De afglijdende welvaartsstaat

Mosab Hassan Yousef[1] heeft de Israëlklagers binnen UNHCR onlangs heel wat hoofdpijn bezorgd. Op een vermakelijke Benny Hill-achtige video komen eerst de bekende Israëlcriticasters voorbij. Palestijnen, Syrië, Iran, Venezuela en natuurlijk Noord-Korea. Allemaal politieke entiteiten met een smetteloze staat op het gebied van de mensenrechten. Hun vertegenwoordigers slingeren op een graftoon, begeleid door een trieste blik, veel machtswoorden de zaal in Genève in en kijken na een paar minuten durende aanklacht gedecideerd naar het driftig knikkende gehoor.

Afb: wikimedia

Na al die betweters komt de op de tweede rij zittende Mosab aan het woord en wat hij zegt maakt het half slapende publiek onaangenaam wakker. Plotseling klinkt het in de zaal “where does your (PLA) legitimacy come from…the Palestinian people did not elect you…your accountability is not to your own people….your own total violation of their human rights…the suffering op the Palestinian people is the outcome of your selfish political interests…you are the greatest enemy of the Palestinian people…you fan the flames of conflict to maintain your abusive power.. neither Hamas nor Abbas has an interest in ending the conflict (met Israël) since maintaining it allows their organizations to receive billions of dollars….. Israël and the West love life, Hamas and Fatah glorify death. That is another reason why it is so hard to negotiate. How does one find a common interest when coming from such different value systems?” Mosab spreekt de tekst met vuur in zijn ogen uit en de sprekers voor hem kijken verward om zich heen alsof ze op heterdaad betrapt zijn een greep in de clubkas te hebben gedaan. Het lijkt me een aardige video om een paar keer in de huizen van de families Van Agt en Duisenberg af te draaien.

Mosab Hassan Yousef blijkt nog niet klaar te zijn met zijn afrekening met islam en Palestijnse Autoriteit. Op de website http://www.israelnationalnews.com verschijnt een interview waarin hij een aantal opmerkelijke – voor kenners echter weinig verrassende – uitspraken doet over de islam en de manier waarop het Westen daarmee omgaat. Het zou wenselijk zijn dat politici en asielfiguren die teksten eens in zich opnemen en de strekking daarvan naar de hedendaagse Nederlandse realiteit vertalen. Om ze het gemakkelijk te maken, een bloemlezing:

Hamas is still living in the 7th century, something Europe cannot even understand. Over the years I have realized that due to their religious views, Hamas cannot make peace with Israel. Their interpretation of Islam requires that cease fires alone are possible with infidels, not peace. Such a cease fire can last no more than 15 years….. No political solution will ever satisfy Hamas in the long term. It is not about borders but who believes in their God and who does not. Hamas’ target is not just Israel, but for Islam to gain control over all non-believers… Western political correctness is conducive to Islamic terror.

Twee zaken komen uit zijn uitspraken duidelijk naar voren. Primair: de islam heeft een ambitieus dogma, dat geweld inhoudt; moord in naam van Allah wordt onvoldoende onderkend door westerse samenlevingen en de westerse politieke correctheid bevordert islamitische terreur. In het nieuwe Nederlandse regeringsprogramma worden de effecten van de islamitische terreur geen enkele keer bij naam benoemd. Secundair: Geen enkele politieke oplossing zal Hamas op den duur ooit tevreden stellen. Abbas en Hamas zijn niet geïnteresseerd in de oplossing van het Israëlisch-Palestijnse conflict, omdat miljoenen dan niet meer binnenstromen.

In een groot aantal artikelen wordt de naïeve opstelling t.o.v. de islam van westerse politici benadrukt. Mosab Hassan benadrukt wat het effect daarvan is op islamitische extremisten die de wegen van de terreur bewandelen om de infidel, de kafir op een gewelddadige manier te dwingen zich aan islamitische beginselen te onderwerpen. Zodra iemand in lijn met de uitspraken van Mosab wijst op het verderfelijke karakter van de Islam of het criminele gedrag van Palestijnse leiders, komen direct termen als islamafoob, racisme en discriminatie op tafel om de discussie in de kiem te smoren. Tijdens die discussies eigenen Palestijnen en islam vertroetelaars zich de vrijheid van mening toe om te benadrukken dat zij op de hoogte zijn van de realiteit in de wereld van de islam. Binnen die context zullen ze aan de borreltafel van Jinek, Pauw, Nieuwsuur en RTL Late Night de gebruikelijke termen op tafel gooien zonder afwijkende beweringen met argumenten te kunnen ontkrachten. Het lijkt er bij die programma´s vaak op dat degene die het hoogste woord heeft, die niet de moeite neemt om naar de onderbouwde mening van een ander te luisteren, het gelijk aan zijn zijde krijgt of heeft. Vaak doet de zogenaamde discussie leider aan de openbare verkettering van een andersdenkende gast dapper mee.

Vermoedelijk zullen ze deze betweters de tekst, die Mosab Hassan tijdens de UNHCR-vergadering in Genève uitsprak, markeren als propaganda voor de staat Israël en het kwalificeren als islamafoob gedrag. Het doet er blijkbaar niet toe dat de man door schade en schande het onderscheid tussen een ideologie die de dood als dogma heeft en een religie die streeft naar een vreedzame samenleving, lijfelijk heeft moeten ervaren. Zijn waarschuwingen over de werkelijke intenties van de Islam, gebaseerd op decennia lange ervaringen met het destructieve karakter van die ideologie, zullen in Nederland met een meewarige glimlach begroet worden. Mensen als Van Agt zullen weer van leer trekken om de doorsnee Nederlander ervan te overtuigen dat de Palestijnse intenties zuiver zijn. Het blijft verbazen dat politici, resp. voormalige politici die de islam en de Palestijnse kwestie van de buitenkant moeten benaderen, een beter inzicht in de materie pretenderen te hebben dan een persoon die vrijwel zijn hele jeugd werd opgescheept met de beginselen van een verwerpelijke ideologie.

Waar een tolerante en omarmende opstelling van de linkse Gutmensch uiteindelijk toe leidt, kan in het voormalige socialistische walhalla – Zweden – worden aangetroffen. De minderheid legt de wil op aan de meerderheid, de politie treedt niet meer op, klachten over aanrandingen worden niet meer onderzocht en rechtbanken bevestigen sharia-uitspraken. Zweden is volgens het rapport van de Human Development Index (HDI) een van de zeldzame gevallen waar de toekomstperspectieven sinds 2010 zijn verslechterd en de welvaart zo´n dalende tendens vertoont dat zonder stevig ingrijpen het land over 20 jaar zich kan scharen bij mankerende staten van de derde wereld..

De journaliste Ingrid Carlqvist karakteriseert de huidige ontwikkelingen in haar land kort en krachtig “wie de derde wereld importeert, wordt zelf een derde wereld land” en die uitspraak is in lijn met de uitspraak van Karskens, “We importeren chaos uit Afrika en oorlog uit het Midden-Oosten”. Karskens is toevallig ook een journalist, die regelmatig probeert de dames en heren in Den Haag uit hun langdurige winterslaap te halen. Als politici blijven doorsoezen en geen maatregelen stellen en daarentegen voortdurend aan de keukentafel gaan zitten polderen, zal de Zweedse problematiek ook de toekomst zijn van Duitsland en in diens spoor Nederland.

——————————————

[1] In 1978 in Ramallah geboren als zoon van sjeik Hassan Yousef, een van de oprichters van Hamas. Bekeert zich tot het christendom. Zijn levenservaringen staan opgetekend in de 2010 bestseller Son of Hamas en zijn in de film “The Green Prince “ (2014) op het witte doek te zien.