gedurende de periode van de Koude Oorlog werden allerhande pan-Europese verdragen gesloten, ingeleid door de totstandkoming  van de Benelux, de EGKS en uiteindelijk de EEG. Op militair vlak kwamen de NAVO en haar Sovjet-tegenhanger Warschaupact tot stand. De Val van de Muur van 1989 en de ontbinding van het Warschaupact, gevolgd door de implosie van de Sovjet-Unie in 1991, maakten een einde aan het Oostblok. In 1992 kwam het Verdrag van Maastricht tot stand, dat het begin markeerde van de Europese Unie zoals we die thans kennen en waarbij inmiddels een groot aantal voormalige Oostbloklanden is aangesloten. Ook de NAVO is inmiddels ruimschoots in oostelijke richting uitgebreid; dit in weerwil met de afspraken die destijds zijn gemaakt met de toenmalige Sovjetpresident Gorbatsjov en zeer tegen de zin van de Russen. En juist datzelfde Rusland zou in de toekomst nog wel eens een bijzonder belangrijke rol kunnen gaan spelen in onder meer de voedsel- en energievoorziening van Europa.

Het getuigt niet bepaald van een vooruitziende blik, laat staan van enige intelligentie, om dan economische sancties tegen dat land te nemen. Dat gaat vroeger of later nog wel eens  als een boemerang terugkomen. Rusland voelt zich kennelijk nogal bedreigd door de uitbreiding en omsingeling van en door de Europese Unie en de NAVO, zeker met al het NAVO-vlagvertoon in de Baltische staten. Daarnaast wordt er met beschuldigende vingers in de richting van Rusland gewezen als het gaat om inmenging in Amerikaanse verkiezingen, trollaccounts op sociale media, het hacken van computers en de verspreiding van nepnieuws, waarvoor elk tastbaar bewijs en gefundeerde onderbouwingen ontbreken; CDA-Europarlementariër Esther de Lange ging zelfs volkomen de mist in met haar speech op 17 januari jl. waarin zij vol geestdrift stond te oreren over nepnieuws en trollaccounts aangaande het Oekraïnereferendum, terwijl die kwestie in werkelijkheid  vlucht MH17 betrof. Ook de DDoS-aanvallen op banken van afgelopen week werden aan de Russen toegedicht, terwijl die in werkelijkheid door de 18-jarige snotaap Jelle S. uit Oosterhout waren gepleegd.

Het moet inmiddels volkomen duidelijk zijn dat de EU haar hand ruimschoots heeft overspeeld en in haar huidige vorm op instorten staat. De onderlinge verschillen zijn veel te groot en Vollidioten als Verhofstadt en Juncker streven naar en brallen over een Verenigde Staten van Europa, terwijl Groot-Brittannië al uitstapt en separatisme aan de orde van de dag is in onder meer Schotland, Catalonië en ook Vlaanderen; Tsjechië en Slowakije waren al uit elkaar gegaan na het einde van de Sovjet-overheersing; Joegoslavië viel uit elkaar na een bloedige burgeroorlog en Kroatië en Slovenië zijn onderling nog immer verwikkeld in een grensdispuut; de Visegradlanden en inmiddels ook Oostenrijk vertikken het om mee te werken aan het desastreuze EU-migratiebeleid. Het is bij wijze van spreken – en wellicht tot vermaak van geschiedkundigen –  opnieuw de voormalige Donaumonarchie die net als in 1683 de Turken tegenhoudt. Hopelijk lukt dat thans opnieuw, want er zit nog wat aan te komen, waarover verder meer.

Een aantal landen neemt niet deel aan de euro; de zuidelijke EU-landen zijn zo goed als failliet en de noordelijke EU-landen (lees: de belastingbetalers) worden maar geacht daarvoor op te draaien; Juncker wil een hogere EU-begroting, dus nog meer belastinggeld binnenharken; en daarnaast kenmerken alle voorgaande en mislukte rijken zich, net als thans de EU, door een van bovenaf opgelegde dwang en was er totaal geen sprake van enige democratie. Want wees eerlijk, dat EU-parlement is ook maar een ordinaire schertsvertoning waarvan de leden nu niet bepaald blijken uit te blinken in feitenkennis – zoals de hierboven genoemde Esther de Lange – en zich, gelet op allerlei bonnetjesaffaires, hoofdzakelijk schuldig maken aan buitensporige zelfverrijking. Verder zijn er vergevorderde plannen om het door en door corrupte en door burgeroorlog verscheurde Oekraïne (ondanks het inlegvelletje van Rutte) en het steeds verder islamiserende Turkije, waarvan het óvergrote deel niet eens in Europa ligt, in de unie op te nemen.

Turkije heeft inmiddels gevraagd om tot het Schengen-gebied te worden toegelaten.
Turkije:

• Dat een Aziatisch en islamitisch land is met een volkomen andere cultuur dan die van het vrije Westen;
• Dat een leider heeft in de vorm van wannebe sultan Recep Tayyip Erdogan, die zich steeds meer gedraagt als een ordinaire dictator met de bijbehorende maatregelen;
• Dat ondanks het NAVO-lidmaatschap wapens koopt bij de Russen.
• Dat zeer recent Syrië is binnengevallen om de hun onwelgevallige Koerden te bestrijden, wat zij in eigen land al decennia doen;
• Dat al sinds de jaren ’70 na een invasie de helft van Cyprus bezet houdt;
• Dat mensenrechten schendt en persvrijheid en vrijheid van meningsuiting onderdrukt;
• Dat mensen met een het regime onwelgevallige mening oppakt en vastzet;
• Dat in toenemende mate islamiseert in fundamentalistische richting.

En

• Dat een enorm aantal migranten afkomstig uit het Midden-Oosten herbergt, die zonder twijfel vanwege de betere faciliteiten in noordwestelijke richting zullen gaan verplaatsen, zo gauw de drempel tussen de Turkse grens en het Schengen-gebied is geslecht.

“I am European”? Ik dacht het toch niet. Hoe meer daar op gehamerd wordt, hoe meer mijn Fries bloed begint te bruisen. Ik heb het wel gehad met die incompetente, geldverslindende Europese eenheidsworst met haar megalomane ongekozen leiders en hun idiote uitbreidingsplannen. Het had naar mijn mening bij de EEG moeten blijven en ook niet meer dan dat. Datgene wat ons scheidt, overtreft vele malen datgene wat ons zogenaamd zou verbinden. En ook Vollidiot Guy Verhofstadt, wiens retorische vaardigheden blijkbaar zijn geïnspireerd op die van Duce en Führer – maar dan voor een lege zaal, zo bleek afgelopen week – is helemaal geen Europeaan, maar gewoon een Belg. De satirische verkiezingsspotjes van de Partij tegen de Burger van De Speld blijken een griezelige ondertoon te bevatten: “Meer Europa, minder u. Flikker toch op”. SPD-leider Martin Schulz en Frau Bundeskänzlerin Merkel zijn namelijk méér EU overeengekomen voor de nieuwe Duitse coalitie – en een grotere leidinggevende rol voor Duitsland binnen de EU in samenwerking met Macron.

Dat moeten we vooral níet willen…