“Er moet veel gebeuren als het gaat om het herstel van onze krijgsmacht. Maar er moet vooral ook veel gebeuren als het gaat om het vergroten van het vertrouwen. Het vertrouwen van de politiek – en de samenleving – in Defensie”, aldus de nieuwe Commandant der Strijdkrachten, luitenant-admiraal Rob Bauer, bij zijn aantreden op 5 oktober jl.
Het kan best zo zijn dat ‘de politiek’ geen vertrouwen heeft in Defensie, maar om het balletje dan bij Defensie en de nieuwe CDS te leggen om dat vertrouwen te proberen terug te winnen, gaat naar mijn bescheiden mening werkelijk alle perken te buiten. Als de politiek geen vertrouwen in Defensie heeft, dan mag de politiek zich dat in de allereerste en allerbovenste plaats zelf aantrekken. Ik verwijs als onderbouwing voor mijn statement graag terug naar mijn artikel “Het prijskaartje van vrijheid en veiligheid”, waarin de situatie van 25 jaar keiharde afbraak van het Nederlandse defensieapparaat wordt geschetst die het gevolg is van de door de politiek opgelegde bezuinigingen. Binnen een kwart eeuw tijd is het politieke instrument voor het geweldsmonopolie van de Staat grondig gesloopt. Dat ook de samenleving derhalve geen vertrouwen meer zou hebben in Defensie is niet de schuld van Defensie zelf.
De onweerlegbare realiteit is dat niet Defensie het vertrouwen van de politiek en van de samenleving moet zien terug te winnen, maar dat de politiek het vertrouwen van Defensie en van de samenleving moet zien terug te winnen. En dat zal een zware dobber worden, gelet op de wijze waarop onze totaal wereldvreemde en plucheverslaafde politici al jarenlang acteren. Hen ontbreekt het binnen de veilige en beschermende muren van het Haagse Binnenhof aan niets, behalve realiteitszin. De tenhemelschreiend lage opkomst van het aantal politici bij de aanvaarding van het commando over de krijgsmacht door admiraal Bauer was, ondanks het door hen veel uitgesproken ‘warme gevoel bij Defensie’, dan ook bijzonder veelzeggend. Het fooitje van anderhalf miljard extra voor Defensie (in de zorg geven ze dat binnen 6 dagen uit) zal niet afdoende zijn om de opgelopen averij van de afgelopen decennia binnen een paar jaar te verhelpen.
Hopelijk lukt het met admiraal Bauer aan het roer om het schip drijvende te houden, of nog beter weer op de juiste koers te krijgen. En als dat een ramkoers wordt, dan moet dat maar.
Gaan wij schelden?
Of worden wij (weer) lid van een politieke partij om onze wensen tot werkelijkheid te maken?
Beter om constructief mee te doen!
Soms is het wel erg moeilijk om niet eens te schelden bij de destructieve en aanmatigende houding der (niet zo heel erg) “constructieve” politieke partijen…
“Meerdemocratie.nl” schijnt momenteel een nieuwe petitie aan te zwengelen om het adviserend referendum te redden uit handen van de “constructieve” politieke partijen die het om het hardst in de grond proberen te boren, zodat “andersdenkende” kiezers vooral weer 4 lange jaren niets constructiefs kunnen en mogen bijdragen.
Misschien moeten wij onze constructieve energie daarop richten, want het cynische kartel leidt tot niets anders dan het behartigen van hun gevestigde partijbelangen!
U slaat de spijker vol op de kop : de politiek zaagt eerst de poten onder defensie weg en diezelfde politiek arrangeert vervolgens de nutteloze Mali missie als persoonlijke geste voor de narcist Koenders.
Zolang dit soort immorele salon-socialisten niet tegen het licht worden gehouden voor een grote schoonmaak kan niemand, militair of burger, toch enig vertrouwen hebben in lieden die zich bezig houden met toiletten voor sexloze biggen in een regeeraccoord?
Hoe diep zijn wij gezonken met clowns als Rutte en Pechtold?