Decennialang wordt er politiek bedreven over de situatie in het gebied tussen de Jordaan en de Middellandse Zee. In de loop der jaren wordt herhaaldelijk bevestigd dat ruimdenkende Nederlandse politici, mediavertegenwoordigers, zelfbenoemde Midden-Oostenexperts en hun hijgerige volgers of dom of lui of vilein zijn.
Hard schreeuwend dat er een oplossing moet komen voor de problematiek in het benoemde gebied, willen ze in feite onderstrepen dat het gebied het historische recht van de Palestijn is en de Israëliër een toerist is die toevallig daar terecht is gekomen.
Die uitspraak bevestigt echter dat de genoemde categorie Nederlanders en lui, en dom en vilein is. In het artikel “Veel vragen, geen antwoorden” is geprobeerd om de geïnteresseerde lezer binnen een historische context te informeren waarom er geen sprake is van een Palestijnse etniciteit en een Palestijnse politieke entiteit en er dus geen Palestijnse staat heeft bestaan. Niet in het Midden-Oosten, Arabische schiereiland of Noord-Afrika. Nergens. In het artikel is bevestigd dat de herhaaldelijke verwijzing naar de Filistijnen om te kunnen onderbouwen waarom Palestijnen als nakomelingen van die Filistijnen terecht een claim leggen op het gebied tussen de Jordaan en de Middellandse Zee, een vileine bewering is.
Palestijn, een andere benaming voor Arabische moslim
Om met die laatste bewering te beginnen: het blijft een herhaling van zetten. Filistijnen komen voort uit een der zeevolken die omstreeks 1200 v.Chr. vanuit het Egeïsche gebied hun wilde reis naar de Levant en het oostelijke deel van de Noord-Afrikaanse kust vervolgen. Er bestaan drie hypotheses voor het antwoord op de vraag hoe die Filistijnen uiteindelijk in de kuststrook van de Levant terecht zijn gekomen en in drie benaderingen komt het oervolk waaruit de Filistijnen voortkomen, uit het Egeïsche gebied. Het zijn Indo-Europeanen, die zich in de loop der eeuwen vermengen met Semitische etnische entiteiten in het gebied tussen Via Mare en Middellandse Zee. Een hybride volk met de naam Filistijnen heeft nooit een politieke entiteit in termen van een koninkrijk o.i.d. gevormd en drukt zich in de loop der tijd uit in het Semitisch, de handelstaal van die periode. In het genoemde artikel is ook uitgelegd dat de huidige Palestijn een afstammeling is van:
- Arabische moslimstammen, die in hun veroveringsdrift vanuit het Arabische schiereiland, in de 8ste eeuw tussen Jordaan en Middellandse Zee zijn blijven steken en zich hebben gevestigd in een aantal enclaves zoals Tiberias, Galilea, Safed, Jeruzalem en Hebron.
- Turkse moslims uit Anatolië en Arabische moslims uit Algerije, die in 1878 door de Ottomaanse sultan naar de regio zijn gedeporteerd om het gebied leefbaarder te maken.
De Arabische historicus Philip Hitti bevestigt dat van een politieke entiteit met de naam Palestina nooit sprake is geweest: “Historisch gezien is er nooit sprake geweest van een politieke entiteit met de naam Palestina”. De oprichter van de PLO, Zahir Muhsein, onderstreept in twee uitspraken dat de identificatie van Arabieren als Palestijnen een politieke daad is geweest en niets te maken heeft met de ontwikkeling van een etnische entiteit tot een etniciteit[1]. In 1964 zegt hij in een interview in Trouw: “Wij zijn een volk, namelijk Arabieren. Voor politieke doeleinden onderschrijven wij een Palestijnse identiteit. Belangrijk als tegenwicht tegen het zionisme”. Na de Arabische nederlaag tijdens de Zesdaagse Oorlog in 1967 verklaart hij in 1968: “Die Palestijnse identiteit is er alleen uit tactische overwegingen en de eis om een Palestijnse staat is een nieuw instrument om de Arabische eenheid te herstellen in het Midden-Oosten. Daarom moet Israël verdwijnen. Twee Arabieren, twee moslims verklaren dat noch een Palestijnse staat noch een Palestijnse etniciteit heeft bestaan. Wanneer een etnische entiteit die zich Palestijnen noemt en zich voortdurend beroepend op een – weliswaar onjuiste – historische relatie met Filistijnen een claim legt op territoir in het gebied tussen Jordaan en Middellandse Zee, dan kan zo´n claim alleen betrekking hebben op de Gazastrook.
Israëliet en Jood, twee inheemse etniciteiten
De geboorte van de etnische entiteit met de naam Filistijnen staat in schril contrast tot Israëlieten[2]. Die kunnen zich sinds 2000 v.Chr. beroepen een etniciteit te zijn en een historische band te hebben met Kanaän[3]. Omstreeks 1250 v.Chr. komen de zonen van Jacob (bijbelse naam Israel: strijder met God) en kleinzonen van Abraham over de Via Mare vanuit Egypte naar Kanaän en bezetten Galilea, het zuidelijke deel van Kanaän. De zonen van Jacob worden Israëlieten genoemd en het gebied wordt onder de (volgelingen van de) 12 zonen van Jacob verdeeld. Omstreeks 1025 v.Chr. verenigen die 12 Israëlische stammen zich en ziet het koninkrijk Israël het levenslicht, dat ruim 100 jaar zal blijven bestaan. Na de dood van de derde Israëlische koning Salomo wordt het koninkrijk omstreeks 922 v.Chr. gesplitst in het koninkrijk Israël (hoofdstad Samaria), waar 10 Israëlische stammen hun leven oppakken en een koninkrijk in het zuiden waar 2 stammen het koninkrijk Juda[4] (hoofdstad Jeruzalem) van de grond trekken.
Jeruzalem was ruim 3000 jaar geleden de hoofdstad van een politieke entiteit, een staat met afgepaalde grenzen met de naam Juda, een afsplitsing van het koninkrijk Israël.
De geschiedenis bestuderen voorkomt vergissingen
Als de policor denkende mens eens de moeite neemt om de traditionele luiheid van zich af te gooien en serieus in de ontwikkeling van Indo-Europese en Semitische culturen te duiken, komen ze bij een neutrale benadering tot dezelfde antwoorden die in dit artikel staan. Waarschijnlijk doen ze dat niet, want dan moeten ze erkennen sinds het einde van WO II op het verkeerde paard te hebben gewed. Geen lid van die categorie zal zo dapper zijn om het eigen ongelijk te erkennen. Daarom zullen ze blijven volharden in de vergissingen die herhaaldelijk op tafel worden gelegd nl.
- Jeruzalem kan nooit de hoofdstad van de staat Israël zijn. Het is vanuit historisch opzicht en internationaal recht helaas moeilijk te ontkennen dat Israël dat recht wel degelijk heeft. In tegenstelling van de nooit bestaande politieke entiteit Palestina, is Israël een internationaal erkende staat. Daarom heeft Israël het volste recht zijn eigen hoofdstad vast te stellen. Jeruzalem was 3000 jaar geleden de hoofdstad van het koninkrijk Israël en werd in 900 v.Chr. na de splitsing in een koninkrijk Israël en koninkrijk Juda, hoofdstad van Juda.
- De formele vaststelling dat Jeruzalem de hoofdstad van Israël was en is, is weer een van die emotionele erupties van Trump. Alle voorgangers van Trump hebben herhaaldelijk bevestigd dat Jeruzalem de onverdeelde hoofdstad van de staat Israël is. Het Amerikaanse Congres heeft in 1995 besloten om Jeruzalem als ongedeelde hoofdstad van Israël te erkennen. In 2017 werd dat besluit met 90 stemmen voor en 0 stemmen tegen herbevestigd in de Amerikaanse Senaat. Clinton, Bush jr. en Obama hebben een daadwerkelijke verplaatsing van de Amerikaanse ambassade zoals die had moeten voortvloeien uit dat besluit, uit veiligheidsoverwegingen nooit geëffectueerd.
- Het besluit van de Amerikaanse president zou de vredesbesprekingen doorkruisen. De vraag op welke besprekingen men doelt, blijft vooralsnog onbeantwoord. De PLA heeft herhaaldelijk bevestigd niet echt te zoeken naar een politieke oplossing en door die negatieve grondhouding liggen de vredesbesprekingen opnieuw of al weer twee jaar op zijn kont. Wat het effect van deze uitspraak wel is? Het Amerikaanse Congres heeft onlangs de Taylor Force-wet[5], de honderden miljoenen dollars die Amerika jaarlijks uitkeert aan de Palestijnse Autoriteit, zullen worden gestopt als blijkt dat de dollars worden gebruikt om de salarissen van Palestijnse terroristen te financieren.
- Arabieren kunnen deze beslissing niet accepteren. Ook bij de Arabische landen is een omslag duidelijk waarneembaar. Arabische staten die voortdurend de beurs moeten openen, krijgen genoeg van het Palestijnse geroep dat zij het belangrijkste probleem ter wereld zijn en miljarden dollars per jaar nodig hebben, dollars die vervolgens in een bodemloze, corrupte pot verdwijnen.. Nu blijkt hoeveel slachtoffers het salafisme en jihadisme onder moslims veroorzaken, worden die bewegingen minder populair. Bovendien heeft de oorlog in Syrië en Irak bevestigd dat de Iraanse dreiging voor soennieten en wahhabisten veel prangender is. Alleen moslimautocratieën en mankerende moslimstaten roepen nog steeds dapper dat Palestijnen groot onrecht wordt aangedaan.
An inconvenient truth
Gore heeft die uitspraak gebuikt om een sprookje te transformeren in een waarheid zonder daarbij acht te slaan op de realiteit. Policormensen zijn niet geïnteresseerd in de realiteit en historische correctheid en dus niet in de waarheid. Dat geldt ook of wellicht vooral voor hun aanhangers, die met borden en spandoeken vol haatteksten en onjuiste beweringen luid schreeuwend en geweld niet schuwend, de straten van westerse steden herhaaldelijk lopen te bevuilen. Het antisemitisme, een beweging die merkwaardig genoeg ook gericht is tegen bewoners van de voormalige Levant, groeit in het Westen en dwingt nakomelingen van de 12 zonen van Jacob opnieuw om de benen te nemen.
Mochten policormensen nog eens beweren dat de rest van Nederland die het policor gedachtengoed niet aanhangen en uitdragen, fascistische trekken vertoont, dan is het handig om eerst eigen uitspraken en handelingen jegens Israël en de Joodse medemens op fascistische en discriminatoire criteria te toetsen. Het is wellicht ook handig om na te gaan hoe het pamperen van de gewelddadige moslim binnen de westerse samenlevingen genoemd moet worden. Een ander overschreeuwen en hem of haar het spreken onmogelijk maken, betekent niet dat men gelijk heeft.
———————————————
[1] een politieke eenheid met een gemeenschappelijk erfgoed uitgedrukt in taal, schrift, religie, cultuur, gedrag en biologische eigenschappen of ras.
[2] Vernoemd naar Jacob, de kleinzoon van Abraham. Israëliet betekent zonen van Jacob.
[3] Verschijnt rond 1700 v.Chr. voor het eerst in Egyptische teksten. In de Armanabrieven – een naam van een farao ook wel Achetaton genoemd, die regeerde in de periode van het Egyptische Nieuwe Rijk (1550 – 1070 v.Chr.). Kanaän (Akkadisch Ki-na-ah-num) is een verband van steden dat zich uitstrekt langs de Fenicische kust het huidige Libanon en Syrië) tot aan Zuid-Galilea.
[4] De bewoners worden Joden genoemd.
[5] Taylor Force was een Amerikaanse student die in 2016 door een Palestijnse terrorist is vermoord.
Een mooi stukje geschiedenis. Maar het geheel heeft ook nog een internationaal rechtelijke kant:
Met het verdrag van San Remo in 1922 bekrachtigd de Volkerenbond de Balfour verklaring (1917) en geeft Groot Brittannie de opdracht om een Joods tehuis te creëren in het Britse mandaat, het huidige Israel, Jordanie, Golan, Judea, Samaria en Gaza. Tegen de opdracht in geeft Churchill meteen in 1922 2/3 deel aan een bevriende Arabier. Dat deel land heet dan Transjordanie, later Jordanie. In 1945 bevestigd de VN middels art. 49 de rechtsgeldigheid van het verdrag van San Remo.
Volgens internationaal recht heeft Israel nog steeds recht op het hele mandaadgebied. Ook volgens oorlogsrecht behoren Judea en Samaria (ten onrechte de “west bank” genoemd), Gaza en de Golan tot het Israelische grondgebied: In 1948 veroverde Jordanie in een agressieoorlog Judea, Samaria en Jeruzalem, Egypte Gaza en Syrie de Golan hoogten. In 1967 werden die gebieden door Israel terugveroverd.
Voor wat betreft (Oost) Jeruzalem is dit recht in 2013 nogmaals bevestigd in een door de “Palestijnen” aangespannen zaak bij het Hof van Beroep in Versailles.
De Arabieren/Palestijnen hebben al een thuisland: Jordanie, het onrechtmatig weggegeven 2/3 deel van Israel..
De omringende islamieten/Arabieren willen deze rechtmatigheid niet accepteren en prober(d)en Israel met geweld te vernietigen. De laffe internationale gemeenschap laten Israel in de kou staan en laten hun oren hangen naar het moorddadige gedram van de islamieten. Een schande!