Liberalen van de 20e en 21e eeuw zijn, vaak zonder dat zij zich hiervan bewust zijn, clones van een puur Marxistisch model als gevolg van hun succesvolle brainwashing van kleins af aan. Hun welhaast religieuze ‘dagelijks brood’ is het ideologische gif van de illusoire communistische en socialistische ‘gelijkheid’ en de daaruit resulterende ‘klassenstrijd’.
Afb: wikimedia
Dat wordt hen nog steeds ingedruppeld door een decadent liberale elite die hen op sluwe wijze manipuleert, maar zèlf naar geheel andere spelregels functioneert in hun streven naar absolute macht en ‘het grootste stuk van de taart’. Dit concept werd in zijn ‘Animal Farm’door George Orwell mooi geformuleerd met: ‘All animals are equal, but some animals are more equal than others’.
Hij hoefde alleen maar om zich heen te kijken en terug te grijpen op de dagelijkse praktijk in het naoorlogse Engeland dat door een virulente communistische invasie geteisterd werd. De huidige Labor Party, die nog steeds privé eigendom wil afschaffen, wordt niet voor niets geleid door een pure Marxist. Dat het dagelijkse gif goed gedoseerd is blijkt wel uit het feit dat het gezonde verstand het bijzonder moeilijk heeft om de dwaas Corbyn op afstand te houden bij de’wishy washy’ leiding van Theresa May .
Het door Lenin ontwikkelde, simpele ‘verdeel en heers’ concept creëert altijd een kunstmatige tegenstelling waarop de klassenstrijd (‘we against them‘) gebaseerd wordt vanuit het kromme communistische ‘gelijkheidsbeginsel’ dat vandaag de dag stelt dat wij zo ontzettend gelijk zijn dat er zelfs geen verschillende rassen en geslachten (mogen) bestaan, maar wèl imaginaire ‘gender neutrale seksloze biggen’ omdat die zich anders (willen) ‘voelen’. Deze kolder wordt afgedwongen met het gebruikelijke intimiderende gebral waarmee tegenstanders worden ‘weggezet’, of door Obama’s en Merkel’s Antifa ’weggeramd’. De nieuwe smaak van de dag heet ‘white supremacy’, met een scheut racisme, slavernij, homofobie en islamofobie. In hun vaak bijzonder agressieve agitatie is het doel de maatschappelijke cohesie te verscheuren tot de 10e macht, variërend van macro tot micro agressie, met liefst tien flauwe smaken daartussen in. Orwell vatte deze destructieve communistische strategie samen als: ‘ War is peace. Freedom is slavery. Ignorance is strength’. Héél begrijpelijk…
Het ‘egalitarianisme’ en het ‘verdelen van de koek’ van hedendaagse liberale élites op het pluche zijn onverenigbaar met het menselijk karakter, maar komen voort uit het feit dat gedegenereerde westerse samenlevingen de irrationele eis van een ‘verzorgingsstaat’ wel makkelijk vonden in plaats van hun eigen broek op te houden. Kortom, een gebrek aan werkethiek en de parasitaire wens om anderman’s eigendomsrechten te verkrachten met hulp van een overheid die ‘God noch gebod’ kent maar steeds meer macht probeert te vergaren in het streven naar absolute macht, zoals wij o.a. bij Obama hebben mogen aanschouwen.
Van die absolute macht is het een klein stapje naar absolute gehoorzaamheid en dictatuur, de wensdroom van niet alleen Marx maar ook Coudenhove Calergy die in Angela Merkel een trouwe discipel vond die er aardig in geslaagd is om niet alleen de Duitse samenleving te ontwrichten, maar ook Europa, zonder dat de naïeve zwijgende meerderheid in de gaten kreeg hoe zij bedonderd werden terwijl zij erbij stonden, de Visegrad landen en Oostenrijk uitgezonderd. Deze liberale agenda creëert een pathologische afhankelijkheid waarmee gevoelens van afgunst (Partij van de Afgunst?) en inferioriteit worden gekweekt. Die doen het natuurlijk prima om in de ‘slachtoffer rol’ furore te maken en compensatie te vragen voor alles wat het infantiele hartje begeert aan voorzieningen op anderman’s kosten.
Het is van essentie voor de decadente liberalen dat competentie en onafhankelijkheid van de ‘gewone mensen’ de kop wordt ingedrukt door hen te onderwerpen aan de wil der liberale élite’s, want zij zijn voor hen gevaarlijke ‘andersdenkenden’ en daarvoor is geen tolerantie denkbaar. In de geschiedenis zijn dictaturen gekomen en gegaan, zoals het communisme in Rusland, dat vervolgens razendsnel wortel schoot in de USA en vandaar uit via activistische regenten als Obama probeert hun macht gestaag te vergroten door buiten de vigerende wetgeving en parlementen om het land te regeren ( Obama’s ongrondwettelijke Akkoord van Parijs, Obamacare en het nucleaire akkoord met Iran werden nooit aan het Congres voorgelegd zoals vereist conform de grondwet! )
Dat de westerse wereld in feite in de 20e eeuw de macht uit handen heeft gegeven aan deze pathologische filosofie is ongelooflijk en de gevolgen voor onze vrijheid zijn dramatisch! Samenlevingen hebben heroïsche strijd geleverd om hun vrijheid van tirannie te herwinnen, maar laten zich in slaap sussen en afbluffen door deze drammerige lege Marxistische science fiction uit pure geestelijke gemakzucht. De grote zwijgende meerderheid in de USA heeft tot twee keer toe Ronald Reagan tot president gekozen, één van de weinige charismatische presidenten van en voor alle Amerikanen, maar heeft zich daarna kennelijk – tot Donald Trump – in zijn schulp teruggetrokken, terwijl mensen van nature geen behoefte hebben aan geestdodende collectivistische dictaturen. Maar een intrigant als Obama wist zijn hersendode volgelingen ertoe te bewegen om hun individualiteit op te offeren, hun vermogen tot het maken van vrije, intelligente keuzes om samen met deze activist de Amerikaanse samenleving tot op het bot te verdelen op weg naar naar Utopia.
De moderne liberaal houdt niet van individualisme, individuele vrijheid, het recht op individuele eigendom, de ethiek van de eigen lotsbepaling en de moed die daartoe vereist is, noch van morele rechtschapenheid in menselijke relaties. Die liberaal is niet ondernemend maar( geestelijk) lui en ontwijkt verantwoordelijkheid door te kiezen voor geestdodend collectivisme in een hem inspirerende wereld vol van zorgen, ongeluk, slachtoffers, minderheden, uiteraard ongelukkige vrouwen en werkelozen die allemaal ziek zijn, bedrogen en onderdrukt om een paar mogelijkheden te noemen waarvoor zij uiteraard geen verantwoordelijkheid dragen door eigen gebrek aan initiatief en planning. Integendeel, de bron van al hun ellende is te wijten aan onderdrukking, werkeloosheid, etnische en genderdiscriminatie, kapitalisme en imperialisme. (de weinige –ismen die hierbij niet opkomen zijn communisme, socialisme en incompetent journalisme ).
Achter al hun problemen zitten de grote multinationals, de rijken, de onderdrukkende blanke machthebbers en, uiteraard, alle niet socialistische egoïsten waarvoor maar één oplossing is in de vorm van een dictatoriale regering die van de wieg tot het graf voor hen zorgt door herverdeling, zodat zij zelf geen enkele verantwoordelijkheid hoeven te nemen en geen vinger hoeven uit te steken. Liberale politici specialiseren daarom in potverteren en het beloven van gouden bergen, moedigen zelfmedelijden en afhankelijkheid van Big Brother aan, relativeren gewelddadige misdaad, ondermijnen het huwelijk en het gezin en stimuleren grove agressie tegen ‘andersdenkenden’, tot aan het inhuren door George Soros van de Antifa bruinhemden toe.
Het decadente liberalisme zaagt zo de poten onder onze beschaving vandaan, die coûte que coûte ondergraven en liefst vernietigd moet worden ten gunste van de dictatuur van Big Brother, kortom zij manipuleren hun naïeve kiezers met een volstrekt immorele, zelf destructieve agenda. In feite stellen zij zich op als spuugverwende kinderen naar hun ouders en dulden daarbij geen afwijkende meningen van ‘andersdenkenden’ die hun recht van vrije meningsuiting willen gebruiken. Die moeten rücksichtslos onderdrukt worden om hun parasitaire bestaan niet in gevaar te brengen.
Het grote probleem is dat mensen nu eenmaal niet gelijk zijn maar dat het juist ondernemende mensen zijn die initiatief tonen en een samenleving opbouwen en vervolgens de euvele moed hebben zich te verzetten als de parasitaire insectenplaag van het socialisme/communisme op brutale wijze poogt hen via exorbitante belastingen te onteigenen en te knechten en vervolgens, in een dagelijkse hel van permanent conflict van klassenstrijd, economisch en geestelijk leeg te zuigen.
George Orwell vatte deze sociopathische, communistische droom van Utopia als volgt samen : “If you want a picture of the future, imagine a boot stamping on a human face—for ever.”