In het afgelopen jaar is de machtshonger van het sjiitische Iran herhaaldelijk onder de aandacht gebracht[1]. Die Iraanse expansiedrift naar de Middellandse en Kaspische Zee is vooral bedoeld om een sjiitische wig te drijven in het soennitisch gekleurde huis van het Midden-Oosten.
Daarbij speelt de interrelatie, scherper gesteld, de interactie met het Syrië, van Assad, Libanon en Hezbollah en PLA en Hamas, een sturende rol. Bij die schriftelijke beschouwingen wordt herhaaldelijk de Republikeinse Garde (RG) als een modern militair uitzendbureau uitgebeeld zonder de lezer nader te informeren over wie binnen resp. van die RG het vuile werk van de Iraanse mullahs wil en moet uitvoeren.
Onlangs is op de website www.dailywire.com een extract van een artikel uit Al-Jarida, een krant uit Koeweit, gepubliceerd waarin opnieuw een van de lang verborgen acties van de regering-Obama aan de kaak wordt gesteld. Het blijkt drie jaar na dato dat de regering-Obama Teheran heeft gewaarschuwd dat de Mossad op het punt stond een aanslag te plegen op de commandant van de Qud strijdmacht, Qassem Soleimani. Die Qud strijdmacht wordt door experts beschouwd als de lange arm van Teheran, die militaire steun in de vorm van kennis, ervaring, wapens en munitie, levert aan iedere organisatie die het Kapitalisme en Sunnisme in het vizier heeft zoals Hezbollah in de Libanon, Hamas in de Gaza strook en er ook signalen zijn opgevangen dat de Taliban in de warme belangstelling staat van de Mullahs. De reden daarvoor is niet moeilijk te raden.
Obama´s omarming van Iran.
Het betreffende artikel onderstreept andermaal de wanhopige passie van Obama c.s. om goede maatjes met de Iraanse Mullahs te worden en te blijven. Zo had Obama zich tijdens de studenten opstanden aka de Groene Revolutie in Iraanse grote steden, schaars gemaakt en wilde hij de wanhopige massa´s die de straten bevolkten op geen enkele wijze een hart onder de riem steken. Vorig jaar werd ook bekend dat de Obama administratie een mislukte wapendeal met Iran ter waarde van M$ 400 met een bedrag van $1.7 miljard ruim compenseerde. Toevallig viel de retourbetaling samen met de vrijlating van Amerikaanse staatsburgers. Pallets met biljetten naar en Amerikaanse staatsburgers uit Teheran. Het was voor de rationele medemens duidelijk dat het hier om losgeld handelde en Obama de zaak in de doofpot probeerde te stoppen. De nucleaire overeenkomst die omgeven is met mistige afspraken en media manipulatie leek de laatste vriendendienst te zijn geweest Wanneer de familiebanden van de inner circle van Obama met Iran opgelijnd wordt, kan het voor ingewijden geen verrassing zijn geweest dat die overeenkomst weliswaar met hangen en wurgen, er is gekomen[2].
De voorbeelden onderstrepen de manier waarop Obama de Iraanse leiders met fluwelen handschoenen heeft aangepakt en het artikel van Al-Jarida bevestigt dat het einde van voorbeelden die de warme Obama band met Teheran onderstrepen, nog niet in zicht is.
Qud.
Wat is die Qud strijdmacht, wie is die Commandant en waarom wordt die strijdmacht frequent gebruikt om de belangen van de Teheraanse Shiá leiders te beschermen en hun beleid gewelddadig uit te dragen? De Strijdmacht werd tijdens de Iraans-Irakese oorlog (1980-188) of Eerste Golfoorlog, als een speciale eenheid opgericht om militaire steun te leveren aan extremistische groeperingen in Irak, Libanon, Afghanistan. In de loop van de 90-er jaren van het vorige millennium, waren leden van de Qud strijdmacht o.m. tijdens de Bosnische Burgeroorlog actief aan de zijde van Sarajevo[3]. Kenners schatten het volume op aantallen tussen de 2000 met een harde kern van 800 personen. In 2010 hebben de Mullahs de opdracht aangepast. Qud´s ondersteunende inspanningen voor islamitisch extremistische netwerken moesten zich niet meer beperken tot Amerikaanse en Israëlitische burgers en militairen; alle Kruisvaarder burgers en militairen moesten aangepakt worden. Wanneer men door die aanpassing de span of control van de Qud strijdmacht in ogenschouw neemt, zou het aantal enkele tienduizenden ervaren, uitstekend opgeleide, geharde strijders moeten bedragen, die in de geest van de anusyia of onsterfelijken[4] de strijd met de tegenstander aangaan.
Syrië is voor Iran een belangrijk platform om het terrorisme naar Europa en Afrika te exporteren en als centrum voor bevoorrading van wapens, munitie en explosieven naar gelieerde islamitisch extremistische netwerken, groeperingen en splinterafsplitsingen in het Midden Oosten en Noord Afrika. In dat streven speelt de Qud strijdmacht gebruikmakend van de diplomatieke faciliteiten van Iraanse ambassades verspreid over de aardbol een centrale rol als uitzendbureau en vooruitgeschoven inlichtingen en informatie post voor de Mullahs in Teheran. Geweld, chantage en omkoping zijn Quds belangrijkste instrumenten om de Iraanse invloed in het Midden Oosten en Noord Afrika stevig uit te breiden. De Qud Strijdmacht moet worden beschouwd als een terroristische organisatie en is terecht op de zwarte lijst gezet.
Operatiegebied van de Qud Strijdmacht.
Qassem Soleimani. Afb: wikimedia
De huidige commandant Qassem Soleimani is een fervente aanhanger van het terrorisme. Binnen die context en in lijn met de wens van de Mullahs formuleerde hij de opdracht van zijn strijdmacht als ..the Qods Force provides material support to the Taliban, Lebanese Hizballah, Hamas, Palestinian Islamic Jihad, and the Popular Front for the Liberation of Palestine-General Command (PFLP-GC).” In augustus van dit jaar sneerde de plaatsvervangend commandant brigade generaal Ismail Ghaani tijdens een ceremonie ter ere van “de beschermers van de heiligdommen”[5] dat de Qud Strijdmacht meer US militairen hadden gedood dan omgekeerd het geval zou zijn. Hij doelde daarbij op de toelevering van munitie aan Sjiitische strijders waarmee US pantser doorkliefd kon worden en platformen snel en permanent op non actief gesteld werden. Het Pentagon schat dat ruim 500 US militairen op die manier gesneuveld zijn.
Gedwongen door het geheime karakter van de operaties heeft Qassem Soleimani vermoedelijk tegen zijn zin, lang in de schaduw moeten leven van andere militaire autoriteiten van de Republikeinse Garde. Daarin is de laatste jaren verandering gekomen. Zijn gezicht is sinds 2015 niet meer van het scherm en uit de kranten weg te poetsen. Als rechterhand van de President van Iran zijn er meters beeldmateriaal verpakt in documentaires, nieuwsuitzendingen en zelfs geluidmateriaal als deel van pop liederen aan hem gewijd. De man heeft inmiddels sterren status bereikt in Iran. Op het gevechtsveld staat hij blijkbaar ook zijn mannetje gezien de operationele successen die aan hem worden toegeschreven. Het gerucht gaat dat hij de bedenker is geweest van de strategie om in Syrië het tij ten gunste van Assad te doen keren, waarin de herovering van territoir, steden en oorden op de anti-Assad militante een essentiële rol speelde. Ook in Irak heeft de Qud strijdmacht onder zijn leiding significante successen geboekt zoals de herovering van Tikrit op IS.
Zijn grote populariteit en toenemende invloed wordt binnen en buiten Iran vanzelfsprekend met argus ogen gevolgd en haat en nijd bekeken. Conservatieve Iraanse bloggers beschouwen hem als de eerlijkste en minst corrupte autoriteit in Iran en proberen hem ertoe te bewegen zijn militaire pet aan de kapstok te hangen en de politiek in te gaan. Anderen zijn echter bang dat de greep van de Republikeins Garde dan nog sterker zal worden en de bevolking de vervelende gevolgen daarvan zal ondervinden. De vraag is of hij die stap wil wagen gezien zijn sterke band met de huidige Mullahs en m.n. Ali Khamenei. Voorlopig vormen hij en zijn Qud strijdmacht nog steeds de pantservuist van de Mullahs in Teheran die middels het terrorisme Iran Style de invloed van Teheran in het Midden Oosten en Noord Afrika moet intensiveren en uitbreiden de twee regio´s rijp te maken voor een structurele projectie van het terrorisme naar Europa en het Arabische schiereiland.
Waarom die waarschuwing?
Gelet op het charisma en operationele inzicht van Soleimani zou zijn uitschakeling een ernstige verzwakking van de Qud gevechtskracht en een zware militaire klap voor de Mullahs betekend hebben. Gelukkig voor Teheran is Obama zo soepel geweest om een belangrijke actor in de Strijd tegen het terrorisme in leven te houden. Hem is helaas de ruimte gegeven om met zijn Qud strijdmacht nog meer Amerikaanse militairen en burgers naar de eeuwige jachtvelden te jagen. Blijkbaar vond Obama de warme band met discutabele schimmige en onbetrouwbare Mullahs belangrijker dan de veiligheid van de Amerikaanse burger en de overlevingskansen van zijn militairen op de regionale gevechtsvelden. Weer een schandaal op de kerfstok van Obama en het aantal tikt inmiddels het getal 20 aan[6]·. Ongetwijfeld zullen er in de loop van 2018 nog meer volgen.
————————————————-
[1] Zie artikel “Risk Islam Style”
[2] John Kerry’s schoonzoon is een Iraanse moslim en zijn getuige op het huwelijk met Kerry´s dochter is de zoon van de Iraanse onderhandelaar. Valerie Jarrett, een van Obama´s top adviseurs is een Iraanse moslima wier ouders nog steeds in Iran wonen. De veel besproken Huma Abedin, top adviseur van Hillary Clinton is een moslima wier moeder en broer stevig verbonden zijn met de Moslim Broederschap. Arif Alikhan, Mohammed Elibiary, Rashad Hussain, Salam al-Marayati, Imam Mohamed Magid, Eboo Patel zijn moslims, die een grote invloed op het reilen en zeilen van de Obama regering hadden, een aantal van hen hadden een band met de Moslim Broederschap en Islamitische activisten. De lijst met actief belijdende islamieten is uitgebreid en strekt zich uit tot de top van diverse Amerikaanse Instituties.
[3] Zie artikel “ Bosnië de onbekende Europese Wilyata”
[4] De “onsterfelijken“, rond de 10.000 man, zwaar bewapend met speer, pijl en boog, sterk schild en beschermd door een korset van ijzeren platen, zijn de meest gevreesde legereenheden van het Perzische leger. Zij vormden de helft van het parate deel van het Perzische Strijdmacht in de Klassieke Periode en waren de moedigste en bekwaamste soldaten die de Perzen toentertijd te velde konden brengen. Zieke of gedode leden van de onsterfelijken werden directvervangen, waardoor hun aantal altijd op 10.000 kon worden gehouden. Vandaar de naam de onsterfelijken.
[5] Militanten getraind, uitgerust, gefinancierd door Iran die in Irak tegen IS en in Syrië tegen Assad troepen vochten
[6] Zie artikel “Sins of the Father”