In de afgelopen 150 jaren is de christelijke religie uitgehold door zelf-destructief nihilisme en ontaard in het ontstaan van de ‘linkse kerk’, een totalitaire beweging die naadloos assimileert met het communisme.
Daar de eeuwenoude christelijke hoekstenen van onze verlichte maatschappij incompatibel zijn met het geborneerde gedachtegoed van Karl Marx, moest de bijl aan de wortel van onze daarop gebaseerde samenleving, zoals wij dagelijks zien in de drang tot zelfvernietiging van onze ‘progressieve’ politici en de hen dienstbare pers en andere activisten. Zij snellen als blinde paarden af op onze ondergang, op weg naar ‘de onvermijdelijke verbeteringen van Utopia’, en schrikken daarbij niet terug voor een fatale kruisbestuiving met de andere bedreiging voor onze vrije wereld, de sluipende Islamitische annexatie die zij aan alle kanten faciliteren.
Nietzsche concludeerde al bijna 1½ eeuw geleden dat de onsterfelijke God gedood was door de sterfelijke mens. Hoewel hij zèlf alle rationele argumenten tegen het bestaan van God keer op keer aanvoerde, wilde hij desondanks per se zijn gecompliceerde geloof in stand houden. Maar hij verzette zich tegen de verstarde, hiërarchische kerk die hem een zo broodnodige nieuwe, zinnelijke beleving van zijn geloof ontzegde. In zijn zoektocht kwam de Islam ook op zijn weg, maar het nog meer verstarde, nog intolerantere dwangbuis waarin deze jongste vorm van monotheïsme zijn gelovigen dwingt schrok hem meer af dan de opkomende nihilistische kerk, want zijn religieuze twijfels werden door de intolerantie van de Islam genadeloos afgeserveerd. Nietzsche onderkende dat het sterke islamitisch gemeenschapsgevoel, de uniforme kleding en het afdwingen van uniformiteit in elk levensaspect grote aantrekkingskracht kon uitoefenen op salon-socialistische, westerse twijfelaars. De gesel van het simplistische christelijke nihilisme enerzijds en anderzijds iedere religieuze twijfel die hij als christen voelde werden beiden door de Islam keihard uitgebannen, maar vormden een onweerstaanbare attractie voor wankelmoedige weifelaars uit het Avondland.
Daarom bedankte Nietzsche ook voor de Islam’s simplistische, slaafse relatie met een intolerante God die iedere twijfel afstraft en daarmee ook iedere mate van zelfstandig denken uitbant, zowel voor de zwakken als de sterken in het geloof. Nietzsche was, met andere filosofen van zijn tijd, opgetogen over ‘God’s dood’, die hen in staat stelde om met een schone lei hun geloof te hernieuwen, waarbij hij ook het naderende gevaar der slachtingen van het totalitaire nihilisme, de massale moordpartijen van het communisme en de bloedige terreur van de Islam voorspelde!
Het Vaticaan heeft lang als ‘slot op de deur’ gediend, gedurende 13 eeuwen van conflict met de Islam. Het heeft daarbij, helaas ook naar eigen Europese bevolkingen, een keiharde intolerante rol gespeeld en in W.O.II moreel een zeer verwerpelijke sympathie voor het Nazisme aan de dag gelegd, maar nu zwaait de pendule de andere kant op. Er is er een salon-socialistische paus aangetreden die aanpapt met de Islam, reden waarom de erkentelijke Moslim Broederschap, achter de schermen, dag en nacht des te harder kan werken aan hun sluipende annexatie van Europa. Anno 2018 zou het stuurloze Vaticaan juist een baken dienen te zijn voor onze westerse samenleving, die grotendeels ook niet meer in die God gelooft maar weldegelijk de traditionele normen en waarden die bij dat geloof horen incorporeert. Hoe cynisch dat er nu een ‘linkse’ paus is aangetreden die wèl probeert misstanden in de gepolitiseerde en corrupte bureaucratie van het Vaticaan aan te pakken, helaas met weinig succes, maar tegelijkertijd er blijk van geeft politiek aan de kant van de nihilistische salon-socialisten te staan en ondertussen met de naar onvoorwaardelijke wereldsuprematie strevende Islam aanpapt. Die maakt hier – in de vorm van de moslim broederschap – dankbaar misbruik van.
Kennelijk moest God nogmaals vermoord worden en daar wil de paus best een handje bij helpen.